ตอนที่ 24 ห้วงภวังค์แห่งรัก

"เดวิดหยิบกล่องเครื่องมือแพทย์ให้เราที"

เจ้าชายคามินกดโทรศัพท์บอกกับราชองครักษ์อีกคนให้นำขึ้นมาให้เจ้าชายที่บนห้องนอนไม่นานนักเดวิดก็ได้เอากล่องเครื่องมือแพทย์มาให้กับเจ้าชาย (เจ้าชายคามินทรงเรียนจบแพทย์และเป็นคนหมอ)

เจ้าชายมองไปที่ร่างบางของหญิงสาวนอนอยู่บนเตียงกว้าง เหนือศรีษะของเธอมีแขนไพล่อยู่บนเหนือศรีษะเนื่องจากเจ้าชายคามินใช้เน็คไทของตัวเองผูกแขนทั้งสองข้างของเธอให้อยู่เนื้อหัวแล้วมัดกับหัวเตียงอีกครั้งหนึ่งเพื่อไม่ให้หญิงสาวได้เป็นอิสระ ส่วนตัวของหญิงสาวก็พันผ้าห่มรอบตัวเธอเเละใช้เข็มขัดมัดผ้านวมที่ด้านนอกอีกครั้ง

"ปล่อยฉาาาาานนะ ปล่อยฉาาานนนนนเดี๋ยวนี้เลย แล้วเรามาสนุกกานนนนนน"

นี่คือคำพูดของหญิงสาวที่กำลังโดนวางยาปลุกกำหนัด

"เราปล่อยแน่ แต่เจ้าต้องดมสิ่งนี้ก่อน "

เมื่อพูดจบเจ้าชายคามินก็ได้เอายาสลบ ไปจ่อไว้ที่ปลายจมูกของหญิงสาว ลอร่าสูดมันเข้าเต็มปอดแล้วในที่สุดไม่ถึง 1 นาทีหญิงสาวก็หมดฤทธิ์นอนหลับไปในที่สุด

เจ้าชายคามินได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วก็ไปแก้มัดที่ข้อมือของหญิงสาวโดยเร็ว

เมื่อแกะเน็คไทของตัวเองออกแล้วเจ้าชายได้มองไปที่ข้อมือบางทั้งสองข้างของหญิงสาวเต็มไปด้วยร่องรอยของเชือกเป็นรอยสีแดงวงกลม ผิวบางของเธอเต็มไปด้วยรอยเชือกอยู่ที่แขนทั้งสองข้างเจ้าชายคามินมองด้วยความสำนึกผิด

"พี่ขอโทษนะที่ทำให้เธอเจ็บ"

เจ้าชายคามินกระซิบไปที่ข้างใบหูของหญิงสาวที่กำลังหลับสนิท กลิ่นหอมอ่อนอ่อนจากกายสาวโชยเข้าปะทะกับจมูกโด่งของเจ้าชายอย่างจัง เจ้าชายได้แต่สูดกลิ่นหอม้นั้นเข้าไปเต็มปอด

ท่านได้แทรกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มแล้วก็จับศีรษะของรอล่ามาวางไว้ที่ลำแขนแกร่งของตัวเอง ด้วยความรักและทะนุถนอม

เจ้าชายคามินนั้นต้องอดทนเป็นอย่างมากกับความรู้สึกของตัวเอง มันเจ็บปวดที่กลางชายมาก ตอนนี้มันกำลังผยองเต็มที่พร้อมรับศึกหนักแต่สิ่งที่เจ้าชายคามินทำได้ตอนนี้คือนอนกอดหญิงสาวที่กำลังหลับอยู่ข้างกาย ไม่สามารถทำอย่างอื่นนอกเหนือจากนี้ได้เลยจากคำว่าภาระหน้าที่และความถูกต้อง

เจ้าชายคามินทำได้เพียงก้มลงไป ฝังจมูกตัวเองอยู่ในเรือนผมของหญิงสาวแล้วท่านก็ไม่ถอนจมูกนั้นออกมาเลยจนตัวเองเผลอหลับไปในที่สุดจนกระทั่ง .... รุ่งเช้า

ตอนนี้ เป็นเวลาเกือบ 7 โมงเช้าแสงแดดเริ่มสาดส่องลอดเข้ามาจากผ้าม่านทำให้หญิงสาวที่รับไปจากฤทธิ์ยาสลบได้ตื่นขึ้นพร้อมกับขยี้ตาเบาเบา

หญองสาวรู้สึกว่าตัวเธอเหมือนมีของหนักหนักทับอยู่ลอร่าเบิกตาขึ้นมาจึงได้เห็นว่าเป็นลำแขนแกร่งของผู้ชายและตอนนี้ใบหน้านวลของตัวเองก็กลางอ่ะกำลังซบอยู่ที่อกแกร่งของใครบางคน หญิงสาวตกใจมากเมื่อไงหน้าขึ้นไปมองจึงได้เห็นว่าเป็นเจ้าชายคามิน

กรี้ดดดดด !!!!

เสียงหวีดร้องของลอร่าดังขึ้นอีกครั้ง เสียงกรี๊ดของเธอทำให้เจ้าชายคามินตื่นในที่สุด เมื่อเจ้าชายรู้สึกตัวจึงใช้ฝ่ามือของตัวเองปิดปากของลอร่าในทันที

"จะกรี๊ดทำไมเนี่ยะ...ของเคยเคยกันอยู่"

เจ้าชายคามินบอกอย่างกวนโทสะหญิงสาวเต็มที่

กัด...หมับ !

โอ้ยยย !

ลอร่ากัดไปที่ฝ่ามือของเจ้าชายที่กำลังปิดปากหญิงสาวอยู่เจ้าชายคามินร้องขึ้นมาอย่างเจ็บปวด ตอนนี้อุ้งมือเจ้าชายคามินกำลังลังถูกกัดอย่างแรง เปรียบเสมือนทำคุณบูชาโทษโปรดสัตว์ได้บาปอยู่ก็ไม่ปาน

"โอ้ยเธอจะกัดเราทำไมเนี่ย"

เจ้าชายคามินถามด้วยความเจ็บปวด

"ทำไมฉันถึงมาอยู่กับคุณอีกแล้ว ! แล้วทำไมสภาพฉันถึงได้เป็นแบบนี้อีกแล้ว !

หญิงสาวถามพร้อมกับมองไปที่ตัวเองในสภาพที่เปล่าเปลือยไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ซักชิ้นติดตัวอยู่เลยหญิงสาวยังคงหัวฟู และไร้เสื้อผ้าอาภรณ์

"ยังจะมีหน้ามาถามอีก !

เจ้าชายคามินถามกลับหญิงสาวด้วยไฟแห่งโทสะ ยิ่งคิดก็ยิ่งเดือดดาลลอร่าและปีเตอร์เป็นอย่างมาก เค้าหึงหวงและเป็นห่วงหญิงสาวมากโดยที่ตัวเองก็ไม่รู้ตัว

"ฉันมาอยู่กับคุณได้ยังไง แล้วใครเป็นคนถอดเสื้อผ้าฉันแบบนี้ "

"เธอมาอยู่กับฉันได้ยังไงเป็นคำถามที่ไม่เลวเลยนะ คำตอบที่เราจะบอกกับเธอก็คือเธอโชคดีมากแค่ไหนแล้วที่ได้มาอยู่ที่นี่"

เจ้าชายบอกออกไปอย่างไม่สบอารมณ์

"ถ้าต้องมาอยู่ที่นี่แล้วแก้ผ้านอนอยู่กับเจ้าชายตั้งสองครั้งแบบนี้ดิฉันขอเป็นคนโชคร้ายมากกว่าโชคดีค่ะ ความโชคดีนี้ฉันไม่ต้องการ !

หญิงสาวบอกพร้อมกับเชิดหน้าถือดี

"อยู่ที่นี่มันดีที่สุดแล้วเพราะอย่างน้อยเธอก็ปลอดภัย เราบอกให้ไปเลือกแหวนหมั้นด้วยกันกลับบอกว่าไม่ว่างแต่ที่ไหนได้กลับไปเที่ยวไร้สาระแล้วก็สร้างปัญหาให้กับตัวเองแบบนี้มันเหมาะมันควรแล้วหรือรอล่า มันเหมาะแล้วเหรอที่ผู้หญิงดีดีคนหนึ่งเพิ่งจะกระทำเจ้าชาย "

เจ้าชายพูดพร้อมชี้ไปที่ใบหน้าของหญิงสาวอย่างโมโหเกรี้ยวกราด เจ้าชายพูดกับหญิงสาวด้วยไฟโทสะและความเดือดดาลอย่างเต็มที่สุด

"ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่แต่ง แล้วจะไปเลือกทำไม !?

หญิงสาวยังคงเถียงต่อในความรู้สึกของเธอคืิรู้สึกไม่ปลอดภัยเมื่ออยู่กับเจ้าชายคามิน แต่ความเป็นจริงแล้วอยู่กับท่านเธอถึงจะปลอดภัยที่สุดต่างหาก แต่หญิงสาวไม่ยอมรับในข้อนี้เลยได้แต่เถียงคอเป็นเอ็น

"เธอรู้บ้างหรือเปล่าว่าทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย"

ตอนนี้เจ้าชายผ่อนลมหายใจและเริ่มพูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลมากขึ้นเจ้าชายพยายามข่มใจตัวเอง ไม่ให้โกรธหญิงสาวมากไปกว่านี้เพราะเธอยังเด็ก

"ถึงแม้ฉันจะเป็นอันตรายก็ไม่เกี่ยวกับเจ้าชายสักหน่อย"

หญิงสาวยังคงเถียงแหวไม่ยอมลดลาวาศอก

"ถ้ายังงั้นตั้งไจฟังให้ดี เราจะเล่าเรื่องราวทั้งหมด ให้เธอได้ฟัง แต่ตอนนี้เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเลยแล้วจะพาไปเลือกแหวนแต่งงาน"

"เอ๊ะ ! เจ้าชายนี่พูดไม่รู้เรื่องหรือยังไงบอกว่าไม่แต่ง ไม่แต่ง ไม่แต่ง ยังจะบอกว่าจะพาไปเลือกแหวนแต่งงานอีก"

หญิงสาวคอนควับ ! แต่เจ้าชายกลับเดินหนีไปรอหญิงสาวที่ห้องทำงานของตัวเอง

ลอร่าเข้าไปที่ห้องน้ำเพื่อจัดการกับร่างกายของตัวเองให้สะอาดสะอ้านเพียงไม่นาน ตอนนี้หญิงสาวก็ได้เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยเสื้อคลุมของเจ้าชายคามิน

เอ๊ะ !

หญิงสาวอุทานขึ้นเมื่อเดินไปที่ห้องแต่งตัวพบว่ามีชุดสวยอยู่ในหุ่นจำลอง ตั้งตระหง่านอยู่ที่กลางห้องอย่างโดดเด่น

"เชิญทางนี้เลยเพคะ พระวรชายา"

ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองได้บอกกับลอร่าหญิงสาวได้แต่ฉงนและสงสัย

"พวกพี่คือใครกันคะทำไมมาอยู่ที่ห้องของเจ้าชายล่ะ"

หญิงสาวถาม

"วันนี้ดิฉันทั้งหมด 10 คนมาดูแลความเรียบร้อยตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้าของพระวรชายาค่ะ "

สาวประเภทสองคนเดิมได้บอกกับหญิงสาว เมื่อพูดจบทุกคนก็ได้ประจำตำแหน่งหน้าที่ของตัวเอง

ลอร่าได้แต่มานั่งที่เก้าอี้งามอย่าง งง งง ตอนนี้ทั้งร่างกายของหญิงสาวเต็มไปด้วยนางกำนัลทั้งหญิงแท้และหญิงเทียมบางคนทำผมบางคนทาครีมบางคนทำเล็บ ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองอย่างตั้งอกตั้งใจ 1 ชั่วโมงผ่านไปลอร่าก็ได้ใส่ชุดสวยที่เจ้าชายเตรียมไว้ให้ทั้งเสื้อผ้าหน้าผมงดงามอย่างไม่มีที่ติ

"สวยงามมากเลยเพคะพระวรชายา"

หัวหน้าสาวประเภทสองเลยพูดขึ้น ส่วนล่ารอล่าเองก็ได้แต่มองตัวเองใส่ชุดสวยและแต่งหน้าโทนธรรมชาติที่กระจกบานใหญ่

หญิงสาวมองหมุนตัวแล้วมองกระจก บรรดาข้าราชการบริพารได้แต่มองด้วยความชื่นชมที่พระวรชายาของพวกเธอสวยงามมาก

"ขอบคุณทุกคนมากนะคะ "

รอล่าเอ่ยขอบคุณ

"ขอบพระทัยเพคะ...พวกดิฉันขอตัวเลยนะคะ"

เมื่อพูดจบทุกคนก็ทำความเคารพลอร่าแล้วเดินจากไป แต่ผู้มาเยือนคนใหม่นั่นก็คือราชิต

"เจ้าชายให้มาตามพระวรชายาครับกระหม่อม"

นั่นคือน้ำเสียงของราชิตซึ่งหญิงสาวก็จำมันได้ดีว่าเป็นเขาเนื่องจากเธอเคยพบกันกับเขาแล้วหลายครั้งลอร่าพยักหน้าแล้วก็เดินตามราชิตลงไปที่ห้องทรงงานของเจ้าชายคามิน

เจ้าชายคามินนั่งหันหลังให้กลับประตู ราชิตเคาะประตูห้องสองครั้ง

ก๊อกๆ

"อืม ... เข้ามาได้"

เมื่อได้รับคำอนุญาตราชิตจึงได้เปิดประตูและพาว่าที่พระวรชายาจะไปหาเจ้าชายภายในห้องที่ทรงงาน

หญิงสาวยืนอยู่กลางห้องทำงานของเจ้าชายก้มหน้ามองดูนิ้วมือของตัวเอง

ส่วนเจ้าชายคามินซึ่งกำลังนั่งหันหลังให้กับประตูทางเข้าอยู่

เจ้าชายค่อยค่อยหมุนเก้าอี้ของตัวเองให้หันกลับมามองผู้มาเยือน

ทันทีที่เจ้าชายคามินหันหน้ามาที่ประตูทางเข้าแค่ได้มองเห็นปลายชุดเดรสของหญิงสาวหัวใจของเจ้าชายคนนี้ก็เต้นโครมครามแทบจะทะลุออกมานอกอกเลยก็ว่าได้

เจ้าชายหัวใจเต้นแรงมากแค่ได้เห็นชุดได้ เห็นผมงามของเธอ แต่ยังไม่เห็นหน้าเต็มๆเนื่องจากหญิงสาวยังคงก้มหน้างุดมองอยู่ที่นิ้วมือของตัวเอง

เจ้าชายคามินลุกจากเก้าอี้ท่านเดินมาด้วยห้วงภวังค์แล้วเดินตรงมาหาหญิงสาวที่กลางห้อง

แล้วมือหนาของเจ้าชายก็ได้ยกขึ้นเชยคางมนต์ของเธอให้สบตากับเจ้าชาย

หญิงสาวค่อยค่อยเงยหน้าขึ้นตามแรงมือของเจ้าชายคามิน จนในที่สุดสองสายตาก็ประสานกัน

เจ้าชายคามินมองหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าราวกับต้องมนต์สะกด ตอนนี้เจ้าชายคามินเริ่มมั่นใจตัวเองแล้วว่าท่านคิดกับหญิงสาวผู้นี้มากกว่าคำว่าพี่ที่ห่วงน้องสาวอย่างแน่นอน

ท่านมั่นใจแล้วว่าผู้หญิงคนนี้แหละที่จะมาเป็นพระวรชายามาและนั่งบัลลังก์เคียงคู่กับท่านที่ประเทศแห่งนี้