ตอนที่ 37 เป็นทางการ (1)

"ต้องขอประธานอภัยฝ่าบาทด้วยที่กระหม่อมไม่สามารถบีบบังคับลูกสาวให้แต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้รักได้ กระหม่อมเองไม่มีความเข้มแข็งไม่สามารถสั่งการลูกสาวได้เลย กระหม่อมขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียวแต่ฝ่าบาทอย่าได้ลงโทษลูกสาวกระหม่อมเลย ลอร่าเธอยังเด็ก เธอยังไม่รู้ว่าอะไรควรมิควร ถ้าหากจะมีผู้ใดเป็นคนผิดก็ผิดที่กระมอมเลี้ยงลูกมาไม่ดี เลี้ยงลูกมาด้วยความตามใจไม่เคยบีบบังคับอะไรเธอเลย ในครั้งนี้จึงไม่สามารถบังคับให้เธอแต่งงานกับเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ประเทศนี้ได้ เพื่อเป็นการรับผิดชอบจากการกระทำของกระหม่อม ที่ไม่สามารถทำตามความต้องการของฝ่าบาทได้ กระหม่อมขอเนรเทศตัวเองออกจากยูคันนาและไมคาด้า กระหม่อมละอายใจเหลือเกินที่มีเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นจึงขอรับผิดชอบจากการกระทำนี้และจะไม่ย่างกรายหรือเหยียบเข้ามาทั้งสองแผ่นดินนี้อีกครับ "

เมห์เหม็ดพ่อของลอร่าบอกกับพระราชา ซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่ชายของตัวเอง พระราชาได้แต่ถอนหายใจ ที่น้องชายของตัวเองตัดสินใจแบบนี้ พ่อของลอร่าเองก็รู้สึกผิดมาก ผิดทั้งต่อพระราชาของตัวเองและรู้สึกผิดต่อลูกที่ต้องบังคับลูกสาวให้แต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้รัก

เพราะฉะนั้นทางออกที่ดีที่สุดก็คือไม่บังคับลูกให้แต่งงานกับเจ้าชายคามิน แต่ตัวท่านเองก็ละอายใจจึงได้เนรเทศตัวเองออกจากทั้งสองประเทศ

"กระหม่อมอยากจะทูลราชานุญาตโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้ลาออกจากฐานันดรศักดิ์ทุกประการด้วยเทอญ "

เมื่อลูกสาวได้ยินพ่อพูดแบบนี้แล้วลอร่าถึงกับตกใจมากของที่ถือมาในมือร่วงหล่นลงพื้นในบัดดล

เธอไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะบานปลายใหญ่โตถึงเพียงนี้

ตอนนี้หญิงสาวจึงตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าเพื่อตอบแทนบุญคุณของพ่อแม่เธอจำเป็นต้องทำในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากจะทำ เพื่อเป็นการทดแทนบุญคุณ หญิงสาวยอมทิ้งความฝันยอมทิ้งชีวิตวัยรุ่นของตัวเองเพื่อตอบแทนพระคุณของพ่อแม่

เมื่อได้ยินแบบนี้ลอร่าก็ได้ก้าวเท้าเข้าไปในตัวบ้านทันทีอย่างร้อนใจ เธอต้องทำในสิ่งที่ถูกต้องและเหมาะสม

"ถวายบังคมเพคะพระราชา....พระราชินี"

ลอร่าได้ถวายบังคมพระราชาและพระราชินีประเทศของตัวเอง บุคคลซึ่งมีศักดิ์เป็นป้าและลุงของหญิงสาว

"คุณพ่อคุณแม่คะ...หนูยินดีแต่งงานกับเจ้าชายโดยไม่มีข้อแม้ใดใด"

หญิงสาวบอกพ่อกับแม่และถวายบังคมพระราชาพระราชินีอย่างสวยงาม

"ถ้ามันทำให้ลูกไม่มีความสุขไม่จำเป็นต้องทำก็ได้นะ"

ผู้เป็นพ่อได้บอกกับลูกสาว

"หนูตัดสินใจแล้วค่ะว่าหนูจะแต่งงานกับเจ้าชายคามิน หนูเคยเจอท่านที่มหาวิทยาลัยค่ะ ท่านไปเป็นแขกพิเศษอบรมและบรรยายก่อนจบการศึกษาค่ะ และทุกวันนี้หนูเองก็ได้ฝึกงานอยู่ที่บริษัทของเจ้าชายค่ะ"

ลอร่าบอกกับผู้เป็นพ่อและแม่พระราชาพระราชินีก็ฟังอยู่ด้วย ทั้งสองพระองค์ได้แต่มองสบตากันแล้วพยักหน้าอย่างเห็นชอบ

"เจ้าชายคามินดูแลลูกดีมากและท่านก็เป็นคนที่ดีมาก ลูกคิดว่าถ้าลูกได้แต่งงานกับท่านลูกคงมีความสุขไม่มีความทุกข์อย่างแน่นอนค่ะคุณพ่อคุณแม่"

ลอร่าได้บอกกับผู้เป็นพ่อเป็นแม่เพื่อให้ท่านได้สบายใจ ท่านจะได้ไม่คิดว่าตัวเองกำลังบังคับลูกแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก

"เจ้าชายคามินมีความอ่อนโยน มีความอบอุ่นและมีความเป็นสุภาพบุรุษมาก ลูกยินดีที่จะแต่งงานกับท่านค่ะ"

หญิงสาวพูดย้ำพร้อมกับสบตาไปที่พ่อแม่ เธอนั้นจำเป็นต้องพูดแบบนี้เพราะพ่อกับแม่จะได้สบายใจและไม่คิดมาก

"อย่างนี้เจ้าชายคามินกับลูกก็ได้เจอกันแล้วสิ"

"ใช่ค่ะ หนูกับท่านรู้จักกันมาเกือบสี่เดือนแล้วค่ะอีกไม่กี่วันนี้ลูกก็จะฝึกงานครบและจบการศึกษาอย่างเป็นทางการค่ะ ตอนที่ลูกทำงานอยู่เจ้าชายเข้าบริษัทเกือบทุกวันค่ะและเจ้าชายดูแลหนูเป็นอย่างดี หนูเองก็ซาบซึ้งในน้ำพระทัยของท่านมากค่ะ "

การพูดจาของรอล่านั้นอ่อนโยนและเป็นทางการมากพระราชาและพระราชินีจึงยิ้มออกเมื่อหญิงสาวได้พูดแบบนี้

"หนูยินดีทำตามความประสงค์ของฝ่าบาททุกประการค่ะ"

ลอร่าหันไปบอกพระราชาและพระราชินี พระราชินีนั้นเดินมาหาพร้อมกับสวมกอดหญิงสาวอย่างเอ็นดู

"ป้าขอบใจหนูมากนะลูก"

พระราชินีบอกกับลอร่า หญิงสาวได้แต่ยิ้มตอบและกอดพระราชินีผู้เป็นป้าของตัวเอง

"ลูกไม่ได้โกหกพ่อกับแม่ใช่ไหม ?

เมห์เม็ดถามลูกสาวของตัวเอง

"หนูรู้จักกับเจ้าชายมาหลายเดือนแล้วค่ะคุณพ่อท่านเป็นผู้ชายที่ดีมากคนหนึ่งค่ะลูกคงรักท่านได้ไม่ยาก "

"พ่อกับแม่จะไม่บังคับลูกนะถ้าลูกไม่อยากทำ"

"ลูกยินดีและเต็มใจอย่างยิ่งค่ะคุณพ่อคุณแม่ และตอนนี้ลูกก็ยังไม่มีแฟน ไม่มีใครที่รักชอบค่ะ ถ้าการที่ลูกได้แต่งงานกับเจ้าชายมันช่วยให้ประเทศของเราดีขึ้นมันคงขึ้นลูกยินดีที่จะเสียสละค่ะ คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องเป็นกังวลนะคะลูกยินดีและเต็มใจมากลูกมีความสุขที่สุดที่ได้ตอบแทนบุญคุณประเทศของเราค่ะ "

พระราชาและพระราชินียิ้มด้วยความพึงพอใจ แต่พ่อกับแม่ของลอร่าก็ยังไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ลูกสาวพูดเพราะท่านทั้งสองรู้ดีว่าลูกสาวอาจจะพูดเพื่อให้ทุกคนสบายใจในความเป็นจริงแล้วเวลาที่ลอร่ามีความทุกข์ใจไม่เคยบอกใครเลย หญิงสาวได้แต่เก็บไว้คนเดียวนั่นคือนิสัยของเธอ

และในวันนี้ที่เธอพูดมาทั้งหมดพ่อกับแม่เองก็ไม่อยากจะเชื่อ 100% ว่าลูกสาวของตัวเองเต็มใจที่จะแต่งงานกับเจ้าชายผู้นี้

"ลอร่า หลานเราพูดได้ดีมาก"

พระราชาบอกกับหลานสาวด้วยความชื่นชม

"ถ้ายังงั้นก็เอาตามนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างจบลงด้วยดี ลอร่าไปเตรียมตัวเถอะวันนี้จะเป็นการดูตัวอย่างเป็นทางการ"

พระราชาหันมาบอกหลานสาวตัวเอง หญิงสาวทำความเคารพพระราชาแล้วเดินตรงไปหาสาวใช้ซึ่งรออยู่แล้ว

"ที่แท้เจ้าชายคามินกับหลานเราก็ได้รู้จักกัน มาตั้งนานแล้วนะ "

พระราชาหันไปบอกเมห์เม็ดผู้เป็นน้องชายอย่างสบายใจขึ้น

"ประธานอภัยด้วยครับฝ่าบาทกระผมนั้นแทบจะไม่ได้คุยกับลูกสาวในเรื่องนี้เลย กระผมเองก็เพิ่งจะทราบพร้อมกับพระองค์นี่แหละครับ "

สีหน้าแววตาของผู้เป็นพ่อยังคงกังวลใจอยู่ไม่น้อย

"ยังไงแล้วเราก็ต้องขอบใจมาก เพราะถ้าไม่มีตัวแทนไปเชื่อมสัมพันธ์ประเทศของเราก็คงจะไม่มั่นคงเป็นแน่ ทุกวันนี้การเมืองก็ตึงเครียดเราจึงต้องหาพันธมิตรเพื่อเกี่ยวดองและประคองประเทศนี้ไปอย่างมั่นคง ขอบใจมากนะที่มีลูกกตัญญูให้กับเรา"

พระราชาแห่งยูคันนาบอกกับน้องชาย เมห์เหม็ดได้แต่ยิ้มแห้ง ในใจของผู้เป็นพ่อก็รู้สึกโล่งอกที่ลูกสาวยอมแต่งงานกับเจ้าชายคามิน แต่อีกใจของผู้เป็นพ่อก็ลำบากใจเป็นอย่างมากกลัวว่าลูกตัวเองนั้นจะไม่มีความสุข ผู้เป็นพ่อกลัวเหลือเกินว่าลูกสาวจะฝืนใจตัวเอง เมห์เหม็ด ได้แต่ยิ้มให้กับองค์พระราชาแต่ภายในใจนั้นกลับทุกข์ใจอย่างมาก....