ตอนที่ 12 ไม่ชอบขนมถั่วดำ

“เจ้ารีบทูลองค์รัชทายาทสิ” อาการร้อนรนขององค์ชายรองทำให้ โจวอี้เฟยขมวดคิ้ว

“ข้าชื่อว่าเหิงเยว่ เป็นบุตรีของแม่ทัพลู่เพคะ พระมหาจักรพรรดิให้ข้าลองทำขนมถั่วดำ แล้วนำมาให้องค์รัชทายาทเสวยดูเพคะ” หญิงสาวพูดด้วยท่าทางอ่อนหวาน สมกับเป็นคนของวังหลวงที่ถูกขัดเกลานิสัยมาดีแล้ว กิริยาอ่อนช้อยแฝงด้วยความนอบน้อมเป็นธรรมเนียมสืบสานกันมารุ่นสู่รุ่น

“องค์ชายรอง เจ้ารู้จักนางด้วยเหรอ” สองเท้าเลื่อนเข้ามาหา พลางสำรวจใบหน้าเรียวเล็กของหญิงสาวอย่างถี่ถ้วน ก่อนละสายตาจากนางแล้วหันมาเอาคำตอบจากองค์ชายรอง

“ข้ารู้จักนางเมื่อไม่นานมานี้” องค์รัชทายาทเพียงพยักหน้ารับรู้ ก่อนปรายตามองใบหน้าของโฉมงามเป็นครั้งสุดท้าย

“เจ้าวางถาดขนมไว้ตรงนั้น แล้วจงรีบออกไป ข้ามีความสำคัญจะปรึกษากับองค์ชายรอง” น้ำเสียงพร้อมด้วยกิริยาราบเรียบ ยังคงแสดงออกอย่างห่างเหิน ไม่มีท่าทีอยากใกล้ชิด หรือทำความรู้จักเพิ่มเติมแม้แต่น้อย องค์ชายรองสังเกตสีหน้าของเหิงเยว่ที่แปรเปลี่ยนอย่างผิดหวัง ก่อนจะทูลลาองค์รัชทายาทแล้วเดินจากไปอย่างเงียบๆ

โจวอี้เฟยหันกลับมายังสระน้ำมรกตเช่นเดิม ทอดสายตาไปยังหมู่มวลพฤกษาต่างๆ ที่พากันพร้อมใจออกดอกแสดงความสดใส

“องค์ชายรอง”

“พ่ะย่ะค่ะ”

“บางทีข้าอาจใช้งานเจ้ามากเกินไป จนไม่มีเวลาส่วนตัว นับจากนี้ข้าจะออกตามหาท่านผู้เฒ่าด้วยตัวข้าเอง”

“แต่มันอันตรายเกินไป หากเกิดอะไรขึ้นกับท่าน แคว้นของเราจะมั่นคงได้อย่างไร”

“เจ้าอย่าลืมสิ ข้าสำเร็จวิชาเวทขั้นเจ็ด สามารถไปไหนมาไหนเพียงแค่อึดใจเดียว และหากถึงคราวชะตาฟ้าลิขิตให้ข้าต้องจบชีวิต แคว้นก่งเหว่ยก็ยังมีเจ้าอีกคน ที่สามารถเป็นองค์รัชทายาทแทนข้าได้”

“ข้ามิบังอาจ” องค์ชายรองแสดงอาการหวาดหวั่นออกมาอย่างเห็นได้ชัด เพราะไม่คิดเทียบบารมีด้วยตั้งแต่แรกเริ่ม

“แม้เจ้าจะเกิดจากพระสนม แต่เมื่อถึงเวลานั้นจะมีเพียงเจ้าที่รับตำแหน่งต่อจากข้า มันคือความจริงที่มิอาจเปลี่ยนแปลง ดังนั้นขออย่าได้กังวล มหานครของเราจะยังคงมั่นคงสืบไป” องค์รัชทายาทพูดจบจึงหันพระพักตร์กลับมาสังเกตสีหน้าขององค์ชายรอง ก่อนปล่อยยิ้มแล้วหันไปยังถาดขนมที่แม่นางเหิงเยว่นำมาวางไว้

“ขนมนั่น ข้ายกให้เจ้าทั้งหมด เพราะข้าไม่ชอบขนมถั่วดำ มันหวานเกินไป” ว่าแล้วพลังเวทจึงวูบขึ้นที่มือ ก่อนร่างขององค์รัชทายาทจะหายวับไปกับตา องค์ชายรองยืนนิ่งทบทวนทุกอย่างเงียบๆ ครู่หนึ่งก่อนหันกลับมายังขนมถั่วดำที่ว่า เขาค่อยๆ หยิบขึ้นมา หวนนึกถึงสาวงามผู้เป็นเจ้าของขนมนี้