ตอนที่ 30 เมื่อ 3 เดือนก่อน

3 เดือน ก่อนที่เจ้าชายคามินจะเจอกับลอร่า

"ถวายบังคมครับเสด็จพ่อ... เสด็จแม่"

เจ้าชายคามินทำความเคารพพระราชาพระราชินี เมื่อมาถึงท้องพระโรง ในสถานที่แห่งนี้มีพระราชาพระราชินีและพระราชเลขาของพระราชา

พระราชินีเดินมาหาเจ้าชายพร้อมกับจุ๊บไปที่แก้มทั้งสองข้างของลูกชายและเจ้าชายคามินก็จับที่หลังพระหัตถ์พระมารดาแล้วจูบลงไปเพื่อทำความเคารพ

"ลูกอายุมากขึ้นทุกวันๆ พ่อกับแม่เองก็แก่ลงไปเรื่อยๆ อันดับต่อไปก็ต้องให้ลูกครองรองราชบัลลังก์ แต่ตอนนี้ลูกยังไม่มีคู่หมั้นคู่หมายเลย ถ้าเกิดว่ามันยังเป็นแบบนี้อยู่ต่อไปราชบัลลังก์ก็คงจะไม่หนักแน่น พ่อกับแม่จึงมองคนที่คู่ควรที่เหมาะจะมาเป็นพระวรชายาของลูกแล้วนะ"

พระราชาได้แจ้งความประสงค์ของตัวเองต่อเจ้าชายคามิน

"โถ่ ! เสด็จพ่อครับลูกอายุยังไม่ 40 ปีเลยนะครับเพิ่งจะ 30 กว่ากว่าเองคงไม่ต้องรีบแต่งงานหรอกครับเสด็จพ่อ และอีกอย่างเสด็จพ่อเองก็ยังทรงแข็งแรงยังหนุ่มยังแน่นยังไม่แก่เลยครับยังไม่ต้องรีบสละราชสมบัติหรอกนะครับเสด็จพ่อ"

เจ้าชายคามินบอกผู้เป็นพ่อด้วยรอยยิ้ม

"ถ้าลูกยังไม่มีผู้หญิงที่ตัวเองรักถ้ายังงั้นแม่ก็จะแนะนำลูกสาวของเพื่อนแม่ให้ลูกก้อแล้วกันนะ น้องน่ารักมากเลยเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย ปีที่ 4 ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยเดียวกันกับที่ลูกจะไปบรรยายและให้ความรู้นั่นแหละ"

พระราชินีบอกกับเจ้าชายคามินด้วยความรักและปลื้มปริ่มเมื่อพูดถึงเด็กสาวผู้นี้ผู้ที่จะมาเป็นลูกสะใภ้ของท่านในอนาคต

พระราชินีจัดหาพระวรชายาให้กับลูกชายของตัวเอง และพระราชินีก็เห็นด้วยกับพระสวามีของตัวเองจึงเป็นแม่สื่อแม่ชักให้กับลูกชายตัวเองและลูกสาวของพระสหายสนิทของพระราชินีนั่นก็คือ "ลอร่า" เป็นบุตรสาวของเศรษฐีผู้ใจบุญสืบเชื้อสายมาจากราวงศ์เก่าแก่และร่ำรวยอันดับต้นต้นของประเทศไมคาด้า

"บิดาของลอร่าสืบสกุลมาจากผู้ดีเก่าและสืบเชื้อพระวงศ์มาประเทศข้างเคียงประเทศเพื่อนบ้านเราเอง น้องน่ารัก สวย เก่ง เป็นผู้ลากมากดีกิริยาเรียบร้อยเหมาะสมกับลูกชายของแม่ที่สุด"

พระราชินีแจ้งความประสงค์แก่เจ้าชาย และยังบรรยายรูปลักษณ์ของว่าที่พระวรชายาเป็นอย่างดี

"เสด็จแม่ครับลูกยังไม่รับราชบัลลังก์ก็ได้ครับ และลูกเองก็ยังไม่อยากแต่งงาน"

"ถ้าลูกไม่มีใครแม่แนะนำน้องเลยนะลูกน่ารักมากดูน้องก่อนสิน้องสวยนะ"

พระราชินีส่ง iPad ที่มีรูปของรอล่าให้เจ้าชายคามินได้ดู เจ้าชายคามินไม่ยอมมองภาพใน iPad เลยแม้แต่น้อย

"คามินอย่าดื้อกับแม่ หันหน้ามามองน้องเดี๋ยวนี้นี่คือคำสั่งของราชินี"

เจ้าชายคามินจึงยอมหันหน้ามามองหญิงสาวใน iPad เจ้าชายคามินมองภาพนั้นด้วยหางตาแบบเสียไม่ได้ สายตาของเจ้าชายแทบจะมองไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นเลยด้ววซ้ำ ในเมื่อไม่มีความรักและไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเจ้าชายคามินนั้นไม่ยอมแต่งงานกับหญิงสาวอย่างแน่นอน

"ไม่แต่งครับเสด็จแม่ยังไงก็ไม่แต่ง"

เจ้าชายคามินก็เถียงหัวชนฝาไม่ยอมรับพระคู่หมั้นที่พ่อและแม่หาให้

"ในฐานะพระราชาและพระราชินีเรามีข้อเสนอให้เจ้าชายคามินกับหญิงสาวผู้นี้มาพำนักอยู่ที่พระราชวังเป็นเวลา 365 วัน ถ้าภายในระยะเวลานี้หญิงสาวไม่สามารถทำให้เจ้าชายตกหลุมรักและไม่สามารถทำให้เจ้าชายเปลี่ยนใจได้ พระราชาและพระราชินีก็จะไม่บังคับเจ้าชายให้อภิเษกสมรสกับหญิงสาวผู้นี้ต่อไป นี่คือคำสั่ง !

ตอนนี้พระราชากำลังออกคำสั่งในฐานะเจ้าของประเทศกับลูกชายตัวเอง เมื่อพระราชาเห็นว่าเจ้าชายคามินจะไม่แต่งงานกับหญิงสาวอย่างแน่นอนตอนนี้พระราชาจึงใช้อำนาจเด็ดขาดกับเจ้าชายคามินซึ่งเจ้าชายเองจะปฎิเสธไม่ได้

"เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ว่ายังไงนะครับจะให้ผมตกร่องปล่องชิ้นกับยายเด็กกะโปโลที่ชื่อ"ลอร่า" คนนี้เหรอครับ ไม่มีทาง ผมไม่มีทางแต่งงานกับเด็กกระโปโลคนนี้เด็ดขาด !!!

(เจ้าชายคามินยังคงทรงจำได้ดีเมื่อครั้งหญิงสาวยังเป็นเด็ก ร้องไห้ขี้มูกโป่ง น่ารังเกียจเอามากๆ ตัวเลอะเทอะด้วยดินดำๆชอบเล่นสกปรก เด็กตัวอ้วนอ้วนจ้ำหม่ำกินเท่าไหร่ก็กินไม่อิ่ม ป่านนี้ถ้าโตขึ้นมาเป็นสาวคงจะตัวอ้วนหนักเป็น 100 โลเป็นแน่ เจ้าชายไม่มีทางแต่งงานกับเด็กคนนี้โดยเด็ดขาด)

"บังอาจ ! นี่คือคำสั่งของพระราชาเจ้ากล้าขัดคำสั่งอย่างนั้นน่ะเหรอ !

พระราชาถามลูกชายด้วยความโกรธจัด ส่วนพระราชินีนั้นเห็นใจทั้งสวามีตัวเองและลูกชายท่านจึงได้เอาน้ำเย็นเข้าลูบ

"เอ่อ ... ฝ่าบาททรงพักผ่อนก่อนเถอะนะเพคะเดี๋ยวดิฉันจะคุยกับเจ้าชายเอง"

พระราชินีบอกกับพระสวามีของตัวเองแล้วพระราชาก็เดินออกจากท้องพระโรงด้วยอาการหัวเสียและหงุดหงิดที่สุด

เมื่ออยู่กันสองคนแม่ลูกพระราชินีจึงได้เอาน้ำเย็นเข้าลูบลูกชายตัวเองเพื่อทางออกที่ดีที่สุดระหว่างพ่อและลูก

"พ่อกับแม่ก็แก่ตัวลงทุกที พ่อกับแม่ต้องการอยู่อย่างสงบ ทำไร่ ปลูกต้นไม้ ส่วนทางการบ้านการเมืองทางนี้พ่อต้องการส่งมอบให้กับลูก แต่เพื่อความมั่นคงลูกต้องอภิเษกสมรสกับผู้หญิงที่คู่ควรเพื่อความมั่นคงของราชบัลลังก์เราสืปไปนะลูก" พระราชินีให้เหตุผลกับเจ้าชาย

"ลูกครองราชย์โดยไม่มีพระชายาไม่ได้เหรอครับท่านแม่ " เจ้าชายคามินทรงโอดครวญเพราะไม่อยากถูกบังคับเพื่อครองราชย์

"เห็นแก่พ่อและแม่เถอะนะลูก น้องจะมาอยู่ที่วังของเราเป็นเวลา 365 วันถ้าภายใน 365 วันนี้น้องยังไม่สามารถทำให้ลูกรักเธอได้พ่อกับแม่ก็จะไม่บังคับลูกแต่งงานกับเธออีก อ้อ ! อีกอย่างลูกไปเจอน้องที่มหาวินยาลัยก็ได้นิ ถ้าไม่ชอบแล้วค่อยคิดหาวิธีแบบอื่น"

"แต่เสด็จพ่อและเสด็จแม่ก็จะทรงหาผู้หญิงให้กับลูกอีกใช่ไหมครับ"

เจ้าชายถามด้วยน้ำเสียงตัดพ้อกับพระราชินีแม่เเละลูกได้แต่สบตากันแล้วยิ้มอ่อนอย่างสื่อความหมาย

"หรือว่าลูกต้องการให้พ่อกับแม่จัดงานหาคู่เลยไหมล่ะ แม่จะได้ส่งการ์ดเชิญหญิงสาวอายุ 18 ขึ้นไปเข้ามาร่วมงานเลี้ยงภายในราชวังของเราแล้วลูกถูกใจคนไหนก็แต่งงานกับคนนั้นไปเลยดีมั้ย!?

พระราชินียื่นข้อเสนอ แต่เจ้าชายกลับหัวเสียหนักเข้าไปอีก

"เสด็จแม่อย่าทำอย่างนั้นเลยครับ เพราะถ้าทำอย่างนั้นมันคงจะยุ่งวุ่นวายไปมากกว่านี้อีก เสด็จแม่ก็น่าจะรู้ดีว่าลูกไม่ชอบงานปาร์ตี้แบบนี้เลย"

เจ้าชายได้แต่บอกแม่อย่างหัวเสีย พระราชินีก็ยังคงยิ้มขำขันในท่าทางของลูกชายตัวเอง

"ถ้ายังงั้นก็เอาตามนี้ก็แล้วกัน ภายในสัปดาห์หน้าน้องจะย้ายมาอยู่ที่วังเหนือกับลูกเพื่อใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ก่อนแต่งงานจะได้ทำความรู้จักกันและเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ตกลงตามนี้นะ !

เมื่อพูดจบพระราชินีก็เดินออกไปทันทีปล่อยให้เจ้าชายคามินหัวเสียและหงุดหงิดอยู่แต่เพียงผู้เดียว ....

วันต่อมา...

"ถวายบังคมเสด็จพ่อกับเสด็จแม่ครับ"

เจ้าชายคามินทำความเคารพพระราชาและพระราชินี วันนี้เจ้าชายคามินต้องการกราบทูลอะไรบางอย่างกับท่านทั้งสอง

"วันนี้เจ้าชายมาหาเราหวังว่าจะมีข่าวดีนะ หวังว่าจะไม่มีอะไรให้เราหงุดหงิดในใจ"

นี่คือน้ำเสียงของพระราชาผู้เต็มไปด้วยอำนาจ น้ำเสียงนั้นบ่งบอกถึงความขุ่นเคืองใจของเรื่องเมื่อวานที่ผ่านมา

"วันนี้ลูกมาในฐานะลูก ไม่ใช่เจ้าชายคามินครับเสด็จพ่อ"

เจ้าชายพูดขึ้นพระราชาจึงรู้สึกผ่อนคลายไปด้วย ความตึงเครียดจึงได้เบาบางลง

พระราชินีเองก็ได้แต่ลอบถอนหายใจกลัวว่าพ่อและลูกจะทะเลาะตึงเครียดกันอีก

"มีอะไรก็ว่ามา"

"ลูกอยากจะทำความรู้จักกับเด็กสาวผู้นี้ เอ่อ...เธอชื่อลอร่าใช่ไหมครับ คือว่าอีกไม่กี่วันลูกก็จะไปที่มหาวิทยาลัยแล้วเดี๋ยวลูกจะไปทำความรู้จักกับเธอเอง เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ยังไม่ต้องพาเธอเข้าวังหรอกนะครับขอผมทำความรู้จักกับเธอเป็นการส่วนตัวก่อนค่อยเป็นทางการทีหลัง ไม่ทราบว่าเสด็จพ่อกับเสด็จแม่พอจะอนุมัติเรื่องนี้ได้ไหมครับ"

เจ้าชายกราบทูลความประสงค์ของตัวเองต่อพระราชาและพระราชินี

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วพระราชินีถึงกับยิ้มออกด้วยความพึงพอใจ

"ลูกจำชื่อน้องได้แล้วแสดงว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาลูกทำการบ้านมาดีสินะ"

พระราชินีอมยิ้มให้ลูกชาย

ก็อ่านประวัติของเธอคร่าวๆทางอินเตอร์เน็ตครับเสด็จแม่"

เจ้าชายคามินบอกกับพระราชินี แต่ในความเป็นจริงเจ้าชายให้เดวิดราชองครักษ์มือซ้ายของตัวเองสืบประวัติหญิงสาวมาแล้วให้เดวิดอ่านให้ฟัง ใบหน้าของหญิงสาวในอินเตอร์เน็ตเจ้าชายคามินแทบจะไม่ชายตามอง

พระราชินีหันไปสบตากับพระราชาทั้งสองคนพยักหน้าให้แก่กันเป็นเชิงว่าอนุญาตและเห็นดีเห็นงามไปด้วยกับเจ้าชาย

"ลูกหมายความว่าอยากทำการรู้จักกับน้องเป็นการส่วนตัวใช่ไหม?

พระราชาถามย้ำ

"ครับเสด็จพ่อ อย่าให้เป็นทางการเลยครับเดี๋ยวเราทำความรู้จักกันเป็นการส่วนตัวไปก่อนถ้าวันข้างหน้าถ้าพึงพอใจกันทั้งสองฝ่ายค่อยขยับมารู้จักกันอย่างเป็นทางการก็ยังไม่สาย แล้วอีกอย่างถ้ารู้จักกันเป็นการส่วนตัวแล้วถ้าเข้ากันไม่ได้จริงๆมันจะได้ไม่กระทบกระเทือนทั้งสองฝ่ายด้วยครับเสด็จพ่อ"

เจ้าชายบอกความประสงค์พระราชาและพระราชินีจึงเห็นด้วย

"ถ้ายังงั้นก็เอาตามนั้นก็ได้หวังว่าลูกคงไม่ทำให้พ่อผิดหวังนะ "

พระราชินีถึงกับยิ้มออกเมื่อเห็นพ่อลูกคุยกันดีแล้วและเข้าใจตรงกัน

"ในระหว่างที่ลูกทำความรู้จักกับเธอ อย่าให้มีอะไรเสียหายตามมาทีหลังโดยเด็ดขาด ! เพราะเด็กสาวผู้นี้เป็นถึงหม่อมราชวงค์อีกทั้งเป็นพระญาติคนสนิทเป็นมือขวาของประเทศยูคันนา พ่อของน้องยังเป็นผู้สืบราชวงศ์ลำดับที่ 5 แห่งประเทศยูคันนาด้วย ไม่ใช่ประชาชนคนธรรมดาอย่าทำอะไรที่ไม่ดีไม่งามเข้าใจไหม ห้ามล่วงเกินน้องเด็ดขาด ?

พระราชาออกคำสั่ง

"ครับเสด็จพ่อ ลูกจะปฏิบัติตามคำสั่งของเสด็จพ่อกับเสด็จแม่อย่างเคร่งครัด...."