ตอนที่ 4 เด็กดื้อ

"อาจารย์โรนัลบอกว่าเจ้าชายต้องการพบดิฉัน"

ทันทีที่หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาก็เดินตรงมาหาเจ้าชายทันทีในขณะที่ท่านกำลังนั่งอยู่ที่โซฟาสุดหรูกลางห้องเรือนรับรองแห่งนี้

"ที่บ้านของเธอเค้าไม่สอนเรื่องมารยาทหรือยังไงกันฮะ...มายืนหัวโด่ค้ำหัวผู้หลักผู้ใหญ่อย่างนี้ได้ยังไง !

เจ้าชายคามินตำหนิและชักสีหน้าไม่พอใจจากการที่หญิงสาวเดินทะเล่อทะล่าเข้ามาโดยไม่มีการเคาะประตูเลยด้วยซ้ำแถมไม่แสดงความเคารพเจ้าชายเลยแม้แต่น้อยเจ้าชายคามินรู้สึกฉุนเป็นอย่างมาก

"ขอโทษค่ะ" หญิงสาวกระแทกเสียงออกไปพร้อมกับกอดอกอย่างถือดี

"ออกไปใหม่เลย แล้วเคาะประตูห้องด้วยเด็กอะไรไม่มีมารยาท "

เจ้าชายตำนิด้วยความไม่พอใจที่หญิงสาวหน้าสวยหวานอย่างเธอกลับแสดงกิริยามารยาทแข็งกระด้างเหมือนม้าดีดกะโหลก

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วลอร่าอยากจะชกใบหน้าคมสันของเจ้าชายซักเปรี้ยงเพื่อเป็นการสั่งสอน ผู้ชายบ้าอะไรเจอผู้หญิงสวยแทนที่จะพูดจาดีดีกลับพูดจากวนบาทาซะงั้น

"อืม...ได้ค่ะเดี๋ยวฉันเดินกลับมาใหม่ แต่อาจจะช้าหน่อยนะคะเพราะฉันจะเดินแบบช้าๆและเดินแบบผู้ดีค่ะ"

หญิงสาวกระแทกเสียงแล้วเดินออกไปในทันที เมื่อได้ยินคำพูดนี้แล้วเจ้าชายเองก็รู้สึกโมโหมากที่หญิงสาวผู้นี้กล้าท้าทายอำนาจเค้าถึงเพียงนี้ เพราะปกติแล้วเมื่อเจอผู้หญิงทั่วไปทุกคนจะต้องมือไม้อ่อนและพูดราชาศัพท์ทุกคำ แต่เธอผู้นี้กลับพูดจาเสียงแข็งกระด้างไม่มีสมบัติผู้ดีเลยแม้แต่น้อย เจ้าชายคามินโมโหหญิงสาวแต่ทำได้แค่เพียงคบกรามแน่นด้วยความไม่พอใจ

"พยศนักใช่มั้ย เดี๋ยวจะช่วยสั่งสอนให้!

เจ้าชายพูดพึมพำคนเดียวในลำคอ

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวออกไปนานแล้วแต่ไม่กลับเข้ามาหาเขาในห้องสักที เจ้าชายจึงแปลกใจเมื่อหญิงสาวหายออกไปนานราว 20 นาทีเห็นจะได้ จนสุดท้ายเจ้าชายคามินต้องเดินออกมาเปิดประตูดูว่าเด็กดื้อคนนั้นหายไปไหน แล้วท่านก็ได้ยินเสียงหวานของผู้หญิงเมื่อสักครู่เสียงคุ้นหูดังเป็นหัวเราะมาเป็นระยะระยะเจ้าชายคามินจึงเดินตามเสียงนั้นไปที่ต้นทาง

"นี่หนูไม่รู้เลยนะคะว่าพี่เป็นทหารราชองครักษ์ของเจ้าชาย...บังเอิญจังเลยนะคะที่เจอกันอีกแล้ว"

หญิงสาวพูดอย่างเป็นกันเองยิ้มหวานหัวเราะเสียงใสและคุยกับราชิตอย่างถูกคอ เสียงหัวเราะของทั้งสองคนทำให้เจ้าชายคามินมองด้วยความไม่พอใจ

ยิ่งได้เห็นสายตาที่ราชิตมองว่าที่คู่หมั้นของตัวเองเจ้าชายคามินกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจกับการกระทำของสั่งสองคนเพราะมันเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสมควร คนหนึ่งคือทหารราชองครักษ์คนที่สนิทเติบโตมาด้วยกัน แต่ผู้หญิงอีกคนหนึ่งในอนาคตจะต้องมาเป็นภรรยาของตัวเองเป็นพระชายาแต่กลับไปพูดคุยหัวเราะสนุกสนาน กลับหัวหน้าราชองครักษ์มันไม่เป็นเป็นการไม่เหมาะสมเป็นอย่างมาก

ตอนนี้เจ้าชายคามินโมโหสุดขีดแต่ต้องเก็บมันเอาไว้แล้วเดินพุ่งตรงมาหาทั้งสองคนในทันที

"ราชิตเจ้ากำลังทำหน้าที่เป็นองครักษ์เราอยู่หรือเปล่า ทำไมถึงมัวแต่มายืนคุยกับผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้เจ้าอยู่ในเวลาปฏิบัติหน้าที่นะ"

เจ้าชายคามินตำหนิว่ากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดุดันจนผู้ฟังรู้สึกขนลุกเพราะเจ้าชายคามินไม่เคยแสดงอาการแบบนี้มานานมากแล้ว เพราะถ้าเจ้าชายคำมินแสดงอาการแบบนี้เมื่อไหร่ทหารคนไหนก็แทบจะเข้าหน้าไม่ติดเรื่องนี้ราชิตรู้ดีที่สุด

"ขอประธานอภัยครับฝ่าบาท "

"ทำไมเหรอคุณราชิตก็ยังทำ งานปฎิบัติหน้าที่อย่างไม่มีขาดตกบกพร่องอยู่แล้วนิ เมื่อเจ้าชายให้คุณราชิตเฝ้าอยู่ตรงนี้ยืนอยู่ตรงนี้เค้าก็ปฎิบัติหน้าที่อยู่ไง ทำไมเจ้าชายต้องตำนิด้วยล่ะคะ ชิ !

ลอร่าออกรับแทนราชิตด้วยความไม่พอใจที่เจ้าชายตำนิแบบไม่มีเหตุผล

"ออกรับแทนกันดีนะ ไปรู้จักมักจี่กันตั้งแต่เมื่อไหร่ถึงได้สนิทจนถึงขั้นออกรับแทนกันแบบนี้ !

"ดิฉันก็ไม่ได้สนิทหรือว่ารู้จักกันเป็นการส่วนตัวหรอกค่ะ เพียงแต่ดิฉันเห็นความไม่ถูกต้องที่เจ้าชายตำหนิลูกน้องตัวเองโดยไม่มีเหตุผลเท่าที่ฉันเห็นคุณราชิตก็ปฎิบัติหน้าที่ดีตามเขตความรับผิดชอบของตัวเองจะมีก็เพียงแต่ใครบางคนที่อคติหรือไม่ก็ไปหงุดหงิดอารมณ์เสียที่ไหนมาแล้วมาพาลลงกับลูกน้องของตัวเองเสียมากกว่านี่คือสิ่งที่ฉันเห็นสัมผัสได้และรับรู้ค่ะ "

ลอร่าเองก็พูดโต้ตอบเจ้าชายโดยไม่สบอารมณ์ แต่คนกลางอย่างราชิตถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเด็กสาวผู้นี้กล้าต่อปากต่อคำกับเจ้าชายคามินโดยไม่เกรงกลัวอำนาจของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย

"บังอาจมาก พูดจาสามหาว"

"เช๊อะ" ลอร่ากอดดอกกวนๆ

"ก่อนที่จะออกรับแทนผู้อื่นต้องรู้จักดูตัวเองด้วยนะว่าเป็นการกระทำที่สมควรหรือเปล่าที่มายืนคุยกับผู้ชายสองต่อสองแบบนี้ แล้วแถมหัวร่อต่อกระซิกขนาดนี้ถ้าคนอื่นมาเห็นเค้าจะคิดยังไง!?

เจ้าชายบอกด้วยความหงุดหงิดและอารมณ์เสียตอนนี้โทสะของเจ้าชายมันเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณเมื่อผู้หญิงตรงหน้าพูดจากำกวมต่อล้อต่อเถียงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แถมต่อหน้าทหารราชองครักษ์อีกต่างหากไม่ไว้หน้าเจ้าชายบ้างเลย

"ขอโทษนะคะเจ้าชาย มันจะมากไปหรือเปล่า มาว่าคนอื่นเสียหายแบบนี้ได้ยังไงกัน อย่าถือสิทธิ์ความเป็นเจ้าชายแล้วมาตำหนิคนอื่นไปทั่วแบบนี้สิคะ"

หญิงสาวเสียงแหวด้วยความไม่พอใจ

"มันไม่มากไปหรอกเพราะการกระทำของเธออาจจะส่งผลเสียต่อฉันในอนาคตก็ได้ เราจำเป็นต้องควบคุมเธอตั้งแต่ตอนนี้เพื่อไม่ให้เธอเสียหาย แต่เอ๊ะ ! เราเองก็อดสงสัยไม่ได้นะว่าเธอถูกสั่งสอนมายังไงถึงได้มายืนคุยหัวเราะต่อกระซิกกับผู้ชายแบบนี้แล้วอยู่กันสองต่อสองมันเหมาะมันควรแล้วหรือยังไง !

"ทำไมต้องมาด่าดิฉันด้วย แล้วยังลามไปถึงคนเลี้ยงฉันอีก ฉันทำแค่นี้ แค่คุยกับคุณราชิตแค่นี้มันเสียหายอะไรกันนักกันหนา และที่สำคัญมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยไม่ทราบถึงแม้ฉันจะเสียหายมันก็ตัวฉันมันไม่เกี่ยวกับเจ้าชายเสียหน่อยจะมาเดือดร้อนแทนคนอื่นทำไม!

หญิงสาวเถียงอย่างไม่มียอมแพ้

"เธอน่ะมันยังเด็ก เด็กกะโปโล เด็กที่เถียงคำไม่ตกฟาก เหอะ! เธอกับฉันเกี่ยวข้องกันยังไงเธอเองก็น่าจะรู้ดีต้องให้บอกไหม!?

เจ้าชายพูดพร้อมกับกำหมัดแน่นใบหน้าบูดเบี้ยวคบกรามจนเปนสันนูนบ่งบอกถึงความไม่พอใจที่หญิงสาวบังอาจมาต่อล้อต่อคำกับเจ้าชายแห่งไมคาด้า

เมื่อลอร่าได้ยินแบบนี้แล้วหญิงสาวตกใจมากเพราะถ้าเจ้าชายพูดอย่างนี้แสดงว่าท่านจะต้องรู้แล้วอย่างแน่นอนว่าคู่หมายของเจ้าชายก็คือเธอ

"หึ ! เงียบทำไมละ จำไม่ได้เหรอถ้าจำไม่ได้จะบอกให้นะว่าเธอคือพระคู่หมั้นของเราอนาคตของเรา เธอคือพระชายาเราในอนาคตจะมาคุยหัวร่อต่อกระซิกกับองครักษ์ของเราอย่างนี้มันเหมาะมันควรแล้วหรือ มันถูกต้องแล้วหรือยังไง ทำอะไรไว้หน้าเราบ้าง อย่าคิดทำเพียงแค่ความต้องการหรือความสนุกของตัวเองรู้จักให้เกียรติตัวเองและรู้จักให้เกียรติคนอื่นเสียบ้างว่าการกระทำของตัวเองอาจจะทำให้คนอื่นเสียหายและเดือดร้อนได้ในอนาคต "

เจ้าชายพูดน้ำเสียงหนักแน่นจริงจังจนราชิตสะดุ้งเมื่อได้ยินว่าผู้หญิงที่เค้าแอบปลื้มจะเป็นว่าที่พระชายาของเจ้าชาย

"กระหม่อมขอประธานอภัยครับฝ่าบาท ได้โปรดอภัยให้กระหม่อมด้วย กระหม่อมมิได้ตั้งใจและกระหม่อมก็ไม่ทราบว่าเลดี้คนนี้คือว่าที่พระคู่หมั้นของเจ้าชายได้โปรดประทานอภัยให้กระหม่อมด้วยครับฝ่าบาท"

ราชิตรีบคุกเข่าและผายมือขอโทษเจ้าชายในความไม่เหมาะสมที่ตัวเองได้ทำลงไปเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา

"ลุกขึ้นได้ครั้งนี้คือตักเตือนครั้งต่อไปหัวหลุดจากบ่าเข้าใจนะ !

เสียงที่ทรงพลังอำนาจของเจ้าชายคามินดังขึ้นชวนให้ราชองครักษ์อย่างราชิตขนลุกซู่ด้วยความกลัวในบารมี คำสั่งของเจ้าชายช่างเด็ดขาดมาก แต่ผู้หญิงอีกคนกลับไม่คิดเช่นนั้น

"บ้าอำนาจ" เสียงของรอล่าดังขึ้น

"หึ ! คิดว่าเป็นคนโปรดของเสด็จพ่อแล้วกล้ามาต่อปากต่อคำกับเราอย่างนั้นน่ะหรือ"

เจ้าชายแสยะยิ้มดูถูกหญิงสาวตรงหน้า เมื่อหญิงสาวได้เห็นสายตาของเจ้าชายแบบนี้แล้วเธอก็รู้สึกโกรธเคืองและขุ่นข้องหมองใจเป็นอย่างมากหญิงสาวกระแทกเท้าเดินหนีในทันที

"เธอจะไปไหนเรายังพูดกับเธอไม่จบเลย "

" หยุดเดี๋ยวนี้ !

เจ้าชายคามินตะเบ็งเสียงออกไปทำให้ขาเรียวงามของรอล่าต้องหยุดแล้วหญิงสาวก็หันหลังกลับมามองเจ้าชายด้วยสายตาที่แสดงถึงความไม่พอใจ แต่มีหรือเจ้าชายคามินจะสนใจตอนนี้ความอยากเอาชนะมันมีอยู่แน่นอกของเจ้าชายผู้นี้ไปเสียแล้ว ท่านต้องการสั่งสอนเด็กหญิงผู้นี้ให้รู้จักสูงต่ำที่เหมาะที่ควรเสียบ้าง

"เราให้เวลาเจ้าอีก 2 นาทีต้องไปเคาะประตูห้องและเมื่อเข้าไปในห้องแล้วต้องทำความเคารพเราอย่างที่ราชนิกุลที่เป็นผู้หญิงพึงจะกระทำเข้าใจนะ"

เจ้าชายคามินขยับริมฝีปากหนาบอกกับเธออย่างคนที่กำชัยชนะเอาไว้แน่นแล้วเดินจากไปในทันที ปล่อยให้ลอร่ากำหมัดแน่นแล้วกระทืบเท้าเพื่อระบายอารมณ์อยู่ตรงนั้น

หญิงสาวแทบอยากจะกรี๊ดออกมาดังดังเมื่อเจโดนเจ้าชายคามินกลั่นแกล้ง

"เกิดเป็นเจ้าชายเป็นผู้สูงส่งกว่าแล้วมาแกล้งคนอื่นแบบนี้มันดีแล้วเหรอ"

ลอร่าเข่นเขี้ยวหลังจากที่เจ้าชายเดินหายเข้าไปในห้องรับรองแล้ว

ส่วนราชิตเองเมื่อรู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าคือพระวรชายาในอนาคตชายหนุ่มต้องรักษาระยะห่างเพื่อความถูกต้องและเหมาะสม

"คุณราชิตไม่ต้องกลัวเจ้าชายนะคะเดี๋ยวดิฉันจะปกป้องคุณราชิตเองค่ะ เป็นเจ้าชายแล้วบ้าอำนาจแบบเนี่ยมันต้องโดนสั่งสอนเสียบ้าง เช๊อะ !

ลอร่าบอกกับราชิตพร้อมกับเข่นเขี้ยวอยากจะขย้ำเจ้าชายแล้วกลืนลงไปในท้องให้มันสมกับที่เจ้าชายคนนี้ทำให้เธอโกรธและโมโหอยู่ในตอนนี้