บทที่ ๖

กิจกรรมช่วงเช้าในวันนี้ คุณหญิงจารุวรรณพาเพียงดาวไปพบผู้ใหญ่ซึ่งเป็นผู้สนับสนุนงานโชว์ผ้าไหมเพื่อการกุศลที่จะเกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้ โดยสมาคมของคุณหญิงฯ เป็นผู้จัดงานเอง

จากนั้นก็ตรงที่ร้านขายเครื่องเพชรซึ่งเป็นร้านประจำ เพื่อรับชุดเครื่องเพชรที่สั่งทำไว้เป็นพิเศษ สำหรับนำไปร่วมประมูลในงานคืนนี้ด้วย และที่สุดท้ายก็คือปลายทางที่คุณหญิงท่านนัดกับหลานชายเอาไว้

“สวัสดีค่ะคุณหญิง”

สาวประเภทสองเจ้าของร้านออกแบบและตัดเสื้อผ้าแบรนด์ดังที่คุณหญิงใช้บริการเป็นประจำ รีบออกมาให้การต้อนรับเป็นอย่างดี

“ชุดที่ให้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”

คุณหญิงจารุวรรณเป็นคนรอบคอบ ทุกอย่างที่คิดจะทำท่านจะวางแผนเอาไว้เป็นอย่างดี เช่นงานในค่ำคืนนี้ท่านได้คิดเอาไว้แล้วว่าจะต้องให้มาร์คัสกับเพียงดาวไปด้วยกัน ด้วยเจตนาที่จะเปิดตัวทั้งคู่ เพราะแน่นอนว่างานแบบนี้ต้องมีนักข่าวมาร่วมงานด้วย และกันพลาดคุณหญิงฯ ท่านยังจ้างนักข่าวสายธุรกิจให้ทำข่าวทั้งคู่เป็นการส่วนตัวอีกด้วย

“เรียบร้อยแล้วค่ะ... รอน้องดาวลองชุดเพื่อดูความเรียบร้อยอีกทีแค่นั้นค่ะ”

เจ้าของร้านรีบตอบ

“ไปหนูดาวไปลองดูว่ามันพอดีไหม ฉันให้เจ๊กวางตัดชุดให้ตามสัดส่วนเดิม ไม่รู้ว่าจะยังพอดีอยู่ไหม ถ้าแน่นไปหลวมไปจะได้แก้ได้ยังพอมีเวลา”

“จริง ๆ ถ้าคุณหญิงบอกดาวตั้งแต่แรก ดาวก็เตรียมชุดมาเองได้ค่ะ ไม่ต้องตัดชุดใหม่ก็ได้ค่ะ”

“ได้ที่ไหนกัน งานนี้นักข่าวมาไม่น้อย เป็นตัวแทนฉันจะมาใส่ชุดเดิม ๆ ได้ยังไงกัน ไป ๆ ไปลองชุด ต้องแก้ตรงไหนเจ๊กวางจะได้จัดการให้”

คุณหญิงฯ ดุนหลังหญิงสาวให้เดินตามเจ้าของร้านไป

เพียงดาวหายเข้าไปในห้องแต่งตัวกับเจ๊กวางเจ้าของร้านได้ไม่นาน มาร์คัสก็มาถึงร้านพอดี

“คิดว่าจะไม่โผล่มาซะแล้ว”

คุณหญิงฯ รู้ดีว่าหลายชายไม่มีทางผิดนัด แต่ก็แสร้งทำเป็นเหน็บไปอย่างนั้น เพราะรู้ดีว่าเจ้าตัวดีนั้นไม่เต็มใจ

“คุณยายก็รู้ว่าผมปฏิเสธคุณยายไม่ได้”

ชายหนุ่มแสร้งทำเป็นโอดครวญ สายตาพลันกวาดมองหาใครบางคนที่จริงๆ แล้วน่าจะต้องอยู่ข้างๆ ผู้เป็นยายเขา ณ ตอนนี้ ทว่ากลับไม่เห็นเจ้าหล่อนอยู่ตรงนี้

“น้ำค่ะ” เมื่อเห็นมีแขกมาใหม่เด็กในร้านก็รีบนำน้ำดอกอัญชันมาเสิร์ฟให้ทันที

“แล้วนี่แม่นั่น...”

“น้องดาว”

คุณหญิงฯ แทรกขึ้นทันที

“นั่นแหละ ไปไหนซะล่ะ ทำไมถึงไม่อยู่กับคุณยาย”

ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ผู้เป็นยายแล้วหยิบหนังสือพิมพ์ประจำวันขึ้นมาอ่าน แสดงให้ผู้สูงวัยรู้ว่าที่ถามนั้นเป็นการถามเพราะมารยาทไม่ได้อยากรู้จริงจัง

“นั่นไง... มานั่นแล้ว”

“มาแล้วค่ะ... น้องดาวหุ่นไม่เปลี่ยนเลยค่ะ ใส่ชุดได้พอดีเลยค่ะคุณหญิงฯ... อ้าวคุณมาร์คัส สวัสดีค่ะ ดีเลยค่ะจะได้ลองชุดพร้อมกันเลยจะได้รู้ว่ามันเหมาะกันไหม”

เจ้าของร้านบอกคุณหญิงฯ สายตาพลันได้เห็นมาร์คัสเข้าก็รีบบอกให้ลองชุดเลยทีเดียว

“ไปสิตามาร์คนั่งตาค้างอยู่ได้”

ครู่เดียวที่เจ๊กวางพาเพียงดาวเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ชุดสีเขียวปีกแมลงทับวาววับสะท้อนรับแสงนั้น ขับผิวขาวของหญิงสาวให้ดูเด่นขึ้นมาอีกหลายเท่าตัว