ตอนที่ 42 พระคู่หมั้นเราเอง !!

ทั้งสองคนพูดคุยกันอย่างหัวเราะและกลายเป็นเพื่อนกันไปแล้ว แล้วทั้งสองคนก็เดินมุ่งหน้าต่อไปที่น้ำตก ในระหว่างทางที่ทั้งสองคนเดินไปน้ำตกสายตาคมของเจ้าชายคามินก็ได้มองเห็นพระคู่หมั้นของตัวเองเดินกับชายคนหนึ่ง

เจ้าชายคามินนั้นกำลังทรงขี่ม้าอยู่ในสวนกำลังจะมุ่งหน้าไปที่น้ำตกพอดี ในระหว่างทางได้ยินเสียงหัวเราะดังแว่วมาเป็นระยะระยะ เจ้าชายคามินจึงทอดสายตาออกไปจึงได้เห็นผู้หญิงรูปร่างคล้ายกับลอร่าเป็นอย่างมาก

เจ้าชายคามินจึงได้ควบม้าเข้ามาใกล้ จึงได้เห็นชัดเจนว่าเป็นลอร่านั้นไม่ผิด ตอนนี้เจ้าชายคามินโมโหจนควันออกหูอารมณ์หึงหวงมันเล่นผล่านอยู่เต็มอก

"ลอร่า.... " เจ้าชายคามินเอ่ยชื่อหญิงสาวแล้วกัดฟันดังกรอดด้วยความโมโหหึงหวงอย่างถึงที่สุด เจ้าชายคามินควบม้าตรงมาหาคนทั้งคู่ในทันที

"เจ้าชาย" เสียงแผ่วเบาออกมาจากปากบางของรอล่า

"ถวายบังคมครับเจ้าชาย"

เซริมทำความเคารพเจ้าชายอย่างสุภาพ ส่วนลอร่านั้นก็ได้ทำความเคารพเจ้าชายคามินเหมือนพนักงานคนอื่นทั่วไป ทั้งที่ปกติแล้วเธอเองแทบจะไม่เคยทำความเคารพเจ้าชายคามินเลยก็ว่าได้ แต่ในเมื่อเธอยืนอยู่ตรงนี้กับเซริมหญิงสาวจึงจำเป็นต้องทำความเคารพอย่างที่ควรจะเป็น

"ทำไมสองคนถึงได้เดินมาทางนี้ ? แล้วเพื่อนคนอื่นหายไปไหนหมด ไม่เล่นกีฬากันแล้วหรือ?

เจ้าชายคามินถามพร้อมสบสายตาไปที่ลอร่าและเซริมสลับกันอย่างค้นหาคำตอบ

ตอนนี้ไฟที่อยู่ในอกของเจ้าชายมันกำลังร้อนระอุมากแต่เจ้าชายคามินก็เก็บและข่มอารมณ์ได้ดีไม่แสดงอาการใดใดออกมา (เจ้าชายต้องสำรวมในทุกอิริยาบท การเป็นเจ้าชายนั้นไม่ง่ายเลย ไรท์เองก็สงสารเจ้าชายคะ ... เฮ้อ)

ที่เจ้าชายเองต้องทนถึงขนาดนี้ก็เพราะรับปากลอร่าเอาไว้แล้วว่าในระยะหนึ่งเดือนนี้เค้าจะไม่ยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเธอ แต่ครั้งนี้เจ้าชายคงจะไม่ยุ่งไม่ได้เพราะทั้งสองคนกำลังเดินออกไปนอกเขตโรงแรม หญิงชายไม่ควรจะสนิทกันมากมายถึงเพียงนี้ เจ้าชายคามินไม่สามารถมองดูคู่หมั้นของตัวเองพูดคุยหัวเราะกับชายอื่นได้เลยจึงจำเป็นต้องเข้ามาขัดจังหวะ

เจ้าชายคามินได้แต่มองพระคู่หมั้นของตัวเองยืนเคียงข้างเซริมราวกับคู่รัก เจ้าชายคามินเองก็ได้แต่มองอย่างไม่พอใจแต่ก็ไม่พูดอะไรออกมาได้แต่เก็บความรู้สึก ในความเป็นจริงแล้วเจ้าชายคามินอยากกระชากร่างบางของหญิงสาวเอามากอดไว้และให้มายืนข้างกายของตัวเองแต่ก็ทำไม่ได้

"หืม ... ถามทำไมไม่ตอบล่ะว่า จะไปไหนกันแล้วเพื่อนหายไปไหนกันหมด !!

ครั้งนี้เจ้าชายคามินได้ส่งสายตาจ้องไปที่รร่าอย่างเห็นได้ชัด สายตาเจ้าชายตำหนิหญิงสาวชัดเจน เซริมเองเห็นสายตาเจ้าชายยังต้องขนลุกไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าชายถึงจะต้องใส่อารมณ์ถึงเพียงนี้

เซริมเริ่มเห็นประกายไฟที่ดวงตาของเจ้าชายคามินแล้วก็ยิ่งไม่เข้าใจ ได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่กล้าถาม

"เอ่อ... คือว่าดิฉันกับคุณเซลิมจะเดินไปที่น้ำตกกันค่ะ"

"แล้วทำไมไปกันแค่สองคน เพื่อนคนอื่นไปไหนหมด !

"ตอนนี้แข่งกีฬาเสร็จแล้วค่ะเป็นช่วงพักผ่อนตามอัธยาศัยดิฉันก็เลยจะเดินไปเล่นที่น้ำตก "

หญิงสาวบอกอย่างไม่สบตาเจ้าชายเพราะตอนนี้เธอก็ไม่อาจสู้หน้าเจ้าชายได้เพราะหญิงสาวรู้ดีว่าการเดินไปเล่นน้ำตกกับผู้ชายสองต่อสองมันไม่เหมาะ แต่เธอก็ได้แต่คิดว่าเธอบริสุทธิ์ใจเสียอย่างคงจะไม่มีอะไรเสียหาย เมื่อเห็นว่าเจ้าชายคามินเริ่มออกอาการโกรธเซริมจึงได้ช่วยลอร่าอธิบาย

"เอ่อ... ความจริงคือว่าคุณลอร่าเธอเดินมาคนเดียวและผมก็ได้เห็นจึงกลัวว่าเธอจะเป็นอันตรายผมจึงเดินมาเป็นเพื่อนครับ คุณลอร่าเธอบอกว่าพนักงานโรงแรมบอกว่าน้ำตกที่หลังรีสอร์ทเป็นน้ำตกธรรมชาติและสวยงามมากเธอจึงอยากเดินไปดูก็เท่านั้นเองครับไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะครับ เพราะพนักงานยังบอกเลยว่าไปดูได้ ผมก็เลยอาสาไปเป็นเพื่อนเธอครับ "

เซริมที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลยว่าเจ้าชายและรอล่าเป็นคู่หมั้นกันได้แต่อธิบายไปตามเนื้อผ้าที่แท้จริง ยิ่งได้ฟังแบบนี้แล้วเจ้าชายคามินก็ยิ่งโกรธและเพิ่มความโมโหมากยิ่งขึ้น

เจ้าชายคามินได้กระโดดลงจากหลังม้าแล้วก็เดินตรงไปหาหญิงสาวแล้วคว้าข้อมือของเธอให้เดินยืนคู่กับเจ้าชายในทันที

"เจ้าชายจะทำอะไรคะ?

ลอร่าถามขึ้นในขณะที่เจ้าชายจับมือของหญิงสาวและพาเธอเดินมาอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับเซริม

"บอกว่าอยากดูน้ำตกไม่ใช่เหรอเดี๋ยวพี่พาไปดูเอง !

เจ้าชายคามินบอกเสียงดังฟังชัดจนเซริมน้ำตกใจเมื่อได้ยินเจ้าชายคามินแทนตัวเองว่าพี่

ลอร่านั้นได้แต่ก้มหน้าไม่ยอมหันมาสบตาเซริมอีกเลย

"คุณเซริมคงยังไม่ทราบว่าผู้หญิงคนนี้คือคู่หมั้นของเรา อีกไม่กี่วันข้างหน้าก็จะแต่งงานกันแล้วเป็นพระวรชายาของเรา เมื่อเธออยากจะไปดูน้ำตกหลังโรงแรมเดี๋ยวเราจะเป็นคนพาไปดูเอง ขอบใจมากที่อุตส่าห์มีน้ำใจพาคู่หมั้นเราไปดูน้ำตกแบบสองต่อสอง!

เจ้าชายคามินบอกกับเซริมพร้อมกับส่งสายตาเกล้าเกรี้ยวกราดไปให้ฝ่ายตรงกันข้าม

พระคู่หมั้น !!

เซริมอุทานออกมา

"ใช่ !! เธอคือพระคู่หมั้นของเราเอง มีอะไรจะพูดอีกไหม ??

เจ้าชายคามินถามด้วยสายตาแข็งกร้าว เซริมนั้นรับรู้ได้ถึงรังสีอัมหิตที่เจ้าชายส่งมาให้

"ขอประธานอภัยครับฝ่าบาท กระหม่อมไม่ทราบจริงๆ กระหม่อมทูลลาเลยครับ"

เซริมบอกกับเจ้าชายเค้าเดินถอยหลังสามก้าวก่อนจะหันหลังกลับแล้วเดินจากไปในทันที

หลังจากที่เซริมเดินจากไปแล้วตอนนี้สายตาเกรี้ยวกราดก็ได้มาหยุดอยู่ที่ลอร่าแทน

"มีอะไรจะพูดไหม ? มีอะไรจะอธิบายหรือเปล่า ?

เจ้าชายคามินถามพร้อมกับขบกรามแน่นด้วยความโกรธ ตอนนี้ไฟหึงหวงอารมณ์โกรธมันช่างสุมทรวงเจ้าชายสุดหล่อคนนี้เสียเหลือเกิน

"ไม่มีค่ะ เพราะคุณเซลิมบอกคุณไปหมดแล้ว !!

"เดี๋ยวนะ !! ลืมข้อตกลงอะไรระหว่างเราไปหรือเปล่าลอร่า??

เจ้าชายจับหญิงสาวให้มาเผชิญหน้าสบตากับเขาในตอนนี้

"น้องไม่มีอะไรจะอธิบายค่ะ เพราะคุณเซลิมพูดไปหมดแล้วพอใจหรือยังคะ ?

เมื่อหญิงสาวแทนตัวเองว่าน้อง เหมือนคำพูดของหญิงสาวเป็นน้ำเย็นลูปไฟในใจของเจ้าชายเป็นอย่างดี เจ้าชายรู้สึกดีขึ้นและยิ้มออกอย่างน้อยเธอก็รักษาสัญญา

"เดินมาในที่ลับตาคนแบบนี้กับผู้ชายสองต่อสองรู้หรือเปล่ามันไม่ปลอดภัย ไม่เหมาะ ไม่ควรอย่างยิ่ง !!

"รู้ค่ะว่าไม่เหมาะ !! แต่ในเมื่อเราบริสุทธิ์ใจจะกลัวอะไรล่ะคะ !!

"พี่รู้ว่าน้องบริสุทธ์ใจแต่ผู้ชายคนอื่นเค้าบริสุทธิ์ใจเหมือนกับที่เราคิดหรือเปล่าล่ะ หืม ?

เจ้าชายคามินถามกลับ

"น้องกับคุณเซริมเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ และน้อง ก็ได้บอกเขาไปเรียบร้อยแล้วว่าน้องมีคู่หมั้นและกำลังจะแต่งงานและเขาก็เข้าใจค่ะ เราเป็นเพื่อนกันค่ะ"

หญิงสาวยืนยันคำเดิม

"สรุปแล้วน้องไม่เคยผิดอะไรเลยใช่ไหม ?

เจ้าชายคามินถามพร้อมกับถอนหายใจ

"ก็แล้วแต่จะคิดค่ะ ความคิดของแต่ละคนมันห้ามกันไม่ได้ ถ้าคนหนึ่งคิดในทางที่ไม่ดีแต่ไปบังคับให้อีกคนหนึ่งคิดในทางที่ดีมันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ความคิดของคนเราชักนำกันไม่ได้ !! ถ้างั้นก็แล้วแต่พี่จะคิดก็แล้วกันนะคะ!!

เมื่อพูดสร็จลอร่าก็เดินหนีเลยทันทีเจ้าชายคามินนั้นคว้าข้อมือของหล่อนเอาไว้ไม่ยอมให้จากไปโดยง่าย

"จะไปไหน ??

เจ้าชายคามินถาม

"อ้าว ! ก็จะไปน้ำตกไง ก็น้องบอกแล้วว่าอยากจะไปเที่ยวที่น้ำตก เห็นพนักงานบอกว่าสวยดีก็เลยอยากจะไปดูบ้าง"

หญิงสาวบอกพร้อมกับชี้ไปทางน้ำตกตามที่พนักงานบอกเล่า (ความจริงแล้วไม่มีใครรู้เลยว่าด้านหลังโรงแรมมีน้ำตกธรรมชาติและที่แห่งนั้นเป็นเขตหวงห้าม ห้ามคนนอกเข้าโดยเด็ดขาดเพราะเป็นที่โปรดปรานเป็นที่พระราชฐานของเจ้าชายคามินโดยเฉพาะเจ้าชายคามินนั้นมีแผนให้ราชิตไปบอกกับพนักงานของโรงแรมให้มากระซิบบอกลอร่าและเจ้าชายคามินนั้นก็ได้ไปรอหญิงสาวอยู่ที่น้ำตกก่อนหน้านั้นแล้ว แต่เมื่อเธอไม่มาสักทีเจ้าชายคามินจึงควบม้าเล่นรอไปพรางๆจนเจอว่าหญิงสาวกำลังไปที่น้ำตกกับ เซริมแล้วเรื่องยุ่งยุ่งก็เลยต้องตามมา)

"น้องอยากไปน้ำตกเดี๋ยวพี่พาไปเอง !!

เจ้าชายคามินพูดพร้อมกับคว้าข้อมือหญิงสาวให้เธอนั้นเดินตามโดยอัตโนมัติ

"พี่จะพาน้องไปไหน?

หญิงสาวถามเจ้าชายคามินจึงชี้ไปที่ม้า

ห๊ะ !

หญิงสาวอุทานออกมาพร้อมกับส่งสายตาว่าทำไม

"ก็น้องอยากไปเที่ยวน้ำตกไงเดี๋ยวพี่พาขี่ม้าไปโรแมนติกดีออก"

เจ้าชายคามินบอกอย่างเอาใจใส่

"พี่ขี่ม้าไปเลย เดี๋ยวน้องเดินไปเอง"

หญิงสาวท้วง แต่ไม่เป็นผลเลยเมื่อเธอพูดยังไม่ทันจบร่างของหญิงสาวก็ลอยไปอยู่บนหลังม้าเป็นที่เรียบร้อย เพราะเจ้าชายคามินจับเอวของหญิงสาวทั้งสองข้างจนตัวลอยแล้ววางหญิงสาวไว้ทีหลังม้า

"ขยับไปข้างหน้าหน่อยสิพี่จะได้ขึ้นได้"

"ห๊ะ ! ม้าตัวเล็กนิดเดียวพี่จะขึ้นมาทำไม พี่เดินไปเลยเดี๋ยวน้องขี่ม้าไปคนเดียวได้ หรือพี่จะขี่ม้าไปแล้วน้องเดินไปเองก็ได้ "

"ได้ไงล่ะก็ต้องไปด้วยกันสิ ข้างหลังม้าตัวใหญ่นั่งสองคนได้สบาย น้องเถิบไปหน่อยพี่จะได้ขึ้นไปนั่งด้วยกัน"

เจ้าชายคามินบอกกับรอล่า แต่หญิงสาวนั้นนั่งกอดอกไม่ยอมขยับให้เจ้าชายเลยแม้แต่น้อย

เจ้าชายคามินจึงทำท่าจะกระโดดขึ้นไปบนหลังม้า ลอร่าจึงขยับในทันทีเพราะกลัวคนตัวโตจะทับร่างของตัวเองไปด้วย

"ให้มันได้อย่างนี้สินะ ดื้อจริงๆเลย พยศกว่าม้าก็น้องนี่ละ !

เจ้าชายคามินพูดพร้อมกับอมยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งคู่หมั้นของตัวเอง