บทที่2เกลียด

"มันก็ขึ้นอยู่กับว่า น้องสาวคุณว่านอนสอนง่ายหรือเปล่า อะไรนะ!! น้องสาวนายยอมเซนต์งั้นเหรอ” เซนลุกยืนเหมือนติดสปริง กรหยิบเอกสารที่ถูกส่งมาวางบนโต๊ะ ดูลายเซนต์ของน้องสาวด้วยความซาบซึ้งใจ แล้วเซนต์ตรงชื่อเขาต่อทันที

“เรียบร้อยครับ ผมหวังว่าคุณจะรักษาสัญญา อย่าใจร้ายกับน้องผมนะครับ”กรลุกยืน แล้วก้มศีรษะโค้งคำนับเซน ในขณะที่เซนยกมือบีบขมับ แล้วบ่นงึมงัมมองกรเดินออกไปจากร้านอาหาร

“หึ!!ฉันคงต้องมองสองพี่น้องคู่นี้ใหม่ซะแล้ว”

สองวันก่อนก่อนวันขีดเส้นตาย ภายในห้องนอนขนาดเล็ก สีเขียวอ่อน พื้นไม้ขัดมัน ร่างเล็กบอบบางกำลังนอนอ่านหนังสือ ใบหน้าเคร่งเครียดอยู่บนเตียงที่พึ่งซื้อมาใหม่ ริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้ม คาบอมยิ้ม แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ กับเรื่องราวที่ตัวเองอ่านอยู่ ใบหน้าสวมแว่นตาหนา ผมยาวยุ่งเหยิง ผิวหน้าขาวโพนไปด้วยแป้งเด็กเสมือนจูออน เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว เหมือนกับว่าอยู่เมืองหนาว เรียวขาขาวอมชมพูยกพิงฝาผนังห้องอย่างสบายใจ ใส่หูฟังเพลง เสียงเปิดประตูของพี่ชายไม่มีผลกระทบใดๆ ที่ทำให้เธอหันหน้าไปมอง กรมองน้องสาวด้วยความรู้สึกไม่มั่นใจ แต่ปัญหาที่สร้างไว้ก็หนักหนาสาหัส เหมือนเห็นความเป็นความตายของเขาและของน้องสาวอยู่ทุกวัน

" เอาว่ะ จะให้กราบฉันก็ยอม " กรเดินเรียบๆเคียงๆตรงไปที่ร่างเล็ก แล้วยื่นมือดึงหูฟังออกทำลายอารมณ์สุนทรีย์ ทันใดนั้นชมจันทร์ก็หันมองคนก่อกวน เธอรีบลุกนั่ง

"คนกำลังเพลินๆ ขัดจังหวะทำไมเนี้ยะ"

"อ่านอะไร เห็นตั้งใจอ่าน” กรเหลือบตามอง

“หนังสือการ์ตูน ดูแกตั้งใจอ่านยิ่งกว่าหนังสือสอบซะอีก หนังสือพวกนี้มันมีสาระตรงไหน มีแต่เรื่องรักๆใคร่ๆ 18 เรื่องเรียนแกไปถึงไหนแล้ว”

“เชอะ!!พี่นี่ความจำเสื่อมหรือไง ฉันไม่ได้เรียนก็เพราะพี่นั่นเหละ เราย้ายที่อยู่มากี่ที่แล้ว มีตรงนี้นานสุด พี่พึ่งเอาเงินของฉันไปลงทุนหุ้นยังจะถาม”

“ฉันลืมไปเลย เอ่อ ว่าแต่แกเอาเงินมาจากไหนคงไม่ได้ไปเป็นเมียน้อยใครใช่มั้ย”

“พี่ดูถูกฉัน”

“ฉันไม่ได้ดูถูก ฉันเป็นห่วงต่างหาก”

“ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันได้เงินค่าโฆษณาจากการทำBlog”

“อ่อ แล้วไป”

“พี่ต้องภูมิใจนะที่มีน้องสาวอย่างฉัน ว่าแต่พี่กรมีอะไร ถึงได้บุกเข้ามาถึงในห้อง คงไม่ใช่เรื่องเงินอีกใช่มั้ย เงินเก็บฉันไม่เหลือแล้วนะ” ชมจันทร์ฉายแววตาสงสัยประสานสายตาดูกังวล

“เอ่อ เอ่อ คือ”

“เอ่อ คือ อยู่นั้นแหละ บอกไว้ก่อนถ้าเรื่องเงิน คราวนี้ฉันช่วยพี่ไม่ได้นะ”

“คือว่า…”

“ถ้าไม่พูดก็ออกจากห้องฉัน”

“คือ ฉันติดการพนัน ฉันยักยอกเงินบริษัท แล้วถูกจับได้ เจ้านายจะจับฉันเข้าคุก ตอนนี้มีแต่แกที่ช่วยฉันได้” กรสารภาพออกมารัวๆ เขาทรุดกายคุกเข่า ก้มหน้ายอมรับผิด

“ฮ่าๆๆๆ อะไร พี่ติดการพนัน ยักยอกเงิน เข้าคุก โกหก พี่ลงทุนหุ้นไม่ใช่หรือไง อย่ามาเล่นมุข”

“เรื่องจริง” กรย้ำ ก้มหน้าแทบจะมุดแผ่นดินหนี

“ไอ้พี่กร!! พี่พูดบ้าอะไรเนี้ยะ ฉันไม่เชื่อหรอก ฮ่าๆๆๆ กะการพนัน ฮ่า ยักยอกเงิน”ชมจันทร์ยิ้มเจื่อน ผิวหน้าขาวอมชมพูเริ่มขาวซีด เหงื่อผลิซึมตามหน้าผาก

“ฉันไม่ได้ลงทุนหุ้นแม้แต่บาทเดียว ขอโทษ”

“ไอ้พี่บ้า พี่สารเลว พี่ทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง พี่ยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า ฉันหาเงินแทบตาย พี่หลอกฉัน ฮือออ” น้ำตานองหนาด้วยความโกรธและรู้สึกเสียใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน กรเงยหน้า แล้วคุกเข่าเดินไปใกล้น้องสาว เขายื่นวงแขนสวมกอดร่างบอบบางร่ำไห้

“ฉันผิดไปแล้ว ฉันอยากให้ชีวิตเราดีขึ้น ฉันก็เลยเสี่ยงดวง ไม่คิดว่ามันจะเป็นหนี้มากมายขนาดนี้ พี่มันโง่”

“เสี่ยงดวงงั้นเหรอ ฮือ พี่มันโง่จริงๆ ทำไมคนโง่อย่างพี่ต้องได้เรียนสูงๆด้วย ฮือ ฉันเกลียดพี่”

“ชมจันทร์ ฉันขอโทษ”

“แล้วเราจะทำยังไงกันดี ฉันไม่อยากใช้หนีไปจนแก่หรอกนะ ฮือ…”คนตัวเล็กสะอึกสะอื้นไม่หยุด กรไม่อาจรอได้อีกต่อไปก่อนที่เสี่ยจะมาหิ้วปีกเขาและพาน้องสาวไปปูยี่ปูยำ กรหยิบเอกสารสัญญาออกมาจากซองสีน้ำตาล ยื่นให้น้องสาวดู

“แกไม่ต้องคอยใช้หนี้ให้ฉันอีกต่อไป ฉันก็ไม่ต้องติดคุก แค่แกเซนต์ตรงนี้ ผู้ปกครองคนใหม่จะดูแลแกเอง”

“ฉันยี่สิบแล้ว ไม่ต้องมีผู้ปกครอง เดี๋ยวนะ หมายความว่าไง”

“ค่าตัวแกไงห้าล้าน ฉันก็ไม่ต้องติดคุก ไม่ต้องคอยส่งข้าวส่งน้ำ อีกอย่าง แกก็สุขสบาย”กรอธิบาย

“พี่ขายฉัน!”

“ไม่ได้ขาย สินสอด สินสอดแกไง”

“ไอ้พี่สารเลว สินสอดอะไร พี่ขายฉันให้ไปเป็นนางบำเรอชัดๆ ฉันจะฆ่าพี่!”ชมจันทร์อาระวาด กำหมัดทุบกรรัวๆ

“ฉันเลือกแล้ว ไม่งั้น ฉันกับแกได้ตายไปพร้อมกันแน่ ถ้าแกไม่อยากโดนเสี่ยแก่ๆปูยี่ปูยำล่ะก็ แกต้องเซนต์ อดทนแค่สองปี ยังไงซะ คุณเซนก็ภาษีดีกว่าไอ้เสี่ยนั้น แกไม่มีทางหนีเสี่ยพ้นหรอก”

“ฮือ ไอ้พี่ชั่ว!!ฉันจะฆ่าพี่ ฉันเกลียดพี่!”

“ได้ แกฆ่าฉันเลย” กรวิ่งออกจากห้อง เขาไปหยิบมีดในครัว แล้วกลับมายื่นให้น้องสาว

“ตอนนี้เลย ฆ่าฉัน ฆ่าสิ!!ฆ่า!!”กรจ้องมองร่างน้อยที่ตอนนี้กำลังสั่นเทิ้ม น้ำตาอาบแก้ม เขายื่นมีดใส่มือน้องสาว