ฉลามคลั่ง 7

กุก กัก พรึ่บบ ตุบบบ!!!

"เชี้ย! แม่ง ป๊ายังไม่กลับจากสิงค์โปรอีกเหรอวะ โอ้ย!" ร่างสูงปีนข้ามรั้วบ้านหลังใหญ่ที่มีเนื้อที่หลายไร่ อย่างทุลักทุเล

ฉลามที่ถูกไหมแพรไล่มานอนนอกห้อง หวังกลับมาพึ่งบารมีป๊าตัวเอง แต่กลับมาถึงบ้าน กลับไม่สามารถเข้าบ้านได้ แถมต้องเสียนาฬิกาRolex สุดหรูของตัวเองเป็นค่าแท็กซี่200 กว่าบาทนั่นอีก เพราะไม่มีใครอยู่จ่ายค่ารถให้เขาเลยสักคน

"ป๊าไปไหนวะเนี้ย" ฉลามเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงเข้ามาในบ้าน คนในบ้านหายไปไหนหมด ทั้ง รปภ. แม่บ้าน ป๊าของเขาเอาไปด้วยรึไง ทำไมไม่มีใครอยู่สักคน นี่ยังไม่มืดเลยนะ ไม่น่าจะนอน จนไม่ได้ยินเสียงเขากดออดหน้าบ้าน

"คุณหนู มาได้ไงคะ" แม่นมร่างท้วมของฉลาม เดินอย่างเร่งรีบมาทางเขา

"อย่ารีบครับแม่จ๋า เดี๋ยวล้ม หลามปีนมาอะ กดกริ่งตั้งนานไม่มีใครเปิด" ร่างที่สูงกว่ารีบเดินไปพยุงร่างแม่นมของตัวเองทันที

"ปีนเลยเหรอค่ะ พอดีแม่เข้าห้องน้ำอยู่ค่ะ เสี่ยไม่อยู่นะคะคุณหนู ไปสิงโปรค์ กลับมาตอนเย็น วันที่มีงานเลี้ยงเลยค่ะ" แม่นมอธิบายพลางหอบนิดๆ จากการเดิน

"อืออ คนอื่นไปไหนหมด ทำไมอยู่คนเดียว อันตราย"ร่างสูงถามดุๆ อย่างเป็นห่วง ที่บ้านหลังใหญ่นี้เหลือแม่นมคนเดียว

"เดี๋ยวตอนค่ำมี รปภ.มาค่ะ ส่วนคนอื่นๆ มาเช้าเย็นกลับเหมือนปกติ ส่วนนุ่ม กับอิง ถูกเสี่ยวานให้ไปทำความสะอาดบ้านหนูนิล " แม่นมพูด ก่อนจะนั่งลงพัก ตามแรงของฉลาม เมื่อพากันเข้ามาในตัวบ้านแล้ว

"ไปยังไงมายังไงคะ คุณหนู คุณแพรไล่กลับมาเหรอคะ ทำอะไรให้เธอเสียใจมาอีกละคะ" คนที่เข้าไปนอนบนตักแม่นม เบะปากทันที ที่แม่นมของตัวเอง เหมือนจะตำหนิ ที่เขาทำให้ไหมแพรไล่กลับมาบ้าน ไม่คิดจะโทษคนตัวเล็กที่เป็นคนไล่เขาออกมาเลยสักนิด

"โหย! แม่จ๋าอะ ไม่เคยจะโทษยัยตัวเล็กนั่นเลย อะไรๆ ก็โทษหลาม นี่หลามแทบจะไม่ใช่ลูกแล้วนะ" คนตัวโตแสร้งพูดไปอย่างนั้นแหละ ไม่คิดโทษเธอเหมือนกัน เพราะเขาทำตัวเองทั้งหมด

"ก็ทุกทีที่คุณหนูกลับมา ก็มีแต่โดนหนูแพรไล่กลับนี่คะ ปกติกลับมาบ้านแต่ละที ยากเย็นจะตาย"แม่นมลูบหัวคนที่หนุนตักเบาๆ ด้วยความรัก

แม่นม คือคนที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็ก ช่วงที่เขาอายุได้ 4-5 ขวบ ท่านช่วยกันเลี้ยงเขากับแม่ที่เขารัก ก่อนที่ท่านจะได้เลี้ยงเองคนเดียว ในอีกปีต่อมา เพราะแม่กับน้องที่อยู่ในท้อง โดนคนที่มันจะเล่นงานป๊าของเขา ฆ่าตาย ทั้งๆ ที่แม่เพิ่งจะท้องได้แค่5เดือน

ฉลามกำมือแน่นอย่างเจ็บปวดเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ รู้ว่างานของพ่อมันอันตราย แต่มันช่วยไม่ได้เพราะมันเป็นสิ่งที่ตกทอดมาจากสายเลือด

เสี่ยมังกรเป็นลูกครึ่งไทยสิงค์โปร สมัยก่อนปู่ของเขาทำบ่อนที่สิงค์โปร พอท่านเสียก็ยกทั้งหมดให้พ่อที่เป็นลูกคนเดียว ธุรกิจขยับขยายไปอย่างรวดเร็ว เมื่อพ่อเขารับมันมา และทุกอย่างมันก็ขัดแข้งขัดขา พวกที่เปิดบ่อนเหมือนกัน

แต่ป๊าของเขาค่อนข้างโหด อะไรที่ขวางทางพ่อเขา ท่านไม่เคยเอาไว้ ตอนนั้นเสี่ยมังกร ถือว่าเป็นคนที่โคตรจะโหดเหี้ยม ฆ่าคนเป็นผักเป็นปลา แต่ก็ไม่ใช่ฆ่าแบบไม่มีเหตุผล เพราะท่านเป็นคนยุติธรรมพอ

ป๊าขยับขยายสาขามาที่ไทย เพราะที่สิงค์โปรมันโตจนไม่สามารถโตได้อีกแล้ว พื้นที่มันจำกัด พอขยายมาที่ไทย ป๊าก็เปลี่ยนรายได้ทั้งหมดของที่นี่ ไปลงทุนธุรกิจอื่น เพราะเงินพวกนั้น มันค่อนข้างที่จะบริหารยากกว่าตอนอยู่ที่สิงค์โปร

ป๊าเอาเงินลงทุนเปิดร้านรถสุดหรู ธุรกิจสินเชื่อขนาดใหญ่ สนามแข่งที่ฉลามชอบ โรงแรม และอีกหลายๆ อย่าง ป๊าบอกว่ามันเป็นการเปลี่ยนเงิน ให้อยู่ในรูปแบบของธุรกิจ มันง่ายต่อการตรวจสอบ และเขาก็มารู้ตอนโตนี่ละ ว่ามันหมายถึงการฟอกเงินสีเทาให้ขาวสะอาด

ป๊าบอกว่าทำแบบนี้ก็เพื่อฉลาม กับแม่และน้องที่จะเกิดมา จะได้ไม่ลำบาก ท่านจะทำให้ทางที่ฉลาม จะเดินในภายภาคหน้าสะอาดที่สุด ให้เส้นทางนองเลือดมันจบแค่รุ่นของป๊า

แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ เมื่อวันนึงป๊าที่วางมือจากการฆ่าคนมานาน ลุกขึ้นจับปืนด้วยตัวเอง ไปตามล่าหาตัวคนที่ฆ่าแม่กับน้อง

ทางที่คนเป็นพ่อ หวังจะให้เขากับน้องเดินอย่างขาวสะอาด มันนองไปด้วยเลือดคน และเลือดของน้องกับแม่ และสุดปลายทางนั้น มันเหลือแค่เขากับพ่อ ที่ต้องเดินผ่านมันไป อย่างยากลำบาก

"ร้องไห้ทำไมคะคุณหนู ไม่ร้องนะคะ" แม่นมพูดขึ้น พลางลูบหัวเขาแรงขึ้น ทันทีรับรู้ถึงแรงสะอื้นของคนที่นอนอยู่บนตัก เขาไม่อยากกลับบ้าน เหมือนๆ กับที่นักรบ เพื่อนของเขาไม่อยากกลับบ้านนั่นแหละ เพื่อนเพียงคนเดียวของฉลามก็เกลียดบ้าน เพราะเสียพ่อแม่และน้องไปด้วยอุบัติเหตุตอนอายุ 15

ส่วนเขาเอง ก็เสียแม่และน้องที่อยู่ในท้องไปตอนอายุเพียง 6 ขวบ เขาตอนนั้นไม่ค่อยรู้อะไร ยังเสียใจมากๆ เลย ก็เลยเข้าใจความรู้สึกสูญเสียของเพื่อนตัวเองดี

"ผม คิดถึง" ร่างสูงที่อยู่บนตักของคนที่เคารพรักเหมือนแม่ พูดแค่นั้น พลางปล่อยน้ำตาให้ไหลเหมือนเดิม

"คิดถึงได้ค่ะคุณหนู มันดีมากเลยนะคะ ที่เรายังมีคนให้คิดถึง อย่าเสียใจไปเลยนะคะ แม่จ๋าอยู่ตรงนี้แล้วค่ะคุณหนู" แม่นมพูดพลางปล่อยให้น้ำตาร่วงหล่นไปอีกคน ท่านรู้ดีว่าคนตัวโตหมายถึงอะไร

"แล้วนี่ไม่โทรหาคุณแพรหน่อยเหรอคะ ปล่อยเธอไว้คนเดียวแบบนี้ จะไม่เป็นอะไรเหรอคะ" แม่นมยังคงห่วงไหมแพรเสมอ เพราะท่านก็เอ็นดูเธอพอๆกับคนตัวโต ที่ไม่รู้จักโตอย่างฉลาม

"ครับ เดี๋ยวหลามโทร ให้เธอปรับอารมณ์สักหน่อยครับ หลามสร้างเรื่องให้เธอโกรธขนาดนั้นคงไม่หายง่ายๆ หรอก" คนมีความผิดบอกเบาๆ

"ไปทำอะไรคุณแพรละคะ หืม? คุณหนูนี่น่าตีมากๆ เลยค่ะ"แม่นมไม่พูดเปล่า แต่ตีที่ไหล่หนาจริงๆ และไม่คิดจะตีเบาด้วย

"โอ้ย! แม่จ๋าอะ ก็แค่แกล้งให้หึงเท่านั้นแหละ ยัยนั่นไม่เคยหึงหวงหลามเลย" ใบหน้าหล่อเหลาพูดพลางทำปากยื่น ให้คนตัวเล็กที่อยู่คอนโด

"จะไปแกล้งแบบนั้นทำไมคะ ที่คุณแพรไม่หึงเพราะคุณแพรเธอเชื่อมั่นในตัวคุณหนูไงคะ แล้วนี่คุณหนูแกล้งแบบนี้ ถ้าคุณแพรเธอทำบ้างคุณหนูจะรู้สึกยังไง"แม่นมดุแทนคนตัวเล็ก

"ครับๆๆ ผมไม่ทำแล้ว และถ้าแพรทำ ผมเอาตายเลยครับ" ร่างสูงพูดจบก็ลุกขึ้นยืน แต่คำว่าเอาตายของเขา มันไม่ใช่การทำร้ายร่างกาย แต่เขาจะเอาเธอตาย ด้วยร่างกายของเขานั่นแหละ

"ผมไม่กินข้าวเย็นนะ กินมาแล้ว แต่ดึกๆ ขออะไรสักหน่อยนะครับ ผมไปเคลียร์งานก่อน"

ร่างสูงบอกแม่นมแล้วเดินขึ้นห้องไปทันที อยู่นานไม่ได้เดี๋ยวโดนบ่นหูชา เห็นเขาลอยไปลอยมาอยู่กับไหมแพร ตลอด แต่ฉลามก็มีงานมีการทำ และยังเยอะด้วย เพราะว่ารวยนั่นแหละ แต่สำหรับเขามันโคตรเหนื่อย