บทที่ 23 พบกันในความฝันและทวีปแห่งมารดร (2/3)

เฮือก ! !

อมาริสาลืมตาขึ้นพรึ่บเมื่อรู้สึกได้ว่าจุมพิตนี้ชักจะหนักหน่วงและนานเกินไปแล้ว หากภาพที่ปรากฏกลับมีเพียงความมืดในห้องนอนของเธอเอง แสงสลัวจากแสงไฟนอกบ้านส่องลอดผ้าม่านในห้องเข้ามา เธอลืมตาด้วยความรู้สึกตื่นตะลึง มือเรียวเผลอยกขึ้นแตะริมฝีปากอิ่มของตนเอง รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเธอถูกผู้ชายคนนั้นจูบจริงๆ และเหมือนริมฝีปากของเธอจะบวมเจ่อเล็กน้อย แก้มเนียนใสแดงก่ำขึ้นในความมืดทันที

ตาบ้า ! คนลามก ! ใครกันน่ะ มองเห็นก็ไม่ชัด แล้วเรายังปล่อยให้เขาจูบอีก

เธอคิดในใจอย่างทั้งโมโห หงุดหงิด และวาบหวามไปพร้อมกัน อมาริสาครุ่นคิดถึงความฝันที่เกิดขึ้นอีกพักใหญ่ก่อนจะกวาดสายตามองรอบห้องให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เธอจึงค่อยยอมหลับตาลงนอนต่อ หากเมื่อเธอเคลิ้มใกล้หลับสนิท ก็คล้ายรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากอ้อมกอดนั้นอีกครั้ง แขนแข็งแรงรั้งร่างน้อยเข้าไปชิด แล้วเธอก็หลับสนิทไปในความอบอุ่นนั้น บนเตียงนอนขนาดใหญ่ของอมาริสาปรากฏภาพพร่าเลือนของร่างกำยำสูงใหญ่ของบุรุษหนึ่งนอนกอดเธอไว้ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน

ธีออนลืมตาตื่นในเช้าวันรุ่งขึ้น รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าข้างกายตนเองมีไออุ่นของใครบางคนหลงเหลืออยู่ ปลายจมูกยังได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่รู้สึกได้ถึงความอ่อนหวานและสดชื่น แม้จะไม่คุ้นเคยแต่ก็ชอบอย่างยิ่ง ทั้งยังให้ความรู้สึกโบร่ำโบราณชวนถวิลหาอย่างบอกไม่ถูก หากเขาจำได้ว่าเขาเข้านอนคนเดียว ไม่ได้ใช้บริการสาวคนไหน

เพราะเมื่อปี 2003 รัฐสภานิวซีแลนด์ได้ผ่านกฎหมายเกี่ยวกับการขายบริการทางเพศ เป็นพระราชบัญญัติการปฏิรูปการค้าประเวณี ทำให้การขายบริการเป็นระบบระเบียบ ผู้ที่ลงทะเบียนทำงานขายบริการทางเพศ จะได้รับเงินค่าจ้างประจำสัปดาห์ มีสวัสดิการคุ้มครองด้านสุขภาพและความปลอดภัยในอาชีพ ทำให้อาชีพขายบริการทางเพศหรือโสเภณีเป็นอาชีพถูกกฎหมาย ไม่จำกัดสิทธิเสรีภาพในการประกอบอาชีพ สามารถขายบริการได้ทั้งในสถานบริการ นอกสถานที่ ตามที่สาธารณะ บ้านของตนเอง หรือแม้แต่การทำงานผ่านทางออนไลน์ ผู้ที่ประกอบอาชีพนี้จึงทำอย่างเต็มใจและมีความสุขกับการทำงาน

ธีออนรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าตนเองจูบเธอคนนั้น และริมฝีปากของเธอช่างหอมหวานเย้ายวนเหลือเกิน ทำให้เวลานั้นเขาตะกรุมตะกรามอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาจึงจูบเธอมากขึ้นจนรู้สึกได้ว่าเธอหายใจไม่ทัน และหลังจากนั้นเหมือนเธอหายไปครู่ใหญ่ก่อนเขาจะรู้สึกได้อีกครั้งยามใกล้หลับสนิทว่าเธอกลับมาแล้ว เขาจึงรั้งเธอเข้ามากอดไว้ รับรู้และจดจำได้ถึงความหอมหวานนุ่มนิ่มจากเรือนกายเย้ายวนทรงเสน่ห์เต็มอ้อมกอด เขานอนกอดเธอหลับไปด้วยกันจนรุ่งเช้า

ผู้หญิงคนนั้นคือดอกบัวแห่งมู? เห็นหน้าเธอไม่ชัดเลย

แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เราฝันแบบนี้ ตลอดมาไม่เคยฝันแบบนี้มาก่อน เป็นไปได้มากที่สุดว่าเวลานี้เราอยู่ใกล้ดอกบัวแห่งมูแล้ว

ธีออนนอนครุ่นคิดและคิดออกในที่สุด เขาต้องยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

“เป็นอะไร? ตื่นขึ้นมาก็นอนยิ้มคนเดียว ยังสติดีอยู่ใช่มั้ยธีออน?” โอเชียที่ลุกเดินมาจากห้องพักที่เปิดถึงกันได้เข้ามายืนข้างเตียงและกระเซ้าเขา

“ผมมีข่าวดีบอกลุง” เขาบอกด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม นัยน์ตาทอแววเคลิ้มฝัน หากยังคงนอนต่ออย่างขี้เกียจ

“ข่าวอะไร? เพิ่งตื่นมา แกไปเอาข่าวดีมาจากไหน” โอเชียบอกอย่างไม่เชื่อถือ

“เมื่อคืนผมฝันถึงดอกบัวแห่งมู” คำตอบนี้ทำให้โอเชียเบิ่งตากว้างทันที

“เล่ามาเดี๋ยวนี้เลย ฝันว่าอะไร”

ความฝันทั้งหมดถูกเล่าออกมาอย่างละเอียด หากเขาจงใจไม่พูดถึงเรื่องที่เขาจูบดอกบัวแห่งมูและยังนอนกอดเธอทั้งคืน

“เป็นครั้งแรกที่แกฝันแบบนี้ ชัดเจนว่าพวกเราและดอกบัวแห่งมูอยู่ใกล้กัน”

“ผมก็คิดเหมือนลุง ลงได้ฝันแบบนี้ แปลว่าเร็วๆ นี้ เราจะได้พบกับเธอ”

เช้านี้เป็นวันอาทิตย์ อมาริสาที่ลืมตาตื่นขึ้นมารู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงไออุ่นที่เธอซุกตัวนอนอยู่ด้วยทั้งคืน

เราฝันไม่ใช่เหรอ แล้วไออุ่นที่เหมือนมีผู้ชายตัวใหญ่ๆ มานอนด้วยคืออะไร

เธอครุ่นคิดอย่างงุนงง หากครู่เดียวก็ได้ยินเสียงเคาะประตูและประตูห้องของเธอก็เปิดออก

“อลิซ ไม่สบายรึเปล่าลูก ย่าเห็นยังไม่ลงไปกินข้าวเช้า” เป็นหม่อมเจ้าภาวิดาขึ้นมาตามเธอที่วันนี้นอนตื่นสายกว่าปกติ มือเหี่ยวย่นวางลงบนหน้าผากของเธออย่างห่วงใย

“อลิซสบายดีค่ะ แค่ตื่นสายเท่านั้น” เธอตอบผู้เป็นย่าหากยังคงนอนอย่างขี้เกียจ นัยน์ตาดำหวานยังคงมีอาการง่วงงุนอยู่บ้าง วันนี้เธอรู้สึกขี้เกียจหน่อยๆ แฮะ

“ถ้ายังง่วงก็นอนต่อเถอะ ไว้ค่อยตื่นลงไปกิน Brunch ก็ได้ เดี๋ยวย่าบอกให้แม่เราเขาทำกับข้าวไว้ให้ วันนี้วันอาทิตย์ ไม่ต้องซ้อมรำ พักให้เต็มที่ เดี๋ยวคืนนี้ต้องไปรำแล้ว”

“ค่ะ ท่านย่า งั้นขออลิซนอนต่ออีกหน่อยนะคะ” เธอบอกเสียงอ้อน ยิ้มหวานให้ท่านย่าที่น่ารักของเธอ

“จ้ะ นอนเถอะ ย่าไม่กวนแล้ว”

หากเมื่อท่านย่าลับสายตาไป อมาริสากลับกระเด้งตัวลุกขึ้น ก้าวลงจากเตียงและเดินไปที่โต๊ะทำงาน จัดการเปิดโน้ตบุ๊คและเชื่อมเข้าสู่โลกอินเตอร์เน็ตทันที

จำได้ว่าผู้ชายคนนั้นพูดถึง ‘ดอกบัวแห่งมู’ ‘ปิรามิดแห่งมู’ ‘มหานครแห่งมู’ แล้วก็เวลา ‘หนึ่งหมื่นสามพันปี’ คำพูดพวกนี้คืออะไร

เธอครุ่นคิดก่อนจะพรมนิ้วลงไปบนแป้นพิมพ์ ใส่คำที่เธอจดจำได้ในความฝัน หากที่ปรากฏออกมาทำให้เธองงงัน บนหน้าจอปรากฏคำ ‘มู ทวีปแห่งมารดร’ เธอต้องขมวดคิ้วแต่ก็คลิกเข้าไปดูเรื่องราวทันที เพราะหัวข้อนี้มีคำว่า ‘มู’ ที่เธอได้ยินจากความฝัน