ฉลามคลั่ง 6

"อ่อ! ครับน้องแก้วนี่เองดีใจจังที่ได้เจอ กลับมาอยู่ไทยแล้วเหรอครับ เจอคราวนี้สวยจนจำไม่ได้เลยนะครับ" ฉลามพูดพลางปรายตามองมาทางไหมแพร ที่ยืนอยู่ด้านหลังผู้หญิงที่เข้ามาทัก แววตาเขาวับวามขึ้นทีนึง แต่ยังพูดกับผู้หญิงคนนั้นด้วบใบหน้ายิ้มแย้ม

"แหม๋เสียดายนะครับที่ตอนนั้น เราไม่ได้เกี่ยวดองกัน ถ้าพี่รู้ว่าโตแล้วสวยขนาดนี้ พี่คงไม่ปล่อยน้องแก้วไป" ฉลามยังคงพูดด้วยน้ำเสียงหยอกเย้าคนตรงหน้า

ไหมแพรมองภาพตรงหน้าด้วยใจกระตุกวูบ ก่อนที่มันจะชาไปนิดนึง

"ขอทางได้ไหมคะ พอดีมันเกะกะทางเดิน" น้ำเสียงเย็นชาพูดออกไป ก่อนที่ร่างบางจะเดินผ่านฉลามกับผู้หญิงคนนั้นไปอย่างไว โดยที่ไม่มองหน้าใครเลยสักคน

ไหมแพรไม่คิดจะรอฉลามเลยสักนิด เธอเดินออกมาจากห้างทันที ก่อนจะขึ้นรถที่จอดอยู่ แล้วขับกลับไปเลย

เธอไม่เคยทิ้งฉลามเลย นี่ครั้งแรก

คนที่ขับรถกลับคอนโดอยู่ตอนนี้ กำลังหวั่นไหวรุนแรง กับท่าทีวันนี้ของฉลาม ฉลามที่ไม่เคยสนใจใครเลยนอกจากเธอ ตอนนี้เขากำลังสนใจคนอื่น

ตลอด 3 ปีที่ผ่านมา ฉลามไม่เคยทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าเธอ เธอเลยวางใจ และไม่เคยแสดงความหึงหวงออกไปเลย เพราะเชื่อใจเขามาตลอด ว่าเขาจะไม่ทิ้งไป เพราะทะเบียนสมรสที่มีลายเซ็นของเขา แล้วตอนนี้ละ เขาจะทิ้งเธอไหม ต่อให้เธอมีลายเซ็นนั่นของเขา บนกระดาษสำคัญก็ตาม เขาจะทิ้งเธอไปหาคนอื่นไหม

ใบหน้าหล่อเหลามองตามร่างของไหมแพร ที่เดินผ่านไปอย่างเฉยชา ด้วยหัวใจที่กระตุก เขาแกล้งเธอแรงไปใช่ไหม ก็แค่อยากแกล้งให้เธอหึงบ้าง

"ขอตัวนะครับ" ฉลามพูดกับคนตรงหน้าอย่างเฉยชาทันทีที่ไหมแพรเดินจากไป จนคนตรงหน้ามีสีหน้าสงสัย กับการเปลี่ยนไปที่กระทันหันของเขา

"เอ่อ พี่ฉลามเป็นอะไรไปคะ" เธอถามอย่าง งงๆ

"ไม่ต้องเสือกครับ" ฉลามพูดแล้วถือถุงของ ที่จ่ายเงินแล้วเดินตามไหมแพรไปทันที ไม่หันไปมองผู้หญิงที่คงหน้าเสียทันทีที่ได้ยินคำตอบเขา

เขาไม่คิดจะพูดดีกับใครหรอก ยกเว้นไหมแพร แต่ที่ทำเมื่อกี้ เพราะอยากให้เธอหึงหวงเขาบ้าง ไม่ใช่เห็นเขาเป็นของตาย

ที่ผ่านมา 3 ปี เธอนั่นไม่เคยแสดงออกว่าหึงหวงเขาเลย หรืออาจจะเป็นเพราะฉลาม ไม่มองใครเลยนอกจากเธอ เธอจึงไม่แสดงหน้าตาแบบวันนี้ให้เขาได้เห็น

หน้าตาที่แสดงออกถึงความหึงหวงนั่น ที่ฉลามเห็นมันแค่แว่บเดียว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าตาเย็นชา ที่เธอชอบทำเวลาจริงจัง

ฉลามเดินคิดจนมาถึงบริเวณลานจอดรถ ที่จอดมันไว้ตอนไหมแพรขับมาด้วยกันกับเขา ตำแหน่งจอดรถ ที่เขาจำได้ดี แต่ตอนนี้มันว่างเปล่า

"โธ่แพร! แล้วหลามจะกลับยังไง" ไหมแพรขับรถไปแล้ว โดยทิ้งเขาไว้ที่นี่ ร่างสูงเลยต้องเดินหูลู่หางตก กลับมาหน้าห้างเพื่อเรียกรถแท็กซี่กลับคอนโด

"ยัยบ้า กล้าทิ้งหลามง่ายๆ ได้ไง" ใบหน้าหล่อเหลาบ่นเธอตลอดทาง ที่กลับคอนโด ใช้เวลาไม่นานรถแท็กซี่ ก็จอดลงหน้าคอนโด

"ยัยตัวแสบบ โทรก็ไม่รับ กระเป๋าตังก็อยู่กับตัวเอง ดีนะแอบจิกตังไว้ 100 กับเหรียญอีก50 ไม่งั้นได้โดนพี่แท็กซี่ย้ำแน่" ร่างสูงบ่นเมื่อมาถึงคอนโดแล้ว

เขาโทรหาไหมแพร ให้ออกมาจ่ายตังค่าแท็กซี่ให้ แต่โทรตั้งหลายสายเธอก็ไม่รับ กระเป๋าเงินเขาอยู่กับเธอ ส่วนบัตรเครดิตที่ติดมือนั่น พี่แท็กซี่ไม่รับ ดีที่เขาค้นเจอเงินในกระเป๋ากางเกงกับเหรียญนิดหน่อย ไม่งั้นโดนแท็กซี่ฆ่าปาดคอแน่ๆ

ร่างสูงเดินมาหยุดหน้าห้องแล้ว กดกริ่งไปตั้งนานเธอก็ไม่ยอมมาเปิด จึงทำใจกล้าเอ่ยเรียกเธอหน้าห้อง

"แพร เปิดประตูให้หลามหน่อย หลามมาแล้วจ้าา " ร่างสูงพูดอย่างคนสำนึกผิด ตอนนี้ยัยตัวแสบไม่ยอมมาเปิดประตูให้เขาเลย กดกริ่งไปตั้งนาน คีการ์ดก็อยู่ในกระเป๋าตัง แต่ทุกอย่างยังคงเงียบสนิท

"แพร หลามผิดไปแล้ว เปิดประตูที หลามเมื่อยขาแล้วนะ" เขาพูดก่อนที่ประตูจะเปิดออกมานิดๆ ร่างสูงรีบเอามือไปจับไว้ และดันมันออกทันที เมื่อมันทำท่าจะปิดลง แต่มันเปิดออกไม่ได้ เพราะเธอเอาโซ่ที่ใช้ล็อกข้างใน คล้องไว้อีกที

"เอาชุดมา แล้วนอนข้างนอก" เขาได้ยินแต่เสียงเธอ แต่ไม่เห็นตัวเธอเลย

"ได้ไงแพร ถ้านอนนอกแล้วหลามจะกอดใคร" น่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน นาทีนี้ต้องอ้อนไว้ก่อน เมียจะได้ใจอ่อนยอมให้เข้าไป

"ไปกอดน้องแก้วคนสวยสิคะ" ปึ่ง

เธอเอื้อมมือมาคว้าถุงชุดไป ก่อนจะปิดประตู ดีนะที่เอามือออกทัน ไม่งั้นมือเขาได้หักแน่ๆ

อะไรวะ! แล้วจะนอนไหนละทีนี้ เล่นจนได้เรื่อง เขาไม่โกรธเธอหรอก เพราะถ้าเป็นเขาๆ ก็จะเป็นแบบเธอนั่นแหละ แต่เขาจะไม่ไล่ให้เธอนอนนอกห้องหรอกนะ เขาจะกดเธอกับเตียงซัก 2-3 วัน ถ้าเธอคิดมีคนอื่น

"แพร งั้นหลามไปนอนบ้านป๊านะ นอนนอกห้องมันเหงาอะ" ฉลามบอกเธอทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอยังอยู่ที่เดิมไหม

ร่างสูงเดินลงไปเรียกรถแท็กซี่อีกครั้ง เพื่อมุ่งหน้าสู่บ้านของคนเป็นพ่อ คืนนี้เขาคงต้องนอนที่นั่น แม้จะอยากนอนกับเธอ แต่เอาไว้ให้เธอหายโกรธก่อนละกัน