บทที่ 18 นางฟ้าน้อยถ่ายแบบ (3/3)

“ไม่ได้บังคับอะไรเลยนะคะ คุณบุษ ถ้าถ่ายโฆษณากับเด็ก พวกเราทราบดีค่ะว่าบังคับอะไรไม่ได้ ต้องรอจังหวะกัน เราปล่อยน้องอลิซตามสบายค่ะ อย่างดีก็แค่ล่อหลอกให้แกทำตามเท่านั้น แต่ก็หลอกได้ไม่นานหรอกค่ะ เด็กๆ เขาก็ชอบเล่นสนุกตามประสาเขา” พิมพาที่เพิ่งเข้ามาทันได้ยินเอ่ยเสริมขึ้น

“นั่นแหละ ยังไงผมก็ไม่อนุญาต ลูกสาวผมยังเล็กมาก ผมไม่ให้ลูกสาวผมไปลำบากหรอก” หม่อมราชวงศ์อมเรนทร์ยังคงปฏิเสธ ชยพลและพิมพาก็ทราบดีว่าไม่สามารถเอาเรื่องเงินมาเจรจาได้ ขืนเอามาเจรจา ได้พังกันหมด

“แล้วคุณว่าไง คุณศร คุณพาพวกเขามาที่นี่ คุณน่าจะมีเหตุผลที่ดีนะ” หม่อมเจ้าภาวิดาหันมาถามสามีที่นั่งฟังเงียบๆ

“ผมก็เห็นว่าแบรนด์ Blossom เป็นแบรนด์ที่ดี เสื้อผ้าเด็กก็เป็นที่นิยมในกลุ่มคนชั้นสูง ถ้าอลิซได้ถ่ายก็เป็นการเสริมภาพลักษณ์ของอลิซให้ดูดีมากขึ้น แล้วโฆษณานี้ ตาพลก็จะให้ฉายไปทั้งเอเชียและโอเชียเนีย พวกเขาจะได้เห็นความน่ารักของอลิซ บวกกับแบรนด์ที่ดีอยู่แล้ว มันก็จะเสริมกันได้ดี”

“ท่านพ่อเห็นด้วย?” หม่อมราชวงศ์อมเรนทร์ถามขึ้นอย่างประหลาดใจ

“ใช่ พ่อเห็นด้วย โฆษณาดีๆ แบบนี้ไม่ใช่ว่าจะมีมาง่ายๆ แล้วเจ้าของแบรนด์ก็เจาะจงอยากได้อลิซ พ่อเห็นว่านี่เป็นโอกาสที่ดี ต่อไปถ้าเกิดมีใครอยากได้อลิซไปถ่ายอีก เราก็แค่คัดเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้อลิซ ไม่จำเป็นต้องรับงานบ่อย อาจจะรับแค่ปีละครั้งหรือสองครั้งก็พอ ให้อลิซได้ใช้ชีวิตไปตามปกติ หรือถ้าจะมีแค่งานโฆษณาชิ้นนี้ชิ้นเดียวก็ไม่เป็นไร เพราะหลักๆ พวกเราก็ไม่ได้อยากให้อลิซต้องมาทำงานตั้งแต่อายุน้อยเท่านี้อยู่แล้ว”

“บุษว่าไง” เขาหันมาถามภรรยา

“บุษก็เห็นด้วยกับเหตุผลของท่านพ่อค่ะ แต่ทั้งหมดบุษให้คุณตัดสินใจ”

“ท่านแม่ล่ะครับ” หันไปถามมารดาต่อ

“แม่ก็เห็นด้วยกับพ่อเขานะ”

“ในเมื่อทุกคนเห็นด้วย ผมก็ตกลง ให้อลิซถ่ายโฆษณาให้เจ้าพล” หม่อมราชวงศ์อมเรนทร์ยอมตกลง

“ขอบใจมากเว้ย เรนทร์” ชยพลดีใจแทบจะลุกขึ้นเต้น

“ใจเย็นก่อน คุณพล ตาเรนทร์ตกลง แต่ฉันมีคำถาม” หม่อมเจ้าภาวิดาตัดบทอย่างรวดเร็ว

“คุณป้าถามได้เลยครับ”

“จะเอาหลานป้าไปใช้งานเนี่ย คุณให้ค่าตัวหลานสาวป้าเท่าไหร่”

“ห้าหมื่นดอลลาร์นิวซีแลนด์ครับ”

จำนวนที่บอกออกมา ทำเอาศศิมาที่เพิ่งกลับเข้ามาร่วมวงด้วยตาโต ห้าหมื่นดอลลาร์นิวซีแลนด์ คิดเป็นเงินไทยได้ราว 1.1 ล้านบาท

“แปดหมื่น น้อยกว่านี้ป้าไม่อนุญาต”

คำต่อรองของหม่อมเจ้าภาวิดาทำศศิมาตาโตอีกเช่นกัน เพราะมันเทียบเป็นเงินไทยได้เกือบสองล้านบาท

ชยพลนิ่งคิดไปครู่หนึ่งก็ตอบออกมา “ตกลงครับ แปดหมื่นดอลลาร์”

“ขอบใจ แล้วจะเริ่มถ่ายเมื่อไหร่ แต่เริ่มเร็วก็ดี เพราะกลางเดือนหน้า ยัยอลิซต้องไปโรงเรียนอนุบาลแล้ว”

“ทำไมไปเร็วนักครับ เริ่มเรียนตั้งแต่ขวบกว่าๆ เลยหรือครับ” ชยพลถามอย่างแปลกใจ

“โรงเรียนอนุบาลที่นี่ไม่เหมือนที่ไทยหรอก ยัยอลิซไปเรียนก็เหมือนไปเล่นมากกว่า แต่แกจะได้มีเพื่อนเล่นเยอะขึ้น สังคมกว้างขึ้น ไม่งั้นวันๆ ก็เล่นอยู่แค่กับป้า แม่บุษ แล้วก็แมวสองตัว ป้าอยากให้อลิซได้รู้จักคนมากขึ้น เรียนรู้จากสิ่งรอบตัวมากขึ้น แล้วเกณฑ์ที่นี่ อายุขวบหนึ่งก็ไปเข้าเรียนได้แล้ว”

“เงินค่าตัวยัยอลิซ ป้าจะเก็บไว้เป็นค่าเทอมแก ถึงป้าจะจ่ายให้หลานป้าได้ แต่ถ้าแกโตขึ้นแล้วได้รู้ว่าเงินค่าเทอมส่วนหนึ่งแกหามาได้ด้วยตัวเองตั้งแต่ยังเล็กๆ แกจะได้ภูมิใจ”

ชยพลพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“คุณศศิ สตูดิโอของเอเจนซี่ที่นี่พร้อมเมื่อไหร่” ชยพลหันมาถามศศิมา

“ขอเวลาสักสี่ห้าวันค่ะ เพราะต้องจัดสถานที่ จัดแสง เตรียมการอีกหลายอย่าง”

“งั้นระหว่างสี่ห้าวันนี้ ก็ไปเที่ยวกันดีกว่าค่ะ เดี๋ยวฉันพาเที่ยวเอง ได้พาอลิซไปเที่ยวด้วย” บุษลินบอก

เวลานี้สตูดิโอของเอเจนซี่ Timepeak พร้อมแล้ว ทั้งหมดจึงยกขบวนมาที่แห่งนี้เพื่อเริ่มถ่ายโฆษณาทั้งภาพเคลื่อนไหวและภาพนิ่ง หม่อมเจ้าภาวิดามาคุมการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หลานสาวด้วยตนเอง ท่าทีนิ่งๆ หากสวยสง่าราวราชินีของประเทศใดประเทศหนึ่งทำให้ฝรั่งทั้งหลายอดนึกเกรงใจไม่ได้

“คุณบุษ เอาลูกแมวมาด้วยทำไมครับ” ชยพลถามขึ้น

“ยัยอลิซติดแมวค่ะ ถ้าจะให้แกถ่ายได้ตลอด ไม่งอแงเท่าไหร่ ต้องมีแมวด้วย จริงๆ ไม่มีแมวก็ได้ แต่ถ้ามีแมว แกจะให้ความร่วมมือมากที่สุด” บุษลินอธิบาย ชยพลพยักหน้าเข้าใจ แต่เขาก็ชอบลูกแมวคู่นี้ พวกมันสองตัวหน้าตาน่ารัก เวลาอยู่กับอลิซแล้ว ยิ่งดูดีเข้าไปใหญ่

สตูดิโอที่นี่ก็เตรียมพร้อม มีทั้งของเล่นและตุ๊กตาไว้หลอกล่อเด็กๆ ซึ่งอลิซชอบมาก ทั้งยังมีเพื่อนรักอย่างลูกแมวริเวอร์และเรเน่ เล่นด้วย การถ่ายทำทั้งภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหวเป็นไปอย่างราบรื่นไม่น่าเชื่อ แต่ที่น่าประหลาดใจที่สุดก็คือ ไม่ว่าจะบอกให้ทำอะไร อลิซสามารถทำตามคำสั่งได้ ผิดจากเด็กอายุหนึ่งปีไปมาก สร้างความแปลกใจให้กับทุกคนที่สุด

“อลิซ หันมาค่ะ พี่ๆ อยู่ทางนี้” บุษลินบอกลูกสาวตัวน้อยให้หันมาเพราะอลิซอุ้มลูกแมวไว้ตัวหนึ่งแล้วหันหลังให้กล้อง

อลิซน้อยหันมาทันที พร้อมกับยิ้มกว้างก่อนจะหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นหนึ่งในทีมงานทำท่าตลกๆ หลอกล่อให้หนูน้อยมองกล้อง เสียงกล้องถ่ายรูปรัวขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อได้ภาพและมุมตามต้องการ