13 สัญญาแล้วนะ

เฟลิกซ์จำใจรับเสื้อและกางเกงมาสวมทับเรือนร่างที่แข็งแกร่งของเขา แล้วเสื้อยืดตัวนั้นก็กลายเป็นตัวเล็กไปถนัดตา เพราะไซซ์ที่ต่างกัน มันรัดแน่นจนเห็นเค้าโครงของกล้ามเนื้อชัดเจนยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

“มันคับไปหน่อย ปกติผมไม่ใส่อะไรเลยเวลานอน” เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่เน้นย้ำ แต่ก็อดมองชุดนอนผ้าซาตินบางเบาของเธอไม่ได้

“แต่คืนนี้คุณจะแก้ผ้านอนไม่ได้เด็ดขาด ฉันไม่อยากเป็นตากุ้งยิง!” เจณิสารีบสวนกลับอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบปีนขึ้นเตียงแล้วหันหลังไปดับไฟในห้องทันที ปล่อยให้เหลือเพียงแสงสลัว ๆ จากโคมไฟข้างเตียงเท่านั้น

เฟลิกซ์ขมวดคิ้วอย่างฉงน เขาตะแคงข้างจ้องมองใบหน้าของเจณิสาด้วยความไม่เข้าใจอย่างแท้จริง

“ที่คุณพูดเมื่อกี้มันหมายถึงอะไรเหรอ ตากุ้งยิง ผมไม่เข้าใจ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย เขาไม่ยอมให้ผ่านไปง่ายๆ กับทุกคำพูดของเธอ

เจณิสาแอบถอนหายใจกับความไม่เข้าสถานการณ์ของเขา เธอควรจะจำไว้ว่าภาษาไทยของเขาเพิ่งเริ่มแข็งแรงเท่านั้น แต่เธอก็เลือกที่จะเงียบ และพยายามทำเป็นหลับ

“เจนนี่... ผมรู้นะคุณยังไม่หลับ” เฟลิกซ์เร่งเร้า น้ำเสียงของเขาทั้งอ่อนโยนและเผด็จการในเวลาเดียวกัน

“โอเค... มันเป็นสำนวนไทย ฉันลืมไปว่าคุณอาจจะไม่เข้าใจ” เธอยอมแพ้และหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาบนเตียง

“แล้วมันยังไงล่ะ”

“ในวัฒนธรรมไทย ถ้าคุณไปเห็นของลับของใครบางคนที่ไม่ควรเห็น... ตามความเชื่อแล้ว ดวงตาคุณจะบวมแดง เหมือนกับถูกแมลงตัวเล็ก ๆ ที่เรียกว่ากุ้งยิงต่อยเอา” เจณิสาอธิบายอย่างรวดเร็ว พยายามทำให้มันฟังดูไม่มีความหมายแฝง แต่เฟลิกซ์ยังทำหน้างงไม่หาย

“ตลก!!!” เขาพึมพำ รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปาก

“มันเป็นวิธีบอกว่า... ฉันไม่อยากเห็นร่างกายเปลือยเปล่าของคุณ... มันเป็นเรื่องน่าอายและอาจจะเป็นตากุ้งยิงได้... เข้าใจมั้ย!!” เจณิสาปิดท้ายด้วยความหวังว่าเขาจะเข้าใจ

เฟลิกซ์จ้องเธอเงียบ ๆ พลางยิ้มมุมปาก เขาเข้าใจดีว่าเธอไม่ได้กลัวที่จะเป็นตากุ้งยิงอย่างที่บอก แต่กลัวความหวั่นไหวมากกว่า

“ครับ... ผมเข้าใจแล้ว” เขาตอบรับช้า ๆ

“เจนนี่!!!... คุณเป็นผู้หญิงที่สวยมีเสน่ห์และน่าหลงใหลที่สุดที่ผมเคยเจอมาเลย แต่ผมขอยืนยันว่าของลับของผมมันไม่สามารถทำให้คุณเป็นตากุ้งยิงได้หรอก!!” เขาแอบกระซิบที่ข้างหูเธอ

“หลับได้แล้วค่ะ...ไม่เช่นนั้นฉันจะให้คุณไปนอนข้างนอก เลือกเอา!!!” เจณิสาเตือนอย่างเข้มงวด

เฟลิกซ์ดึงผ้าห่มมาคลุมตัว และทำในสิ่งที่เจณิสาไม่คาดคิด นั้นคือการดึงร่างของเธอเข้าไปกอด พร้อมซุกหน้าลงที่ซอกคอหอมกรุ่น

“เฟลิกซ์ ระวังแผลคุณด้วย”

“นิดเดียวเอง ผมแทบไม่ได้ขยับตัวเลย แค่ขยับแขนเองนะคุณ” ความอบอุ่นของร่างกายเขาทำให้เจณิสารู้สึกวูบวาบไปหมด ส่วนหนึ่งมาจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มมา และอีกส่วนหนึ่งคือสัมผัสที่ปลุกเร้าของมาเฟียจอมเจ้าเล่ห์

“เจนนี่!!!...ผมขอเถอะ” เฟลิกซ์กระซิบเสียงแหบพร่า ริมฝีปากของเขาเคลียคลออยู่บนผิวเนื้ออ่อนนุ่ม

“ไม่ค่ะ เฟลิกซ์” เจณิสารีบตอบเสียงสั่น

“คุณต้องรู้จักหักห้ามใจ..รู้มั้ย การเคลื่อนไหวแบบนั้น จะทำให้แผลคุณอักเสบ!” เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขาในความมืดสลัวที่มีเพียงแสงจากโคมไฟสีนวลบนหัวเตียงเท่านั้น

“แต่ผมทนไม่ไหวแล้วที่รัก....ตัวคุณหอมเหลือเกิน”

“ฉัน... ฉันสัญญาว่า... จะยอมเป็นของคุณ... หลังจากที่บาดแผลของคุณหายดีแล้ว” เฟลิกซ์จ้องมองดวงตาที่เต็มไปด้วยความจริงจังของเธอ เขาเห็นความปรารถนาที่รุนแรงซ่อนอยู่ภายใต้คำสัญญานั้น

“คุณสัญญากับผมแล้วนะคุณหมอ!!!”

“อื้มม...ฉันไม่ลืมหรอกน่า”

จากนั้นเธอก็ยอมอยู่ในอ้อมแขนอันอบอุ่นของเขาจนกระทั่งเขาเผลอหลับไป เจณิสาจึงเอามือของเขาออก และจัดท่าทางให้เขานอนในแบบสบายที่สุด ไม่ให้บาดแผลถูกกดทับจากการนอน

*******************************************************************************

เฟลิกซ์ และ ดิมิทรี ต่างถูกส่งมาทำงานร่วมกันในฐานะสุนัขล่าเนื้อของนายใหญ่ แม้ว่าทั้งคู่จะมีเป้าหมายเดียวกันภายใต้คำสั่ง แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองกลับอยู่บนเส้นขนาน

เฟลิกซ์คือมาเฟียสายเลือดใหม่ที่ยึดมั่นในหลักการ เขามีกฎเหล็กที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจสีเทา ในขณะที่ดิมิทรีมาเฟียผู้เหี้ยมโหดเขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเงิน

ความขัดแย้งระหว่างมาเฟียสองคนนี้จึงไม่ใช่เพียงแค่การแย่งชิงอำนาจ หรือผลประโยชน์

หลักจากที่พวกเขาต้องทำงานร่วมกันในการค้าอาวุธเถื่อน โดยเฟลิกซ์จะปักหลักคุมพื้นที่ท่าเรืออันเป็นจุดส่งออกสินค้าทั้งหมด ขณะที่ดิมิทรีรับผิดชอบการประสานงานและฐานปฏิบัติการอยู่ในเมืองกรุง

ภารกิจหลักของดิมิทรีและเฟลิกซ์คือการส่งออกอาวุธสงคราม โดยใช้เส้นทางขนส่งทางเรือเป็นหลัก

เฟลิกซ์คุมท่าเรือขนส่งอาวุธอย่างเคร่งครัด แต่ดิมิทรีกลับใช้ตำแหน่งนี้ขยายอาณาจักรสีเทาด้วยการเปิดบ่อนการพนันที่แอบซ่อนอยู่ในคลับพร้อม ๆ กับสถานบริการ โดยมีตำรวจยศใหญ่คอยให้ความคุ้มครอง

จุดแตกหักที่ทำให้ดิมิทรีแค้น คือการที่เฟลิกซ์ก้าวข้ามเส้นมาแทรกแซงธุรกิจมืดของดิมิทรีอย่างเต็มตัว โดยเฉพาะ เหตุการณ์ที่เขาบุกตรวจเรือขนส่งสินค้า

เฟลิกซ์พบว่านอกจากอาวุธสงครามแล้ว เรือลำนั้นยังเต็มไปด้วยหญิงสาวที่ถูกลักพาตัวมาเพื่อส่งไปขายเป็นโสเภณีในต่างประเทศ เฟลิกซ์ตัดสินใจเข้าช่วยเหลือพวกเธอเหล่านั้นทั้งหมด

การกระทำของเฟลิกซ์ไม่เพียงแต่ทำลายแผนการค้ามนุษย์ที่สร้างรายได้มหาศาลของดิมิทรี แต่ยังเป็นการตบหน้าดิมิทรีอย่างรุนแรง ดิมิทรีทำนอกเหนือคำสั่งก็จริงอยู่ แต่นายใหญ่ก็ไม่ได้ขัดขวาง เพียงแต่เฟลิกซ์ไม่เห็นด้วยเพราะการค้ามนุษย์จะทำให้การค้าอาวุธเถื่อนวุ่นวายมากกว่าเดิม นี่คือสาเหตุที่ดิมิทรีต้องสั่งให้ลูกน้องเก็บเฟลิกซ์!

“ว่ายังไง! เก็บมันได้ไหม!” ดิมิทรีกรอกเสียงใส่โทรศัพท์อย่างอารมณ์ดี

“ไม่สำเร็จครับนาย... มันหนีรอดไปได้ พวกเราที่ตามไปเจอมันที่คลับก็โดนสอยเรียบ” เสียงปลายสายสั่นเครือด้วยความหวาดกลัว

“โธ่โว้ยยย!!!” ดิมิทรีทุบกำปั้นลงบนโต๊ะอย่างแรงจนแก้ววิสกี้สั่น

“นายครับ... พวกเราที่ไปทั้งหมดถูกยิงตายคาที่ครับ... ผมว่าไอ้เฟลิกซ์มันไม่ธรรมดาครับนาย” ลูกน้องรายงานเสียงเบาหวิว

“ฮึ้ย!!!... มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงวะ!!!!” หัวหน้ามาเฟียตวาดใส่ลูกน้องทางโทรศัพท์ พลางปรับโทนเสียงให้กลับมานิ่งและเด็ดขาดอีกครั้ง

“สั่งให้คนของเราที่เหลือ ยกเลิกภารกิจตามล่ามันชั่วคราว แล้วให้ไปจัดการที่คลับก่อน! ทำลายกล้องวงจรปิดบริเวณนั้นทั้งหมด! อย่าทิ้งร่องรอยให้สาวมาถึงตัวฉันได้แม้แต่นิดเดียว!”

“แล้วมันจะทันเหรอครับนาย ตำรวจกำลังไปถึงแล้วนะครับ!”

“ตำรวจจะยังไม่ไปเร็ว ๆ นี้หรอก! บอกคนของเรา ทำยังไงก็ได้ ให้ภายในหนึ่งชั่วโมงนี้ กล้องบริเวณนั้นจะต้องเสียทั้งหมด!”

ลูกน้องที่เหลืออยู่ของดิมิทรีก็ปฏิบัติการอย่างรวดเร็ว หลังดิมิทรีเคลียร์กับตำรวจเรียบร้อย พวกมันพุ่งไปยังคลับหรูที่เพิ่งกลายเป็นสมรภูมิเลือดเมื่อชั่วสองโมงก่อน บริเวณที่เกิดเหตุ ตำรวจชุดแรกกำลังมาถึง แต่ยังไม่มีการปิดกั้นพื้นที่อย่างสมบูรณ์ เพราะอำนาจเบ็ดเสร็จมันขึ้นอยู่กับดิมิทรีที่อยู่เบื้องหลังและจ่ายส่วยให้ตำรวจทุกเดือน

กลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดดำรีบทำลายกล้องวงจรปิดที่ติดตั้งอยู่ตามเสาไฟและทางเข้าออกของคลับอย่างรวดเร็ว ก่อนจะแทรกตัวเข้าไปเอาข้อมูลจากกล้องวงจรปิดภายในคลับตามคำสั่งของดิมิทรี

ไม่นานนักลูกน้องคนสนิทก็เดินทางถึงที่อาศัยของดิมิทรีและลูกน้องมาเฟียทั้งหมด พวกเขาเปิดภาพจากกล้องวงจรปิดที่บันทึกเหตุการณ์ความวุ่นวายภายในร้าน เห็นเพียงแค่ผู้คนแตกตื่น และเห็นเฟลิกซ์ยิงลูกน้องของตัวเองตายอย่างเลือดเย็น

“ไอ้สารเลว!!” ดิมิทรีโกรธจัดจนหน้าแดงก่ำ แต่เขาก็พอสังเกตเห็นบางอย่าง

“หยุดภาพไว้ตรงนั้น!”

“มันกำลังบาดเจ็บ!!”

“แต่...เราไม่เห็นว่ามันหนีไปทางไหนเลยครับ รถของมันก็จอดอยู่ หรือว่ามันจะตายแล้วครับนาย” ลูกน้องคนสนิทกล่าวอย่างสงสัย

“แล้วกล้องที่อยู่ในโซนวีไอพีล่ะ”

“การ์ดที่เฝ้าคลับบอกว่า ถูกใครบางคนเอาข้อมูลไปก่อนหน้านี้แล้วครับ” ดิมิทรีตระหนักได้ทันที

“ไอ้เฟลิกซ์! มันฉลาดกว่าที่คิด!”

“แล้วเราจะเอายังไงกับมันดีครับนาย”

“ไอ้เฟลิกซ์มันกำลังอ่อนแอ! มันต้องหลบซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่ง อาจจะเป็นโรงพยาบาลหรือคลินิกหรือคนที่มันรู้จัก พวกแกต้องรีบออกตามหามันทันที!” ดิมิทรีสั่งเสียงเย็นชา

“มันบาดเจ็บอย่างนี้ คงหนีไปได้ไม่ไกลหรอก!”

คำสั่งสุดท้ายของดิมิทรีทำให้ลูกน้องที่เหลือต้องรีบแยกกันออกไปตามถนนในยามค่ำคืนทันที พวกเขากระจายกำลังกันอย่างรวดเร็วเพื่อตามล่าเฟลิกซ์