Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
เขาไม่เพียงแต่แตะริมฝีปากกับริมฝีปากเธอเหมือนในครั้งแรก ทว่าคราวนี้ลิ้นอุ่นค่อย ๆ ทำหน้าที่เปิดริมฝีปากที่เม้มเอาไว้แน่นอย่างช่ำชอง เพราะเพียงครู่เดียวลิ้นอุ่นของเขาก็สามารถเข้าตวัดรัดเกี่ยวกับลิ้นเล็กที่กำลังหาทางหนีเขาอยู่“อืม... หวานเหลือเกิน”เหมือนได้ลิ้มชิมรสน้ำผึ้งแท้ที่หายาก ไม่ผิดหวังเลยที่ได้ลิ้มชิมรสในวันนี้“อือ...”เสียงต่อต้านเล็ดลอดออกมาบ้างเล็กน้อย แต่ดูเหมือนจะเป็นเพียงแค่ช่วงสั้น ๆ เท่านั้นร่างเล็กเริ่มตอบสนองสิ่งที่เขามอบให้บ้างแล้ว มาร์คัสรับรู้ได้เขาก็เริ่มรุกต่อไม่ยอมถอนริมฝีปากออกง่าย ๆ และดูเหมือนว่ามันจะเกินเลยมากกว่าที่เขามอบให้ในตอนนี้ร่างเล็กถูกเขาดันไปจนถึงเตียงใหญ่กลางห้อง ชายหนุ่มค่อย ๆ นำพาร่างเล็กให้นั่งลงที่เตียง แล้วค่อย ๆ ดันร่างเธอให้ลงนอนราบลงไป มือเรียวช้อนใต้แผ่นหลังแล้วใช้สองนิ้วปลดล็อกตะขอบราตัวน้อยออกทันที“อือ...”ก้อนเนื้อสองก้อนเริ่มมีการผ่อนคลายทิ้งตัวออกห่างกันเล็กน้อย หญิงสาวเริ่มรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เธอจึงเริ่มออกแรงใช้มือทั้งสองข้างดันเขาออกให้พ้นตัวมาร์คัสยอมปล่อยริมฝีปากหญิงสาวให้เป็นอิสระ แล้วซุกหน้าตัวเองลงที่ซอกคอขาว มือที่ปลดตะขอบราเมื่อครู่ก็เปลี่ยนมากอบกุมอกอวบอิ่มเอาไว้เอาไว้อย่างถือสิทธิ์
บทที่ ๑
ณ วรดิศไพลศาล คฤหาสน์หลังใหญ่
วรดิศไพลศาล เป็นที่รู้จักกันดีทั้งในสังคมไฮโซ และไม่ไฮโซ ว่านี่คือสกุลของคุณหญิงจารุวรรณ วรดิศไพศาล ผู้ดีเก่าเศรษฐีหลายหมื่นล้าน ผู้จัดตั้งมูลนิธิเพื่อเด็กและสตรี
“ตกลงค่ะคุณหญิง”
เสียงใสกังวาน ราวกับระฆังถูกตีให้ดังพร้อมกันหลาย ๆ ใบ เป็นผลให้คุณหญิงจารุวรรณละสายตาจากเครื่องเพชรที่กำลังทำความสะอาดอยู่ และเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงอย่างใคร่รู้ว่า เจ้าหล่อนจะพูดอะไรต่อ
เพียงดาว หรือ ดาว หญิงสาวอายุราวยี่สิบเจ็ดปี นักสังคมสงเคราะห์ที่เข้ามาช่วยงานในสมาคมของคุณหญิงฯ เกือบจะห้าปีแล้ว ด้วยเพราะคุณหญิงท่านถูกชะตา และพึงใจในการทำงานของเพียงดาวเมื่อครั้งที่คุณหญิงฯ จัดงานการกุศลเพื่อเด็กและสตรีเมื่อประมาณห้าปีก่อน คุณหญิงท่านจึงชวนเพียงดาวมาทำงานด้วยในตำแหน่งผู้ช่วย และเลขาส่วนตัวของท่าน
“ว่าไงนะหนูดาว”
คุณหญิงฯ ถามย้ำไม่ใช่ว่าไม่ได้ยิน แต่เพราะไม่อยากเชื่อหูตัวเองกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินเมื่อครู่
“เรื่องที่คุณหญิงคุยกับดาวเมื่ออาทิตย์ก่อนดาวตกลงค่ะ”
ดาว หรือ เพียงดาว ตอบชัดเจนและหนักแน่นอีกครั้ง
“ฉันดีใจจริง ๆ ที่เธอตกลง”
คุณหญิงฯ ยิ้มอย่างดีใจที่ได้ยินคำตอบจากเจ้าหล่อน ที่ท่านก็แอบหวังจะได้ยินคำตอบเช่นนี้
“แต่.... คุณมาร์คจะยอมเหรอคะ” น้ำเสียงฟังดูเป็นกังวลนิด ๆ
“ไม่ต้องห่วงเรื่องตามาร์ค เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“ค่ะ”
หญิงสาวรับคำง่าย ๆ เพียงแค่นั้นไม่เอ่ยอะไรต่อ
“ว่าแต่เธอตัดสินใจดีแล้วแน่นะ จะมาปฏิเสธฉันทีหลังไม่ได้แล้วนะ”
คุณหญิงจารุวรรณช้อนตามองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
เพียงดาวมองหน้าผู้สูงวัยแล้วพยักหน้าแทนคำตอบอีกครั้ง
“ฉันเชื่อว่าฉันเลือกคนไม่ผิด”
คุณหญิงฯ เอ่ยขึ้นพลางกวาดตามองเจ้าของใบหน้าสวยคมอย่างภูมิใจ
การที่เพียงดาวได้เข้ามาทำงานกับคุณหญิงจารุวรรณ ทำให้เธอค่อนข้างเป็นที่รัก และพอใจคุณหญิงฯ เป็นอย่างมาก เธอเองก็รู้สึกรักและผูกพันในตัวคุณหญิงท่านไม่น้อย และถึงแม้ว่าเธอจะรู้อะไรหลายๆ อย่างเกี่ยวกับตัวคุณหญิงท่าน ทว่าเรื่องของความคิด เธอมิอาจล่วงรู้ได้ทั้งหมดว่าท่านคิดจะทำอะไรยังไงต่อไป เช่นเรื่องเธอกับมาร์คัส
“ไหนลองขยับเข้ามาใกล้ ๆ ฉันหน่อยสิ”
คุณหญิงฯ บอก มือพลางเปิดกล่องชุดเครื่องเพชรที่เพิ่งทำความสะอาดเสร็จไปเมื่อครู่ขึ้นมาอีกครั้ง
“สวยไหม”
คุณหญิงฯ ถามต่อ ขณะที่หยิบสร้อยคอออกมาจากกล่อง
“สวยมากค่ะ”
“อืม... ชอบก็ดี เดี๋ยววันไปลองชุดแต่งงานเอาเครื่องเพชรชุดนี้ไปลองด้วยนะ ช่างเขาจะได้หาชุดให้เข้ากับเครื่องเพชรชุดนี้”
คุณหญิงจารุวรรณ บอกพร้อมกับสวมสร้อยเข้าที่คอระหงอย่างบรรจง
“อืม... เหมาะกับเธอมาก ฉันให้... ถือซะว่าเป็นของรับขวัญว่าที่หลานสะใภ้”
“เอ่อ... จะดีเหรอคะคุณหญิง”
“สิ่งที่ฉันเลือกคือสิ่งที่ดีที่สุด” คำตอบสั้น ๆ ได้ใจความทำให้เพียงดาวได้แต่นิ่งไม่มีคำตอบ
เพียงดาวรู้ดีว่าคุณหญิงท่านเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเธอ แต่สำหรับเธอสิ เริ่มไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่าสิ่งที่กำลังจะได้มาครอบครองนั้น จะดีสำหรับเธอหรือไม่ ไม่อยากจะนึกเลยว่าถ้ามาร์คัสกลับมาแล้วจะแสดงกิริยาอย่างไรกับเธอ เมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเขา
นับจากวันที่คุณหญิงท่านบอกกับหลานชายว่าจะให้แต่งงานกับเธอ ผลที่ออกมาคือมาร์คัสหายออกจากบ้านไปจากวันนั้นจนกระทั่งถึงวันนี้ รวมแล้วก็อาทิตย์กว่าเห็นจะได้ ก็ยังไร้วี่แววว่าสามีของเธอจะกลับมา