ตอนที่ 50 อย่าบอกใครว่าเรามา

เวลาผ่านไปเนิ่นนาน เจนนิเฟอร์นั้นได้แต่มองเพื่อนสาวของตัวเองกระดกเหล้าเข้าปากแก้วแล้วแก้วเหล้าจนตอนนี้ลอร่านั้นก็ได้เมามายเจนนิเฟอร์ก็ไม่ว่าอะไรเพื่อน ปล่อยให้เพื่อนดื่มเพื่อระบายความในใจที่มันเป็นทุกข์อยู่ในตอนนี้ อยากให้เพื่อนระบายมันออกมาเพื่อคลายความทุกข์ออกไปได้บ้าง หญิงสาวเชื่อว่าความเมาจะทำให้เพื่อนของเธอนั้นมีความทุกข์น้อยลง

"ฮึก ! ขอบจายยยยยแกมากนะยายเจนที่แกอยู่เคียงข้างฉันตลอดเลย"

ลอร่าขอบอกขอบใจเพื่อน ในขณะที่หญิงสาวเองเริ่มเมาและพูดด้วยน้ำเสียงหย่อนยาน

"เออๆ ไม่เป็นไรดูสิแกเนี่ยคออ่อนดื่มเหล้าจนเมาหมดแล้วเนี่ย!

"ฉาาานม่าาายมาววววว"

"สงสัยฉันจะต้องส่งแกกลับบ้านแล้วว่ะเมาแล้วเนี่ยเริ่มพูดจาไม่รู้เรื่องแล้ว"

"ไม่เอาฉันไม่กลับบ้านฉันจะกลับคอนโดกับแก"

"เออลืมไปเดี๋ยวฉันไปส่งแกที่คอนโดก็ได้ถ้าเกิดไปส่งแกกลับบ้านพ่อกับแม่แกก็ได้รู้กันพอดีว่าแกกับเจ้าชายงอนกันอยู่เนี่ย เห้อ..."

"อือ ฉันจะกลับคอนโดกับแก อึก !

ลอร่าพูดพร้อมกับหลับตา ตอนนี้หญิงสาวกำลังฟุบอยู่ที่บาร์เหล้า

"ป่ะเดี๋ยวเรากลับคอนโดกัน"

เจนนิเฟอร์พูดขึ้นพร้อมกับกำลังจะประคองร่างบางของเพื่อนสาวไปที่รถยนต์คันงาม

"ฮึบ ! ยายเจน "

ลอร่าเรียกเพื่อนเมื่อตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนจะไม่ไหวแล้ว หญิงสาวพะอืดพะอมมวนท้องไปหมดเหมือนลมกำลังตีขึ้นมาจากท้องไม่หยุด เหงื่อของหญิงสาวเริ่มแตกขุดขึ้นมาข้างศีรษะและลำคอ เมื่อเจนนิเฟอร์เห็นท่าทางพะอืดพะอมของเพื่อนแล้วหญิงสาวรับรู้ได้ดีว่าเพื่อนนั้นอยากจะอ้วกอย่างแน่นอนเจนนิเฟอร์จึงได้หยิบถังขยะที่ใต้ บาร์มาให้ลอร่าในทันที

อ้วกกกก !!!

ในที่สุดรร่านั้นก็ได้อ้วกใส่ในถังขยะ เจนนิเฟอร์นั้นได้แต่ลูบหลังเพื่อนแล้วจับผมของรอล่ามาไว้ที่ด้านหลัง

"เฮ้อ... หมดสภาพขนาดนี้ถ้าไม่เรียกว่าอกหักจะเรียกว่าอะไรน้อ!

เจนนี่เฟอร์เอื้อนเอ่ยออกมาเบาเบา ส่วนคนที่กำลังเมาและอาเจียนอยู่แทบจะไม่ได้ยินอะไรเลยในตอนนี้

"ไหวไหมแก ?

เจนนิเฟอร์ถามเพื่อนพร้อมกับยื่นขวดน้ำไปให้ลอร่าได้ล้างปาก รอล่านั้นไม่ตอบอะไรแต่พยักหน้าให้กับเพื่อนว่าเธอนั้นไหวอยู่

"ถ้าแกเดินไหวงั้นเราก็กลับคอนโดกันนะ"

เจนนิเฟอร์บอกกับเพื่อนอย่างเป็นห่วง ลอร่าพยักหน้าแล้วเจนนิเฟอร์ก็จับมือจับแขนของรอล่าพาดไหล่ของตัวเองแล้วก็ประคองเพื่อนไปที่รถยนต์คันงามทันทีเมื่อถึงรถแล้วรถยนต์คันงามก็มุ่งทะยานไปที่คอนโดของหญิงสาวในทันที

เจ้าชายคามินกำลังล้มตัวนอนแต่ได้ยินเสียงของ LINE ดังขึ้นซึ่งผู้ส่งนั้นก็คือราชิตคนเดิมเจ้าชายคามินจึงอดที่จะเปิดดูไม่ได้

ราชิต : ส่งวิดีโอ

คลิปอันใหม่ที่รอล่ากำลังอาเจียนให้กับเจ้าชายคามิน เมื่อเจ้าชายได้เปิดดูก็รู้สึกเป็นห่วงอยู่ไม่น้อย แต่ท่านก็ยังเบาใจเพราะคนที่ไปส่งหญิงสาวคือเจนนี่เฟอร์เพื่อนสนิทไม่น่ามีอะไรเสียหาย เจ้าชายคามินจึงปิดโทรศัพท์แล้วล้มตัวนอนในทันที

เจ้าชายคามินนั้นพยายามจะข่มตาหลับพลิกตัวซ้ายขวา พลิกตัวไปมาหลายทีสุดท้ายก็นอนไม่หลับเพราะความเป็นห่วงหญิงสาว จนในที่สุดท่านก็ต้องกระโดดลงจากเตียงแล้วเปลี่ยนชุด private แล้วตรงไปที่รถสปอร์ตคันงามในทันที

เมื่อเจ้าชายคามินลงจากห้องนอนยามวิกาลแบบนี้และยังตรงไปที่โรงจอดรถอีกทหารราชองครักษ์จึงได้วิ่งมาหาและทำความเคารพ

"เราจะออกไปข้างนอกไม่ต้องตามมา"

เจ้าชายคามินบอกกับเดวิดก่อนที่จะขับรถยนต์คันงามตรงไปที่คอนโดของรอล่าในทันทีด้วยความเป็นห่วง

เมื่อเจ้าชายคามินมาถึงที่คอนโดของรอล่าแล้วก็พบกับเจนนิเฟอร์

"เจ้าชายเข้ามาได้ยังไงคะ?

เจนนิเฟอร์ถามเจ้าชาย แต่เจ้าชายคามินนั้นไม่ตอบคำถามหญิงสาวเลย เจนนิเฟอร์ได้แต่ถอนหายใจ ทางเจนนิเฟอร์นั้นตอนนี้ได้เปลี่ยนชุดให้กับลอร่าและส่งหญิงสาวขึ้นเตียงนอนเป็นที่เรียบร้อย

เจ้าชายคามินได้แต่เดินเข้ามาใกล้แล้วมองไปที่ใบหน้าของลอร่า เเจ้่ชายมองใบหน้าของเธอในขณะที่หญิงสาวนั้นกำลังหลับด้วยความเมา

"ที่เพื่อนดิฉันต้องเป็นแบบนี้ก็ต้องโทษเจ้าชายนะคะ ต้องขอประธานอภัยด้วยที่ดิฉันต้องพูดตรงตรง !

จนนิเฟอร์พูดพร้อมกับสบไปที่นัยน์ตาคมของเจ้าชายคามินอย่างไม่มีเกรงกลัว

" เหอะๆ ความผิดของเราอย่างนั้นน่ะหรือ ?

เจ้าชายคามินทวนคำถาม

"ใช่ ! ถ้าไม่ใช่ความผิดของเจ้าชายแล้วมันจะเป็นความผิดของใครล่ะ ที่เพื่อนดิฉันต้องดื่มเหล้าย้อมใจแบบนี้ต้องร้องไห้อยู่แบบนี้ก็เพราะเจ้าชายนั่นแหละที่ไปควงแม่ดาวบริษัทออกจากโรงแรมด้วยกัน แถมกลับก่อนกำหนดทิ้งให้เพื่อนของดิฉันต้องเหงาโดดเดี่ยวอยู่คนเดียวแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าชายจะเป็นเพราะใครกันล่ะคะที่ทำให้เพื่อนฉันต้องดื่มเหล้าและทุกข์ใจอยู่แบบนี้ !

เจนนิเฟอร์ได้แต่ต่อว่าเจ้าชายคามินที่บังอาจทำให้เพื่อนรักของเธอต้องทุกข์ใจ

"เธอออกไปเถอะเดี๋ยวทางนี้เราจัดการเอง"

เจ้าชายคามินบอกกับเจนนิเฟอร์

"อะไรกันคะ ! ที่ฉันพูดไปทั้งหมดเจ้าชายยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ? ฉันต้องการคำอธิบายจากเจ้าชายค่ะ ไม่ใช่มันไล่ฉันออกจากห้องแบบนี้!

เจนนิเฟอร์มองเจ้าชายด้วยสายตาแข็งกร้าวเธอกำลังโกรธและโมโหมากที่เจ้าชายทำกับเพื่อนของเธอแบบนี้

"เราไม่มีคำอธิบายใดๆ แต่สิ่งที่เราต้องการตอนนี้คือให้เธอออกจากห้องนี้ไปได้แล้ว"

"แล้วถ้าดิฉันไม่ออกละคะ !?

เจนนิเฟอร์สบตาท้าทายเจ้าชายคามินยังไม่มีลดลาวาศอก

"ถ้าเธอไม่ออกไปพรุ่งนี้ธุรกิจของครอบครัวเธอรวมถึงธุรกิจของเธอมันจะมีปัญหาน่ะสิ "

เจ้าชายคามินบอกด้วยเสียงที่ทรงพลังและอำนาจอย่างที่สุดจนคนฟังอดเคืองใจไม่ได้เลยจริงๆ

"เจ้าชายกำลังข่มขู่ดิฉันอยู่อย่างนั้นเหรอคะ?

"แล้วมันได้ผลไหมล่ะ ถ้าเธออยากอยู่ที่นี่ต่อเราก็จะให้อยู่แล้วเราก็จะเป็นคนออกไปเองแต่พรุ่งนี้ก็รอฟังข่าวได้เลยนะว่าธุรกิจของครอบครัวเธอจะเป็นยังไงต่อไป!?

เจ้าชายคามินพูดด้วยน้ำเสียงที่หยาบกระด้างและเย็นชาอย่างที่สุด

"ได้ค่ะ ! ฉันไปก็ได้ !

หญิงสาวกัดฟันด้วยความโกรธแล้วเธอก็เดินกระแทกเท้าออกไปจากห้องนอนของลอร่าในทันที

"เดี๋ยว!

เจ้าชายคามินเรียกเจนมีเฟอร์เอาไว้ก่อนที่หญิงสาวจะออกจากห้องนี้ไป หญิงสาวหยุดเดินแต่ไม่หันกลับมามองเจ้าชายเลยแม้แต่น้อยเธอ ไม่ต้องการเห็นหน้าเจ้าชายคามินผู้ที่ทำให้เพื่อนของเธอต้องเจ็บปวดใจอยู่แบบนี้

"เรื่องในวันนี้เธอห้ามบอกใครว่าเรามาที่นี่ "

เจ้าชายออกคำสั่งกับเจนนิเฟอร์ เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วเจนนิเฟอร์จึงเดินต่อ

"ถ้าเรื่องในวันนี้ถูกแพ่งพรายออกไปเธอกับครอบครัวเจอดีแน่ ห้ามบอกลอร่าเด็ดขาด !

เจ้าชายคามินพูดข่มขู่เจนนิเฟอร์อีกครั้งหนึ่งแล้วหญิงสาวก็ปิดประตูดังปั้งแล้วก็ออกจากห้องไปเลยด้วยความโกรธเคือง....

เมื่อเจนนิเฟอร์ออกจากห้องนอนของลอร่าไปแล้วเจ้าชายก็มองไปที่ใบหน้างามที่กำลังหลับสนิท แก้มของหญิงสาวแดงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์

เจ้าชายคามินนั้นกำลังนั่งมองขนตางอนของหญิงสาวแล้วก็ส่ายศีรษะเบาเบาพร้อมกับถอนหายใจออกมา เมื่อเห็นใบหน้านวลของลอร่าแล้ว ทำให้เจ้าชายนึกถึงข้อความนั้นขึ้นมาอีก เจ้าชายเองก็เจ็บปวดในใจไม่แพ้กันกับคำว่า "ของตาย " ของเล่นขำๆหญิงสาวผู้นี้มองเจ้าชายผู้สูงศักดิ์อย่างเค้าเป็นเพียงของเล่นของเธอชิ้นหนึ่ง ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวดในใจ เส้นเลือดที่ข้างขมับของเจ้าชายคามินกำลังปูดบวมขึ้นมาด้วยความเครียด

"เธอเห็นฉันเป็นเพียงแค่ของเล่นของเธอจริงๆนะรึลอร่า เธอคิดว่าฉันแต่งงานกับเธอเพียงเพราะเรื่องการเมืองจริงๆน่ะเหรอ เธอไม่เคยคิดรึไงว่าฉันเองก็ต้องมีพึงใจเธอบ้างถึงได้ยอมรับการแต่งงานในครั้งนี้ เราเสียใจนะที่เธอคิดกับเราเพียงเท่านี้จริงๆ แต่ในเมื่อเหตุการณ์หลายหลายอย่างสถานการณ์หลายหลายอย่างบีบบังคับเราทุกคนแล้วเราก็จะแต่งงานกับเธออย่างที่เสด็จแม่ของเรากับแม่ของเธอต้องการก็แล้วกัน ส่วนเรื่องหัวใจก็ให้มันเป็นเรื่องของอนาคตก็แล้วกันนะ .... ฝันดีนะลอร่า"

เจ้าชายคามินพูดพร้อมกับก้มลงไปจุมพิตที่กลางศรีษะเบาเบาของหญิงสาวที่กำลังหลับสนิท

ตอนนี้รอล่ากำลังอยู่ในห้วงภวังค์แห่งความฝัน หญิงสาวได้ฝันว่าเจ้าชายคามินกำลังมาหาเธอและจูบที่กลางหน้าผากของเธอด้วยความรัก หญิงสาวจึงใช้สองมือโอบกอดรอบคอของเจ้าชายคามินในทันที !

ฮึบ !

"ทำอะไรนะลอร่า "

เจ้าชายคามินถึงกับซึ่งกำลังถอนตัวเองออกจากหน้าผากของหญิงสาวถึงกับสะดุ้ง เมื่อแขนของหญิงสาวทั้งสองข้างกำลังโอบรอบคอของเจ้าชายคามินอยู่

"ยายยยเจนนน แกอย่าเพิ่งไป ฮึก อยู่เป็นเพื่อนฉาาานก่อน ฉานนนจะดื่มมมให้ลืมผู้ชายคนนี้....คนโลเล...คบซ้อน งืออออ"

เสียงของคนเมาไม่ได้สติกำลังคิดว่าเจ้าชายคามินคือเจนนิเฟอร์เพื่อนของตัวเอง เมื่อสิ้นเสียงของหญิงสาว เจ้าชายคามินก็แกะมือทั้งสองข้างของหญิงสาวออกจากคอของตัวเอง

"เมาจนไม่ได้สติ เฮ้อ.... คิดว่าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์พวกนั้นมันจะช่วยให้อะไรดีขึ้นหรือยังไง นี่ละนะเด็กหนอเด็ก "

เจ้าชายคามินพูดพร้อมกับมองไปที่ใบหน้างามซึ่งตอนนี้กำลังหลับสนิทจริงๆ

"ทำไมกิริยามารยาทคำพูดคำจาไม่อ่อนหวานเหมือนหน้าตาของเธอบ้างนะ ทำไมมันถึงได้แก่นแก้ว แสนซนถึงเพียงนี้ นี่ขนาดยังไม่แต่งงานกันเลยนะ ถ้าแต่งงานไปแล้วมันจะขนาดไหนกันเชียว"

เจ้าชายคามินยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว เมื่อนึกถึงฤทธิ์เดชของหญิงสาวผู้ที่ซึ่งเอาแต่ใจตัวเองคนนี้

"สงสัยพี่คงต้องทำการดัดสันดานดัดนิสัยของเธอเป็นการใหญ่แล้วล่ะลอร่า ถ้าปล่อยไว้แบบนี้เธอก็จะยิ่งเอาแต่ใจตัวเองมากขึ้น จากนี้ไปพี่จะทำในสิ่งที่มันถูกต้องที่มันควรจะเป็นเพื่ออนาคตที่ดีระหว่างเราสองคนนะ "

เมื่อพูดจบเจ้าชายคามินก็ได้แต่มองไปที่ใบหน้างามก่อนจะเดินออกจากห้องไปปล่อยให้หญิงสาวที่กำลังหลับไหลและพักผ่อน