ซาตานจ้างรัก

ตระกูลทวีจีรไพศาล เจ้าของบริษัทอลาโน่เซน ธุรกิจเกี่ยวกับห้างสรรพสินค้า โรงแรมและร้านอาหารในไทยและต่างประเทศ โดยมีลูกชายหัวแก้วหัวแหวนสานต่อธุรกิจจนติดท้อปห้าในแถบเอเชีย สร้างความภาคภูมิใจให้กับครอบครัวเป็นอย่างมาก เขาไม่เคยทำให้พ่อกับแม่ผิดหวัง เว้นเสียแต่เรื่องผู้หญิง ที่เซนมีปัญหาใหญ่ ขณะกำลังรับประทานอาหารมื้อเย็น คุณลักคณาผู้เป็นมารดามีความเป็นห่วงอดีตอันแสนเจ็บปวดของลูกชาย นางจึงตัดสินใจพูดขึ้นมาด้วยความหวังดี

“ เรื่องนิชาก็ผ่านมาตั้งสี่ปีแล้ว แม่อยากให้เซนเริ่มต้นใหม่ คนอย่างลูกต้องได้ผู้หญิงที่เพี้ยบพร้อม โดยเฉพาะฐานะ รูปลักษณ์ การศึกษา นิสัยใจคอ ยิ่งเป็นผู้หญิงที่เก่งทางด้านธุรกิจยิ่งดี จะได้ช่วยงานเซนได้”

“มีด้วยเหรอครับ ผู้หญิงอย่างที่คุณแม่ต้องการ”

“มีสิ ลูกคุณหญิงพรพันไง พึ่งเรียนจบกลับมาจากอังกฤษ เซนน่าจะไปทำความรู้จักไว้หน่อย อาทิตย์นี้ดีมั้ย แม่จัดการให้”

“ผมไม่ว่างครับ แล้วผมก็ไม่พร้อมที่จะมีครอบครัว ผมขอนะครับคุณแม่ ” เซนมีสีหน้าสุขุม แววตาจริงจัง

“ก็แม่เป็นห่วง แม่กลัวว่าวันนึงจะมีผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาบอกว่าเด็กในท้องเป็นหลานแม่ เซนควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแบบนี้ แม่กลัวเรื่องความผิดพลาด เกิดไปพลาดท่าเสียทีผู้หญิงที่คิดจะจับลูก แม่รับไม่ได้”

"คุณแม่ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอกครับ ผมป้องกัน”เขาพูดหน้าตาเฉย

“เซน..”คุณลักคณามีสีหน้าหนักใจ

“แล้วคุณพ่อไปไหนครับ ผมไม่เห็นตั้งแต่เช้า"

"ไปตีกอร์ฟยังไม่กลับ แล้วเซนจะไปไหน วันนี้วันหยุดไม่ใช่"

"ผมจะไปบริษัท ไปเคลีร์ยปัญหานิดหน่อย”เซนสั่งคนขับรถให้เอารถออก เขารีบไปนั่ง รถเคลื่อนตัวออกไปที่บริษัททันที

ร่างสูงเดินเข้าลิฟต์ นิ้วมือเรียวยาวกดไปชั้นบนสุดด้วยท่าทางเคร่งขรึม เขาถึงห้องทำงาน ก็หย่อนก้นนั่งบนเก้าอี้นวมสีดำตัวใหญ่ มือจับปากกาสีดำควงไปควงมา ใบหน้าสุขุมรอผู้จัดการฝ่ายการเงินเข้ามาพบ เสียงเคาะประตูดัง

“เข้ามา”

ผู้จัดการฝ่ายการเงิน เปิดประตูเดินเข้าไป สีหน้าสำนึกผิด แววตาหวาดหวั่น เขาเดินมาหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงาน ก้มศีรษะหลบสายตาคมดุที่จ้องมาอย่างคาดโทษ และยังไม่ทันที่เซนจะได้อ้าปาก

"คุณเซน ผมผิดไปแล้ว อย่าจับผมเข้าคุกเลยนะครับ ผมมีความจำเป็นจริงๆ ผมจะทยอยใช้คืนให้ครบ และผมจะไม่ทำผิดอีกเป็นครั้งที่สอง ให้โอกาสผมเถอะนะครับ นะครับ อย่าแจ้งความจับผมเลย"

" คุณกร คุณยักยอกเงินบริษัท แล้วยังมาขอไม่ให้ผมจับคุณเข้าคุก คุณเอาสมองส่วนไหนคิดไม่ทราบ แค่ผมให้คุณยืนพูดอยู่ตรงนี้ก็ผิดแล้ว ผมจะดำเนินคดีกับคุณ " เซนกล่าวเสียงทรงพลัง ใบหน้าดุดันอย่างเอาเรื่อง

"ผมขอร้อง คุณจะลงโทษผมยังไงก็ได้ แต่อย่าจับผมเข้าคุกเลย ผมมีน้องสาวที่ต้องดูแล เรามีกันแค่สองคนพี่น้อง ผมไม่อยากให้น้องสาวผมผิดหวังที่มีพี่ชายเลวๆอย่างผม ผมจะหาเงินทยอยใช้หนี้บริษัทจนครบ ผมขอร้อง”

"ขอร้องเหรอ หึ ผมอยากรู้จริงๆว่าคุณเอาเงินไปทำอะไร เงินไม่ใช่น้อยๆ”

"คือผม ผม…”กรอ้ำๆอึ้งๆ

“งั้นคุยกับตำรวจแล้วกัน”

“ผมเอาเงินไปใช้หนี้พนัน ถ้าผมไม่เอาเงินไปใช้หนี้ พวกเสี่ยต้องมาทำร้ายผมและจับตัวน้องสาวผมไปแน่ ผมไม่อยากให้น้องผมไปอยู่กับไอ้แก่ตัณหากลับ ผมก็เลยต้องหาเงินไปใช้หนี้"

“ก็เลยยักยอกเงินบริษัท ผมเสียดายความสามารถของคุณจริงๆ นั่นมันปัญหาของคุณ คนทำผิดก็ต้องรับโทษ”

“ครับ ปัญหาของผม ผมยอมรับผิดทุกอย่าง ผมสัญญา ผมจะทยอยคืนเงินบริษัทจนครบทุกบาททุกสตางค์ อย่าจับผมเข้าคุกเลยนะครับ ผมไม่อยากให้น้องสาวผมผิดหวัง”กรคุกเข่า เขาฉายแววตาเศร้าและสีหน้าอ้อนวอน ขณะที่เซนมีสีหน้าเรียบเฉย ทันใดนั้นกรก็พูดความลับในสิ่งที่เขารู้ออกมาเพื่อต่อรองกับคนตรงหน้า

“คุณเซนคิดว่าไงครับ ถ้าในที่ประชุมใหญ่ครั้งหน้า ผู้ถือหุ้นรู้ว่าประธานบริษัท มีปัญหาด้านสุขภาพ คุณนอนไม่หลับ แถมยังเป็นพวกอารมณ์สองขั้ว คุณยังจะดูน่าเชื่อถืออยู่หรือเปล่าครับ คุณเป็นพวกย้ำคิดย้ำทำ อืม ถ้าผมได้ยินมาไม่ผิด สาเหตุน่าจะมาจากแฟนเก่าของคุณ”

“คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง!!ผมถามว่าคุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง เรื่องนี้มีแต่คนในบ้านผมเท่านั้นที่รู้ ไม่มีทางแพร่งพรายออกไปแน่”เซนกัดกรามแน่น เขาพยายามควบคุมอารมณ์

“ผมไม่ได้ตั้งใจแอบฟัง บังเอิญได้ยินคุณแม่ของคุณคุยโทรศัพท์ปรึกษาจิตแพทย์ ว่าอยากให้คุณไปตรวจดู แค่นั้นเองครับ” กรยิ้ม รู้สึกถึงชัยชนะอยู่ไม่ไกล เซนเงียบไป แล้วก็ตบโต๊ะเต็มแรง ด้วยความโมโห

“ผมขอแค่โอกาสกับเวลา เท่านั้นเองนะครับ” กรรู้สึกเหนือกว่า