ตอนที่ 4 ทำความรู้จัก

ตอนที่ ๔

ทำความรู้จัก

" เสร็จสักทีสินะ ไม่รู้ว่าอันอันจะรีบไปไหน เนี่ย อาทิตย์หน้าค่อยทำก็ยังทันเลยนะ"

ปริมวิภากดเซฟงานก่อนจะปิดแม็คบุ๊ค พลางบิดขี้เกียจ

" เอาน่าเสร็จวันนี้อาทิตย์หน้าก็ไม่ต้องทำเราก็ทำอย่างอื่นไปสบายๆไม่ต้องห่วงด้วยว่างานจะไม่เสร็จแล้วก็จะได้ไม่ต้องเร่งทำ " อัญญาวรินทร์ตอบเสียงหวาน

"จ้าๆแม่อันอันคนขยัน" ปริมสิภาทำหน้ายู่ใส่เพื่อนสาวของตนเอง เธอก็พอรู้ว่าอัญญาวรินทร์เป็นคนขยัน แต่แบบนี้ก็ขยันเกินไป การบ้านสั่งเมื่อวาน กำหนดส่งอาทิตย์หน้ส แต่วันนี้เพื่อนเธอทำเสร็จแล้ว

" สวัสดีครับน้องปริม "

เสียงเปรมวัตรทักทายปริมวิภา ทำให้หญิงสาวหันไปมองทางต้นเสียง ก่อนจะเห็นรุ่นพี่ร่วมคณะที่เธอรู้จัก"

"สวัสดีค่ะพี่เปรม ไม่คิดนะคะว่าพี่เปรมจะเข้าห้องสมุดด้วย" ปริมวิภาอดสัพยอกชายหนุ่มไม่ได้ บุคลิกแบดบอยขนาดนี้ เจอตามร้านเหล้าน่าจะเหมาะกว่า

"แหม น้องปริมก็พูดไป พอดีพี่ตามเพื่อนมานะครับ นั่นไงกับคนที่นั่งใส่แว่นอยู่ตรงนั้นนะครับ" เปรมวัตรอธิบายก่อนจะชี้นิ้วมาทางสามหนุ่มที่นั่งอยู่อีกมุมของห้อง

"อ๋อ เพื่อนพี่เปรมแต่ละคนไม่น่าจะชอบมาห้องสมุดเลยนะคะ อ้อ ยกเว้นพี่คนใส่แว่นคนนึง คนนั้นท่าทางได้อยู่"

"คนนั้นไอ้บรรทัด ท่าทางดูเหมือนเด็กเรียน แต่ก็แค่เหมือนจริงๆนั่นล่ะ ถ้าจะพูดว่ามันเรียนเก่งไหม มันเรียนเก่งมากเลยนะ หัวกะทิของกลุ่มเลย แล้วน้องปริมมาทำอะไรที่ห้องสมุดล่ะครับ " เขาอธิบายก่อนที่จะไม่ลืมสอบถามสองสาวตรงหน้าด้วย

"ปริมมาช่วยเพื่อนทำรายงานค่ะ อ้อ คนนี้เพื่อนปริมค่ะชื่ออัญญาวรินทร์ เรียกอันอันก็ได้ค่ะ เพื่อนสนิทปริมเอง" ปริมวิภาตอบคำถามของเปรมวัตร พร้อมกับแนะนำอัญญาวรินทร์ให้รู้จักกับเปรมวัตร

"ชื่อน่ารักจังเลยนะครับ"เขาตอบเสียงหวาน พลางส่งสายตาเจ้สชู้ให้อัญญาวรินทร์

"สวัสดีค่ะ"

อัญญาวรินทร์ยกมือไหว้และได้แต่ยิ้มเจื่อนๆส่งให้กับเปรมวัตร

"คนนี้พี่เปรมวัตร เดือนคณะเราเอง พี่เขาอยู่ปีสามแล้วล่ะ อันอันเคยเห็นพี่เขาบ้างไหม?"

ปริมวิภาถามเพื่อนของตนเอง แต่อัญญาวรินทร์ส่ายหน้าน้อยๆ หญิงสาวเข้าทำกิจกรรมตามปกติที่ทางคณะจัด แต่ไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษ อาการส่ายหัวของอัญญาวรินทร์ทำให้เปรมวัตรหน้าเจื่อนเล็กน้อย ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

' คนหล่อระดับเดือนมหาลัยแบบเขาเนี่ยนะ อัญญาวรินทร์ไม่เคยเห็น ตลกชะมัด '

" เรียกพี่เปรมเฉยๆก็ได้ครับ"เขารีบแนะนำตัวต่อทันที

"ค่ะ สวัสดีอีกครั้งค่ะพี่เปรม" อัญญวรินทร์พยักหน้ารับึำแต่โดยดี ใครให้เธอทำอะไรหากไม่เหนื่อบ่ากว่าแรง เธอก็ยินดีทำให้เสมอ อีกอย่างแค่เปลี่ยนสรรพนามชื่อเรียกเอง ทำไมเธอจะทำให้ไม่ได้ล่ะ

"แล้วนี่ทำรายงานเสร็จแล้วพวกเราจะไปไหนกันต่อหรอ?" เมื่อเห็นสองสวเก็บของใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้ว แสดงว่าทั้งสองส่วกำลังจะกลับหรือจะไปที่อื่นต่อ เปรมวัตรจึงรีบถามขึ้นทันที

"ปริมกับอันอันว่าจะไปหาอะไรกินของห้างใกล้มหาลัยเนี่ยล่ะค่ะ" ปริมวิภาเลือกที่จะเป็นคนตอบคำถามแทน เพราะหากรออัญญาวรินทร์ตอบ วันนี้คงไม่ได้ไปไหนหรอก

"แล้วไปกันยังไงล่ะ" เปรมวัตรยังคงถาม

"ก็คงจะขึ้นรถโดยสารไปนะคะ" ปริมวิภาตอบอย่างเลี่ยงไม่ได้ เธอไม่อยากเสียมารยาทกับรุ่นพี่ หากวันนี้เธอเสียมารยาทกับเขา วันข้างหน้าอาจจะเกิดปัญหาตามมาก็ได้

"พี่ไปส่งไหมพอดีเลยพี่ก็หิวเหมือนกัน จะไปหาอะไรกินแถวนั้นพอดี" เปรมวัตรอาสา เขามองเห็นโอกาสที่รออยู่

"แล้วพี่เปรมไม่ต้องไปกับเพื่อนหรอคะ" ปริมวิภาอดสงสัยไม่ได้ เพื่อนนั่งหัวโด่อยู่ตั้งสามคน ยังมีหน้ามาขอไปกับพวเธออีก

"ไม่ต้องหรอกไปกับพวกมัน พี่ก็โดนพวกมันทิ้งอยู่ดี หมายถึงเดี๋ยวพวกมันก็ไปหาแฟนกันหมด" เปรมวัตรรีบอธิบาย พลางหันไปขยิบตาให้เพื่อนของเขาทั้งสามคน

"แล้วพี่เปรมไม่ไปหาแฟนหรอคะ?" ปริมวิภายังคงไม่เลิกตั้งคำถาม ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยได้ยินคนลือเรื่องความเจ้าชู้ของเปรมวัตรเสียหน่อย เธอได้ยินบ่อยจนต้องระวังต่างหากล่ะ กลัวเดินๆไปแล้วมีคนเอาน้ำกรดมาสดใส่เพราะความเข้าใจผิด มันไม่คุ้มเลยสักนิด

"ถ้าพี่มีแฟน พี่ไม่มายืนอยู่ตรงนี้หรอก แต่เพราะพี่ยังโสด โสดมากกกกกก" เขาตอบเสียงหนักแน่นพร้อมทำหน้าเศร้า เขาไม่มีแฟนจริงๆ ที่ผ่านมาก็คู่ขาทั้งนั้น เปิดแมทช์กระชับมิตรบ้าง เหมือนฟุตบอลเปิดสนามเตะนั่นล่ะ

'ไม่มีแค่พี่คนเดียว แสดงว่าพี่บรรทัดก็มีแฟนแล้วล่ะสิ '

" แปลกนะคะ เพื่อนมีแฟนกันหมดแต่พี่เปรมกับไม่มีคนเดียว " ปริมวิภาสัพยอกคนตรงหน้า เจ้าชู้ประตูดินขนาดนี้ มีเป็นพรวนล่ะสิไม่ว่า

"พี่ก็กำลังหา พี่อาจจะกำลังจะมีเร็วๆนี้ก็ได้"

เปรมวัตรยิ้มพลางทางส่งสายตาเจ้าชู้ไปให้อัญญาวรินทร์ ทุกอย่างอยู่ในสายตาของปริมวิภา

"ถ้าพี่เปรมหมายถึงว่าจะมาจีบคนแถวนี้เป็นแฟน ปริมต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีทั้งปริมและอันอัน ยังไม่โฟกัสเรื่องนี้อ่ะค่ะ" ปริมวิภาที่เห็นสายตาของเปรมวัตรจับจ้องใบหน้าของอัญญาวรินทร์ก็พอจะเดาได้ไม่ยากว่าคนที่ชายหนุ่มกำลังพูดถึงหมายถึงใคร เธอจึงพูดดักคอเป็นการตัดไฟแต่ต้นลมเสีย

"แหม น้องปริมก็พูดตัดโอกาสพี่เกินไป แล้วน้องอันอันล่ะครับ จะตัดโอกาสที่แบบน้องปริมไหมครับ" รอยยิ้มเจ้าชู้ที่เปรมวัตรส่งให้ทำให้อัญญาวรินทร์รู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก

"อันก็ยังไม่พร้อมจะมีใครค่ะ" อัญญาวรินทร์ตอบอย่างปฏิเสธไม่ได้

"ไม่ใช่อันอันไม่พร้อมหรอกค่ะพี่เปรม แต่อันอันเขามีคนของใจแล้ว" ปริมวิภาแทรกขึ้นมา

"แย่จังยังไม่ทันได้เริ่มจีบเลยพี่ก็อกหักซะแล้ว" เปรมวัตรแสร้งทำเสียงเศร้า ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยโดนปฏิเสธเสียหน่อย แต่เขาไม่ใช่คนคิดมาก จนต้องเก็บมาคิดขนาดนั้น

"ไม่มีหรอกค่ะคนของใจ อันแค่ยังไม่ได้ทันคิดเรื่องนี้เฉยๆค่ะ" อัญญาวรินทร์รีบปฏิเสธทันที

"แล้วจะเริ่มคิดเมื่อไหร่ครับ ถ้าคิดเมื่อไหร่ฝากรับพี่ไว้พิจารณาคนแรกได้ไหมครับ"

"ก็คงอีกนานนะคะพี่เปรม อันอยากโฟกัสเรื่องเรียนก่อน " อัญญาวรินทร์ตอบ เธอไม่อยากให้ความหวังใคร ในเมื่อไม่พร้อมมีใคร เธอก็เลือกที่จะปฏิเสธตรงๆ

"งั้นไม่เป็นไรครับ ว่าแต่เราจะไปกันเลยไหม เดี๋ยวจะหิวกว่านี้นะ" ในที่สุดปรมวัตรก็ยอมถอย จีบไม่ง่ายเลยสักนิดสำหรับหญิงสาวสองคนนี้

"ไปกันเลยก็ได้ค่ะ"

ปริมวิภาตอบแทนอัญญาวรินทร์ ก่อนที่ทั้งสองสาวจะสะพายกระเป๋าและเดินตามเปรมวัตรออกไป

"พวกมึงว่าไอ้เปรมมันจีบน้องปริมหรือเพื่อนน้องปริมว่ะ "

พัฒนาถามความเห็นของเพื่อนคนอื่นๆ ขณะมองตามเปรมวัตร ปริมวิภา และอัญญาวรินทร์ที่กำลังเดินออกไป

"ไม่เห็นต้องเดาเลย เก็บข้อมูลมาแน่นขนาดนั้น เพื่อนน้องปริมชัวร์" สิบทิศตอบ

"กูคิดเหมือนมึงว่ะไอ้สิบทิศ แต่เพื่อนน้องปริมนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะ แบบที่มองยิ่งน่ารัก มองไม่เบื่อเลย คนละสไตล์กับน้องปริมเลย น้องปริมออกแนวสวยเซ็กซี่ แต่เพื่อนน้องออกแนวน่ารักน่าทะนุถนอมมากกว่า" พัฒนาออกความเห็นก่อนจะหันไปถามบรรทัด

"แล้วมึงว่ายังไงล่ะไอ้ทัด"

"ก็งั้นๆแหละว่ะ ไม่เห็นจะน่ารักอะไรตรงไหนเลย" แม้เขาจะพยายามทำเสียงให้เรียบ แต่ยังแฝงด้วยความหงุดหงิดไม่น้อย

"ตามึงมีปัญหาแน่ๆไอ้บรรลัย น่ารักขนาดนั้นบอกงั้นๆ อย่างว่าล่ะนะ คนที่มึงสนใจอยู่คือน้องปริมนี่นา"

"กูชื่อบรรทัดไอ้เพื่อนเวร แล้วอีกอย่างกูไม่ได้สนใจใครทั้งนั้น" บรรทัดตอบเสียงเข้ม ก่อนลุกขึ้นยืน

"มึงก็เลิกแหย่มันได้ล่ะ นู้นไอ้เปรมพาสองสาวไปไหนแล้วก็ไม่รู้ จะตามไปไหม?"สิบทิศรีบแย้งขึ้น

"ไปดิ รออะไร ไปรถมึงนะไอ้ทัด มึงเอารถมาใช่ป้ะ"

"เออ!!"

น่ารักตายห่าล่ะ ไอ้หน้าใสๆ แก้มป่องๆ ใส่แว่นแบ๊วๆ ชอบทำหน้าเหมือนลูกแมวสีขาวๆตัวน้อยๆเหมือนก้อนซาลาเปา น่ารักตรงไหน เอาตรงไหนมาน่ารักก่อน!! หึ่ยย

บรรทัดคิดอย่างหงุดหงิด เพิ่งเจอหน้าไม่เท่าไหร่ก็ปั่นหัวเขากับเพื่อนเสียแล้ว ร้ายกาจขึ้นเยอะเลยนะอันอัน