03 ตื้อ

ในห้องเงียบสนิทฉันได้แต่นั่งมองตาพี่ชายอย่างรอคำตอบ ส่วนพี่เฟิร์สก็หรี่ตามอวมาที่ฉัน "เพลินจะอยากรู้ไปทำไม ปกติเพลินสนใจพี่ขนาดนี้เลยหรอ" พี่เฟิร์สถาม ใช่ที่ไหนละกำลังเก็บข้อมูลเพื่อทำคะแนนต่างห่าง

"บอก ๆ มา เหอะน่า" ฉันตอบ

"เดี๋ยวนะ นี้เพลินชอบเพื่อนพี่คนไหนป่ะเนี้ย" พี่เฟิร์สถาม เซ้นต์แรงไปไหนว่ะเนี่ยฉันเลิกลั่กสิเจอคำถามตรงแบบนี้

"เปล๊า ไมมี๊" เสียงสูงแล้วหนึ่ง

"เพลิน" พี่เฟิร์สเรียกฉันด้วยสายตาดุ ๆ

"ไม่อยากรู้แล้วเพลินง่วงไปนอนดีกว่า" ตอบเสร็จฉันก็รีบชิ่งออกจากห้องพี่เฟิร์สกลับห้องตัวเองทันที

"ขืนบอกมีหวังโดนขัดก่อนเริ่มจีบแน่" ฉันพูด

09:00 น.

"เพลินทางนี้" ฝ้ายที่โบกมือเรียกฉันอยู่แถวที่นั่งหน้าคณะ ฉันหันซ้ายหันขวามองหาเสียงของฝ้ายแล้วก็เดินตรงไปหามินและฝ้าย

"ทำไมต้องนัดพวกเรามาแต่เช้าเนี้ย" มินถาม

"ก็วันนี้พี่เฟิร์สมีเรียนเช้าอ่ะ" ฉันตอบ

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกฉันอ่ะ" ฝ้ายถามพร้อมเอามือมาจับไหล่ของฉัน

"แฮะๆๆ ก็ไม่มีอะไร" ไม่รู้จะตอบยังไงได้แต่พูดตัดจบไป

"แกชอบเพื่อนพี่แกใช่ป่ะคนไหนบอกมา" ฉันเขินจนพูดไม่ออกได้แต่พยักหน้าตอบ

"จริงป่ะเนี้ยไหนเล่ามาสิ" ฝ้ายอุทาน พวกเราเลยเขยิบเข้ามาใกล้กันเพื่อซุบซิบ

17:30

ตอนนี้ฉันมาอยู่หน้าห้องซ้อมดนตรี เพื่อดักรอพี่วาฬ พี่เฟิร์สบอกให้ฉันนั่งแท็กซี่กลับเพราะพี่เฟิร์สจะไปบ้านพี่ไวด์ ฉันเลยได้รู้ว่าพี่ทีม พี่ไวด์และพี่เฟิร์สจะไปร้านเหล้ากัน ฉันเลยถามพี่เฟิร์สว่าพี่วาฬไม่ไปหรอ พี่เฟิร์ส บอกว่า ไอ้วาฬมันต้องไปซ้อมดนตรี เตรียมงานดนตรีส่งรัก

"พี่วาฬค่ะ" ฉันเห็นพี่วาฬที่กำลังจะเดินเข้าห้องซ้อมเลยรีบทัก

"เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง" พี่วาฬถามฉัน

"เพลินมารอพี่แหละ" ฉันตอบ

"มารอฉัน มารอทำไม" พี่วาฬถาม ฉันกรอกตาไปมาแล้วส่งยิ้มไปให้พี่วาฬ

ย้อนกลับไปเมื่อเช้า

"เอางี้พวกฉันช่วยแกเอง แกทั้งสวย ทั้งเก่ง ยังไงก็จีบติดอยู่แล้วแค่ต้องบุกให้ถูกวิธี" มินพูด

"ขั้นแรกเป้าหมายของเราเป็นคนเก็บตัว เย็นชาและเข้าถึงยาก" ฝ้ายพูด

ฉันทั้งตื่นเต้นและอึ้งในเวลาเดียวกันที่เพื่อนของฉันจริงจังขนาดนี้

"ถ้าจะจีบคนเย็นชาแกต้องใช้การตื้อ" ฝ้ายพูด "ตื้อหรอ? มันจะไม่ดูน่ารำคาญใช่ไหม" ฉันถาม "ไม่หรอกลองพี่วาฬได้เห็นความพยายามของแก แปปเดียวเดี๋ยวก็ใจอ่อน" มินพูด

"เพราะฉะนั้นแกต้องมีไลน์พี่วาฬให้ได้ การที่คนเราได้คุยกันทุกวัน เปอร์เซ็นต์ในการหวั่นไหวมีมากขึ้นอีก 80% เลยนะ" ฝ้ายพูด

ปัจจุบัน

"เพลินเอาเค้กมาฝากค่ะ พอดีเพลินกับเพื่อน ๆ ไปร้านกาแฟร้านนี้มา อร่อยมากเลยอยากเอามาฝากค่ะ" ฉันพูดออกไปอย่างเขิน ๆ

"ฉันไม่ชอบของหวานมันเลี่ยน" คำตอบนี้เย็นชาสุด ๆ

"ฉันไปก่อนนะ พอดีมีคนรอซ้อมดนตรีอยู่" พี่วาฬตอบ ไม่ได้การละต้องเข้าประเด็นแล้ว

"เดี๋ยวค่ะ เพลิน...เพลิน" พูดยากจังว่ะ "

มีอะไรก็ว่ามาฉันรีบ" พี่วาฬพูด เอาว่ะ พูดตรง ๆ ไปเลย

"เพลินขอไลน์พี่วาฬหน่อยได้ไหมคะ หรืออะไรก็ได้ เบอร์ เฟสบุ๊ค ไอจีได้หมดเลยค่ะ" ฉันพูด พี่วาฬนิ่งไปสุดท้ายก็ถอนหายใจออกมา

"อย่าเสียเวลาดีกว่าเพลิน ฉันเตือนด้วยความหวังดี ยังไงเธอก็เป็นน้องสาวเพื่อนฉัน" พี่วาฬพูดออกหน้าด้วยสีหน้าชิวสุด ๆ

"ไม่เสียเวลาค่ะ ฉันจะขอพี่ทุกวันแบบนี้จนกว่าพี่จะให้ ถ้าพี่อยากให้เพลิน เมื่อไหร่ก็แบมือขอโทรศัพท์เพลินได้ทุกเมื่อนะคะ" ฉันพูด ฉันไม่ยอมแพ้หรอก

"เพื่ออะไร" พี่วาฬถาม

"เพลินแค่อยากลองคุยกับพี่นิ" พี่วาฬถอนหายใจแล้วส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าห้องดนตรีไป

วันรุ่งขึ้นฉันก็มาดักรอพี่วาฬเหมือนเดิม และฉันก็มีขนมมาฝากพี่วาฬทุกวันถึงจะรู้ว่าพี่วาฬไม่ชอบของหวาน แต่ฉันก็อ้างว่าถ้าพี่ไม่กินก็ให้คนในทีมกินไปสิค่ะ ฉันซื้อมาแล้วเสียดายของ