ตอนที่ 3 เมินฉันเหรอ ?

ท่านอธิการบดีเดินเข้ามาแล้วตามด้วยแขกรับเชิญพิเศษ ด็อกเตอร์และศาสตราจารย์ที่เป็นอาจารย์อีกหลายท่านเดินเข้ามาภายในห้องแล้วนักศึกษาทุกคนก็เงียบ

"วันนี้ทางมหาวิทยาลัยของเรา มีแขกคนสำคัญ จะมาแนะแนวทางสำหรับการไปฝึกงานหรือใครต้องการเรียนต่อ โปรดตั้งไจฟังให้ดีเพราะแขกรับเชิญพิเศษของเราคนนี้คือเจ้าชายคามินแห่งใหม่คาด้าท่านจะมาให้ความรู้และแนวทางที่เป็นประโยชน์แก่นักศึกษาทุกคน ขอทุกคนปรบมือต้อนรับเจ้าชายคามิน ...."

กรี้ดดดดด !

เมื่อท่านอธิการแนะนำเสร็จเสียงปรบมือและเสียงหวีดร้องของบรรดาสาวแท้สาวเทียมก็ดังขึ้นโดยเฉพาะสาวที่นั่งอยู่ข้างลอร่านั่นก็คือสเตฟานี่เสียงของเธอนั่นเองดูออกจะตื่นเต้นและหวีดร้องดังเป็นพิเศษจนลอร่าต้องยกมือขึ้นมาทั้งสองข้างแล้วปิดไปที่ข้างหู ซึ่งการกระทำของลอร่าดันไปสะดุดเข้ากับสายตาคมของเจ้าชายคามินพอดี

"เธอคือใคร ?? คนอื่นต่างก็กรี๊ดแล้วหวีดร้องต้อนรับฉันเธอเป็นใครกันนะ ? บังอาจมาเอามือมาอุดหู! หึ!

เจ้าชายคามินคิดขุ่นเคืองอยู่ในใจจนอยากจะแก้แค้นหญิงสาวที่บังอาจมาเมินเจ้าชายแห่งไมคาด้าอย่างเขา

หึ !

เจ้าชายคามินสบถในลำคอ

เมื่อแขกคนสำคัญเตรียมจะกล่าวโอวาทและและแนะแนวทางลอร่าก็ได้ถือปากกาและเปิดสมุดหน้าที่ว่างเปล่าค้างไว้ ในขณะที่ดวงตาของหญิงสาวก็จ้องมองเขาเช่นเดียวกันกับนักศึกษาคนอื่นๆ

หญิงสาวมองเขาตาแข็งโป๊ก ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อผิดกับสายตาคนอื่นที่ 99.99% เค้ามองชื่นชมในความหล่อเทห์ มองราวจะขย้ำเจ้าชายและอยากจับเจ้าชายทำสามีในอนาคตเสียมากกว่า

ตอนนี้เจ้าชายคามินเองก็มองสบตาหญิงสาวเค้าไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอจะต้องมองเขาด้วยสายตาที่ดุร้ายแบบนี้ด้วยนะ หรือว่าผู้หญิงคนนี้โกรธเคืองเขาเรื่องอะไร ? เจ้าชายคามินคิดอยู่ในใจ ว่าเมื่อเสร็จแล้วพักเบรคเจ้าชายคงต้องเรียกเธอมาปรับทัศนคติเป็นการส่วนตัวเสียแล้ว

เมื่อสายตาคมของเจ้าชายคามินสบตาของลอร่า แก้มใสใสสีชมพูระเรื่ออ่อนอ่อนของหญิงสาวก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ยิ่งเมื่อได้มองริมฝีปากหนาของเค้าเริ่มขยับและเสียงของเค้าก็ดังขึ้นเรื่อยเรื่อย แต่หูของเธอดับกลับไม่ได้ยินเสียงเขาเลย หญิงสาวรู้สึกประหม่าเป็นอย่างมาก

"นี่เราเป็นอะไรกันนะ ? ทำไมเราต้องรู้สึกแบบนี้ด้วย ? เรากลัวเขาอย่างนั้นน่ะเหรอ " ลอร่าคิดในใจ "เราไม่เคยมีความรู้สึกประม่าแบบนี้มาก่อนเลยนะ...เธอเป็นอะไรรอล่า ? หญิงสาวคิดในใจ แล้วเธอก็สะบัดหน้าใส่หัวให้กับตัวเองเบาเบาก่อนที่จะก้มลงจรดปลายปากกาไปที่สมุดแล้วไม่เงยหน้าขึ้นมาสบตาเขาอีกเลย

เจ้าชายคามินไม่ได้หล่อเหลาแค่หน้าตา แม้แต่เสียงของเขาแค่พูดเพียงไม่กี่คำไม่กี่ประโยคก็ทำให้สาวแท้สาวเทียมในห้องนี้เคลิบเคลิ้มอบอวลไปด้วยความรักความเสน่หา ส่งเป็นสายธารแห่งรักไปให้กับเจ้าชายผู้นี้

"ไม่เด็ดขาดลอร่า! เธอจะหลงคารมณ์เจ้าชายคนนี้ไม่ได้ เค้ามีแฟนแล้วและแฟนของเขาก็เสียชีวิตก่อนจะถึงงานแต่ง ถ้าเธอแต่งงานกับเขามีหวังต้องเหมือนผู้หญิงคนนั้นอย่างแน่นอน เค้าเป็นผู้หญิงกินเมียแต่งกับเขาไม่ได้เด็ดขาด จำเอาไว้เธอจะต้องแต่งงานกับผู้ชายที่เธอรักเท่านั้น !"

ลอร่า นั่นคือจิตใต้สำนึกของหญิงสาวดังขึ้นมาเป็นระยะระยะ สมองของลอร่ากับหัวใจของเธอตอนนี้มันช่างตีกันหนัก

สมองก็สั่งให้เธอแต่งงานกับคนที่ตัวเองรัก แต่หัวใจกับเธอของเธอกับเต้นแรง ประหม่า แอบเขินขึ้นมาเสียอย่างนั้น หน้าแดงแก้มร้อนผ่าวเมื่อสบตากับเจ้าชายผู้นี้หัวสมองของเธอและหัวใจตอนนี้กำลังตีกันพัลวัน

เวลาผ่านไปเนิ่นนานในที่สุดก็หมดคาบ ในระหว่างที่เจ้าชายคามินบรรยายไปสายตาคมก็แอบลอบมองลอร่าอยู่เป็นระยะระยะ แต่หญิงสาวไม่ไงหน้ามองผู้พูดเลยนับจากนั้นเป็นต้นมาทำให้ผู้พูดหงุดหงิดใจเป็นอย่างมาก

เจ้าชายคามินไม่เคยถูกสาวเมินแบบนี้มาก่อน ความข้องใจความอยากเอาชนะผู้หญิงคน นี้เลยบังเกิดเมื่อหมดคาบเจ้าชายคามินเดินไปหาท่านอธิการบดีอย่างไม่สบอารมณ์ แต่เจ้าชายก็ยังคงควบคุมอารมณ์ของตัวเองเป็นอย่างดีคนภายนอกดูไม่ออกเลยว่าขณะนี้เจ้าชายคามินมีความขุ่นข้องหมองใจต่อนักศึกษาที่เค้าให้ความรู้อยู่ในขณะนี้

"ผมต้องการคุยกับนักศึกษาคนนั้นเป็นการส่วนตัว"

ริมฝีปากหนาของเจ้าชายคามินบอกกับท่านอธิการบดี เมื่อท่านอธิการได้ยินแบบนี้ก็ตกใจเกรงว่านักศึกษาของตัวเองจะทำอะไรให้เจ้าชายไม่พอใจ

"เอ่อ... ไม่ทราบว่านักศึกษาคนนั้นทำอะไรให้เจ้าชายไม่พอใจหรือเปล่าครับ"

ท่านอธิการบดีถามด้วยความเกรงใจ

"เราแค่ต้องการทำความรู้จักกับนักศึกษาคนนั้นเป็นการส่วนตัว ผู้หญิงคนนั้นที่นั่งอยู่ที่สแตนชั้นที่ 14 แถว C4 "

เจ้าชายคามินบอกกับท่านอธิการและท่านอธิการตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก

เมื่อท่านอธิการมองไปที่แสตนฉันที่ 14 แถว C4 ตามที่เจ้าชายบอกท่านอธิการถึงกับขมวดคิ้วเพราะท่านอธิการเองก็รู้จักลอร่าเป็นอย่างดี เพราะดีกรีความฮ็อตของหล่อนก็ไม่ต่างจากเจ้าชายคามินสักเท่าไหร่นัก

"ได้ครับเดี๋ยวผมจะตามเธอให้"

" ดีมากถ้ายังงั้นเราไปรอที่ห้องรับรองนะ"

เจ้าชายสั่งแล้วเดินตรงไปที่เรือนรับรองในทันที

ลอร่ากับเพื่อนกำลังเดินออกจากห้องเรียนตามแถวอย่างเป็นระเบียบ เมื่อหญิงสาวเดินมาที่ประตูทางออกไปกับเพื่อนอาจารย์ประจำวิชาก็ได้เรียกหญิงสาวไว้ในทันที

"ลอร่า เดี๋ยวก่อน"

"ค่ะ...อาจารย์โรนัลมีอะไรกับดิฉันหรือเปล่าคะ" เธอถาม

"พอดีเจ้าชายคามินต้องการพบเธอเป็นการส่วนตัวและเจ้าชายกำลังรอเธออยู่ที่เรือนรับรอง"

เมื่อได้ยินแบบนี้ลอร่าถึงกับเบะปากกันเลยทีเดียวแล้วก็แอบเซ็ง หญิงสาวคิดว่าเค้าต้องเห็นแน่ที่เธอแอบแลบลิ้นให้กับเขาในตอนที่เค้ากำลังพูด

"แต่ดิฉันไม่ว่างค่ะ "

หญิงสาวประท้วง

"ไม่ว่างก็ต้องไปและคาบนี้เป็นคาบสุดท้ายแล้วต่อจากนี้ไปพวกเธอก็จะต้องไปฝึกงานไม่มีคลาสเรียนแล้วไม่ใช่หรือยังไง"

"โอ้ยอาจารย์ให้คนอื่นไปแทนได้ไหมคะ หนูไม่ว่างจริงๆค่ะ" หญิงสาวแสดงออกว่าเบื่อหน่ายเจ้าชายผู้นี้อย่างชัดเจน

"เห็นแกอาจารย์ไม่ได้หรือยังไง ไปเถอะนะ"

อาจารย์จึงขอร้องกึ่งบังคับหญิงสาวไปในตัว

"อาจารย์คะ แต่หนูต้องรีบกลับบ้านนะคะบ้านหนูมีงาน" เธอประท้วง

"อาจารย์รู้นะ ว่าเธอไม่ได้มีงานอะไรหรอก แต่จะแอบชิ่งน่ะสิ! อาจารย์โรนัลรู้ทัน

"ไปหน่อยเถอะนะถ้าไม่อยากให้อาจารย์เดือดร้อนนะๆๆ อาจารย์ไม่ได้บังคับนะตอนนี้อาจารย์แค่ขอร้องเธอแค่นั้นเอง ไปให้หน่อยนะดูสิท่านอธิการมองมาแล้วเริ่มตาแข็งแล้วนั่นน่ะ"

อาจารย์โรนัลชี้ไปทางท่านอธิการบดี ลอร่ากระฟัดกระเฟียดเพราะไม่ต้องการไปพบเจ้าชายคามิน

ในตอนนี้เธอไม่ต้องการประจัญหน้าหรือปะทะกับเขาอีก เธอต้องการหนีหน้าเขา ตอนนี้เธอก็แทบจะหนีออกจากบ้านอยู่แล้ว เพราะไม่ต้องการเจอเขาแต่ดันมาเจอที่มหาวิทยาลัยซะงั้นหญิงสาวอดเซ็งไม่ได้เลยจริงๆ

"เธอเรียนจะจบแล้วถือเสียว่าเห็นแก่อาจารย์เถอะนะ ไปเถอะ !

"เฮ้อ ....ก็ได้ค่ะ แต่แป๊บเดียวนะคะ" หญิงสาวบอกพร้อมกับทำหน้าเซ็ง

"ตามนั้นเลย ไปที่เรือนรับรองได้เลยนะ เจ้าชายคามินรออยู่"

อาจารย์โรนัลบอกกับรอล่าอย่างดีใจ อาจารย์รู้ดีว่าหญิงสาวสวยและรวยมากขนาดไหนไม่มีใครบังคับหล่อนได้เลยจริงๆ แต่ครั้งนี้คงต้องบังคับปนข่มขู่ เพราะคนที่ต้องการเจอคือเจ้าชายคามิน