ตอนที่ 5 ไม่พอใจ

ลอร่า เดินตามเจ้าชายคามินไปที่ห้องรับรองอย่างขัดใจและเมื่อหญิงสาวเดินมาที่หน้าประตูห้องแน่นอนเธอไม่มีทางเคาะประตูโดยเด็ดขาด

เธอจะไม่ทำตามคำสั่งของเจ้าชายที่เอาแต่ใจและมาเจ้ากี้เจ้าการชีวิตเธอแบบนี้ !

โครม !!!

เสียงของเอกสารโปรไฟล์ลอร่าร่วงหล่นจากมือของเจ้าชาย มันถูกโยนลงมาที่โต๊ะกระจกถไลตามแรงคนโยนเคลื่อนมาที่เบื้องหน้าของหญิงสาว

เมื่อเธอได้เดินเข้ามาเจ้าชายก็โยนแฟ้มประวัติของเธอในทันที ลอร่าขมวดคิ้วสงสัยว่ามันคือเอกสารอะไรกันแน่ นิ้วเรียวงามของหญิงสาวหยิบขึ้นมาจากโต๊ะแล้วเปิดดูอย่างไม่ลังเลใจ

ดวงตาคู่งามของหญิงสาวเบิกกว้าง ที่ใบหน้าเริ่มแดงด้วยความโกรธ ข้างใบหูร้อนผ่าวด้วยความไม่พอใจ

ตอนนี้หญิงสาวโกรธจนควันออกหู ไม่สนใจเลยว่าผู้ชายที่นั่งอยู่เบื้องหน้าคือเจ้าชายแห่งประเทศนี้ เธอโมโหปรี้ดแทบจะสติแตก

"เจ้าชายใช้สิทธิ์อะไรคะ ! มีสิทธิ์อะไรมาตามสืบเรื่องของคนอื่นแบบนี้ ! รู้จักไหมคะสิทธิส่วนบุคคลห้ามละเมิดค่ะ"

ปากบางขยับก้นด่าเจ้าชายที่นั่งอยู่เบื้องหน้าโดยไม่มีความเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย ริมฝีปากของเจ้าชายหัวเราะดัง หึ ! ในลำคอ

"ฉันถามว่าเจ้าชายมีสิทธิ์อะไรมาละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของคนอื่นแบบนี้ ...." ลอร่าโมโหมากยิ่งได้เห็นท่าทางกวนๆของเจ้าชายเธอก็ยิ่งโกรธหนักขึ้นไปอีก

"ก็สิทธิ์ในความเป็นสามีเธอใจอนาคตยังไงละ ! เจ้าชายพูดยั่วกวนประสาทสุดๆ ปกติเจ้าชายวางตัวดีตลอดแต่กับเด็กสาวผู้นี้เจ้าชายดูเป็นหนุ่มน้อยที่อยากจะเอาชนะไปในทันที

"........" ลอร่า ถลึงตาใส่เจ้าชายคามินดวงตากลมโตของหญิงสาวแทบจะกระเด็นออกจากเบ้าด้วยความโกรธ มือน้อยๆกำหมัดแน่นอยากจะตะบันหน้าเจ้าชายผู้นี้สักทีสองทีเพื่อเป็นการสั่งสอนแต่ก็ทำไม่ได้หญิงสาวได้แต่กำมือไว้แล้วกระทืบขาด้วยความขัดใจ

"ทำไมเหรอ ? เราพูดอะไรผิดไปเหรอเธอถึงได้โกรธขนาดนี้ ! เป็นผู้หญิงแสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ"

เจ้าชายกอดอกพูดพร้อมกับส่งยิ้มกวนกวนมาให้

"ฮึ่ย..... " หญิงสาวสบถด้วยความขัดใจ

"ถ้าเราไม่รู้ประวัติของเธอเราคงคิดว่าเธอเติบโตมาจากป่า"

คำพูดของเจ้าชายคามินเหมือนมีดกรีดมาที่กลางใจของรอล่าเหลือเกิน

"คำก็บอกว่าไม่มีสมบัติผู้ดีไม่มีมารยาทอีกคำก็บอกว่าลูกคนป่าลูกคนเถื่อน ถ้าเจ้าชายคิดอย่างนี้แล้วก็ดีค่ะเราทั้งสองคนจะได้ไม่ต้องแต่งงานกัน !

" หึ ! ถ้ามันง่ายอย่างที่เธอพูดก็คงจะดีนะสิ พูดน่ะมันง่ายแต่ทำน่ะมันยาก

"มันยากตรงไหนไม่ทราบ ก็แค่เจ้าชายบอกพระราชากับพระราชินีว่าไม่อยากแต่งงานกับเด็กกะโปโลพูดจาไม่ดีไม่มีสัมมาคารวะ เด็กที่ไม่มีมารยาทคนนี้ก็แค่นั้นเอง ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย อยู่ในวังด้วยกันทุกวันก็บอกท่านไปเลยสิคะว่าไม่อยากแต่ง !

"แล้วทำไมเธอไม่บอกเองล่ะ "

เจ้าชายพูดพร้อมกับยักคิ้วกวนประสาทอย่างผู้มีอำนาจเหนือกว่า

"ถ้าดิฉันอยู่ในวังกับพระราชาและพระราชินีเหมือนเจ้าชายก็ดีน่ะสิคะ ดิฉันจะได้บอกท่านเลยว่าไม่ต้องการแต่งงานกับเจ้าชายคนนี้ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ปากร้ายที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยก็ว่าได้ถ้ามีการจัดลำดับผู้ชายปากร้ายแห่งปีก็คงจะเป็นเจ้าชายคนนี้แหละค่ะที่อยู่นัมเบอร์วัน "

ปากคู่งามของลอร่าเถียงคอเป็นเอ็นอย่างไม่มียอมแพ้แม้จะเป็นถึงเจ้าชายก็ตาม

ติ๊ง !

เสียง LINE ของหญิงสาวดังขึ้นดวงตาคู่งามจึงหันไปมองโทรศัพท์ที่มือของตัวเองจึงได้รู้ว่าคืนนี้มีปาร์ตี้ที่คลับ ของเพื่อนสาวนั่นก็คือเจนนี่เฟอร์

"อยู่ไหนทำไมหายไปนานจัง?

"ฉันทานข้าวจนอิ่มแล้วเนี่ย"

"รอแกจะไป Shoppingด้วยกันเนี่ยวันนี้เปิดคลับของฉันนะ แกต้องแซ่บมากเป็นพิเศษ ไปช้อปปิ้งซื้อชุดใหม่กัน อย่าลืมนะว่าแกต้องตัดริบบิ้นพร้อมกับฉัน 555"

"เร็วๆเข้านะรอที่รถ"

นี่คือข้อความ LINE ที่เจนนิเฟอร์ส่งมาให้กับหญิงสาว เมื่อได้อ่านข้อความของเพื่อนลอร่าถึงกับกรอกตาลงไปในโทรศัพท์ หญิงสาวเม้มปากเมื่อต้องแต่งตัวเซ็กซี่ไปงานเปิดตัวไนท์คลับของเพื่อนสาวในคืนนี้

"เจ้าชายมีอะไรกับดิฉันอีกมั้ยคะดิฉันต้องรีบไป ! แล้วคืนนี้ฉันมีนัดปาร์ตี้กับเพื่อน"

"อืม ... นอกจากจะชอบคุยกับผู้ชายไปทั่วเธอยังชอบเที่ยวกลางคืนอีกนะ นี่นะคนดีของคุณพ่อ! เจ้าชายเบะปาก

"เฮ้อ... คุณ อยากจะคิดยังไงมันก็เรื่องของก็แล้วกัน ฉันขี้เกียจจะอธิบาย เพราะคุณไม่สำคัญกับฉันเลยฉันเลยไม่จำเป็นต้องอธิบาย ชิ !

"พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? เจ้าชายทำหน้าดุ แต่มีเหรอคนอย่างเธอจะกลัว

"ก็หมายความตามที่พูดเลยค่ะ คุณไม่มีความสำคัญอะไรกับฉันเลย และที่สำคัญจำเอาไว้ ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับคุณโดยเด็ดขาด ! ลาก่อนนะคะ !

เมื่อพูดจบลอร่าก็สะบัดหน้าหนีพร้อมกับส่งสายตาไปที่ประตู หญิงสาวตั้งใจจะออกจากห้องนี้แต่ทว่าก็ไม่ทัน เมื่อเจ้าชายคามินกระโดดลงจากโซฟาแล้วยืนขวางที่ประตูก่อนที่นิ้วมือของลอร่าจะถึงลูกบิด

"เอ๊ะ ! คุนจะมาขวางทางฉันทำไมเนี่ยะ ! ถอยไป ! ฉันจะออก ! หญิงสาวร้องเสียงแหวด้วยความขัดใจ

"เราว่าเราใจดีกับเธอเกินไปหรือเปล่าถึงได้บังอาจเรียกเราว่าคุณ" เจ้าชายต่อว่า

"ก็ได้ค่ะเจ้าชายคะ เจ้าชายข๋าาาาาาาาา พอใจรึยังคะ ?

หญิงสาวพูดพร้อมกับทำปากยื่นปากยาวล้อเลียน

"ต่อไปนี้ดิฉันจะเรียกว่าเจ้าชายทุกคำค่ะ จะไม่เรียกว่าคุณอีกต่อไปแล้ว พอใจหรือยังคะ ? ถ้าพอใจแล้วก็ออกไปด้วยค่ะฉันจะออก หึ !

"อืม ดี แต่เรายังคุยไม่จบ เธอจะออกไปไม่ได้เพราะเรายังไม่อนุญาตให้เธอออกจากห้องนี้ !

เจ้าชายคามินกอดอกเอาหลังหนาๆพิงประตูเอาใว้ไม่ให้เธอได้ออกไปง่ายๆ

"เอ๊ะ ! มันจะอะไรกันนักกันหนาคะเจ้าชาย ! ดิฉันก็แจ้งไปแล้วว่าฉันไม่ต้องการแต่งงานกับเจ้าชายแล้วยังจะเอาอะไรอีก ฉันมีนัดกับเพื่อนฉันต้องรีบไป เจ้าชายไปยืนที่อื่นได้ไหมคะตรงนี้มันขวางประตูอยู่ฉันออกไปไม่ได้ !

หญิงสาวบอกอย่างอารมณ์เสียแต่ก็พยายามข่มอารมณ์เกรี้ยวโกรธเอาใว้ทั้งๆที่ตัวเองโกรธจนควันออกหู

"เธอแน่ใจเหรอว่าไม่ต้องการแต่งงานกับเรา เพราะถ้าเธอแต่งงานกับเราอนาคตของเธอคือพระราชินีนะ"

เจ้าชายพูดเพื่อเอาตำแหน่งมาล่อลวงหวังว่าหญิงสาวคงจะตาโตแล้วกระโดดเข้าหาแต่ผิดถนัดเพราะเธอไม่ต้องการตำแหน่งใดใดเลย เธอต้องการเพียงผู้ชายที่รักเธอโดยไม่จำเป็นว่าผู้ชายคนนั้นจะรวยหรือจน

"เจ้าชายวางใจเถอะค่ะดิฉันจะไม่แต่งงานกับเจ้าชายอย่างแน่นอน เว้นเสียแต่ว่าเจ้าชายจะตกหลุมรักดิฉันจนหัวปักหัวปัมคนโหัวไม่ขึ้นแล้วบังคับให้ดิฉันแต่งงานด้วยแบบนั้นดิฉันก็คงจะหนีไม่พ้นล่ะค่ะก็คงจะต้องแต่ง"

หญิงสาวพูดพร้อมกับเชิ่ดหน้าอย่างถือดี

"หึ ! คงจะมีวันนั้นหรอก" เจ้าชายมองหญิงสาวด้วยหางตา เจ้าชายคามินได้แต่คิดว่าไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน

"มันก็ไม่แน่" ลอร่าส่งสายตาท้าทายอย่างไม่มียอมแพ้

"เอาละ ... เรามาคุยเรื่องนี้ดีกว่าว่าเธอมีวิธีจะปฏิเสธพ่อแม่ ของตัวเองยังไงท่านจึงยอมให้เธอปฏิเสธงานอภิเษกได้ละ "

"ฉันปฏิเสธไปแล้ว และอีกอย่างตอนนี้ฉันก็อยู่ตัวคนเดียว โดนไล่ออกจากบ้าน โดนยึดทุกอย่าง ทรัพย์สิน เงินทอง ไม่มีแม้แต่บัตรเครดิต ตอนนี้ฉันเหลือเงินติดตัวอยู่แค่นิดเดียวพร้อมกับโทรศัพท์มือถือหนึ่งเครื่อง"

หญิงสาวพูดพร้อมกับโชว์มือถือให้กับเจ้าชายได้ดู เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เธอไม่สบอารมณ์อย่างมากที่ต้องออกจากบ้านเพราะไม่ยอมแต่งงานกับเจ้าชายคามิน

"นี่เธอยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อปฏิเสธงานแต่งในครั้งนี้อย่างนั้นน่ะหรือ"

เจ้าชายอึ้งไป เขาถามอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่หญิงสาวกำลังพูด

"ถ้าเจ้าชายไม่เชื่อก็พิสูจน์ด้วยตัวเองได้นี่คะ เรื่องตามสืบเรื่องของคนอื่นนี่เก่งอยู่แล้วไม่ใช่หรือยังไง !? หญิงสาวประชด

"ถ้าเธอแต่งงานกับเราเธอจะสบายไปทั้งชาตินะ"

"ปกติแล้วไม่ได้แต่งงานกับเจ้าชายฉันก็สบายไปทั้งชาติอยู่แล้วค่ะ แต่เมื่อรู้ว่าจะได้แต่งงานกับเจ้าชายแล้วฉันปฏิเสธเนี่ยแหละชีวิตฉันมันถึงได้ลำบากอยู่แบบนี้ ! ถอยค่ะ...ฉันจะไป !

เมื่อพูดจบหญิงสาวก็ใช้ฝ่ามือของตัวเองและแขนน้อยๆผลักเจ้าชายคามินให้พ้นทางของประตูแล้วหญิงสาวก็เปิดแล้วเดินออกจากห้องรับรองในทันทีด้วยความเครียด

"คุณพ่อนะคุณพ่อ ! ทำไมต้องให้หนูแต่งงานกับอีตาเจ้าชายบ้าคนนี้ด้วย พูดจาก็ไม่เพราะ ไม่ให้เกียรติผู้หญิงเลย ทำไมต้องเป็นหนูด้วยนะทำไมไม่เป็นคนอื่น ผู้หญิงมีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมจะต้องเป็นหนูด้วย เห้อ ! ...