บทที่ ๑

ณ วรดิศไพลศาล คฤหาสน์หลังใหญ่

วรดิศไพลศาล เป็นที่รู้จักกันดีทั้งในสังคมไฮโซ และไม่ไฮโซ ว่านี่คือสกุลของคุณหญิงจารุวรรณ วรดิศไพศาล ผู้ดีเก่าเศรษฐีหลายหมื่นล้าน ผู้จัดตั้งมูลนิธิเพื่อเด็กและสตรี

“ตกลงค่ะคุณหญิง”

เสียงใสกังวาน ราวกับระฆังถูกตีให้ดังพร้อมกันหลาย ๆ ใบ เป็นผลให้คุณหญิงจารุวรรณละสายตาจากเครื่องเพชรที่กำลังทำความสะอาดอยู่ และเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงอย่างใคร่รู้ว่า เจ้าหล่อนจะพูดอะไรต่อ

เพียงดาว หรือ ดาว หญิงสาวอายุราวยี่สิบเจ็ดปี นักสังคมสงเคราะห์ที่เข้ามาช่วยงานในสมาคมของคุณหญิงฯ เกือบจะห้าปีแล้ว ด้วยเพราะคุณหญิงท่านถูกชะตา และพึงใจในการทำงานของเพียงดาวเมื่อครั้งที่คุณหญิงฯ จัดงานการกุศลเพื่อเด็กและสตรีเมื่อประมาณห้าปีก่อน คุณหญิงท่านจึงชวนเพียงดาวมาทำงานด้วยในตำแหน่งผู้ช่วย และเลขาส่วนตัวของท่าน

“ว่าไงนะหนูดาว”

คุณหญิงฯ ถามย้ำไม่ใช่ว่าไม่ได้ยิน แต่เพราะไม่อยากเชื่อหูตัวเองกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินเมื่อครู่

“เรื่องที่คุณหญิงคุยกับดาวเมื่ออาทิตย์ก่อนดาวตกลงค่ะ”

ดาว หรือ เพียงดาว ตอบชัดเจนและหนักแน่นอีกครั้ง

“ฉันดีใจจริง ๆ ที่เธอตกลง”

คุณหญิงฯ ยิ้มอย่างดีใจที่ได้ยินคำตอบจากเจ้าหล่อน ที่ท่านก็แอบหวังจะได้ยินคำตอบเช่นนี้

“แต่.... คุณมาร์คจะยอมเหรอคะ” น้ำเสียงฟังดูเป็นกังวลนิด ๆ

“ไม่ต้องห่วงเรื่องตามาร์ค เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

“ค่ะ”

หญิงสาวรับคำง่าย ๆ เพียงแค่นั้นไม่เอ่ยอะไรต่อ

“ว่าแต่เธอตัดสินใจดีแล้วแน่นะ จะมาปฏิเสธฉันทีหลังไม่ได้แล้วนะ”

คุณหญิงจารุวรรณช้อนตามองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

เพียงดาวมองหน้าผู้สูงวัยแล้วพยักหน้าแทนคำตอบอีกครั้ง

“ฉันเชื่อว่าฉันเลือกคนไม่ผิด”

คุณหญิงฯ เอ่ยขึ้นพลางกวาดตามองเจ้าของใบหน้าสวยคมอย่างภูมิใจ

การที่เพียงดาวได้เข้ามาทำงานกับคุณหญิงจารุวรรณ ทำให้เธอค่อนข้างเป็นที่รัก และพอใจคุณหญิงฯ เป็นอย่างมาก เธอเองก็รู้สึกรักและผูกพันในตัวคุณหญิงท่านไม่น้อย และถึงแม้ว่าเธอจะรู้อะไรหลายๆ อย่างเกี่ยวกับตัวคุณหญิงท่าน ทว่าเรื่องของความคิด เธอมิอาจล่วงรู้ได้ทั้งหมดว่าท่านคิดจะทำอะไรยังไงต่อไป เช่นเรื่องเธอกับมาร์คัส

“ไหนลองขยับเข้ามาใกล้ ๆ ฉันหน่อยสิ”

คุณหญิงฯ บอก มือพลางเปิดกล่องชุดเครื่องเพชรที่เพิ่งทำความสะอาดเสร็จไปเมื่อครู่ขึ้นมาอีกครั้ง

“สวยไหม”

คุณหญิงฯ ถามต่อ ขณะที่หยิบสร้อยคอออกมาจากกล่อง

“สวยมากค่ะ”

“อืม... ชอบก็ดี เดี๋ยววันไปลองชุดแต่งงานเอาเครื่องเพชรชุดนี้ไปลองด้วยนะ ช่างเขาจะได้หาชุดให้เข้ากับเครื่องเพชรชุดนี้”

คุณหญิงจารุวรรณ บอกพร้อมกับสวมสร้อยเข้าที่คอระหงอย่างบรรจง

“อืม... เหมาะกับเธอมาก ฉันให้... ถือซะว่าเป็นของรับขวัญว่าที่หลานสะใภ้”

“เอ่อ... จะดีเหรอคะคุณหญิง”

“สิ่งที่ฉันเลือกคือสิ่งที่ดีที่สุด” คำตอบสั้น ๆ ได้ใจความทำให้เพียงดาวได้แต่นิ่งไม่มีคำตอบ

เพียงดาวรู้ดีว่าคุณหญิงท่านเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเธอ แต่สำหรับเธอสิ เริ่มไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่าสิ่งที่กำลังจะได้มาครอบครองนั้น จะดีสำหรับเธอหรือไม่ ไม่อยากจะนึกเลยว่าถ้ามาร์คัสกลับมาแล้วจะแสดงกิริยาอย่างไรกับเธอ เมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเขา

นับจากวันที่คุณหญิงท่านบอกกับหลานชายว่าจะให้แต่งงานกับเธอ ผลที่ออกมาคือมาร์คัสหายออกจากบ้านไปจากวันนั้นจนกระทั่งถึงวันนี้ รวมแล้วก็อาทิตย์กว่าเห็นจะได้ ก็ยังไร้วี่แววว่าสามีของเธอจะกลับมา