ตอนที่ 49 ความในใจ

คลับ J

เวลา 21.30 น....

วันนี้ ลอร่ามาในชุดเดรส สายเดี่ยวสีดำรัดรูปซึ่งแสดงให้เห็นถึงส่วนเว้าส่วนโขงของผู้ใส่ได้เป็นอย่างดี

"ขอโทษทีว่ะที่มาช้า "

เจนนิเฟอร์บอกกับเพื่อนสาวในขณะที่ตัวเองนั้นมาเลท 30 นาที

"อืม ... ไม่เป็นรัย" ลอร่าบอกเพื่อน

"แล้ววันนี้แกคิดยังไงวะถึงได้มานั่งข้างนอก ทำไมไม่นั่งที่ห้องวีไอพีล่ะ"

เจนนิเฟอร์ถามรร่าด้วยความแปลกใจ

"วันนี้อยากนั่งข้างนอกอยากโยกอยากปลดปล่อยอยากอยู่กับคนเยอะเยอะอยู่ในห้องเต้นคนเดียวมันไม่มันส์"

ลอร่าบอกกับเจนนิเฟอร์เจนนิเฟอร์พร้อมกับกระดกเหล้าเข้าปาก

"เฮ้ยทำไมดื่มเยอะอย่างนี้วะ... ค่อยๆจิบก็ได้ ตั้งแต่ฉันมานั่งฉันเห็นแกกระดกไม่หยุดเลยนะเว้ย ยิ่งคออ่อนๆอยู่เดี๋ยวก็เมาหรอก!

"ฉันบอกแกแล้วไงวันนี้ฉันอยากเมา "

วันนี้น้ำเสียงของรอล่าดูเย็นชาและเย็นเฉียบ มันไม่มีความร่าเริงไม่มีความสุขอยู่ในน้ำเสียงนั้นเลยแม้แต่น้อย เจนนิเฟอร์นั้นรู้ความรู้สึกของเพื่อนได้ดีเพราะเธอสืบมาแล้วว่าต้นเหตุคนที่ทำให้เธอเพื่อนของเธอเป็นแบบนี้คือใคร?

"แกทำราวกับว่าแกกำลังอกหักอย่างนั้นแหละ" เจนนิเฟอร์ถามเพื่อน

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันอกหักหรือเปล่าแต่ที่แน่แน่ฉันรู้สึกเสียเซลล์มาก เหมือนคนกำลังแพ้ยังไงก็ไม่รู้ วันนี้เขาทำฉันหน้าแตกหลายรอบเลย"

ลอร่ารู้สึกข่มขื่นในใจเมื่อพูดถึงเรื่องวันนี้

"แกรักเจ้าชายหรือเปล่าวะ ?

เจนนิเฟอร์ถามพร้อมกับสบตาเพื่อน ลอร่านั้นสบตาเพื่อนแว๊บเดียวแล้วก็หันไปมองวิสกี้ที่อยู่ในมือแล้วก็กระดกมันจนหมดแก้วด้วยความขมขื่นในใจ หญิงสาวไม่รู้จะตอบยังไงดีกับคำถามนี้ของเพื่อนสนิท

"แกบอกฉันมาดีกว่าการดื่มเหล้ามันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นหืม..แต่ถ้าแกมีอะไรแกสามารถเล่าให้ฉันฟังได้เสมอ เรามีกันอยู่สองคนไม่ใช่เหรอเพื่อนต้องช่วยเพื่อนสิ"

เจนนิเฟอร์บอกหญิงสาวพร้อมกับลูบเบาๆที่หลังมือของรอล่าอย่างปลอบใจ

"ขอบใจมากนะยายเจน แกดีกับฉันเสมอ"

ลอร่ามองเพื่อนด้วยความซาบซึ้งใจ

"ตกลงยังไงรักเจ้าชายหรือเปล่า"

".........."หญิงสาวเงียบไปพักหนึ่งกับคำถามของเพื่อนก่อนที่ปากบางจะขยับออกมา

"ฉันเองก็ตอบไม่ได้ว่ารักหรือเปล่า เพราะแกเองก็น่าจะรู้ว่าฉันไม่เคยมีความรักฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร เวลาที่เค้าอยู่ใกล้ฉันก็มีความสุขและรู้สึกดีมากๆเวลาที่เค้าดูแลเทคแคร์ฉัน แต่เมื่อไม่กี่วันมานี้เค้าก็ไปเต้นรำกับผู้หญิงคนอื่นและออกจากโรงแรมพร้อมกันกลับก่อนพนักงานทุกคนและทิ้งฉันซึ่งเป็นคู่หมั้นไว้ที่โรงแรมอย่างโดดเดี่ยวแล้วฉันก็ทุกข์ใจอยู่แบบนี้ เค้าเรียกว่ารักไหมว่ะ ?

ลอร่าเล่าเรื่องราวให้เพื่อนสนิทฟังด้วยน้ำเสียงเศร้าอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งเธอคิดว่าเจ้าชายออกจากโรงแรมพร้อมกับเอฟซูมลอร่านั้นยิ่งรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวและขมขื่นในใจเป็นอย่างมาก

"เออ ! ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้วฉันเองก็พอจะรู้ข่าวมาบ้าง นี่ไง ! ฉันเตือนแกแล้วว่าอย่ามั่นใจอะไรให้มันมาก เห็นไหมเจ้าชายหลุดมือไปเลย แล้วถ้าเกิดเค้าไปรักไปชอบผู้หญิงคนนั้นจริงๆแล้วเมียอย่างเธอ เอ่อ...ฉันหมายถึงเมียตัวจริงอย่างเธอจะยืนอยู่ตรงไหนในหัวใจของเจ้าชายล่ะทีนี้ เฮ้อ ..."

เจนนิเฟอร์เองที่ฟังเพื่อนเล่ามาทั้งหมดก็พลอยเครียดไปด้วย

"ฉันล่ะเป็นห่วงแกจริงๆเลย " เจนนิเฟอร์ถอนหายใจยาว

"ตั้งแต่รู้จักกับเจ้าชายมาประมาณสามเดือนมานี้เค้าเอาใจใส่และดูแลฉันดีมากจนฉันเองก็ได้แต่คิดว่า ถ้าหากฉันต้องแต่งงานกับเค้าจริงๆอนาคตฉันคงรักเขาได้ไม่ยากด้วยความดี ด้วยการกระทำของเขามันช่างนุ่มนวลและทุกครั้งมันทำให้รู้ฉันรู้สึกอุ่นใจ มันมีความอบอุ่นทุกครั้งที่ฉันเจอความยากลำบากเจ้าชายก็สามารถเป็นที่พึ่งพิงให้กับฉันทุกครั้ง แต่นับจากวันนั้นที่เขาได้เต้นรำกับดาวบริษัทเค้าก็ลืมฉันไปเลยราวกับว่าไม่มีฉันอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้วอะแก"

น้ำเสียงของลอร่านั้นเศร้าอย่างเห็นได้ชัดแต่ละคำที่หญิงสาวได้พูดราวกับกลั้นสะอื้นก็ไม่ปาน หญิงสาวได้แต่กระดกเหล้าเข้าปากอีกครั้งด้วยความขมขื่นในใจ

"เจ้าชายคามินนะเว้ย ทั้งหล่อ ทั้งรวย อนาคตคือพระราชา ผู้หญิงทุกคนก็จ้องจะจับอยู่แล้วแหละ ฉันจะช่วยแกยังไงดีนะที่จะกำจัดผู้หญิงพวกนี้ไปได้"

"แกไม่ต้องคิดจะกำจัดคนอื่นหรอก ถ้าใจของเค้าไม่อยู่ที่ชั้นซักอย่างแกจะกำจัดได้ซักกี่คน สิ่งเดียวที่ฉันทำได้นั่นก็คือทำใจ สิ่งที่ฉันคิดตอนนี้ก็คือฉันต้องเป็นทูตทางสัมพันธไมตรีระหว่างไมคาด้าและยูคันนาอย่างเป็นทางการ ฉันอาจจะมีลูกชายและลูกสาวให้เจ้าชายสักคนหรือสองคนแล้วแต่ประสงค์ของเค้า แล้วถ้าเค้าอยากจะมีพระสนมอันนี้ฉันก็ช่วยไม่ได้ ฉันทำใจไว้อยู่แล้ว ถ้าไม่ได้แต่งงานกันด้วยความรักแน่นอนว่าเขาจะต้องไม่มีฉันเป็นภรรยาคนเดียวอย่างแน่นอน"

เมื่อพูดถึงตอนนี้รอล่านั้นไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป หญิงสาวปล่อยให้มันไหลออกมา หญิงสาวรีบเบี่ยงหน้าลบไปอีกด้านไม่ต้องการให้เจนนิเฟอร์นั้นเห็นน้ำตาแต่ก็ไม่ทัน

"แกร้องไห้กับไหล่ฉันได้นะเว้ย ถ้าการที่แกเข้มแข็งแล้วแกทุกข์ใจแกก็อ่อนแอบ้างก็ได้ ผู้หญิงทุกคนไม่จำเป็นต้องแข็งแกร่งเสมอไปนะเว้ย ร้องออกมาให้มันเยอะเยอะ ระบายออกมาถ้ามันจะทำให้แกทุกข์ใจน้อยลง เพื่อนอย่างฉันคอยซัพพอร์ตแกอยู่แล้วแกก็น่าจะรู้ดี"

เจนนิเฟอร์บอกเพื่อนพร้อมกับลูบศีรษะลอร่าเบาเบาในขณะที่หญิงสาวซบอยู่ที่ไหล่ของเจนนิเฟอร์

"ฮือออออออๆๆๆๆ "

ลอร่าสะอื้นร่ำไห้

ยิ่งลอร่าได้คิดถึงเรื่องราวในอดีตระหว่างเธอและเจ้าชายคามินมันช่างเป็นความทรงจำที่ดี เขานั้นตามใจเธอตลอดยิ่งคิดลอร่าก็ยิ่งเศร้าและตอกย้ำความเจ็บปวดในใจของหญิงสาวได้เป็นอย่างดี ลอร่านั้นไม่รู้ตัวบ้างเลยที่ตัวเองร้องไห้อยู่แบบนี้เพราะว่าตัวเองอกหัก และเสียใจที่เจ้าชายคามินไปมีผู้หญิงคนอื่น

เจนนิเฟอร์ได้แต่โอบกอดและปลอบใจเพื่อนสาว เธอนั้นรับรู้ได้ดีว่าปกติแล้วรอล่าเป็นผู้หญิงที่เก่งและเข้มแข็งมาโดยตลอดและในบางครั้งที่เจนนิเฟอร์อ่อนแอลอร่านั้นจะคอยปกป้องเธอได้เป็นอย่างดี แต่พอมาวันนี้เหตุการณ์กลับสลับกัน

ท่ามกลางคลับแห่งนี้ทุกคนกำลังเต้นรำทำเพลงกันอย่างสนุกสนานท่ามกลางนักท่องราตรี แต่ในมุมหนึ่งกลับมีสาวสวยร้องห่มร้องไห้ปานจะขาดใจ

อีกมุมหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลราชิตนั้นก็ได้แต่ลอบมองพระวรราชาอยู่ไม่ให้คลาดสายตา ราชิตนั้นเป็นห่วงพระวรชายามากเมื่อรู้ว่าเธอมาเที่ยวที่คลับแห่งนี้ ทั้งๆที่ราชิตนั้นก็รู้ดีว่าเป็นคลับของเพื่อนสนิทของลอร่าแต่ทหารราชองครักษ์ซึ่งรู้ใจเจ้านายของตัวเองเป็นอย่างดีไม่อาจไว้วางใจได้ เมื่อได้รับรายงานจากเดวิดว่าหญิงสาวมาเที่ยวที่แห่งนี้ยามค่ำคืน ราชิตนั้นก็ได้สั่งเวรยามที่วังเหนืออารักขาเจ้าชายคามินไว้เป็นอย่างดีแล้วชายหนุ่มก็มาคอยอารักขาพระวรชายาอยู่ไม่ห่าง โดยที่ลอร่านั้นไม่รู้สึกตัวเลย ว่ามีคนคอยคุ้มกันคอยอารักขาอยู่ เนื่องจากราชิตไม่เข้าไปใกล้และรุกล้ำความเป็นส่วนตัวของเธอนั่นเอง

ราชิตนั้นได้แต่อัดคลิปวิดีโอแล้วส่ง LINE ไปให้กับเจ้าชายคามิน

ติ๊ง

เสียง LINE ของเจ้าชายคามินดังขึ้นในขณะที่เจ้าชายนั้นกำลังอ่านไฟล์เอกสารที่ห้องทรงงานอย่างมีสมาธิ แต่เมื่อได้ยินเสียงของโทรศัพท์ดังขึ้นเจ้าชายคามินจริงละสายตาจากกระดาษรายงานแล้วจ้องไปเที่ยวโทรศัพท์ของตัวเอง

Line

ราชิต : ส่งวิดีโอ

เมื่อเห็นแบบนี้แล้วเจ้าชายคามินจึงแปลกใจแล้วก็ได้แต่กดดู เมื่อเจ้าชายคามินได้เห็นคลิปที่ลอร่านั้นกำลังร้องไห้อยู่กับเจนนิเฟอร์ สายตาคมของเจ้าชายไม่แสดงความรู้สึกใดใดออกมา

เมื่อดูคลิปเสร็จเจ้าชายคามินก็ปิดโทรศัพท์แล้ววางไว้ที่เดิมแล้วสายตาของเจ้าชายก็กลับมามองที่กระดาษรายงานดังเดิม ราวกับว่าผู้หญิงที่อยู่ในคลิปนั้นไม่มีความสำคัญอะไรกับท่านเลยแม้แต่น้อย

เมื่อราชิตเห็นแล้วว่าเจ้าชายอ่าน LINE แต่ไม่ส่งอะไรตอบกลับมาอีกเลยราชองครักษ์หนุ่มก็ได้แต่ส่ายศีรษะเบาเบาให้กับเจ้านายตัวเอง

"ช่างปากแข็งยิ่งนัก"

ราชิต คิดในใจ และไม่นานราชิตเองก็ได้รับข้อความทาง LINE ซึ่งเจ้าชายคามินเป็นคนส่งมาให้

Line

เจ้าชายคามิน : หน้าที่ดูแลและคุ้มกันเราคือหน้าที่หลักของนายไม่ใช่หรือราชิต ? ตอนนี้นายไปทำอะไรอยู่ที่ไหน ? ทำไมไม่ทำหน้าที่ของตัวเอง !

นี่คือ LINE ที่เจ้าชายคามินส่งมาให้กับราชิตเมื่อเห็นข้อความนี้แล้ว ราชิตได้แต่ส่ายศีรษะเบาเบาแล้วอมยิ้ม

ราชิต : ตอนนี้พระวรชายามาดื่มเหล้าไม่หยุดเลยครับฝ่าบาท และกำลังเมามากด้วยครับ เจ้าชายจะมารับเธอกลับไหมครับเหมือนเธอจะขับรถกลับบ้านไม่ไหวแล้วครับ

เจ้าชายคามิน : แล้วมันธุระกงการอะไรของเราที่จะต้องไปรับเด็กใจแตกแบบนั้นกลับบ้านด้วย ! ถ้าชอบเมาชอบเที่ยวกลางคืนก็ต้องรู้จักรับผิดชอบชีวิตตัวเองไม่ใช่ให้คนอื่นคอยตามเป็นห่วงและเป็นภาระคนอื่นแบบนี้ ! อืม...อีกอย่างที่เราอยากจะบอกเจ้าก็คือรอรับบทลงโทษไว้ได้เลยโทษฐานที่ปฏิบัติการณ์อะไรไปโดยไม่ได้รับอนุญาต และทิ้งงานของตัวเองไปทำอย่างอื่น !

เจ้าชายคาดโทษราชิตผ่านแอพพลิเคชั่น LINE

ราชิต : กระหม่อมเป็นห่วงพระวรชายามากกลัวว่าเธอจะได้รับอันตราย กระหม่อมจึงขอดูแลและอารักขาพระวรชายาเธอก่อน เมื่อเธอกลับบ้านอย่างปลอดภัยแล้วกระหม่อมจะไปรับการลงโทษจากฝ่าบาทที่วังครับ ต้องขออภัยเจ้าชายด้วยที่ทำให้หงุดหงิดในใจ

"ไอ้ราชิตนี่นายประชดเราอย่างนั้นเหรอ !

เจ้าชายคามินมองโทรศัพท์พร้อมกับกัดกรามแน่นด้วยความโมโหราชองครักษ์คนสนิทที่ตอบมาใน LINE แบบนี้

"ได้ถ้าอยากได้รับโทษเราก็จะจัดให้"

เจ้าชายคามินพูดพร้อมกับมองไปที่โทรศัพท์ของตัวเองราวกับอยากให้โทรศัพท์นั้นแหลกพังคามือ