ตอนที่ 45 เจ้าชายผู้เมินเฉย

ปัง !

นี่คือเสียงปิดประตูของเจ้าชายคามิน เมื่อได้ยินเสียงปิดประตูลอร่าซึ่งกำลังรินน้ำใส่แก้วอยู่จึงวิ่งมาดูปรากฏว่าเจ้าชายได้ออกจากห้องของตัวเองไปแล้ว

"เรา อุตส่าห์ทำดีถึงเพียงนี้ ทั้งดูแลเทคแคร์ ทั้งเอาใจใส่ต่างๆนานาสารพัดตามใจทุกอย่างเพื่อหวังว่าอนาคตจะได้แต่งงานกันอย่างมีความสุขและหวังว่าเราจะรักกันและเข้ากันได้ดีมีครอบครัวที่อบอุ่นเข้าใจซึ่งกันและกัน แต่สิ่งที่เธอคิดคือการแต่งงานกับเราเป็นเพียงเพราะหน้าที่ที่มีต่อชาติบ้านเมืองอย่างงั้นน่ะเหรอ ? เราคือของตายนะเหรอลอร่า ! ถ้ายังงั้นเราจะทำให้เธอได้รู้ว่าการแต่งงานกับเรามันโชคดีมากแค่ไหนการที่เราเอาใจใส่เธอการที่เราดูแลเธอมากมายถึงเพียงนี้มันยังไม่ทำให้เธอได้รู้สึกดีกับเราไม่ทำให้เธอใจอ่อนเลยแม้แต่น้อย ! ถ้ายังงั้นนับจากนี้ไปเราจะทำให้เธอรู้สึกเสียใจและเสียดายพี่ชายคามินคนเดิมที่เธอเคยรู้จัก ต่อไปนี้เธอจะรู้จักเจ้าชายที่ชื่อคามินคนใหม่ผู้ที่สุดแสนจะเย็นชา เราจะแสดงให้รู้ว่าเธอคิดผิด ! แล้วเราจะได้เห็นดีกันลอร่า ในเมื่อเธอไม่เห็นคุณค่าในตัวเรา เราเองก็จะไม่เห็นคุณค่าในตัวเธอเช่นเดียวกัน "

เจ้าชายคามินเดินออกจากห้องพักหญิงสาวอย่างไม่สบอารมณ์ ดวงตาแข็งกร้าวของเจ้าชายกำลังโกรธจัดที่ผู้หญิงคนนี้เห็นเพียงท่านเป็นของเล่นของตาย มองไม่เห็นศักดิ์ศรีของท่านเลยได้แต่เหยียบย่ำกับเพื่อนสนิทอย่างสนุกปาก เจ้าชายคามินนั้นรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวในใจอย่างมากที่หญิงสาวเที่ยวไปบอกใครต่อใครแบบนี้ ทั้งแค้นใจ ทั้งโกรธทั้ง น้อยใจ เจ้าชายคามินเดินออกจากห้องของหญิงสาวราวกับหัวใจที่แตกสลายก็ไม่ปาน

"เอ้า ! นึกอยากจะมาก็มา นึกอยากจะไปก็ไปอะไรของเค้านะ ?

ลอร่าบ่นกระปอดกระแปด หญิงสาวจึงยกน้ำในแก้วนั้นดื่มเองแล้วก็มานั่งกดโทรศัพท์เช่นเดิม

เมื่อเห็นว่าใกล้ถึงเวลางานเลี้ยงปาร์ตี้ตอนกลางคืนแล้วหญิงสาวจึงแต่งตัวนิดหน่อยพอประมาณ หญิงสาวไม่เน้นสวยมากเพราะเธอไม่ได้ประกวดดาวเดือนในค่ำคืนนี้

ในงานเลี้ยงบริษัท

ตอนนี้ไฟทุกดวงได้ดับลง

พรึบ !!!! ไฟสว่างจ้าตอนนี้อยู่บนเวที ไม่นานพิธีกรก็เริ่มกล่าวเปิดงาน

"สวัสดีเพื่อนเพื่อนพี่พี่พนักงานบริษัทเคเอ็มเฮาส์ทุกท่านครับ ตอนนี้ขอต้อนรับเข้าสู่งานเลี้ยงประจำปีบริษัทที่ยิ่งใหญ่ของเรา กราบเรียนเชิญบอสใหญ่นั่นก็คือท่านประธานหนุ่มสุดฮ็อตของเราด้วยครับนั่นก็คือ "เจ้าชายคามิน" แต่ขอบอกไว้ก่อนนะครับว่าเจ้าชายของเรานั้นไม่ได้โสดแล้ว ถ้าใครอกหักก็ยังมีคุณเซริมคอยดามใจได้นะครับ ฮิ้ววววววว"

เมื่อพิธีกรกล่าวคำทักทายจบเจ้าชายก็ได้เดินขึ้นบันไดไปบนเวที ตอนนี้ทุกคนต่างชื่นชมยินดีปรบมือให้กับบอสสุดหล่อของทุกคน สาวสาวส่วนใหญ่ก็ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกันน่าดู

ฮิ้วววววว กรี้ดดดดดด !!

เสียงหวีดร้องดังขึ้นมาเป็นระยะๆ ตอนนี้เจ้าชายได้มายืนอยู่ตรงไมโครโฟนแล้วกล่าวปาฐกถา

"ก่อนอื่นเลยเราอยากจะขอขอบคุณพนักงานทุกคนที่ช่วยกันทำงานอย่างขมักเขม้น ทำตามกฎระเบียบของบริษัททุกอย่าง ถ้าไม่มีพนักงานทุกคนในวันนี้ก็จะไม่มีบริษัทเคเอ็มเฮ้าส์ที่ยิ่งใหญ่แบบนี้เช่นกันเราขอให้งานเลี้ยงวันนี้มีแต่ความสนุกสนานเฮฮารื่นเริง วันนี้มีงานจับฉลากมีของรางวัลมากมาย ถ้าใครเป็นผู้โชคดีจับได้ไปเราก็ขอแสดงความยินดีด้วย แต่ถ้าใครไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะพยายามต่อไป รางวัลอื่นๆก็ยังมีอยู่ ยิ่งทำงานกับเรานานเท่าไหร่เงินเดือนและโบนัสก็เพิ่มขึ้นทุกปีอยู่แล้ว วันนี้เป็นงานเลี้ยงประจำปีเราขออวยพรให้พนักงานของเราที่เปรียบเสมือนพี่น้องญาติสนิท มิตรสหาย เราอยากให้ทุกคนมีแต่ความสุข ความสมหวัง ความเจริญรุ่งเรือง อย่าเจ็บอย่าจน สวัสดีอีกครั้งครับขอให้ทุกคนสนุกกันสุดเหวี่ยงในวันนี้นะ ขอบคุณ...."

เมื่อสิ้นเสียงนุ่มอบอุ่นดุดันของเจ้าชาย คนต่างปรบมือ โห่ร้องก้องด้วยความดีใจ แล้วบัดนี้ดนตรีก็ได้ดำเนินขึ้น ทุกคนต่างสายสะโพกสุดเหวี่ยง ปล่อยจังหวะไปตามเสียงเพลง

ลอร่านั้นได้แอบมองเจ้าชายเป็นระยะๆ แต่เจ้าชายคามินเหมือนจะรู้ทันเมื่อเห็นสายตาของเธอเจ้าชายก็เบนเอนเอียงไม่มองหญิงสาวเลยราวกับว่าหญิงสาวไม่มีตัวตนในที่แห่งนี้

ลอร่าเองก็อดน้อยใจไม่ได้และหญิงสาวก็แปลกใจมากทั้งที่ก่อนหน้านี้เจ้าชายดูแลและเอาใส่ใจเธอทุกอย่างแต่ทำไมเมื่อไม่กี่ชั่วโมงมานี้ท่านถึงทำราวกับว่าเธอไม่มีตัวตน หญิงสาวไม่เข้าใจเลยจริงๆ

"ชิ ! ไอ้เจ้าชายบ้าใครสนใจคุณกันละ อยากเมินก็เมินไปเลยอย่ามาง้อแล้วกัน !ลอร่าเข่นเคี้ยว

ทั้งเจ้าชายคามินและลอร่าทั้งสองคนแทบจะไม่คุยกันเลยทั้งงาน

เจ้าชายคามินนั้นก็ได้ไปเต้นรำกับสาวงามใบหน้าของท่านราวกับมีความสุขมากและเอฟซูม ก็มีความสุขมากเมื่อได้เต้นรำกับเจ้าชายคามิน (เอฟซูม คือหญิงสาวที่ชนะการประกวดดาวเดือนในค่ำคืนนี้หญิงสาวเต้นและโอบกอดเจ้าชายอย่างมีความสุขและหญิงสาวก็อดคิดไม่ได้เลยว่าค่ำคืนนี้เจ้าชายคามินก็มีความสุขไปพร้อมกับเธอ เจ้าชายคามินนั้นตอนอยู่ในงานเทคแคร์และดูแลเอฟซูมเป็นอย่างดีจนคู่หมั้นตัวจริงอย่างลอร่าอดน้อยใจกับภาพที่เห็นไม่ได้

"คงจะเอาใจผู้หญิงเก่งจนเคยชินล่ะสิ ถึงได้เที่ยวไปทำแบบนี้ให้ใครต่อใคร" หญิงสาวบ่นพึมพำคนเดียวทีทมุมหนึ่งของงาน หญิงสาวนั่งเงียบๆดื่มวิสกี้คนเดียวเพียงลำพัง

ตอนนี้ภายในใจของหญิงสาวเริ่มอิจฉาเอฟซูมเข้าให้แล้วที่เห็นภาพเจ้าชายเต้นรำอย่างชื่นมื่น เจ้าชายยิ้มละมุนให้กับคู่เต้นรำของตัวเอง "ยิ้มนี้ของเจ้าชายโลกละลายเลยทีเดียว" ที่ตรงนั้นควรเป็นเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ชื่อเอฟซูม

เมื่อลอร่าเห็นแบบนี้แล้วหญิงสาวได้แต่น้อยอกน้อยใจ เธอนั้นได้แต่ซดแอลกอฮอเข้าปากราวกับว่ามันคือน้ำเปล่า

แก้วแล้วแก้วเล่าหญิงสาวกระดกมันไปด้วยและส่งสายตาน้อยๆแอบมองเจ้าชายทุกอิริยาบถ

หญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้เธอทำราวกับว่าตัวเองอกหักดื่มเหล้าแทนน้ำเปล่าไปแล้ว ทั้งที่ตัวเองเป็นคนคออ่อนมากแต่เมื่อเห็นภาพบาดตาตำใจหญิงสาวเลยอดที่จะดื่มไม่ได้เลยจริงๆ

"ดูสิเจ้าชายคามินกับเอฟซูมเหมาะสมกันมากเลยอ่ะแก เหมาะกว่าลอร่าตั้งเยอะ"

ผู้หญิงอีกกลุ่มหนึ่งจับกลุ่มคุยกันโดยไม่รู้เลยว่าลอร่านั่งอยู่ตรงนั้นโต๊ะที่ติดกัน

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วลอร่าก็รู้สึกชอกช้ำในใจไปอีกกับคำพูดของหญิงสาวโต๊ะข้างข้าง เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วลอร่าก็ยิ่งกระดกเหล้าเข้าปากด้วยความทุกข์ใจ ตอนนี้เธอเหมือนคนอกหักเสียคนรักไปแล้วก็ไม่ปานได้แต่กินเหล้าย้อมใจ

สายตาของเจ้าชายคามินนั้นก็แอบชำเลืองมองลอร่าด้วยความเป็นห่วงเช่นเดียวกัน และเจ้าชายก็ไม่รู้เลยว่าที่หญิงสาวดื่มเหล้าประชดรักอยู่แบบนี้สาเหตุมาจากเจ้าชายคามินเต้นรำกับเอฟซูมและเท็คแคร์คนอื่นมากกว่าตัวเอง

เจ้าชายคามินนั้นเป็นห่วงลอร่าแต่ท่านก็ไม่เข้าไปหาหญิงสาวเพราะเจ้าชายตั้งใจจะดัดสันดานดัดนิสัยของหญิงสาวผู้ที่ซึ่งเอาแต่ใจคนนี้ แต่เจ้าชายคามินก็ยังสั่งให้คนสนิทของตัวเอง ซึ่งนั่นก็คือราชิตดูแลลอร่าอยู่ไม่ห่าง

ในขณะที่เจ้าชายเต้นรำอยู่อย่างมีความสุขกับเอฟซูมราชิตก็เข้ามากระซิบเจ้าชายคามิน

"ขอประธานอภัยเวลาสำราญของฝ่าบาทด้วยครับ"

ราชิตขออนุญาตเจ้าชายเพื่อที่จะกราบทูลอะไรบางอย่าง เจ้าชายจึงหยุดเต้นรำกับสาวงามและมาคุยกับราชิตอีกฝั่งหนึ่ง

"มีอะไร?

"เจ้าชายครับพระวรชายาของเธอฟลุบหลับที่โต๊ะแล้วครับด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ เธอดื่มหนักมากเลยครับฝ่าบาท"

ราชิตบอกด้วยความเป็นห่วง

"ให้พนักงานที่ผู้หญิงใครก็ได้พาเธอไปส่งที่ห้อง "

เจ้าชายคามินบอกอย่างไม่สบอารมณ์ เจ้าชายคามินเองก็หงุดหงิดและไม่พอใจที่เห็นหญิงสาวดื่มเหล้าเมามายขนาดนี้

"เอ่อ... กระหม่อมคิดว่าเจ้าชายจะเป็นคนพาพระวรชายา ไปขึ้นห้องบรรทมเสียอีกนะครับ"

ราชิตถามออกไปด้วยความสงสัยว่าวันนี้ทำไมเจ้าชายมาแปลก ถ้าเป็นปกติเจ้าชายคงกระโดดขี่ม้าขาวไปช่วยและอุ้มหญิงสาวไปส่งที่ห้องนอนแล้ว แต่วันนี้เจ้าชายคามินกลับมองด้วยสีหน้าท่าทางเกรี้ยวกราดอย่างเห็นได้ชัดจนราชิตเอง ซึ่งเป็นทหารคนสนิทยังไม่เข้าใจความคิดเจ้านายตัวเองเลยแม้แต่น้อย

"อยากโดนสั่งขังซักวันสองวันไหม ? สั่งอะไรก็ไปทำสิ่มัวแต่สงสัยอยู่ได้ ! ใครเป็นนายใครเป็นบ่าวให้มันรู้ไว้เสียบ้าง"

เจ้าชายคามินพูดด้วยน้ำเสียงดุดันและทรงพลังอำนาจจนผู้ฟังรีบทำความเคารพและทำตามคำสั่งในทันที

"เฮ้อ... ทะเลาะกันเรื่องอะไรอีกน้อ"

ราชิตพูดในลำคอในขณะที่ไปตามพนักงานผู้หญิงมาประคองรอล่าขึ้นไปที่ห้องพักของเธอ

ราชิต สายศีรษะเบาเบาให้กับความรักของเจ้านายตัวเองมันช่างวุ่นวายยุ่งเหยิงเสียเหลือเกิน ไม่เหมือนงานราชกิจจ์ที่เจ้าชายนั้นได้ทำอันนั้นมันเป็นงานที่เรียบร้อยมากๆไม่เคยสะดุดหรือติดขัดเลยแม้แต่น้อย แต่กับเรื่องหัวใจทำไมมันถึงวุ่นวายถึงเพียงนี้....