บทที่ 4 แรกพบ

4

แรกพบ

ร่างบางเดินถือแก้วไวน์ออกมาที่สวนหน้าคฤหาสน์ พอได้หลบออกมาจากผู้คน ก็ทำให้เธอหายใจได้อย่างสะดวก ทว่าพอสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เธอกลับได้กลิ่นบุหรี่โชยมา ตามด้วยเสียงของใครบางคน

“ผมมางานวันเกิดเพื่อนของคุณพ่อ ขอโทษที่ผิดนัด มันกะทันหันผมเลยไม่ได้โทรไปบอกก่อน” น้ำเสียงของเขา...เรียกความสนใจจากตระการตาได้เป็นอย่างดี เธอพยายามมองหาที่มาของเสียง

“ครับ พ่อของตระการตา”

“ผมเคยเจอเขาสองสามครั้ง...ไม่ กอหญ้า คุณก็รู้ว่าผมไม่ได้รักคนง่ายขนาดนั้น...”

“ทำไมคุณถามแบบนั้น? คุณเลือกที่จะไปจากผมเอง...ผมว่าเราอย่าคุยเรื่องนี้กันเลย ผมไม่สะดวกคุยด้วย แค่นี้ก่อนนะ”

ในตอนนั้นตระการตาที่ฟังอยู่ก็รู้ในทันทีว่าเจ้าของเสียงและที่มาของกลิ่นบุหรี่จะต้องเป็นหมออคิราห์ เธอจึงเดินลึกเข้าไปในสวน เพื่อหาเขาและเธอก็ได้เจอ...ผู้ชายที่ปฏิเสธการนัดของเธอ ผู้ชายที่เธอไม่เคยเจอเขาตัวเป็นๆ แต่กลับต้องโกหกผู้เป็นพ่อว่าเคยเจอเขาแล้ว และเธอก็เพิ่งรู้ว่าเขาก็ทำแบบนั้นเช่นกัน

“คุณหมออคิราห์” เธอเอ่ยชื่อเขา

“คุณคือ...ตระการตา?” และเขาก็หันมามองเธอพร้อมรอยยิ้มแปลกใจ ดวงตาเจ้าเล่ห์นั้นมองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า “สวยกว่าในรูปแฮะ”

“ฉันได้ยินคุณพูดชื่อฉัน...และแน่ใจด้วยว่าคุณโกหกคนในสายว่าเราเคยเจอกันแล้ว” ตระการตาไม่สนใจคำชม แต่กลับถามคำถามออกไป

“แล้ว?” คุณหมอหนุ่มเลิกคิ้วถาม

“คุณคิดจะทำอะไรกันแน่? เมื่อวานคุณผิดนัดฉัน...แล้วมาโกหกแบบนี้น่ะเหรอ?”

“คุณเองก็ผิดนัดผม...ถ้าให้นับกันจริงๆ คุณผิดนัดผมมาสามครั้งแล้ว”

“...” เขาพูดถูก เธอผิดนัดเขามาสามครั้ง แต่มันเป็นเพราะติดงานจริงๆ ไม่ใช่เพราะเลี่ยงที่จะไม่เจอเขา

“ฉันติดงาน ไม่ได้คิดจะไม่ไปเจอคุณ แต่คุณสิ...ฉันรู้ว่าคุณจงใจไม่มาเจอฉัน ฉันได้ยินเรื่องคุณมาเยอะนะคุณหมอ...ฉันรู้ว่าคุณเป็นยังไง”

“เหรอ? แล้วผมเป็นยังไงครับ?” อคิราห์ยกยิ้มอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้ตระการตา

“เจ้าชู้ เอาไม่เลือก เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น สามเดือนก่อนคุณเลิกกับไฮโซกอหญ้าสาเหตุเพราะเขาทนความเจ้าชู้ของคุณไม่ไหว” เธอรู้เรื่องเขา รู้จากปากของเหล่าผู้คนในวงสังคมไฮโซ

“แสดงว่าคุณคงสนใจผมอยู่ไม่น้อยสินะ ถึงได้ตามสืบเรื่องของผม”

“ฉันไม่ได้สนใจคุณ! แต่การที่พ่อแม่ของเราจับคู่ให้เราเดตกัน...ก็ไม่เห็นจะแปลกที่ฉันจะต้องรู้เรื่องคุณเอาไว้บ้าง หรือคุณจะปฏิเสธว่าไม่รู้เรื่องฉัน?”

“หึ!” ชายหนุ่มแสยะยิ้ม ไม่ยักรู้ว่าตระการตาจะเป็นคนตรงไปตรงมากว่าที่หลายคนเคยบอกเขา “ครับ ผมรู้เรื่องคุณ...รู้ว่าคุณน่ะเย็นชา หยิ่ง เข้าถึงยาก แถมยังถือตัว และเมื่อปีก่อนคุณก็เลิกกับนักธุรกิจที่ชื่อแมทธิว ได้ข่าวว่าคุณเสียศูนย์ เพราะเขาเป็นแฟนคนแรก และที่แย่ไปกว่านั้น...แมทธิวดันไปหมั้นกับนิริน ลูกสาวของแม่เลี้ยง...ที่คุณเกลียดแสนเกลียด”

“?!!!” สิ่งที่คนตรงหน้าพูดออกมาทำให้ตระการตาอึ้งไม่น้อย เพราะเขารู้ลึกและรู้จริง ทว่ามันผิดไปนิดเดียวเท่านั้น คือเรื่องที่เธอเสียศูนย์หลังจากที่ต้องเลิกกับแมทธิว

“เป็นไง...เราสองคนรู้จักกันดีโดยที่ไม่เคยเจอตัวเป็นๆกันแม้แต่ครั้งเดียว”

“ฉันว่าเราไม่จำเป็นต้องเดตกันให้เสียเวลาหรอก! เพราะฉันไม่ชอบขี้หน้าคุณเลยสักนิด! ไม่มีทางที่ฉันจะแต่งงานกับคนอย่างคุณได้!”

“ทำไงดีล่ะ? ผมกลับคิดตรงกันข้ามนะ คุณน่าสนใจดีครับ ผมว่า...เราน่าจะจะนัดเดตกันสักรอบนะ” รอยยิ้มของเขานั้นกวนประสาท จนตระการตาแทบทนมองไม่ได้

“นี่คุณไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง?! ฉันบอกว่าเราจะไม่เดตกัน!”

“คุณก็คงไม่ได้ยินที่ผมพูดเหมือนกัน ผมบอกว่าผมอยากลองเดตกับคุณ”

“คุณหมอ!”

“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ผมจะไปรับคุณมากินมื้อเย็นก็แล้วกัน”

“ถ้าคิดว่าจะกวนประสาทฉันก็หยุดเลย! คิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าคุณก็ไม่ได้อยากเจอฉันนักหรอก! คุณมางานวันเกิดป๊าฉันแต่กลับไม่เข้าไปในงาน นั่นเป็นเพราะคุณรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่!”

“ครับ ยอมรับว่าตอนแรกผมไม่อยากเจอคุณ แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว...” อคิราห์จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยของตระการตา

“...” และในตอนนั้นทั้งสองก็ได้สบตากัน

“ผมว่าเราน่าจะเคยเจอกันมาก่อนนะ”

“มะ...ไม่ เราไม่เคยเจอกัน และฉันไม่อยากเจอหน้าคุณอีก!” สิ้นคำนั้นหญิงสาวก็คิดที่จะหันหลังและเดินหนีเขา ทว่า...

หมับ!

“เดี๋ยว!” อคิราห์คว้าข้อมือบางไว้แน่น ก่อนที่จะกระชากเข้ามาโอบเอว

“ทำบ้าอะไรของคุณ?! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

“กลิ่นน้ำหอมคุณ...ผมว่าผมเคยได้กลิ่นมันมาก่อน”

“เหอะ! เป็นบ้าเหรอคุณ?! ฉันไม่ได้ผลิตน้ำหอมใช้เองคนเดียวนะ! มันก็คงจะมีผู้หญิงสักคนที่คุณนอนด้วยใช้น้ำหอมกลิ่นนี้นั่นแหละ! อย่าได้คิดมาทำทะลึ่งมือไวกับฉัน! ปล่อย!” ตระการตาพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากเกาะกุมของอคิราห์ ทว่ายิ่งเธอดิ้น เขาก็ยิ่งโอบเธอแน่นขึ้น

“แล้วผู้หญิงที่ผมนอนด้วย...ต้องหยิ่งแบบคุณไหม?” เขาแสยะยิ้มถาม

“ฉันจะไปรู้ไหมล่ะ?! บอกให้ปล่อยไง!”

“ตอบมาก่อนว่าพรุ่งนี้เราจะไปกินมื้อเย็นด้วยกัน”

“ไม่!”

“แล้วคุณจะบอกพ่อคุณว่าไง...ถ้าสุดท้ายแล้วเราจะไม่ไปต่อกัน? โครงการห้างที่เชื่อมกับโรงพยาบาลก็คงต้องยกเลิกไปอย่างนั้นเหรอ?”

“...” เมื่ออคิราห์เอ่ยถึงผลประโยชน์ที่พวกเขามีร่วมกัน ตระการตาก็นิ่งเงียบไป

“คิดถึงผลประโยชน์หน่อยสิ คุณจะเอาความรู้สึกส่วนตัวมาปนกับเรื่องงานไม่ได้นะ ถ้าคุณไม่เดตกับผม...พ่อคุณก็ต้องหาผู้ชายคนใหม่มาให้คุณเดตด้วยอยู่ดี ผมเองก็เหมือนกัน...ถ้าไม่ใช่คุณ ก็ต้องเป็นใครสักคน แล้วทำไมเราไม่มา...ร่วมมือกันล่ะ?”

“ร่วมมือ?”

“เดตปลอมๆ แต่งงานปลอมๆ เพื่อผลประโยชน์ของทุกฝ่าย”

“...”

“กลับไปคิดดูนะครับ ผมว่าถ้าสิ่งที่เราต้องการคืออิสรภาพเหมือนกัน เราก็คุยกันไม่ยากหรอก” พูดจบอคิราห์ก็คลายกอดจากตระการตา แล้วเดินออกไปจากสวนพร้อมรอยยิ้ม...ทิ้งให้หญิงสาวยืนนิ่งคิดไม่ตกอยู่ตรงนั้น...