ตอนที่ 20 หวงไม่รู้ตัว 100 %

เมื่อเจ้าชายคามินไปประทับอยู่ที่ห้องของประธานบริษัทท่านก็ได้ เปิดกล้องวงจรดูการทำงานของรอล่าทันใดนั้นท่านก็ได้เห็น ภาพตำตาตำใจอีกหนึ่งช็อต

"ไปงานวันเกิดปีเตอร์กันนะๆๆ "

ผู้ชายคนหนึ่งพูดแล้วก็กระแซะเอาตัวเข้ามาพิงเบียดชิดกับรอล่า หญิงสาวก็พยักหน้าให้กับเขา

เหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของเจ้าชายคามิน ท่านได้แต่มองดูการกระทำนั้นด้วยความไม่พอใจ ท่านจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดไปหาผู้จัดการในทันที

"บอกให้ผู้ช่วยของคุณมาพบผมที่ห้องด้วย !

"เอ่อ มันมีอะไรขาดไปหรือเปล่าครับ ! ผู้จัดการถามด้วยความกลัว

"มันมีรายละเอียดบางอย่างที่ผมไม่ค่อยเข้าใจ" เจ้าชายบอกอย่างข่มอารมณ์

"อ๋อเรื่องโครงการถ้าเจ้าชายไม่เข้าใจอะไรถามกับผมก็ได้นะครับ ผมสามารถตอบได้ทุกอย่าง"

นั่นคือเสียงของผู้จัดการที่เสนอตัวตอบแทนรายละเอียดของโครงการ

"เราบอกว่าต้องการพบลอร่า คุณติดปัญหาตรงไหนไหม !

เสียงเข้มและดุดันของเจ้าชายดังไปในสายจนตอนนี้ปลายสายรู้สึกกลัวจนสะดุ้งและเข้าใจแล้วว่าเจ้าชายมีความประสงค์อันใด

"ด. ด ดะ ได้ครับ ผมจะเรียกให้เธอไปพบกับเจ้าชายตอนนี้เลยครับ"

เมื่อพูดจบคนต้นสายก็วางโทรศัพท์ไปในทันทีด้วยอารมณ์ฉุนแบบขีดสุด ไม่นานหญิงสาวก็ได้ขึ้นมาหาเจ้าชายที่ห้องท่านประธานใหญ่

"อ่อยเก่งนะ ได้ยินว่าเมื่อ ตอนกลางวันเธอให้ท่าเจ้าชายที่หน้าประตูบริษัท "

เสียงของเจนนี่เลขาของเจ้าชายดังขึ้นพูดจาเหยียดหยามลอร่าผู้มาเยือน

"ถ้าอ่อยแล้วมันได้ผลก็ควรอ่อยต่อไปสินะ ดีกว่าใครบางคนที่นี่หรือเปล่าที่พยายามอ่อยแต่เจ้าชายเขากลับมองไม่เห็นแม้แต่เงาเนี่ย ชิ ! ลอร่าตอบออกไปอย่างเจ็บแสบ

"นี่แกยายเด็กฝึกงานกล้ามากนะที่พูดกับฉันแบบนี้ แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร !?

"ตอนนี้ฉันไม่อยากรู้หรอกค่ะว่าคุณเป็นใคร แต่ที่แน่แน่คุณต้องรีบรายงานเจ้าชายว่าฉันมาถึงแล้ว เพราะไม่อย่างนั้นถ้าให้ฉันรอนานนานแบบนี้เจ้าชายอาจจะหงุดหงิดก็ได้นะ เพราะท่านอุส่าเรียกตัวฉันมาเพราะคิดถึง "

หญิงสาวบอกอย่างนี้ญวนกวนประสาทแม่เลขาของเจ้าชาย

แม่เลขาตัวดีของท่านประธานจึงกดอินเตอร์คอมเข้าไปหาเจ้าชายเพื่อบอกว่าหญิงสาวที่ท่านตามตัวได้มาถึงแล้ว และเจ้าชายก็ได้อนุญาตเข้าไปที่ในห้องในทันที

"มีอะไรถึงได้เรียกขึ้นมาที่นี่"

หญิงสาวพูดจาห้วน ไม่มีคะขาเหมือนเดิม เจ้าชายคามินมองผู้มาเยือนด้วยหางตาก่อนที่ท่านจะลุกขึ้นมาเดินมาประจัญหน้ากับหญิงสาวระยะประชิด

ลอร่าเดินถอยหลังอย่างไม่รู้ตัวเมื่อเจ้าชายเดินมาใกล้ๆ

"มีอะไรก็รีบพูดมาเถอะค่ะดิฉันรีบไปทำงาน ฉันยังมีงานต้องทำอีกมาก ปากกัดตีนถีบหาเช้ากินค่ำ ไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดเหมือนเจ้าชายนะคะที่วันวันไม่ต้องทำอะไรเลยจ้องแต่จะจับผิดคนอื่น หากมีอะไรสงสัยเรื่องงานก็ว่ามาได้เลยค่ะฉันจะได้รีบกลับไปทำงานต่อ"

หญิงสาวพูดพร้อมกับหลบหน้า เธอไม่กล้ามองหน้าเจ้าชายในระยะประชิดแบบนี้เลย เพราะว่าเขายิ่งเข้ามาใกล้หญิงสาวก็ยิ่งหัวใจเต้นแรงมากขึ้นทุกที ตุ๊บๆๆ เสียงหัวใจหญิงสาวเต้นเเรง

"สัปดาห์หน้าเธอต้องเข้าวังไปพร้อมกับพ่อแม่ของเธอเพื่อถวายตัว"

"อะไรนะ"

หญิงสาวถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

"ก็ตามนั้นแหละ"

"เป็นไปไม่ได้ดิฉันบอกพ่อแม่ไปแล้วว่าไม่ต้องการหมั้นหมายกับเจ้าชาย "

เมื่อริมฝีปากบางพูดจบเจ้าชายก็เดินหน้าต่อไป ส่วนลอร่าก็เดินถอยหลังไปเรื่อยเรื่อยจนสุดท้ายก็ ตุ๊บ ! หลังหญิงสาวชนกำแพงจนไม่สามารถเดินถอยหลังต่อไปได้อีก

" นี่ไง ! ในที่สุดก็หนีไม่ได้แล้ว"

เจ้าชายพูดขึ้นพร้อมกับใช้แขนทั้งสองข้างของตัวเองค้ำยันไปที่ข้างฝาผนังบล็อกเอาไว้ไม่ให้ลอร่าได้หนีไปไหนอีก

"จะยังไงก็ช่าง นี่มันเป็นเวลางานนะคะ ขอให้เจ้าชายคุยงานกับดิฉันด้วยค่ะ แล้วก็ถอยไปให้ห่างห่างด้วย ! หญิงสาวเสียงแหว

เมื่อได้ยินแบบนี้ เจ้าชายก็ยิ่งทวีความโกรธมากขึ้นไปอีก

"ตอนนี้ตำแหน่งของผมคือประธานบริษัทที่มีคุณเป็นพนักงานคนหนึ่งในบริษัทนี้ ตำแหน่งต่อไปคือสามีของเธอในอนาคต เพราะฉะนั้นอย่าได้คิดเป็นอย่างอื่นอย่าได้คิดนอกลู่นอกทางโดยเด็ดขาด !

"นี่เจ้าชายจะบอกอะไรฉันนะ"

หญิงสาวคิดในใจ

"อย่าได้เที่ยวไปโปรยเสน่ห์ผู้ชายไม่เลือกหน้าแบบนี้เราไม่ชอบ !

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วหญิงสาวก็รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว นี่เขาต่อว่าเธออีกแล้วสิ !

"คุณมีอะไรจะถามฉันเรื่องงานไหมคะ ถ้าไม่มีฉันจะได้กลับไปทำงานต่อ !

หญิงสาวนอกเรื่องในทันทีเพราะต้องการอยากจะชิ่งหนีออกไปจากที่แห่งนี้แล้ว

ห้องท่านประธานนี้มันช่างกว้างใหญ่และสุดหรูหราเหลือเกิน แต่ทำไมนะเธอถึงรู้สึกอึดอัดมากมายเมื่อได้ยืนอยู่ในจุดนี้

"เธอเข้าใจที่ฉันพูดหรือเปล่า"

เจ้าชายคามินเชยคางของหญิงสาวให้หันมาสบตา

"ดิฉันขอโฟกัสเรื่องงานนะคะ"

หญิงสาวยังยืนยันคำเดิม

"ถ้ายังไม่เข้าใจที่เราพูดก็ยืนอยู่ในท่านี้แหละไม่ต้องทำงานทำการอะไรกันละ"

เจ้าชายบอกด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดน้ำเสียงเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งขั้วโลกก็ไม่ปาน

หญิงสาวถอนหายใจ

"รับทราบค่ะท่านประธาน พอใจหรือยังคะ ทีนี้ฉันไปทำงานได้หรือยัง"

"การที่คนหนึ่งมารับปากอีกคนหนึ่งต้องทำให้ได้นะไม่ใช่รับปากเพียงแค่ลมปากแล้วทำไม่ได้"

เจ้าชายบอกกับหญิงสาวอีกครั้งเธอได้แต่ถอนหายใจ

"ค่ะ...ดิฉันจะตั้งใจทำงานค่ะไม่ไปเที่ยวอ่อยผู้ชายอีกแล้วค่ะ พอใจหรือยังเพคะ !

หญิงสาวพูดอย่างประชดประชันเจ้าชายจึงคลายความโมโหลงไปได้บ้าง

เจ้าชายคามินโน้มใบหน้าลงไปใกล้หน้าผากของหญิงสาวแล้วสุดท้ายก็จรดริมฝีปากหนาของตัวเองไปที่กลางหน้าผากของลอร่าแล้วท่านจึงยอมถอนตัวออกจากหญิงสาว

ลอร่าได้แต่เบิกตาโตตกใจจากการกระทำของเจ้าชายในครั้งนี้ มันคืออะไรกันนะ ? หญิงสาวรู้สึกหัวใจพองโตและอบอุ่นอย่างประหลาดใจ แต่อีกใจของหญิงสาวก็รู้สึกโกรธที่เหมือนตัวเองถูกฉวยโอกาสดื้อดื้อแบบนี้

หญิงสาวตกตะลึงไปชั่วขณะนิ่งและช็อคยืนค้างไปเลย ส่วนเจ้าชายคามินถอนตัวออกมาใช้มือทั้งสองข้างของตัวเองหล้วงไปในกระเป๋าแล้วอมยิ้มอารมณ์ดีเมื่อแกล้งเด็กดื้อที่ยืนอยู่ข้างหน้าตอนนี้ได้

"คุณทำอะไรของคุณเนี่ยะ...ไอ้เจ้าชายบ้ากาม !

หญิงสาวเมื่อตั้งสติได้ก็ดุด่าว่าเจ้าชายในทันที หญิงสาวใช้มือทั้งสองข้างของตัวเองผลักอกเจ้าชายแล้วก็วิ่งหนีไปทำงานประจำหน้าที่ของตัวเองในทันที เจ้าชายคามินได้แต่หัวเราะและยิ้มอย่างสุขใจ

"ทำไมการที่เราได้แกล้งเด็กผู้หญิงคนนี้มันช่างทำให้เรามีความสุขและอารมณ์ดีได้ถึงเพียงนี้นะ!

เจ้าชายคามินก็ได้แต่ถามตัวเองอยู่ในใจแล้วก็หัวเราะออกมาด้วยความสุข