02 ทำความรู้จัก

หลังจากที่ตามพี่เฟิร์สไปหาเพื่อน ฉันก็แยกตัวไปห้องเรียนตามตารางด้วยมีพี่เฟิร์สเดินมาส่ง ในวันแรกส่วนใหญ่อาจารย์ก็ไม่ได้สอนอะไร แค่ให้พวกเราแนะนำตัวเองกับเพื่อนๆรวมถึงอาจารย์ก็มาแนะนำตัวพร้อมบอกแผนการเรียนคร่าวๆกับพวกเรา ในขณะที่ฉันน้องมองเพื่อนๆในห้องเริ่มพูดคุยกันฉันเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทักหาพี่เฟิร์สว่าอีกสักพักจะไปพักทานอาหาร จะขอไปนั่งกับพี่เฟิร์สได้ไหม ซึ่งพี่เฟิร์สก็ส่งเลขโต๊ะมาให้บอกว่าตรงนั่นคือที่ประจำไปนั่งรอก่อนได้เลย พี่เขาน่าจะเลทนิดหน่อยฉันก็ไม่รู้ทำไม

"เธอๆ เธอชื่ออะไรอ่ะ เราชื่อมินตันนะเรียกมินเฉยๆก็ได้เรามากับเพื่อนแค่ 2 คนเพื่อนเราชื่อฝ้ายเราเห็นเธอนั่งคนเดียวไม่ทักทายเพื่อนคนอื่นก็เลยลองเดินมาหาอ่ะ" มินพูด

"อ้อ...เราชื่อเพลินนะ พอดีเรายังไม่รู้จะเริ่มยังไงอ่ะก็เลยยังไม่ได้ลุกไปทักทายใคร แต่ยินดีที่ได้รู้จักเธอ 2 คนนะ" ฉันตอบ

"ยินดีที่รู้จักจ้ะ" ฝ้ายพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตรสุดๆ พวกเรานั่งคุยกันสนุกสนานจนเริ่มถูกคอกันเลยไม่ได้สนใจเพื่อนคนอื่นในคลาสเลย

(พักกลางวัน)

ฉันชวนมินกับฝ้ายมานั่งจองโต๊ะรอพี่เฟิร์สด้วยกันเพราะ 2 คนนี้ก็ไม่ได้รู้จักกับใครเหมือนกับฉันอีกอย่างคือฉันก็ไม่อยากนั่งรอคนเดียว

"แล้วนี้มินกับฝ้ายรู้จักกันได้ยังไงหรอ" ฉันเริ่มบทสนทนาเพราะเห็นว่า นั่งกันได้สักแปปแล้วแต่ไม่มีใครพูดอะไร

"อ้อ ที่บ้านเราผลิตน้ำดื่ม ส่วนบ้านฝ้ายทำเกษตร โรงงานของพ่อเราอยู่ใกล้กับบ้านของฝ้าย ตอนนั้นช่วงประมาณพวกเราอยู่ม.4 มีอยู่วันนึงเราตามพ่อไปที่โรงงาน แต่ว่าดันเบื่อเลยออกมาขี่จักรยานเล่นแล้วดันล้ม ฝ้ายอยู่แถวนั้นพอดีเลยมาช่วยเรา แล้วก็ไปซื้อยามาทำแผลให้เรา ก็เลยนั่งคุยกันไปมา ก็ดันถูกคอกันเฉยเลยเราเลยขอแลกไลน์กับฝ้ายไว้ติดต่อกัน เวลาที่เราไปโรงงานก็จะชวนฝ้ายออกมาเที่ยวเล่นกัน พอจบม.6เลยชวนกันมาเรียนต่อที่นี้แหละ" มินพูดไปหัวเราะไป แสดงให้เห็นว่าเรื่องราวของพวกเขามันสดใสและมีความสุขแค่ไหน เจอกันโดยบังเอิญแต่กับสนิทกันมากจนถึงตอนนี้

"ตอนแรกเรากลัวมากเลยนะว่าตอนที่เราชวนฝ้ายมาเรียนที่นี่ฝ้ายจะไม่มา คือเราไม่ได้ดูถูกครอบครัวฝ้ายนะแต่ว่าที่นี่ไกลจากบ้านฝ้ายมาก ค่าเทอมก็ค่อนข้างสูงเราเลยกลัวว่าครอบครัวฝ้ายจะไม่ยอมให้มา แต่ก็มารู้ทีหลังว่าบ้านฝ้ายทำเกษตรก็จริง แต่มีไร่มีนาเป็นพันๆไร่ บ้านฝ้ายไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินอะไร ตอนนั้นเราดีใจมากที่จะได้ไม่ต้องมาคนเดียว ฮ่า ๆๆ" ฉันอิจฉามินกับฝ้ายจัง ชีวิตคนเราจะมีสักกี่คนที่จะเจอคนจริงใจอย่างนี้ไม่สนฐานะการเงินของอีกฝ่ายแถมยังเป็นห่วงกันมาก ฉันดีใจมากที่ได้เป็นเพื่อนกับทั้ง 2 คน

"แล้วเพลินล่ะชวนพวกเรามารอใครจองที่ไว้ซะเยอะเชียวแหนะหรือว่าแฟนน่า" ฝ้ายพูดแซวจนรู้สึกขนลุกถ้าเอาคนอย่างพี่เฟิร์สเป็นแฟนนะ ยอมบวชดีกว่าคนอะไรชอบบ่นชอบแกล้งไม่ไหว ๆ

""ไม่ใช่ ๆ แฟนที่ไหนละพี่ชายเราเองลูกพี่ลูกน้องนะพอดีเรามาคนเดียวไม่รู้จักใครเลยจะมาขอนั่งกับพี่น่ะแต่พี่เราฝากจองเผื่อเพื่อนด้วย" ฉันตอบ

"อ้อแบบนี้นี่เอง" ฝ้ายตอบ ฉันเห็นพวกพี่เฟิร์สกำลังเดินมาเลยยกมือขึ้นมานิดหน่อยแล้วโบกเรียกพี่เฟิร์ส

"โห้ นานจังทำไรอยู่เนี้ยพี่เฟิร์สน้องหิวแล้วนะ" ขอฉันบ่นหน่อยเถอะไหนบอกแปปเดียว

"ก็อาจารย์อ่ะดิเรียกไอ้วาฬไปคุยเรื่องกิจกรรมในปีนี้อ่ะ งานดนตรีส่งรักอะไรนั่นอ่ะก็เลยนานหน่อยพวกพี่ก็ต้องรอมันคุยเสร็จอ่ะ" พี่เฟิร์สตอบ ฉันหันหน้าไปหาพี่วาฬที่นั่งตรงข้ามกับพี่เฟิร์ส

"พี่วาฬเล่นดนตรีได้ด้วยเหรอคะ" ฉันถาม จริงๆก็แค่อยากหาเรื่องคุยกับพี่วาฬแค่อยากทำความรู้จักกับพี่วาฬจะได้สนิทกับเขาเร็วๆสักที

"ครับ" พี่วาฬตอบ ถึงจะตอบอย่างนั้นแต่ก็สีหน้าเรียบเฉยนิ่งมากๆ

"เล่นเครื่องดนตรีอะไรหรอคะ" ฉันถาม

"กีต้าร์" พี่วาฬตอบ ถามคำตอบคำจริงๆ

"จะถามอีกนานไหมหิวข้าว ไป!...ลุกได้แล้ว" พี่เฟิร์สพูด คนอะไรขี้ขัดจริงๆ อุตส่าห์จะได้คุยทั้งที ฉันลุกขึ้นแล้วค้องแขนอีพี่เฟิร์สทันที

"พี่เฟิร์ส เลี้ยงข้าวน้องหน่อยสิ" ฉันพูด

"อ้าว เงินตัวเองก็มีนิ" พี่เฟิร์สตอบ

"ก็เพลินอยากให้พี่เลี้ยงนิ นะ นะ" ทำหน้าอ้อนหน่อยๆ แค่นี้พี่ชายตัวร้ายก็ยอมอยู่แล้ว

" ไปๆ หิวแล้ว" พี่เฟิร์สตอบ เห็นไหมล่ะบอกแล้ว หลังจากกินข้าวเสร็จพวกพี่เขาก็นั่งคุยกันอยู่ ฉันเบื่อๆก็เลยหยิบโทรศัพท์มานั่งเล่น จู่ๆก็เผลอคิดอะไรออก เเพลนกล้องไปทางพี่วาฬแ้วแอบถ่ายรูปพี่วาฬเก็บไว้ด้วย

"เฮ้ย พวกมึงกูไปห้องน้ำก่อนนะ" อยู่ดีๆก็ไปซะงั้นอ่ะ เอ๊ะหรือว่าไปหา ใคร

"พี่เฟิร์ส เดี๋ยวเพลินมานะ " พอพี่วาฬออกไปฉันก๊รีบตามไปเลย

"อ้าว จะไปไหนอ่ะ"

"เพลินจะไปเข้าห้องน้ำหน่อย เดี๋ยวมา" พูดจบก็เดินไปทันที

"เออๆ" พี่เฟิร์สตอบ ไม่ได้การแล้วขอแอบไปดูหน่อยเถอะ แค่อยากรู้ว่าจะไปไหนไปหาใคร ขอให้คนคนนั้นไม่ใช่ผู้หญิงก็พอยังไม่อยากอกหักทั้งๆที่ยังไม่ได้เริ่มหรอกนะ

"เธอตามฉันมาทำไม" เสียงพี่วาฬถาม ฉันตกใจมากแค่เดินออกมายังไม่พ้นทางเข้าโรงอาหารเลยโดนจับได้แล้ว แต่เอ๊ะหรือว่าเขารู้อยู่แล้วว่าฉันจะตามออกมาเลยมาดักถาม

"เปล่านะค่ะ ฉันแค่จะออกมาเดินย่อย"" แถไปก่อนละกัน

"หรอ แล้วที่เธอแอบถ่ายรูปฉันล่ะ" รู้ได้ไงว่ะ

"ฉันไม่ได้ถ่ายค่ะ" ฉันตีมึนตอบไป

"งั้นเอามาดู" พี่วาฬแบมือส่งมาให้ฉัน

"เร็วสิ" ในเมื่อมันไม่สามารถแถต่อไปได้ฉันเลยจำใจส่งโทรศัพท์ไปให้พี่วาฬ "รหัสด้วย" ฉันหยิบโทรศัพท์กดใส่รหัสแล้วส่งคืนให้พี่วาฬดู

"โฮ่...นี่เธอถ่ายไว้เยอะเลยนิ" พี่วาฬเลื่อนดูรูปตัวเองแต่ฉันสังเกตเห็นพี่วาฬกำลังจะกดลบรูป "อย่านะค่ะ" ฉันรีบแย่งโทรศัพท์ในมือพี่วาฬทันที

"ทำไม" พี่วาฬถาม

"เอ่อคือว่าฉัน ฉัน " ฉันพยายามคิดหาคำแก้ตัวจนฉันเลิกลั่กไปหมดไม่รู้จะอธิบายยังไง อยู่ดีๆคนที่พึ่งเจอกันวันแรก แต่ดันโดนแอบถ่ายรูปไว้ซะเยอะเลยถ้าเป็นฉันเองต้องไม่ชอบแน่และคิดว่าคนคนนั้นต้องเป็นโรคจิตแน่ที่มาแอบถ่ายรูปฉันแบบนี้

"งั้นก็แล้วแต่ละกัน แค่ไม่ก้าวก่ายชีวิตฉันเกินขอบเขต ก็ตามสบายฉันจะคิดซะว่าเธอเป็นแฟนคลับฉัน" พี่วาฬพูดเสร็จก็เดินออกไป

"ฉันอยากรู้จักพี่ค่ะ" พี่วาฬหยุดเท้าแล้วเอียงหน้ามามองฉัน " ฉันแค่อยากรู้จักพี่มากขึ้น เอ่อไม่ใช่แค่พี่รวมถึงพี่ทีม พี่ต้อง พี่ไวด์ด้วย ฉันแค่...แค่" พี่วาฬหันหน้าไปแล้วก็เดินออกไปโดยที่ไม่พูดอะไร ไม่แสดงสีหน้าอะไร ฉันเลยงงว่าเขารู้สึกยังไงกับคำพูดของฉันเมื่อกี้ ฉันเลยเดินกลับเข้าไปหาพี่เฟิร์ส

(16:30 น.)

มีรุ่นพี่ผู้หญิงเดินเข้ามาพูดด้วยน้ำเสียงน่าฟัง ยิ้มแย้ม

"น้อง ๆ ทุกคนค่ะก่อนกลับบ้านวันนี้พี่ขอความร่วมมือน้องลงไปรวมกันที่ลานหน้าคณะหน่อยนะ พี่มีกิจกรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ อยากให้น้อง ๆ เข้าร่วมหน่อยจ้ะ" รุ่นพี่พูด

ห้ะ กิจกรรมคงไม่ใช่การรับน้องนะ ฉันเคยดูในละคร ในเว็บต่าง ๆ ว่ากิจกรรมรับน้องเป็นอะไรที่โหดมากนึกว่าจะหมดยุครับน้องไปแล้วซะอีก ฉัน มินและฝ้ายเดินลงมาจากตึกพร้อมกับเพื่อนๆคนอื่นๆเห็นว่าเพื่อนสาขาอื่นเริ่มมาต่อแถวกันแล้วพวกเราเลยรีบเดินไปต่อแถว

"สวัสดีครับน้อง ๆ ทุกคน พี่ชื่อพี่เบสนะครับ เป็นประธานรุ่นยินดีต้อนรับน้อง ๆ ที่น่ารักทุกคนเข้าสู่คณะนิเทศศาสตร์นะครับ พี่หวังว่าน้อง ๆ ทุกคนจะได้รับความรู้หลาย ๆ อย่างกลับออกไปเป็นคนที่มีประสิทธิภาพเหมือนกับพี่ ๆ รุ่นก่อนๆที่จบไปน้อง ๆ คงเห็นพี่ที่ยืนอยู่รอบ ๆ ตัวน้องแล้วนะครับ พวกพี่ทุกคนเห็นที่นี้เป็นเหมือนบ้าน ดังนั้นในเมื่อทุกคนเข้ามาอยู่ในบ้านแล้ว พวกเราคือครอบครัวเดียวกันครับมีปัญหาอะไร ไม่เข้าใจอะไรก็สามารถปรึกษาพวกพี่ได้เสมอ เดี๋ยวพี่ ๆ ทุกออกมายืนข้างหน้าแถวน้อง ๆ คนละแถวเลยครับในมือของพี่ ๆ จะมีป้ายห้อยคออยู่เดินถามแล้วเขียนชื่อให้น้องเลยครับ" พวกพี่ ๆ นั่งย่อลงเเล้วค่อย ๆ ถามชื่อพวกเราทีละคน พร้อมกับเอาปากกาเมจิกเขียนลงบนป้ายชื่อให้พวกเราคล้องคอ

"ชื่ออะไรจ้ะ" รุ่นพี่คนสวยถามฉันด้วยรอยยิ้ม

"เพลินค่ะ" ฉันตอบ

"จ้ะ พี่ชื่อพี่ดาวนะ มีอะไรปรึกษาพี่ได้นะ" ทั้ง สวย ใจดี เสียงหวาน รุ่นพี่ทุกคนเป็นกันเองสุด ๆ ไม่เหมือนกับละครที่ฉันดู ไม่เหมือนเหมือนกับเว็บที่ฉันอ่าน โชคดีจริง ๆ ที่เจอรุ่นพี่แบบนี้ หลังจากเขียนป้ายชื่อเสร็จพี่เบสก็ให้คำแนะนำว่าควรทำยังบ้างใช้ชีวิตยังไง คิดยังไงให้เรียนแล้วไม่รู้สึกเบื่อบ้าง เรียนยังไงให้จบ ครูประจำคณะมีใครบ้างพอเสร็จแล้วก็ปล่อยทุกคนกลับบ้าน

(20:30 น.)

"พี่เฟิร์ส" ฉันเดินไปเคาะประตูห้องพี่เฟิร์สอยู่นานเป็นนาทีเลย พี่เฟิร์สก็เดินออกมาเปิดประตูพร้อมชุดคลุม กว่าอยู่ทำไมนานอาบน้ำนี้เอง "" มีอะไรไอ้แสบ มาห้องพี่ทำไม"" ฉันรีบเดินเข้าห้องพี่เฟิร์สเดินไปนั่งขัดสมาธิบนโซฟาให้ห้องปล่อยให้พี่เฟิร์สยืนงง พี่เฟิร์สปิดประแล้วมองหน้าฉันงง

"พี่เฟิร์สปกติเวลาพวกพี่เลิกเรียนแล้วจะทำอะไรกันเหรอ" พี่เฟิร์สทำหน้างงขึ้นไปอีก