บทที่ 2 เพลย์บอย (1)

“พี่ป่าก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เฮ้อ คิดแล้วก็หนักใจแทนแกว่ะ ขนาดฉันเป็นน้องสาวแท้ ๆ ยังไม่รู้เลยว่าพี่ป่าหายหัวไปอยู่ป่าไหน แล้วแกเอาไงต่อ?”

“ไม่รู้เหมือนกัน ที่แน่ ๆ ฉันไม่โอเคกับพี่ชายของแกมาก ๆ”

ทอปัดมองหน้าเพื่อนรักที่ทำหน้าเหมือนแบกโลกเอาไว้ทั้งใบด้วยความเข้าใจ เพราะเธอเองก็เจอเหตุการณ์ที่คล้าย ๆ กับอิงกาญจน์เช่นกัน

“ถอนหมั้นมั้ย?”

“คิดเอาไว้เหมือนกัน ถอนหมั้นให้เสร็จ ๆ ไป ฉันจะได้มีอิสระซะที”

“เฮ้ย ไม่ใช่ว่าแกถอนหมั้นกับพี่ป่าแล้วไปแต่งงานกับนายทรงวุฒินะ” ทอปัดรีบดักคอ เพราะรู้ว่าตอนนี้เพื่อนรักกำลังคบหาดูใจกับหนุ่มไฮโซซึ่งเป็นเพลย์บอยตัวพ่อ ซ้ำกำลังอยู่ในช่วงอินเลิฟแบบสุด ๆ

อิงกาญจน์อมยิ้มแก้มแดง “ถ้าคุณวุฒิขอฉันแต่งงานก็ดีสิ ฉันจะรีบตอบตกลงเลย”

“แล้วพี่ชายของฉันล่ะยะ?”

“เพิ่งบอกหยก ๆ ว่าจะถอนหมั้ยอยู่นี่ไง”

“เฮ้อ... เป็นเอามาก” ทอปัดส่ายหน้ากับความใจด่วนใจเร็วของเพื่อนสาว “เอาจริงนะยัยอิง ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นฉันสนับสนุนให้แกรีบสละโสดด่วนเลย แต่ถ้าเป็นนายทรงวุฒิ ฉันอยากให้แกใจเย็นอีกสักหน่อยว่ะ”

“ทำไมล่ะ? คุณวุฒิออกจะน่ารัก” อิงกาญจน์ย่นคิ้วเข้าหากันแล้วหยิบขนมปังใส่ปากอีกชิ้น

“แกเพิ่งคบกับนายนั่นแค่เดือนเดียวเอง แกคงไม่รู้ว่านายนั่นมีข่าวกับสาว ๆ ไปทั่ว ฉันไม่อยากให้แกน้ำตาเช็ดหัวเข่าช้ำในตายว่ะ” ทอปัดเตือนด้วยความห่วงใยก่อนคว้าขนมปังใส่ปากบ้าง

อิงกาญจน์หัวเราะเสียงใสแล้วส่ายหน้า “โอ๊ยไม่หรอก คุณวุฒิเลิกเจ้าชู้แล้ว ดูเขาหลงฉันจะตาย ตามใจทุกเรื่องไม่มีขัดใจ อยากได้อะไรก็ซื้อให้ แกดูสิตั้งแต่คบกันมาฉันไม่เห็นเขามีข่าวกับผู้หญิงคนไหนเลย”

“ก็มีข่าวกับแกอยู่นี่ไง จะให้ไปมีข่าวกับสาวที่ไหนอีก” ทอปัดส่ายหน้าก่อนลุกขึ้นไปเปิดไมโครเวฟแล้วยกอาหารมาให้เพื่อนสาวถึงโต๊ะ

“ขอบใจ”

ทอปัดกอดอกมองอิงกาญจน์ด้วยสีหน้าจริงจัง “ด้วยความหวังดีนะยัยอิง ดูใจกันไปก่อน แกอยู่ฝรั่งเศสนาน แกไม่รู้หรอกว่านายนั่นมีข่าวฉาวกับสาว ๆ บ่อยขนาดไหน”

อิงกาญจน์ไหวไหล่ “ไม่สนหรอก อดีตแก้ไขไม่ได้ ฉันสนใจตอนนี้เท่านั้น แค่เขารักและซื่อสัตย์ต่อฉัน เท่านี้ฉันก็แฮปปี้แล้ว”

“เบื่อคนโลกสวยว่ะ ช้ำในมาเมื่อไหร่ฉันจะหัวเราะให้ดู” ทอปัดย่นจมูก

“ไม่มีวันนั้นหรอก คุณวุฒิรักฉัน” อิงกาญจน์บอกอย่างมั่นใจแล้วหันมาสนใจข้าวกล่องร้อน ๆ ในหัวกลับคิดถึงแต่ทรงวุฒิ ผู้ชายทรงเสน่ห์ที่ทำให้หวั่นไหวตั้งแต่แรกเห็น และเขาก็เป็นผู้ชายที่เธอคิดอยากแต่งงานด้วย!!

อิงกาญจน์ขลุกตัวอยู่ที่คอนโดของเพื่อนสาวจนเย็น พอทรงวุฒิเลิกงานจึงขับรถมารับเธอไปดินเนอร์ถึงคอนโดของทอปัด คนที่กำลังมีความรักจึงกระดี๊กระด๊าหน้าระรื่นเป็นพิเศษเพราะแฟนหนุ่มเดินขึ้นมารับถึงชั้น 16

“ฉันไปก่อนนะ คุณวุฒิมาแล้ว” อิงกาญจน์โบกไม้โบกมือให้

“เออ แล้วเจอกัน”

“แล้วเจอกัน” อิงกาญจน์ยิ้มอย่างมีความสุขก่อนควงทรงวุฒิ ลูกชายนักธุรกิจชื่อดังไปขึ้นรถ เธอจึงไม่เห็นสายตาหวงไยของทอปัดที่มองตามหลังไปแม้แต่น้อย

“ผู้ชายดี ๆ มีให้เลือกดันไม่เลือก ดูแลตัวเองด้วยเว้ย” พึมพำคนเดียวทอปัดจึงส่ายหน้าด้วยความหนักใจ ไม่ได้การแล้วล่ะ เห็นทีเธอต้องทำอะไรบางอย่างแล้ว พอกลับเข้าห้องทอปัดจึงหยิบโทรศัพท์มาโทรหาอังกูร เพื่อนสนิทที่เคยเป็นข่าวกับพี่ชายตัวเองทันที

“ว่าไงปัด?” ปลายทางกรอกเสียงเนือย ๆ ลงมา

ทอปัดแปลกใจไม่น้อยที่อีกฝ่ายรู้เบอร์ของเธอ ทั้ง ๆ ที่เธอไม่ได้ติดต่อกับอังกูรมาร่วมสองปี “พี่เดียวยุ่งอยู่มั้ย ฉันมีธุระสำคัญจะคุยด้วย ขอเวลาแป๊บเดียวเท่านั้น”

“ว่าง มีอะไรก็ว่ามาสิ”

“ฉันอยากรู้ว่าตอนนี้พี่ป่าอยู่ไหน?” บอกเรื่องสำคัญออกไปปลายทางจึงเงียบไป “พี่เดียวยังอยู่มั้ย?”

“อยู่” อังกรูตอบเสียงเรียบ

“ฉันมีธุระสำคัญน่ะ อยากรู้เรื่องพี่ป่า” ทอปัดย้ำธุระสำคัญอีกครั้ง

“ออกมาดินเนอร์ด้วยกันสิแล้วจะบอกทุกเรื่องที่อยากรู้”

“เรื่องมากจริง” ทอปัดงึมงำในลำคอกับเงื่อนไขของอังกูร “ทำไมต้องดินเนอร์ด้วย พี่แค่ตอบคำถามก็จบธุระแล้ว” หญิงสาวย้อนถามกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ