ตอนที่ 23 โดนวางยา

"ขอประธานอภัยครับเจ้าชาย"

ปีเตอร์รีบขอโทษในความผิดของตัวเองตอนนี้เจ้าชายคามินอยากจะเดินไปชกหน้าปีเตอร์เพื่อบันดาลโทสะซักหลายหลายทีแต่ก็ทำไม่ได้ เจ้าชายคามินทำได้เพียงระงับโทสะเอาไว้โดยการกำหมัดแน่น ราชิตนั้นรู้ดีที่สุดว่าเจ้าชายกำลังคิดอะไรอยู่ทหารองครักษ์คนสนิทจึงรีบลากปีเตอร์ออกไปจากจุดนี้ในทันทีก่อนที่จะมีอะไรรุนแรงเกิดขึ้นมากไปกว่านี้

ทันทีที่ใบหน้าของปีเตอร์ออกห่างเจ้าชายคามินสายตาคมของเจ้าชายคามินก็ได้เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ห้วนจัดบอกได้ถึงไฟโทสะที่อยู่ในอกได้เป็นอย่างดี

"เราจะพาไปเลือกแหวนหมั้น แล้วบอกว่าไม่ว่าง... ไม่ไป แล้วดูสภาพตัวเองตอนนี้สิมันดูได้ที่ไหน"

ตอนนี้เจ้าชายคามินจับไหล่ทั้งสองข้างของหญิงสาวให้หันหน้ามาเผชิญกับสายตาคมของเจ้าชาย หญิงสาวสบตาคมเลื่อนลอยไม่มีเกรงกลัวและลอร่าเองก็เริ่มจะมึนเมา

"ก็บอกแล้วงายยนย ว่าไม่แต่ง ไม่แต่ง ไม่แต่งไม่แต่งโว้ยยยยว ไม่เข้าใจหรือยังไง!

หญิงสาวพูดคล้ายกับละเมอออกมาพูดจาน้ำเสียงหย่อนยานด้วยความเมา

สายตาของเจ้าชายคามินมองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า อีกใจหนึ่งเจ้าชายก็โมโหมากที่หญิงสาวทำตัวแบบนี้ แต่อีกใจก็เป็นห่วงเธอคนนี้เสียมากมาย เจ้าชายได้แต่มองผู้หญิงตรงหน้าได้ แต่คอพับคออ่อนตาปรือด้วยความเมาจนเจ้าชายคามินต้องประคองเอาไว้ แต่เธอก็ยงเดินขาอ่อนปวกเปียกอยู่ดีเจ้าชายคามินได้แต่ถอนหายใจแล้วก็อุ้มหญิงสาวเอาไว้ในอ้อมอกอีกครั้ง

"ปล่อยนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้มากอดทำไมอึดอัด"

ลอร่าบอกกับเจ้าชายในขณะที่เจ้าชายอุ้มหญิงสาวเอาไว้ในท่าเจ้าสาว เจ้าชายได้แต่ส่ายศรีษะระอาคนเมา

"กลับบ้าน ! ดึกแล้ว !

เจ้าชายบอกกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน บ่งบอกถึงอารมณ์ของผู้พูดได้เป็นอย่างดี ตอนนี้ไฟกำลังสุมอกเจ้าชายคนนี้อยู่

"กลับวังเหนือ" เจ้าชายบอกคนขับรถ

วังเหนือ.....

พรึ่บ !!

เสียงเจ้าชายคามินวางรร่าไว้ที่เตียงนอนกว้างของตัวเอง ซึ่งครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่สองแล้วที่เจ้าชายคามินอุ้มหญิงสาวมานอนที่เตียงแห่งนี้ซึ่งเป็นที่พระราชฐานส่วนพระองค์

เจ้าชายคามินได้มองไปที่หญิงสาวซึ่งกำลังนอนหลับสนิทด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ขนตายาวของเธอเป็นแพงอนยาว เจ้าชายคามินจึงใช้นิ้วชี้ของตัวเองปัดไปที่ขนตาเบาเบาแล้วก็ใช้นิ้วรูปไลท์ที่ข้างแก้มนวลอย่างเบามือ

"เวลานอนหลับก็น่ารักดีอยู่หรอกนะแต่เวลาตื่นขึ้นมาเนี่ยฤทธิ์เยอะเหลือเกิน"

เจ้าชายคามินอมยิ้มเบาเบามองสาวเจ้านอนหลับ

"เธอกำลังใช้มนต์สะกดอะไรเราอยู่หรือเปล่าลอร่า ทำไมเราถึงได้เปลี่ยนไปเช่นนี้ ความรู้สึกแปลกใหม่ความเป็นห่วงความที่เรามี ที่อยากดูแลเธอแบบนี้มันคืออะไรกันนะ หรือแค่เราเอ็นดูเธอในฐานะน้องสาว"

เจ้าชายคามินพูดกับใบหน้านวลในขณะที่อีกคนกำลังหลับอยู่ในห้วงแห่งนิทรา

"เราคงไม่ได้ตกหลุมรักเธอใช่ไหม เราแค่อาจจะเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวก็อาจจะเป็นไปได้ ?

เจ้าชายพูดพร้อมกับมองหน้านวล

"หลับเสียนะเด็กดื้อ"

ครั้งนี้เจ้าชายคามินไม่พูดเปล่าท่านโน้มใบหน้าลงไปจุมพิตที่กลางหน้าผากของหญิงสาวด้วยความเอ็นดูหรือเสน่หากันแน่อันนี้เจ้าชายเองก็ยังตอบไม่ได้

เมื่อเจ้าชายก้มลงไปจูบที่กลางหน้าผากของรอล่าเป็นจังหวะเดียวกันกับหญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมา

ดวงตาของเจ้าชายคามินสบไปที่นัยตากลมของหญิงสาว ตอนนี้สองสายตาประสานกันด้วยไฟแห่งความเสน่หาจากลอร่าเปร่งประกาย แต่เจ้าชายคามินกลับมองสายตาของหญิงสาวด้วยความสับสนจากหัวใจของตัวเองว่าคิดกับเด็กคนนี้แบบไหนกันแน่

ทันใดนั้นมือบางทั้งสองข้างของหญิงสาวก็จับไปที่ข้างแก้มทั้งสองข้างของเจ้าชายแล้ว หญิงสาวก็จูบปากเจ้าชายไปในทันที เจ้าชายคามินนั้นตกตะลึงไปชั่วขณะและปล่อยให้หญิงสาวที่นอนอยู่เบื้องหน้าได้สำรวจปากหนาของเจ้าชายโดยไม่มีขัดขืน

เจ้าชายให้ความร่วมมืออัตโนมัติทั้งสองคนจูบกันอยู่เนิ่นนานจนในที่สุดคนที่ถอนริมฝีปากออกมานั้นก็คือเจ้าชายคามิน

เมื่อตั้งสติได้เจ้าชายคามินได้แต่คิดว่ามันไม่เป็นการสมควรในเมื่อท่านและเธอยังไม่ได้หมั้นหมายกัน มันไม่ควรมีอะไรเกินเลยก่อนพิธีหมั้นหมายจะมาถึง เจ้าชายคามินจึงถอนริมฝีปากออกมาอย่างน่าเสียดาย

"ช่วยฉันด้วยค่ะ ฉันต้องการคุณ !

นี่คือน้ำเสียงหวานของรอล่าที่ดังอ้อยอิ่งออกมาปนกับเสียงครางกระเส่า ด้วยความต้องการเรื่องบนเตียงอย่างเห็นได้ชัด จนเจ้าชายคามินตกตะลึงเมื่อได้ยินเสียงของเธอชวนท่านขึ้นเตียงแบบนี้

เจ้าชายคามินไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงเบื้องหน้าคือลอร่าตัวจริง เจ้าชายคามินได้แต่มองอย่างสงสัย กับอาการที่หญิงสาวแสดงออกมาในตอนนี้

"เธอเป็นอะไรไปหรือเปล่าลอร่าทำไมถึงพูดกับเราแบบนี้ "

เจ้าชายขมวดคิ้วถามหญิงสาว

"คุณช่วยฉันด้วยนะ ตอนนี้ฉันต้องการคุณ!

หญิงสาวไม่พูดเปล่าข้อมือบางของเธอจับไปที่เสื้อของเจ้าชายแล้วเธอก็กระชากมันออกในทันที เจ้าชายถึงกับสะดุ้งกับการกระทำอันป่าเถื่อนของหญิงสาวผู้นี้

"เอ้ย ! เธอเป็นอะไรไปรอล่าเธอมาถอดเสื้อเราทำไม"

เมื่อเจ้าชายถามไปแต่หญิงสาวไม่ตอบ

"........."

หญิงสาวไม่มีคำตอบอะไรเลย เธอกลับลุกขึ้นยืนที่เตียงนอนแล้วถอดชุดของตัวเองออกในทันที สายตาของแม่เสือสาวตอนนี้มองเจ้าชายด้วยความหื่นกระหายในบทรัก

เจ้าชายได้แต่มองผู้หญิงอยู่เบื้องหน้าโดยที่ไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์อะไรเลย

เจ้าชายได้แต่มองตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้าของหญิงสาวผู้นี้ที่ท่านไม่อยากจะแตะต้องหรือล่วงเกินเลย แต่เจ้าชายได้แต่มองอย่างตกตะลึง

เจ้าชายคามินมองมันเต็มตทจึงรู้ในทันทีว่าหญิงสาวซ่อนรูป

ท่านมองใบหน้าสวยของเธอไล่ลงมาจนถึงเต้างาม น่าจะใหญ่กว่าคัพซีเห็นจะได้ สายตาคมไล่ลงมาเรื่อยเรื่อยก็ถึงเอวบางคอดและในที่สุดก็คือสะโพกงามของหญิงสาวเจ้าชายมองตกตะลึงอย่างตาค้างในความสวยงามของผู้หญิงคนนี้ ผิวขาวนวลไปทั่วทั้งร่างกายบ่งบอกถึงสุขภาพผิวที่ดีมาก

เจ้าชายจ้องอยู่นานในที่สุดหญิงสาวก็กระโดดมานั่งตักแล้วจับเจ้าชายกดลงไปที่เตียงนุ่มในทันที

เจ้าชายถูกหญิงสาวครอบครองริมฝีปากหนาอีกครั้งแต่ครั้งนี้ความรู้สึกของเจ้าชายรับรู้ได้ว่านี่มันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของลอร่าเลย

หญิงสาวเป็นอะไรกันแน่ !

เจ้าชายจึงใช้แรงผลักหญิงสาว กระเด็นจนเกือบตกเตียง และแล้วเจ้าชายก็ใช้ผ้าห่มหนา พันร่างกายของหญิงสาวเอาไว้เพราะท่านไม่ต้องการเห็นร่างบางที่เปลือยเปล่านี้อีกแล้ว ท่านเองก็กลัวหัวใจตัวเองว่าจะไม่สามารถควบคุมมันได้

ตอนนี้ความต้องการของเจ้าชายตอนนี้มันก็มีไม่น้อยเลย แต่เจ้าชายไม่ต้องการได้หญิงสาวที่ไม่มีสติอยู่แบบนี้ จะมีอะไรกับผู้หญิงคนหนึ่งควรมีสติกันทั้งคู่นี่คือความคิดของเจ้าชายคามิน

"ปล่อยค่ะ...ฉันร้อน...."

เสียงหวานของรอล่าดังขึ้นในขณะที่เจ้าชายใช้ผ้าห่มนวมพันร่างกายและมีเจ้าชายกอดรัดหญิงสาวไว้อีกชั้นหนึ่งเพื่อไม่ให้หญิงสาวได้รุกเจ้าชายแบบเมื่อสักครู่ที่ผ่านมาอีก

ยิ่งเจ้าชายได้กอดหญิงสาวขนาดมีผ้าห่มนวมกลั้นอยู่ เจ้าชายเองก็แทบจะหมดความอดทนเมื่อได้เห็นเนินหน้าอกของหญิงสาว อยู่ตรงหน้ามันกำลังกลับเพื่อมเพราะแรงของเธอกำลังขัดคืนการจับกุมของเจ้าชายอยู่

ในตอนนี้ทั้งสองคนก่อนรักฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียง ลอร่านั้นก็อยากจะฟิตเจอริ่งกับเจ้าชายเต็มที่แต่ เจ้าชายคามินก็กำลังฝืนใจตัวเองอยู่ทั้งที่มันเองก็อยากมาก ท่านเองก็เจ็บปวดน้องชายอยู่ไม่น้อยที่ต้องเห็นร่างบางโดยไร้อาภรณ์แล้วแถมอ่อยซะขนาดนี้

ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นตอนนี้คงจะแก้ผ้ากันทั้งคู่แล้วก็กลิ้งอยู่ในเตียงอย่างมีความสุขแต่กับเจ้าชายคามินคนนี้มันไม่ใช่

"ปล่อยฉันสิคะ....ถ้าคุณไม่ปล่อยฉันคืนนี้เราจะสนุกกันได้ยังไง"

น้ำเสียงของรอล่าเสียงอ่อนเสียงหวานออดอ้อนและอ่อยเต็มที่

เจ้าชายได้แต่บอกตัวเองว่านี่มันไม่ใช่ลอร่าคนที่ท่านรู้จัก หรือว่ามีใครวางยาเธอ?

เจ้าชายคิดได้แบบนี้ก็ยิ่งโกรธปีเตอร์เข้าไปใหญ่ เจ้าชายคามินกัดฟันดังกรอดด้วยความโกรธ

ตอนนี้เจ้าชายเริ่มปะติดปะต่อได้แล้วว่าหญิงสาวต้องโดนวางยาอย่างแน่นอน คิดแล้วลุกขึ้นแล้วหยิบโทรศัพท์โทรหาราชิตในทันที

"ครับฝ่าบาท"

ราชิตรับโทรศัพท์

"เราขอสั่งให้นายไปตามสืบเรื่องของปีเตอร์ที่ทำงานแผนกการตลาดมาโดยด่วน เป็นลูกเต้าเหล่าใคร ประวัติการศึกษา เอาทุกอย่างมาให้เราในเร็วที่สุด "

เจ้าชายยังสั่งงานไม่จบเสียงของลอร่าก็แทรกขึ้นก่อน

"พ่อรูปหล่อเรามาต่อกันเถอะนะ ตะกี้จูบกันอยู่ใช่ไหม มา มา มา มาจุ๊บกันใหม่ เร็วเร็ว เร็ว"

เสียงของรอล่าดังขึ้นจนราชิตเองก็ได้ยินไปตามสาย ราชิตจึงหลุดหัวเราะคิ๊กออกมา เจ้าชายคามินรู้ในทันทีว่าทหารคนสนิทคิดอะไรอยู่

ส่วนลอร่าเองก็ไม่พูดเปล่าหญิงสาวกำลังลูบไลท์แผงอกของเจ้าชายและยังจับโน่นสะกิดนี่ไปเรื่อยเจ้าชายต้องใช้สมาธิเป็นอย่างมากเพื่อคุยโทรศัพท์กับทหารของตัวเอง

"เร็วๆเข้า"

เจ้าชายคามินส่งเสียงดุไปตามสาย แล้วก็ตัดวางสายในทันที

ราชิตนั้นได้แต่หัวเราะ เมื่อเสียงหวานของรอล่าแทรกเข้ามาในสายโทรศัพท์

"คืนนี้เจ้าชายคามินเสร็จคุณรอล่าแน่นอน"

ราชิตพูดกับโทรศัพท์มือถือของตัวเองแล้วก็หัวเราะขำขันก่อนที่จะไปดำเนินงานตามที่เจ้าชายคามินสั่ง

เมื่อเจ้าชายคามินปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระตอนนี้รอล่าก็ยืนเปลือยเปล่าอยู่ที่เบื้องหน้าเจ้าชายอีกครั้ง

ตอนนี้เจ้าชายมองร่างงามเต็มสองตาด้วยความกระหายอยากจะกระชากร่างบางมากอดจูบ ให้หนำใจก็ทำไม่ได้เพราะเจ้าชายเองย่อมรู้ดีที่สุดว่าความเสียหายมันจะตามมาแน่จากการกระทำที่ทำตามอำเภอใจตัวเอง

มันไม่ง่ายเลยสำหรับเจ้าชายผู้นี้เมื่อความรู้สึกกับหัวใจกำลังตีกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่สุดท้ายเจ้าชายก็ต้องเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องนั่นก็คือไม่แตะต้องตัวหญิงสาวให้เสียหายอีกเลย

แต่สาวเจ้ากลับรุกคื มือบางของเธอปัดป่ายไปทั่วร่างหนาของเจ้าชายจนท่านเองก็เกือบจะเคลิบเคลิ้มไปกับหญิงสาว

แต่หัวสมองของเจ้าชายก็ได้แต่ทำในสิ่งที่มันถูกต้องจนในที่สุดเจ้าชายก็ต้องตัดสินใจทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อที่จะหยุดอารมณ์พิศวาสที่มันพรุ่งพล่านอยู่ในกายสาว ....