บทที่ 29 วางแผนใกล้ชิด (2/3)

“มีคนอยากรู้จักเธอแน่ะ” แนนซี่บอกก่อนจะหันมาทางคนด้านหลังที่ตามมา

“นี่คุณธีออน เจ้าของกองทุน Lotus Creek และคุณโอเชีย ผู้ช่วยของคุณธีออน” แนนซี่แนะนำเสร็จสรรพ

“ยินดีที่ได้รู้จักมิสซิสรณเรศครับ” ธีออนและโอเชียยื่นมือไปเชคแฮนด์ทำความรู้จักทันที ธีออนและโอเชียออกเสียงเรียก ‘รณเรศ’ อย่างแปร่งๆ

ตอนนี้ธีออนยืนอยู่ใกล้นางรำทั้งห้าที่นั่งที่โต๊ะ พวกเธอต่างมีอาการตื่นเต้นชัดเจนที่ได้อยู่ใกล้ๆ ชายหนุ่มรูปงามที่สุดแสนจะร่ำรวยคนนี้ หากธีออนกลับไม่ชายตาแลพวกเธอแม้แต่น้อย เพราะจี้ดอกบัวแห่งมูไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบสนอง กระทั่งพลังในร่างของเขาเองก็สงบเงียบเช่นที่เคยเป็น เพียงเท่านี้ก็ชัดเจนว่าเธอคนนั้นที่เขาสนใจต้องเป็นดอกบัวแห่งมู แต่เธอหายลับไปจากห้องจัดเลี้ยงแล้วพร้อมกับผู้ชายสองคนและผู้หญิงคนนั้น ธีออนต้องร้อนรนอย่างยิ่ง เขาอยากตามเธอไปเดี๋ยวนี้ แต่ทำไม่ได้

ไม่เป็นไร ยังไงก็รู้แล้วว่าเธอเป็นคนไทย และแนนซี่รู้จักเธอ หาตัวเธอได้ไม่ยาก

ธีออนปลอบใจตัวเอง

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ แต่เรียก ‘วีด้า’ เถอะค่ะ” หม่อมเจ้าภาวิดาตอบกลับ

“ครับ อย่างนั้นก็เรียกผม ‘ธีออน’ และลุงของผม ‘โอเชีย’ นะครับ”

“ค่ะ”

“ผมกับลุงโอเชียชอบการแสดงที่วีด้าจัดมามากเลยครับ เลยอยากมารู้จักวีด้าและนางรำทั้งหมด” ธีออนเหวี่ยงแหทำความรู้จักอย่างรวดเร็ว ป้องกันไม่ให้ใครทราบว่าเขาต้องการรู้จักใครบางคนเป็นพิเศษ

“ดิฉันแนะนำให้รู้จักเด็กๆ ก่อนนะคะ ห้าคนนี้ เรียงกันไปเลย ชมพูนุท เขมิกา สุนิศา ปวีณา และภัทรพร”

“ยินดีที่ได้รู้จักคุณธีออนและคุณโอเชียค่ะ” ห้าสาวยิ้มแย้ม ประสานเสียงพร้อมกับยื่นมือมาเชคแฮนด์ทำความรู้จักกับพวกเขาทั้งสองคน

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ พวกคุณเก่งมากเลย รำได้สวยมาก” ธีออนชมออกมา

“ขอบคุณค่ะ ถ้ามีโอกาส พวกเราก็หวังว่าจะได้แสดงให้คุณและคุณโอเชียได้ชมอีกนะคะ” ชมพูนุทออกปาก

“ขอบคุณครับ เป็นเกียรติมากที่จะได้เห็นพวกคุณรำให้ดูอีก”

“วีด้าครับ แล้วอีกคนล่ะครับ ผมจำได้ว่านางรำมีหกคน” ธีออนหันมาถามหม่อมภาวิดา

“อ๋อ ! นั่นหลานสาวฉันเองค่ะ แกช่วยหอบของไปเก็บกับพ่อแม่และก็ปู่ของแกค่ะ ป่านนี้สี่คนนั่นคงยืนคอยดิฉันที่ตรงทางไปที่จอดรถแล้ว”

คำตอบนี้ทำให้ธีออนและโอเชียอึ้งไปทันที พวกเขาไม่ทราบจะหาเหตุผลอะไรตามวีด้าไป

“เอ่อ...ไม่เป็นไรครับ อย่างนั้น เชิญวีด้ากลับไปพักผ่อนก่อนดีกว่า หวังว่าผมจะมีโอกาสได้พูดคุยกับวีด้ามากกว่านี้นะครับ”

“ค่ะ ต้องขอโทษด้วยที่อยู่คุยนานไม่ได้ค่ะ แก่แล้ว ทำอะไรนิดอะไรหน่อยก็เหนื่อยง่าย นี่ขนาดหลานสาวของดิฉันเคี่ยวเข็ญให้ดิฉันกินอาหารบำรุงและออกกำลังกายเป็นประจำนะคะ อย่างว่าแหละค่ะ ปูนนี้แล้ว ขอตัวก่อนนะคะ ถ้ามีโอกาส เราคงได้พบกันอีก” หม่อมเจ้าภาวิดาขอตัว

“ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ”

จบการทักทายแล้ว ธีออนกับโอเชียก็ชวนแนนซี่กลับไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองทันที ท่ามกลางสายตามองตามอย่างเสียดายของห้าสาวที่นั่งฟังการสนทนาอยู่ใกล้ๆ

นั่งอยู่ในงานเลี้ยงได้ครู่เดียว ธีออนก็ชวนโอเชียกลับ เขาทนนั่งอยู่ไม่ไหว ในใจอยากรู้เรื่องดอกบัวแห่งมูมากที่สุดในเวลานี้ เขาไปอำลานายกเทศมนตรีและภรรยาโดยอ้างว่าอยากพักผ่อน ดังนั้น เมื่อคนสำคัญที่สุดของงานกลับไป งานเลี้ยงจึงดำเนินไปได้อีกเพียงไม่นานก็เลิกรา

ทันทีที่เข้ามาในห้องพัก โอเชียโทรหาสำนักงานนักสืบให้สืบเรื่องของหม่อมเจ้าภาวิดา รณเรศ คำสั่งมีเพียงเขาต้องการข้อมูลทุกอย่างและทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเธอ และไม่เกินหนึ่งสัปดาห์ เขาต้องรู้เรื่องของเธอทั้งหมด

เวลานี้ครบหนึ่งสัปดาห์แล้ว ไฟล์ข้อมูลเกี่ยวกับหม่อมเจ้าภาวิดาก็มาอยู่ในมือของธีออนและโอเชีย

“จริงๆ ก็ต้องบอกว่าวีด้าเป็นเจ้าหญิงองค์หนึ่งถึงเธอจะมีเชื้อเจ้าปลายๆ ก็ตาม” โอเชียบอกหลังจากดูข้อมูลทั้งหมด

“ใช่ครับ และที่คิดไม่ถึงก็คือ ดอกบัวแห่งมูจะเป็นอมาริสา รณเรศ นางฟ้าอลิซในวงการโฆษณา แต่เธอก็สวยน่ารักจริงๆ ผมรู้สึกว่าเธอสวยอย่างกับออกมาจากความฝัน” ประโยคท้ายของธีออนคล้ายละเมอ หากทำให้โอเชียเหลือบตามองเขาอยู่ครู่หนึ่ง

“ธีออน ดูแกจะปลื้มเธอไม่น้อยนะ ติดใจเธอล่ะสิ” โอเชียทักขึ้น

เขาผงกศีรษะรับทันที นัยน์ตาคมกริบยังคงจ้องมองภาพของอมาริสา รณเรศ ที่ยิ้มหวานออกมาจากจอทีวีในห้องพัก

“แต่แกชอบเธอก็ดีแล้ว และจะดีที่สุดหากแกทำให้เธอรักแกได้ เพราะพลังที่จะปกป้องมหานครมูของแกจะยิ่งทรงพลัง พวกเราจะรอดพ้นจากภัยพิบัติครั้งนี้ได้”

“ผมควรเข้าหาเธออย่างไรดี อย่างน้อยผมก็ควรไปพบเธอเพื่อให้แน่ใจที่สุดว่าเธอคือดอกบัวแห่งมู แม้ว่าตอนนี้เราจะแน่ใจไปแล้วเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์”

“เอาอย่างนี้สิ เธอทำงานที่ Department of Conservation ส่วนงานทะเลและสัตว์ทะเล ตรงกับวัตถุประสงค์ของกองทุน Lotus Creek เราก็ทำทีเป็นไปเยี่ยมเยียนหน่วยงานนี้ เชื่อได้ว่าที่นั่นจะทำให้เราได้พบเธอโดยพวกเขาไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของเรา”

ธีออนนัยน์ตากระจ่างวูบกับคำแนะนำนี้ มือกดโทรศัพท์มือถือโทรออกอย่างรวดเร็ว

“มาร์ติน”

“ครับผม คุณธีออนมีอะไรครับ” เลขานุการของทั้งเขาและโอเชียรับสาย

“นัด Department of Conservation ให้ผมกับลุงโอเชีย ขอเร็วที่สุด ผมกับลุงสะดวกทุกเวลา รับนัดได้หมด”

“ครับผม จะรีบนัดให้ครับ”