3 เอาของคุณคืนไป

ดิ ออบซิเดียน

สถานบันเทิงยามค่ำคืน อาณาจักรแห่งอบายมุขที่ซ่อนเร้นอย่างซับซ้อนภายใต้โครงสร้างหลายชั้นของอาคาร ชั้นแรกคือคลับที่เต็มไปด้วยแสงนีออนบาดตาพร้อม ๆ กับเสียงเพลง เป็นฉากหน้าอันหรูหราที่ดึงดูดผู้คนจากทุกวงการ แต่สำหรับผู้ที่รู้ความลับ... มันเป็นแค่ทางผ่านเท่านั้น

เจณิสาเดินผ่านกลุ่มคนที่กำลังเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน เธอสัมผัสได้ถึงสายตาที่จ้องมองตั้งแต่หัวจรดเท้า หลายคนเป็นเพียงนักเที่ยวยามราตรีที่แสวงหาความสุขสำราญแบบผิวเผิน แหละเธอก็เป็นหนึ่งในนั้น

บริเวณด้านหลังของคลับ มีทางลับที่ผ่านเข้าสู่แหล่งอบายมุขอย่างแท้จริง คือบ่อนผิดกฎหมาย ที่ดำเนินการอย่างเป็นระบบ เสียงลูกเต๋าที่กระทบโต๊ะและเสียงกระซิบกระซาบของการพนันดังลอดออกมาเบา ๆ ผสมกับเสียงเพลง

และหากขึ้นไปบนชั้นบนสุด ซึ่งเป็นพื้นที่ส่วนตัวและถูกจำกัดอย่างเข้มงวดที่สุด ที่ที่เชื่อกันว่าเป็นที่ทำงานของหัวหน้ามาเฟีย ผู้เป็นเจ้าของอาณาจักรแห่งนี้

เจณิสาไม่รู้จุดหมายที่แน่นอน แต่สัญชาตญาณของการถูกทรยศผลักดันให้เธอเดินตรงไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเล เธอเดินฝ่าฝูงชนตรงไปยังบริเวณที่ที่มีแสงสลัวที่สุด ราวกับเธอรู้ดีว่าความมืดคือที่ที่เดียวที่จะนำพาเธอไปพบกับจุดจบที่เธอต้องการ

ร่างอรชรของเธอถูกห่อหุ้มด้วย ชุดราตรีสายเดี่ยวผ้าซาตินสีชมพูอ่อน สีที่บริสุทธิ์และอ่อนหวาน ชุดนี้เธอตั้งใจสวมใส่เพื่อเซอร์ไพรส์แฟนหนุ่มพร้อม ๆ กับที่เธอจะชวนเขาออกไปดินเนอร์ แต่ตอนนี้มันกลายเป็นเพียงเครื่องแต่งกายที่อันตรายที่สุดในยามค่ำคืน

ชุดราตรีพลิ้วไหวไปตามจังหวะการก้าวเดินที่ดูเหมือนมั่นคงแต่ซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ ช่วงไหล่ที่เรียบเนียนเปิดเผยความเซ็กซี่แผ่ออกมาจากเรือนร่างของเธออย่างมีเสน่ห์ จนหนุ่ม ๆ ในคลับ ต่างพากันจ้องมอง

ชุดของเธอคือสัญลักษณ์แห่งความเซ็กซี่แต่มันก็อันตรายที่สุด เจณิสาคือแกะที่หลงเข้ามาในรังหมาป่า และเธอกำลังใช้เสน่ห์ที่เปราะบางนั้นเรียกร้องความสนใจจากเหล่าผู้ล่าในความมืด

ภาพบาดตาจากการทรยศซ้ำแล้วซ้ำเล่าของแฟนหนุ่ม คลับแห่งจึงกลายเป็นสถานที่เพื่อพิสูจน์ว่า ถ้าโลกของเขาเต็มไปด้วยการทรยศหักหลังและการนอกใจ โลกในคลับแห่งนี้ก็พร้อมจะแปดเปื้อนเธอให้กลายเช่นเขาได้อย่างไม่ยากนัก

แสงสลัวภายในคลับ เผยให้เห็นผิวขาวเนียนผุดผ่องที่ตัดกับชุดของเธอ เอวคอดสะโพกผายอย่างเป็นธรรมชาติ ด้วยเรือนร่างของเธอที่ดูเซ็กซี่อยู่แล้วนั้น พอสวมใส่ชุดนี้มันก็ทำให้ดูเย้ายวนขึ้นไปอีก

ความยาวของชุดกำลังพอดีเผยให้เห็นเรียวขาที่ขาวนวลเนียน ทุกย่างก้าวของเธอจึงเต็มไปเสน่ห์ที่ดึงดูด ไม่ใช่แค่เพียงความงามของใบหน้า แต่เป็นความงามที่มาจากเรือนร่างอันสมบูรณ์แบบ ราวกับว่าชุดนี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ

เฟลิกซ์ มัทเธอุส มาเฟียข้ามชาติเชื้อสายเยอรมันบวกกับรัสเซีย ผู้สร้างอาณาจักรธุรกิจสีเทาไว้ทั่วยุโรปและเอเชีย ภายใต้ภาพลักษณ์ของนักลงทุน เขาคือผู้ควบคุมเส้นทางการขนส่งสินค้าและธุรกิจผิดกฎหมายมูลค่านับหมื่นล้าน ก่อนหน้านี้เฟลิกซ์ได้เลือกใช้เมืองไทยเป็นฐานบัญชาการในการขนอาวุธเถื่อนให้กับประเทศต่าง ๆ ในแถบเอเชีย

ทันใดนั้นเอง...ความคิดของเขาที่กำลังจะวางแผนเตรียมรับมือกับกลุ่มมาเฟียคู่อริก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อสายตาคมดันไปสะดุดกับร่างของใครบางคนที่แสนจะยั่วยวนนั้น และมันก็ได้ลบภาพคุณหมอสาวเมื่อก่อนหน้าไปอย่างสิ้นเชิง ท่าทางการเดินของเธอถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจยั่วยวน แต่ทุกจังหวะที่สะโพกโยกขึ้นลงมันกลับแฝงไว้ด้วยความเซ็กซี่ได้อย่างลงตัวและเป็นธรรมชาติ

ยังไม่ทันที่เขาจะลุกไปทักทายเธอ คุณหมอสาวก็เดินตรงมายังชายแปลกหน้าที่ดูอันตรายที่สุดในค่ำคืนนี้ นั่นไม่ใช่เพราะเธอมาตามหารักแท้หรือว่าแรกพบ แต่เป็นการประชดชีวิตอย่างถึงที่สุด! เจณิสาเดินตรงเข้ามาเรื่อย ๆ จนถึงโต๊ะของเขา ก่อนจะทรุดตัวลงบนโซฟาอย่างถือวิสาสะตรงข้ามกับเขา

“ขอมาร์ตินี...แก้วหนึ่งค่ะ” น้ำเสียงของเธอนิ่งสนิท ราวกับว่าความเจ็บปวดทั้งหมดถูกเก็บซ่อนเอาไว้อย่างมิดชิด

เฟลิกซ์นั่งจ้องมองเธออย่างเปิดเผย เขาแปลกใจที่เธอทำเหมือนเขาเป็นอากาศธาตุ ทั้งที่เมื่อสองชั่วโมงก่อนเธอเพิ่งจะเป็นคนรักษาบาดแผลให้เขา หรือว่าเธอจะโกรธ ที่เขา...เอาปืนบังคับเธอเพื่อแลกกับการรักษา ไม่สิ!!!..เขาทิ้งเงินเป็นค่าปลอบขวัญตั้งมากมายซะขนาดนั้น

“ค็อกเทลที่คุณสั่ง...มันมีปริมาณแอลกอฮอล์สูงที่สุด สื่อถึงความเยือกเย็นและไร้หัวใจ” เฟลิกซ์เอ่ยขึ้นเบา ๆ แต่คมชัด ราวกับตนเองเป็นผู้วินิจฉัยโรค

“ผมรู้ล่ะ ว่าทำไมคุณถึงไม่คิดจะทักทายผม” เจณิสาหมุนตัวหันมาเผชิญหน้ากับเขา ริมฝีปากสีเชอร์รี่เหยียดออกเป็นรอยยิ้มเย็นชาก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างไม่สะทกสะท้าน

“ขอโทษนะคะ เรารู้จักกันด้วยเหรอ” เฟลิกซ์กระตุกยิ้ม ดวงตาของเขาเป็นประกายราวกับกำลังเล่นเกมที่น่าสนุก

“ก็ไม่เชิง... แต่ไม่คิดว่าแค่เวลาผ่านไปเพียงสองชั่วโมง คุณจะลืม”

“ฉันไม่ลืมคนร้ายที่บุกคลินิกหรอกค่ะ” เธอโต้กลับอย่างเผ็ดร้อน

“แต่เจอคุณก็ดีแล้ว เอาเงินของคุณคืนไปซะ” เจณิสาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเฉียบขาด เธอล้วงเข้าไปในกระเป๋าคลัตช์ใบเล็ก แล้วหยิบธนบัตรปึกหนึ่งซึ่งเป็นค่าตอบแทนจากการผ่าตัดออกมาวางบนโต๊ะอย่างไม่ไยดี มันคือการปฏิเสธอย่างชัดเจน

เฟลิกซ์ ไม่ได้สนใจเงินนั้นเลยแม้แต่น้อย เขากลับหยิบแก้ววิสกี้ของตัวเองขึ้นมาแทน ก่อนจะค่อย ๆ จิบน้ำอำพันอย่างเชื่องช้า พลางเลื่อนสายตาคมกริบลงมองจำนวนเงินที่เธอวางเอาไว้

“เงินจำนวนนี้ เป็นค่าตอบแทนที่คุณต้องรักษาผม” เฟลิกซ์พูดเสียงเรียบราวกับตอกย้ำ

“เก็บไว้ซะ... คุณหมอ”

“ฉันไม่ต้องการค่าตอบแทน เอาเงินของคุณคืนไป” เจณิสาตอบกลับทันควัน และกำลังจะลุกออกไปด้วยความรำคาญ แต่ทว่า... แขนแกร่งและข้อมืออันทรงพลัง ก็ฉุดรั้งเธอเอาไว้ได้อย่างรวดเร็วและรุนแรง!

เฟลิกซ์ออกแรงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่มันก็มากพอที่จะทำให้เรือนร่างของเธอทรุดนั่งอีกครั้ง... แต่มันไม่ใช่บนโซฟาตัวเดิม แต่เป็นบนตักแข็ง ๆ ของเขา!

เจณิสาถึงกับนิ่งอึ้ง สัมผัสจากมือหนาที่แตะเรือนร่างของเธอผ่านเนื้อผ้าซาตินบางเบาร้อนผ่าวจนน่าหวาดหวั่น

“ปล่อย!” เจณิสาตวาดเสียงต่ำพลางควบคุมอารมณ์ที่พุ่งพล่าน

เฟลิกซ์กอดเธอเอาไว้แน่นโดยไม่สนใจคำสั่ง ใบหน้าของเขาโน้มเข้ามาใกล้จนแนบชิดกับใบหูของเธอ กลิ่นวิสกี้ราคาแพงผสมกับกลิ่นเลือดจาง ๆ จากบาดแผลของเขาคละคลุ้งไปทั่ว

“ผมไม่รับเงินคืน” เขาพึมพำ

“แต่ผมมีบางอย่างที่อยากจะขอให้คุณช่วย”

“อะไร” เจณิสาถามเสียงสั่น

“ตอนนี้ผมปวดแผล คุณมียาแก้ปวดติดมาด้วยหรือเปล่า”

“ไม่มีหรอก มันอยู่ที่คลินิก”

“และถ้าคุณไม่หนีออกมา คุณคงได้กินยาแก้ปวดไปแล้วล่ะ” เฟลิกซ์กระตุกยิ้มอันตรายที่มุมปาก

“จะปล่อยฉันได้รึยัง!”

“ยัง! คุณเพิ่งจะสั่งเครื่องดื่มไป รอก่อนสิ” เฟลิกซ์ไม่ยอมปล่อย เจณิสากำลังจะใช้ศอกอันแหลมคมของเธอกระทุ้งบาดแผลของเขาเพื่อแลกกับการเป็นอิสระ แต่สายตาของคุณหมอสาวก็ดันเหลือบไปเห็นแฟนหนุ่มที่กำลังเดินควงผู้หญิงคนเดิมเข้ามา

ผลักดันให้ความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ปะทุขึ้นมาทันที! จากนั้นแผนการของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เจณิสาคิดจะไม่ทำร้ายเขา และนั่งบนตักเขาต่อไปอย่างจงใจ

มือหนาของเฟลิกซ์เลื่อนขึ้นไปสัมผัสกับสายคริสตัลระยิบระยับบนชุดราตรีอย่างจงใจ ซึ่งเป็นสัญญาณของการลวนลามที่เปิดเผย แต่เจณิสาก็ไม่ว่าอะไร เพราะเธอจงใจให้แฟนหนุ่มเห็นทุกอย่าง ซึ่งเขาก็เห็นจริง ๆ!