ตอนที่ 4

“ชิ!”

“โอ๋~ไม่งอนนะครับคนสวย”

คนตัวเล็กตุ้ยนุ้ยที่งอนแก้มป่อง กอดอกเบือนหน้าหนีอยู่ในอ้อมแขนไหญ่ของผู้เป็นสามีที่อุ้มตนออกมาจากห้องนํ้า โดยบนร่างกายของสองคนคู่รักนั้นมีเพียงผ้าขนหนูผืนขาวบางๆปกคลุมเอาไว้ ตอนนี้ธิดานั้นไม่ต่างอะไรจากเด็กสามขวบที่งอนพ่อตอนไม่ได้กินขนมเลยแม้แต่น้อย

“ก็เค้าบอกไห้เฟียทำเบาๆอ่ะ ไอคนใจร้าย ไม่เบาไห้กันเลย มันเจ็บนะเว้ย”

“โอ๋~ขอโทษค้าบ~”

“ฮึ่ม!”

“ก็เมียเค้าน่าเอาเองอ่ะ ใครมันจะไปอดใจไหว”

ฟอด!

พูดเสร็จมาเฟียได้วางภรรยาสาวลงบนเตียงไหญ่อย่างเบามือก่อนที่จะโน้มตัวลงไปฟัดแก้มนุ่มนิ่มด้วยความหมั่นเขี้ยว

“รอนี่แปปนะครับ เดี๋ยวเค้าไปเอาไดร์มาเป่าผมไห้”

ธิดาเบะปากมองใบหน้าหล่อเหลาตรงข้ามตาแป๋วโดยไม่ตอบอะไร เมื่อคนตรงหน้าเห็นพฤติกรรมอนน่ารักของภรรยาจึงอดที่จะยิ้มขำออกมาไม่ได้ มาเฟียขำเบาๆก่อนที่จะเดินไปเอาไดร์เป่าผมสีนํ้าเงินที่ตั้งเอาไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง แต่เมื่อเค้าหันมาก็ต้องขำเข้าไปกันไหญ่กับภรรยาที่นั่งอยู่ในผ้าห่มผืนไหญ่เบอเร่อที่คลุมร่างกายตนเธอเอาไว้จนมิด มีแต่ใบหน้าจิ้มลิ้มที่โผล่ออกมาไห้เห็น ซึ่งทำไห้ธิดานั้นเหมือนกับคิตตี้น้อยที่น่ารักน่าเอ็นดูซะเหลือเกิน

“ที่ร้าก!เธอทำอะไรครับนั่น”

ชายหนุ่มรีบเดินมาหาคนตัวเล็ก พร้อมขำไม่หยุด

“อย่ามาขำนะ!”

“ครับๆไม่ขำ มาเดี๋ยวเค้าเป่าผมไห้”

“รีบๆสิ หนาว”

“คร้าบ”

มาเฟียหยิบผ้าที่คลุมหัวคนตัวเล็กเอาไว้ออกก่อนที่จะเริ่มเป่าผมไห้เธอ

“เฟียจะมาเค้าไปเที่ยวไหน”

หลังสองคนคู่รักจัดการกับธุระส่วนตัวเสร็จ ณลานจอดรถกลางบ้าน หลังจากที่ชายหนุ่มปิดประตูรถไห้กับหญิงสาว จึงเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ เมื่อมาเฟียเพิ่งเปิดประตูเข้ามานั่งยังไม่ทันที่จะได้สตาร์ทรถ ธิดาที่นั่งรออยู่ตรงข้างเอ่ยถามขึ้นด้วยความตื่น

“เฟียจะพาเค้าไปเที่ยวไหนหรอ”

“บอกก็ไม่เซอไพรส์สิ”

“มันขนาดนั้นเลยหรอ”

“หึ”

มาเฟียที่จดจ่ออยู่กับการขับรถ เค้าขำเบาๆในลำคอโดยไม่ได้กล่าวตอบคนตัวเล็ก

“ร้านอาหาร?”

หญิงสาวที่นั่งตาแป๋วคอยลุ้นอยู่กับที่ๆคุณสามีจะพาไป แต่เมื่ออยู่ๆรถถูกจอดอยู่หน้าร้านอาหารหรูที่ทั้งสองเคยมาเดทกันบ่อยๆตอนที่ยังไม่ได้แต่งงาน ธิดาเอียงหัวมองเข้าไปในร้านก่อนที่จะหันมาถามสามีที่รัก ด้วยความสงสัย ที่เค้าบอกเซอไพรส์คือจะตั้งใจพามารับประทานอาหารในร้านประจำนี่หรอ

“ใช่ครับ ร้านอาหาร”

ธิดามองผู้เป็นสามีตาแป๋ว โดยไม่ตอบอะไร สมองเล็กๆของเธอยังคงประมวลผลกับสิ่งตรงหน้า เพราะมันไม่เหมือนกับสิ่งที่เธอได้คาดเดาเอาไว้

“หึ เป็นอะไรครับ ก็เรายังไม่ได้ทานมื้อเช้า เดี๋ยวทานข้าวก่อนค่อยไปไง”

ชายหนุ่มขำออกมากับท่าทางภรรยาสาวของตน เวลาที่มีเธออยู่ข้างๆ มักจะมีแต่รอยยิ้มแห่งความสุขบนใบหน้าหล่อคมของมาเฟีย สตรีผู้นี้เติมเต็มความสดใสไห้กับเค้าได้ทุกเมื่อเลยเสียจริง

“เฟียขา~ดาอยากกินไอศครีม”

ทันทีที่เข้าไปนั่งในร้าน เมื่อเห็นผู้เป็นสามีเพิ่งจะเปิดดูเมนู เสียงออดเสียงอ้อนก็ได้พูดขึ้น มาเฟียเงยหน้ามองภรรยาสาวก็เห็นเธอทำตาใสปิ๊งๆอ้อนเหมือนลูกแมวน้อย ชายหนุ่มต้องเบือนหน้าหนีทันที เมื่อเค้าไม่สามารถต้านใบหน้าออดอ้อนนั้นได้

“ได้ครับ”

มาเฟียตอบเธอด้วยนํ้าเสียงแสนอ่อนโยนเอาใจผู้เป็นชายา

“จริงหรอคะ!”

หญิงสาวถึงกับยิ้มหน้าบานดีใจจนหุบฟันไม่อยู่

“แต่…ดาต้องกินข้าวก่อน”

เมื่อได้ยินคำตอบท่อนสุดท้าย ธิดาถึงกับหุบยิ้มไม่ทัน จากที่ยิ้มดีใจกลับหงอยเป็นลูกแมวน้อย

“ชิ!”

“เดี๋ยวดากินข้าวเสร็จปุ๊บ เฟียจะสั่งไห้ปั๊บเลย ดีมั้ยครับ”

ชายหนุ่มขำเบาๆกับท่าทางของเธอ ในสายตาเค้า ไม่ว่าสตรีคนนี้จะทำอะไรมันก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูไปซะหมด

“ก็ด่ะ!”

ชายหนุ่มยิ้มไห้กับหญิงสาวที่นั่งกอดอกไม่พอใจอยู่ตรงหน้าเค้า ก่อนที่จะก้มมองดูเมนูอีกครั้ง เค้าไม่ต้องถามเธอเลยด้วยซํ้าว่าเธออยากกินอะไร มาเฟียรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับภรรยาตัวเอง แต่มื้อเช้าทุกมื้อเค้าจะเป็นคนจัดการไห้เธอตลอด เพราะมันเป็นมื้อสำคัญและเค้ามักจะสั่งแต่ของมีประโยชน์ไห้กับเธอเสมอ มาเฟียนั้นเอาใจภรรยาสาวทุกเรื่อง แต่ยกเว้นเรื่องนี้ ธิดาขัดเค้าไม่ได้เลยจริงๆ

ไม่นานนักหลังสั่งไปหลายๆเมนู อาหารก็ได้มาเสริฟ

“ดากินปลานี่สิ ของโปรดดาเลยนะ เดี๋ยวเฟียเอาก้างออกไห้”

เธอไม่ต้องบอกเค้าก็ทำไห้เธอตลอด ธิดายิ้มเบาๆมองดูคนรักที่ตั้งใจเอาก้างออกไห้กับเธอ

“อ่ะ อ้าปากเดี๋ยวเฟียป้อน”

“เค้ากินคนเดียวก็ได้ ไม่ใช่เด็กสะหน่อย”

หญิงสาวพูดพล็อยจะแย่งช้อนในมือคุณสามี

“อย่าดื้อสิครับ อ้าปากเร็ว”

ชายหนุ่มก็ยังดื้อดึงที่จะป้อนไห้กับภรรยาสาว จนธิดาต้องยอมไห้เค้าป้อนตามที่ต้องการ ตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกเหมือนว่ามาเดทกับสามี แต่กลับเหมือนว่าพ่อพาลูกสาวสามขวบมากินข้าวข้างนอกยังไงอย่างนั้น