ตอนที่ 39 เป็นทางการ (3)

ลอร่าปรากฏตัวที่วังหลวงของไมคาด้าด้วยชุดแขนยาวทรงบอลกาวน์ ช่วงบนเป็นเนคไลน์แบบ portrait เผยให้เห็นช่วงไหล่นิดๆ พร้อมดีไซน์ด้านหลังแบบ low-cut ชายกระโปรงลากยาวระดับ cathedral – length (สัญลักษณ์ความเป็นเจ้าหญิง)

ชุดตัดเย็บจากผ้าไหม jacquard และแม้ว่าลอร่าจะไม่ได้สวมเวล แต่ก็โดดเด่นด้วยเทียร่ามรกตรับกับทรงผม updo แบบสบายๆ และใบหน้าที่สง่างามของหญิงสาวได้เป็นอย่างดี

ซึ่งชุดนี้ออกแบบโดย Peter Pilottokala และ Chritophernaka De Voos ดีไซเนอร์ชาวอังกฤษ

ทันทีที่ลอร่าเดินลงมาจากรถหญิงสาวสวยงามสง่าเดินเข้ามาในท้องพระโรงแห่งนี้ เธอนั้นได้สะกดเกือบทุกสายตาของทุกคนเลยก็ว่าได้

หญิงสาวหน้าสวยลำคอระหงถูกประดับด้วยชุดเครื่องเพชรที่พระราชายูคันนาได้มอบให้กับเธอ พอได้ใส่มันยิ่งทำให้หญิงสาวสวยงามดุจเจ้าหญิงในเทพนิยายยิ่งทำให้หญิงสาวดูสวยดูแพงดูมีคุณค่ามากยิ่งขึ้นไปอีก

หญิงสาวสวยงามเดินมาอย่างงามสง่าลอร่าเองไม่รู้ตัวเองเลยว่าเธอนั้นได้สะกดทุกสายตาทุกคนในที่แห่งนี้แล้ว

"ถวายบังคมพระราชาและพระราชินี กระหม่อมขอเข้าเฝ้าและขออนุญาตพาหลานสาวเข้าเฝ้าเพื่อกระชับสัมพันธไมตรีระหว่างประเทศ ทั้งสองด้วยครับ "

พระราชาและพระราชินีแห่งยูคันนากราบถวายบังคมพระราชาแห่งไมคาด้า

"เราเองก็ขอถวายบังคมต่อพระราชาและพระราชินียูคันนาเช่นเดียวกันครับ"

สายพระราชาของไมคาด้าบอกกับพระราชาฝ่ายตรงกันข้ามด้วยรอยยิ้มแห่งมิตรภาพ

"วันนี้กระหม่อมได้พาหลานสาว มาถวายบังคมฝ่าบาทและเจ้าชายอย่างเป็นทางการครับ "

พระราชาแห่งยูคันนาบอกอีกครั้ง ลอร่าได้ถวายบังคมและทำความเคารพอย่างสวยงาม เจ้าชายคามินยืนอยู่เบื้องหลังผู้เป็นพ่อได้แต่มองกิริยามารยาทของว่าที่ภรรยาของตัวเองด้วยความภูมิใจและพึงพอใจเป็นอย่างมากกับกิริยามารยาทที่สวยงามตามฉบับในรั้วในวัง

หญิงสาวปฏิบัติมันยังไม่มีขาดตกบกพร่อง มันช่างแตกต่างกันกับลอร่าผู้หญิงแก่นแก้วผู้ที่สุดแสนจะดื้อรั้นที่ทำงานอยู่เคเอ็มเฮ้าส์ ช่างแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด

วันนี้เจ้าชายได้มองอีกมุมของหญิงสาวนั่นคือมุมที่อ่อนโยน กิริยามารยาทเพียบพร้อม เจ้าชายคามินได้แต่มองอย่างปลื้มและภาคภูมิใจ

"ถ้าอย่างนั้นเราก็ขอแนะนำตัวลูกชายของเราเช่นเดียวกันนี่คือ เจ้าชายคามินแห่งไมคาด้าผู้ที่จะเป็นพระสวามีของหลานสาวท่านในอนาคต"

เมื่อพระราชาแนะนำลูกชายของตัวเองเจ้าชายคามินก็ได้เดินมาอยู่เบื้องหน้าและทำความเคารพพระราชายูคันนา ลอร่านั้นได้ยื่นมือออกไปให้เจ้าชายคามินจุมพิตตามแบบฉบับของประเทศ (เมื่อเจ้าชายทำความรู้จักอย่างเป็นทางการกับหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ ฝ่ายชายจะต้องเป็นฝ่ายจุมพิตที่หลังมือซ้ายของฝ่ายหญิง)

ลอร่ายื่นมือออกไปให้เจ้าชายได้จุมพิตอย่างไม่มีขัดเขินเพราะมันคือหน้าที่ ซึ่งเจ้าชายคามินก็ดีใจและเต็มใจเป็นอย่างมากที่จะจูบหลังมือของผู้หญิงเบื้องหน้าที่ยืนอยู่ตรงนี้ เต็มใจอย่างหาที่สุดไม่ได้

หลังจากจุมพิตแล้วเจ้าชายถอนริมฝีปากออกมาแต่ทว่าไม่ยอมปล่อยมือของหญิงสาวให้เป็นอิสระเท่านั้นยังไม่พอ เจ้าชายยังคงจ้องไปที่ใบหน้างามอย่างไม่อยากจะละสายตาออกจากใบหน้างามนี้เลย จนพระราชาผู้เป็นพ่อจึงได้กระแอมเสียงดีง

อะแฮ่ม !!

พระราชาไมคาด้ากระแอม เจ้าชายคามินจึงรู้สึกตัวและปล่อยให้มือของหญิงสาวนั้นได้เป็นอิสระ และคนทั้งคู่ก็ได้เดินถอยหลังไปสามก้าวเพื่อไปยืนอยู่เบื้องหลังของพระราชาของตัวเอง

"พ่อว่าพ่อต้องคุยราชกิจจ์กับพระราชายูคันนา คามินน่าจะพาน้องไปเดินเล่นในสวนดีกว่านะ ให้หนุ่มสาวได้ทำความรู้จักกันดีกว่ามาฟังเรื่องอะไรที่มันเครียดเครียด"

พระราชาได้หันไปบอกกับลูกชายของตัวเอง พระราชาตอนนี้รู้ดีแล้วว่าลูกชายของตัวเองนั้นก็พึงพอใจหญิงสาวเป็นอย่างมากจึงได้พูดเปิดโอกาสให้ลูกชายได้พาว่าที่ภรรยาของตัวเองออกไปเดินเล่นเพื่อที่จะได้ทำความสนิทชิดเชื้อแนบแน่นยิ่งขึ้นไปอีก

"ครับเสด็จพ่อ"

เจ้าชายคามินรับคำสั่งและทำความเคารพทุกพระองค์ก่อนที่จะพาว่าที่ภรรยาตัวเองออกไปเดินเล่นที่สวน

"วันนี้ลอร่าของพี่สวยมาก"

ทันที่อยู่กันตามลำพังเจ้าชายคามินก็เอ่ยชมหญิงสาวในทันที

"อันนี้เป็นคำชมจากเจ้าชายจริงๆหรือเป็นคำชมจากพระราชาที่สั่งให้เจ้าชายมาบอกดิฉันคะ "

"พี่ชมจากใจจริงๆน่ะสิ ในบางครั้งเสด็จพ่อก็ไม่ได้ออกคำสั่งกับพี่ทุกครั้งหรอกนะ บางครั้งพี่ก็พูดและคิดด้วยตัวพี่เองไม่ต้องให้เสด็จพ่อช่วยพูดและคิดให้หรอก "

ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากเต็มไปด้วยถ้อยคำที่จริงใจ แต่คนรับปลายทางน่ะสิชอบคิดเป็นอย่างอื่น

"ชิ่ ! "

ลอร่าสะบัดหน้าหนี แล้วเดินจ้ำอ้าวออกไปในทันที

"ค่อยๆเดิน แล้วก็ไม่ต้องรีบเดินหนีพี่แบบนี้หรอก เพราะยังไงก็หนีไม่พ้น !

เจ้าชายพูดพร้อมกับหัวเราะขำขัน หญิงสาวได้ฟังก็ยิ่งโมโหเหมือนราวกับว่าเธอเป็นลูกไก่ในกำมือก็ไม่ปาน

วันนี้หญิงสาวมาในชุดเจ้าหญิงจึงเดินเหินไม่ค่อยสะดวกอีกทั้งยังใส่รองเท้าส้นสูงแล้วในที่สุดอุบัติเหตุก็เกิดขึ้น

ว้ายยยยย !!

รองเท้าส้นสูงเจ้ากรรมก็ดันไปสดุดกับก้อนหินน้อยน้อยจึงทำให้เกิดเสียการทรงตัว

ร่างบางในชุดเจ้าหญิงจึงได้เซและกำลังจะล้มลงไปที่พื้น เจ้าชายคามินได้เห็นจึงกระโดดไปคว้าร่างบางไว้ในอ้อมกอดแล้วคนทั้งคู่ก็ได้นอนกอดกันอยู่ที่สวน

ร่างบางของหญิงสาวได้นอนอยู่บนร่างหนาของเจ้าชายคามิน มือทั้งสองข้างของหญิงสาวกอดขอเจ้าชายไว้แน่น ด้วยความตกใจแล้วก็ล้มไปทั้งคู่

เจ้าชายคามินนั้นยิ่งได้มองใบหน้าสวยในระยะประชิดความต้องการของบุรุษนั้นก็มีมากมายเหลือเกิน

เจ้าชายคามินได้แต่หักห้ามใจแต่ในเมื่อเหตุการณ์เป็นแบบนี้และใบหน้าสวยสวยของเธอช่างยั่วยวนใจของเจ้าชายเสียเหลือเกิน

ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้วเจ้าชายคามินก็ได้ใช้มือของตัวเองจับท้ายทอยของรอล่าเอาไว้หมั้นแล้วกดศรีษะของลอร่าลงไปรับจุมพิตของเจ้าชายในทันที

"อืม...ลอร่าของพี่ หอมหวานเหลือเกิน"

เจ้าชายคามินจูบปากงามพร้อมกับพึมพำในลำคอด้วยความพึงพอใจที่ได้ครอบครองปากงาม

ลอร่านั้นตอนนี้หญิงสาวก็เสียการทรงตัวทั้งกายและใจ เธอปล่อยให้เจ้าชายคามินจูบอยู่อย่างนั้นด้วยหัวใจที่เลื่อนลอยจนในที่สุดสติของหญิงสาวก็เริ่มมา เมื่อได้ยินเสียงของใครบางคนวิ่งใกล้เข้ามา เจ้าชายคามินจึงถอนริมฝีปากของตัวเองออกมาจากปากงามอย่างเสียดาย

"ขอประธานอภัยครับฝ่าบาทกระหม่อมไม่ได้ตั้งใจมาขัดจังหวะ"

ราชิตพูดขึ้นเมื่อมองเห็นว่าเจ้าชายคามินและพระวรชายามานอนกอดกันอยู่ที่พื้นสนามย่าของสวนแห่งนี้

"อย่าเข้าใจผิดราชิตมันไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าเข้าใจ"

เจ้าชายคามินพูดอ้อมแอ้มออกไปในขณะที่ปากของตัวเองยังมีลิปสติกของรอล่าเปื้อนอยู่ที่ปากของตัวเอง

เมื่อเห็นว่าราชิตวิ่งมารอล่าซึ่งกำลังนอนอยู่บนอกของเจ้าชายก็ค่อยค่อยดีดตัวขึ้นอย่างทุลักทุเล และเจ้าชายก็ลุกขึ้นยืนตามหญิงสาว

"พอดีเมื่อกี้เลดี้ลอร่าหกล้มเราก็เลยช่วยประคองแล้วก็ล้มลงไปทั้งคู่มันเป็นอุบัติเหตุมันไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดนะ"

เจ้าชายคามินออกรับแทนหญิงสาวเพื่อไม่ให้มีอะไรเสียหายและมีคำครหาตามมาทีหลัง

"ครับฝ่าบาท"

ราชิตอมยิ้ม

"เอ่อ .. ออกมานานแล้ว ดิฉันขอกลับไปหาท่านลุงก่อนนะคะ"

เมื่อพูดจบลอร่าก็ได้เดินออกจากตรงนี้ไปในทันทีด้วยความเขินอายที่ราชิตมาเห็นว่าเธอกับเจ้าชายคามินนอนกอดกันอยู่ที่พื้นสนาม และหญิงสาวก็ได้เห็นว่าริมฝีปากเจ้าชายมีลิปสติกของเธอเปื้อนอยู่ หญิงสาวอายจนหน้าเเดงหัวใจดวงน้อยๆก็เต้นโครมครามหญิงสาวจึงต้องรีบออกไปจากที่แห่งนี้ เธอเขินอายเอามากๆ

เมื่อเห็นว่ารอล่าเดินหนีไปเจ้าชายคามินก็อยากจะรีบเดินตามหญิงสาวแต่ราชิตก็เรียกเอาไว้เสียก่อน

"ฝ่าบาทครับ กระหม่อมมีเรื่องจะกลับทูล"

ราชิตบอกออกไปจึงทำให้เจ้าชายคามินที่กำลังทำท่าจะเดินหันกลับมาตำนิทหารสนิทของตัวเองอย่างหงุดหงิด

"มีอะไรตอนนี้วะไอ้ราชิต....ถ้าไม่สำคัญนะเดี๋ยวจะเตะให้ !

เจ้าชายคามินบอกด้วยความหงุดหงิดในใจ ราชิตจึงใช้นิ้วชี้ของตัวเองชี้ไปที่ริมฝีปากเจ้าชายคามินจริงรู้ตัวว่ามันหมายความว่ายังไง

ราชิตจึงยื่นโทรศัพท์และเปิดกล้องให้เจ้าชายได้ดู เจ้าชายรับโทรศัพท์ของราชิตไปจึงเห็นว่ามีลิปสติกของรอล่าติดอยู่ที่ริมฝีปากของเจ้าชายคามิน

เมื่อเจ้าชายคามินได้เห็นปากของตัวเองในกล้องโทรศัพท์ท่านเองได้แต่กระตุกยิ้มด้วยความพึงพอใจภาพนี้ มันทำให้ท่านมีความสุขมาก

เจ้าชายคามินจึงได้คืนโทรศัพท์ให้กับราชิตก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมาแล้วถ่ายภาพนี้เก็บเอาไว้ด้วยความสุข ....