บทที่ ๓

มาร์คัสเห็นกิริยาหญิงสาวแล้วนึกอยากจะไปกระชากร่างเล็กมาจัดการเสียเหลือเกิน เพราะไม่เคยมีใครทำกิริยาแบบนี้ใส่เขา ทว่าเขาก็ไม่รู้หรอกว่าจะจัดการยังไงเธอ แต่รู้สึกว่าต้องทำให้ผู้หญิงคนนี้เลิกยุ่งวุ่นวายกับชีวิตเขาให้ได้

“นี่ตามาร์คเลิกเอะอะโวยวายได้แล้ว และก็มาคุยกันแบบผู้ใหญ่คุยกันสักที” น้ำเสียงฟังดูจะเอ็ดหลานชายเล็กน้อยแต่ไม่ได้จริงจังอะไรนัก

“คุณยายจะมาบังคับผมเรื่องนี้ไม่ได้นะครับ” ชายหนุ่มเปิดประเด็น น้ำเสียงอ่อนลงหวังให้ผู้เป็นยายเห็นใจ

“ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อยายอยากให้แกได้คนดี ๆ อยู่ข้าง ๆ ออกหน้าออกตาในสังคมได้ ไม่ใช่ไปคว้าเอาใครที่ไหนมาก็ไม่รู้”

ผู้เป็นยายค่อย ๆ เดินลงบันไดที่เหลืออีกไม่กี่ขั้นก็ถึงตัวหลานชาย นางยื่นมือให้เขารับเพื่อเป็นหลักไว้เกาะ ซึ่งคนที่ยืนอยู่ก็รับมือผู้เป็นยายเอาไว้และประคองร่างสมส่วนนั้นอย่างเต็มใจ

“แล้วคุณยายรู้ได้ยังไงว่าผู้หญิงที่คุณยายเลือกเป็นคนดี สามารถตั้งบ่าชูคอในสังคมได้... เบื้องหลังของผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ แล้วอาจมีเรื่องฉาวโฉ่มาเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้วก็ได้นะครับ”

“ตามาร์คให้เกียรติผู้หญิงหน่อย”

คราวนี้น้ำเสียง และสายตาฉายชัดว่าไม่พอใจคำพูดของหลานชาย เพราะตลอดมานางกับอลิซสอนเขาเสมอว่าต้องให้เกียรติสตรีเพศ

“แล้วถ้าผมมีผู้หญิงที่เหมาะสมแล้วล่ะครับ”

มาร์คัสรีบบอก เมื่อภาพของผู้หญิงคนหนึ่งลอยเข้ามาในห้วงความคิด

คุณหญิงจารุวรรณ มองหน้าหลานชายและระบายยิ้มให้

มาร์คัสสบตาผู้สูงวัยอย่างอ้อนวอน ทว่าเพียงแค่เห็นสายตา และรอยยิ้มเมื่อครู่ของผู้เป็นยายเขาก็รู้ว่านางไม่มีทางเชื่อคำพูดเขา

“ฉันจะไม่เชื่อคำพูดของแกอีกแล้ว เพราะแต่ละคนที่แกบอกว่าเหมาะสมกับแก ฉันยังมองไม่เห็นสักคน ที่สำคัญยายได้มีการพูดคุยกับผู้ใหญ่ของทางหนูดาวไว้เรียบร้อย ยังไงซะงานแต่งของแกกับหนูดาวก็ต้องเกิดขึ้น”

“คุณยาย!”

“มาร์คก็รู้นะว่ายายไม่ชอบผิดคำพูด ฉะนั้นยายจะไม่มีทางเสียคำพูด และอีกอย่างหนูดาวไม่ได้เสียหายอะไร ทั้งรูปร่างหน้าตา และที่สำคัญชาติตระกูลก็ดีพร้อม ไม่มีตรงไหนด้อยไปกว่าตระกูลเราเลย”

เมื่อรู้ถึงต้นตระกูลเช่นนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คุณหญิงจารุวรรณ จะได้มีการพูดคุยกับผู้ใหญ่ทางฝ่ายหญิงเอาไว้แล้ว เรื่องนี้เพียงดาวเองก็รู้ดี เพราะหลังจากที่คุณหญิงได้มีการพูดคุยกับเธอเรื่องนี้ คุณย่าผกามาศ ก็เรียกเธอให้ไปหาและมีการพูดคุยเรื่องนี้กับเธอ แต่ไม่ได้เป็นการบังคับอะไร

“แต่ผู้หญิงที่ผมคบอยู่ตอนนี้ก็ดีพร้อมทุกอย่าง รับรองว่าไม่ทำให้คุณยายขายหน้าแน่นอนครับ”

เขาย้ำขึ้น พร้อมทั้งการันตีคุณสมบัติอีกครั้ง อย่างมั่นใจ

“ลูกเต้าเหล่าใครกันล่ะ”

คุณหญิงจารุวรรณ ขยับนั่งตัวตรงเชิดคอขึ้นเล็กน้อย พลางนึกถึงคำพูดของเพียงดาวเมื่อหลายวันก่อน ที่เธอเคยบอกไว้ว่ามาร์คัสอาจจะมีคนที่รักอยู่แล้ว แต่คิดไปก็เท่านั้น เพราะเวลานี้ใจท่านไม่เปิดรับใครนอกจากเพียงดาวคนเดียวเท่านั้น

“ลูกสาวท่านทูตประจำอยู่ที่อังกฤษครับชื่อทิพย์ อีกสองวันทิพย์จะกลับมาเมืองไทย ผมจะพามากราบคุณยาย คุณยายต้องให้โอกาสทิพย์นะครับ ถ้าคุณยายได้เจอทิพย์ผมเชื่อว่าคุณยายต้องชอบ และรักทิพย์เหมือนที่ผมรัก”

ทุกคำพูดของมาร์คัสเมื่อครู่ เพียงดาวได้ยินชัดเจน เธอไม่ได้ตั้งจะเสียมารยาท แต่เป็นจังหวะที่เธอเดินลงมาหากาแฟดื่มแก้ง่วงพอดี

หัวใจหญิงสาวกระตุกวาบขึ้นมา ‘เขามีคนรักแล้วจริง ๆ’ สิ่งที่เธอคิดและเคยบอกกับคุณหญิงฯ เอาไว้มันคือเรื่องจริง เพียงดาวมองหน้าชายหนุ่มที่มองเห็นนั้นอย่างรู้สึกน้อยใจขึ้นมา ทั้ง ๆ ที่เธอไม่มีสิทธิ์รู้สึกเช่นนั้น