Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
นักเขียน
นิยาย
จำนนเสน่หา
10.0K·กษิรา ทมิตา ณกานดา เขาไม่เพียงแต่แตะริมฝีปากกับริมฝีปากเธอเหมือนในครั้งแรก ทว่าคราวนี้ลิ้นอุ่นค่อย ๆ ทำหน้าที่เปิดริมฝีปากที่เม้มเอาไว้แน่นอย่างช่ำชอง เพราะเพียงครู่เดียวลิ้นอุ่นของเขาก็สามารถเข้าตวัดรัดเกี่ยวกับลิ้นเล็กที่กำลังหาทางหนีเขาอยู่“อืม... หวานเหลือเกิน”เหมือนได้ลิ้มชิมรสน้ำผึ้งแท้ที่หายาก ไม่ผิดหวังเลยที่ได้ลิ้มชิมรสในวันนี้“อือ...”เสียงต่อต้านเล็ดลอดออกมาบ้างเล็กน้อย แต่ดูเหมือนจะเป็นเพียงแค่ช่วงสั้น ๆ เท่านั้นร่างเล็กเริ่มตอบสนองสิ่งที่เขามอบให้บ้างแล้ว มาร์คัสรับรู้ได้เขาก็เริ่มรุกต่อไม่ยอมถอนริมฝีปากออกง่าย ๆ และดูเหมือนว่ามันจะเกินเลยมากกว่าที่เขามอบให้ในตอนนี้ร่างเล็กถูกเขาดันไปจนถึงเตียงใหญ่กลางห้อง ชายหนุ่มค่อย ๆ นำพาร่างเล็กให้นั่งลงที่เตียง แล้วค่อย ๆ ดันร่างเธอให้ลงนอนราบลงไป มือเรียวช้อนใต้แผ่นหลังแล้วใช้สองนิ้วปลดล็อกตะขอบราตัวน้อยออกทันที“อือ...”ก้อนเนื้อสองก้อนเริ่มมีการผ่อนคลายทิ้งตัวออกห่างกันเล็กน้อย หญิงสาวเริ่มรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เธอจึงเริ่มออกแรงใช้มือทั้งสองข้างดันเขาออกให้พ้นตัวมาร์คัสยอมปล่อยริมฝีปากหญิงสาวให้เป็นอิสระ แล้วซุกหน้าตัวเองลงที่ซอกคอขาว มือที่ปลดตะขอบราเมื่อครู่ก็เปลี่ยนมากอบกุมอกอวบอิ่มเอาไว้เอาไว้อย่างถือสิทธิ์
โซ่รักโซ่เสน่หา
9.0K·กษิรา ทมิตา ณกานดา "คุณไม่มีทางหนีผมได้แล้วปลาย" พูดจบเขาไม่รอช้ารีบคว้าร่างเธอเข้ามาสู่อ้อมกอด"ปล่อยฉันนะ บอกให้ปล่อยไง คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันนะ" ณรันดาดิ้นรนทั้งทุบทั้งตีเขาเพื่อให้เขาปล่อย ทว่าดูเหมือนว่ามันยิ่งทำให้เขารัดเธอมากยิ่งขึ้น"สิทธิ์อีกแล้ว... นี่ไงผมกำลังมาทวงสิทธิ์อยู่นี่ไง" รวิชญ์กระซิบข้างหู น้ำเสียงที่เธอได้ยินนั้นช่างอ่อนโยนเหลือเกิน นี่เขาต้องการอะไรกัน ในเมื่อเขาต้องการเพียงแค่ลูกๆ ไม่เคยต้องการเธอเขามาทำกับเธอแบบนี้ทำไมกัน เธอจะไม่ยอมกลับไปเป็นผู้หญิงที่ไม่มีค่า สำหรับเขาเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว
เพียงเพราะรักด้วยใจปรารถนา
3.0K·กษิรา ทมิตา ณกานดา “พี่ภีมโกรธวาเรื่องอะไรคะ”“หยุด! ต่อไปนี้เธอไม่ต้องเรียกฉันว่า ‘พี่’ ฉันมียายพลอยเป็นน้องสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น” น้ำเสียงดุกร้าวไม่แพ้แววตา“นี่มันอะไรกันคะวางงไปหมดแล้ว พี่ภีมช่วยอธิบายให้วาเข้าใจหน่อยได้ไหมคะ” หญิงสาวร้องขอความกระจ่างจากเขา ยังคงสะอื้นไห้อยู่เช่นเดิม“อธิบายเหรอ... ยังจะต้องให้ฉันอธิบายอะไรอีก หรือต้องการให้ฉันประจานต่อหน้าป้าอิ่มและนวลว่าเธอมันเลวชาติ... หน้าด้าน หน้าทน ขนาดไหน”“คุณภีม! / พี่ภีม!”วาทิตา นางอิ่ม อุทนทานเรียกชื่อเขาพร้อมๆ กันเลยทีเดียว ด้วยคาดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำพูดเหล่านี้ออกจากปากเขาได้“อยากรู้ว่าตัวเองเลวยังไง ฉันว่าไอ้นี่คงจะอธิบายได้อย่างชัดเจนถึงความเลวของเธอนะวาทิตา”ภาคิน ปาก้อนกระดาษที่เขาขยำไว้ในมืออย่างโกรธแค้นจนกลายเป็นก้อนกลมๆ ใส่หน้าหญิงสาวอย่างแม่นยำ ทว่าหากเวลานี้ในมือเขาสามารถประจุไฟขึ้นมาได้กระดาษแผ่นนั้นคงไม่เป็นก้อนอยู่อย่างที่เห็น มันคงกลายเป็นเถ้ากระดาษไปนานแล้ววาทิตารีบคลี่ก้อนกระดาษที่เขาปาใส่หน้าเธออย่างเต็มแรงจนแก้มขาวนวลข้างซ้ายขึ้นรอยแดงอย่างเห็นได้ชัดทันที นัยน์ตากลมโตค่อยๆ ไล่อ่านทุกตัวอักษรยิ่งอ่านสีหน้าก็ยิ่งถอดสี ศีรษะส่ายไปมาเล็กน้อย เหมือนต้องการส่งสัญญาณให้บุคคลที่กำลังจ้องมองอยู่ตรงหน้านั้นได้รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงตามข้อความในกระดาษนี้สายตาชายหนุ่มที่กำลังจ้องมองประดุจเสือร้ายกำลังจ้องกวางน้อยและรอเวลาตะคลุบเหยื่อมาเป็นอาหารอันโอชะอยู่อย่างไม่ละสายตา ทำให้เขาเห็นทุกอากัปกิริยาของเธอ เขากระตุกยิ้มมุมปากนิดหนึ่งอย่างเหยียดๆ“ไม่จริง! นะคะพี่ภีม ไม่จริง”
สุดท้ายฉันก็ไม่ขึ้นคาน
1.0K·กษิรา ทมิตา ณกานดา “ขอพี่จูบหน่อยได้ไหมคนดี”น้ำพราวก้มหน้าลงทันที เพราะไม่คิดว่าจู่ๆ อีกฝ่ายจะขอจูบเอาซึ่งๆ หน้า“นะให้พี่มัดจำหน่อยนะครับคนดีของพี่หมอ”คราวนี้ดูเหมือนเขาไม่รอคำตอบ หรือรอให้อีกฝ่ายอนุญาตแต่อย่างไรเขาเชยคางคนขี้อายขึ้น แล้วก็ประกบริมฝีปากตัวเองเข้ากับริมฝีปากระเรื่อชมพูนั้นอย่างแผ่วเบาราวกับกลัวเจ้าหล่อนจะเจ็บเช่นนั้น เขาจูบนิ่งๆ ทิ้งไว้เช่นนั้นคู่หนึ่งแล้วค่อยๆ ถอนออก“พี่รักน้องเจ้าขานะครับ... แต่งงานกับพี่นะครับคนดี”และเขาก็เอ่ยขอแต่งงานอีกเป็นครั้งที่สาม“ค่ะ”น้ำพราวรับคำ แล้วก็ดึงมือเขาออกจากรอบเอวตัวเอง แล้วค่อยๆ ถอยหลังออกจากเขาเพื่อทิ้งช่วงห่าง“ในที่สุด... ฉันก็มีวันนี้... ไอ้เจ้าขาแกได้ลงจากคานแล้ว... ฉันไม่ต้องขึ้นคานแล้ว”น้ำพราวเอามือป้องปากตัวเองแล้วตะโกนออกมาดังก้องฟาร์มเลยทีเดียว และด้วยความที่พื้นที่เป็นที่โล่งละมีภูเขาโอบล้องทำให้ได้ยินเสียงสะท้อนของตัวเองด้วย หญิงสาวหัวเราะชอบใจแล้วเธอก็วิ่งเข้าโผกอดชายหนุ่มตรงหน้าเอาไว้แน่น น้ำตาแห่งความสุขไหลรินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มอันสวยงามของเธอ...
อุ้มรักคาสโนว่า
12.0K·กษิรา ทมิตา ณกานดา “นี่คุณ ปล่อยฉันนะไม่อย่างนั้นฉันจะตะโกนเรียกคุณป๋า ท่านจะได้รู้ว่าคุณมันไว้ใจไม่ได้”น้ำเสียงเธอตกใจอยู่ไม่น้อยที่จู่ ๆ ก็โดนอีกฝ่ายจู่โจมถึงตัวเอาแบบนี้“คุณไม่รู้หรอกหรือว่าคุณป๋าคุณเปิดทางให้ผมแค่ไหน”เขากระซิบข้างหูคนตัวเล็กอย่างจงใจ“ปล่อยฉันนะ คุณอย่ามารุ่มร่ามกับฉันแบบนี้นะ”“รุ่มร่ามที่ไหนกันก็แค่กอดเมีย”คนกวนพยายามจะหอมแก้มขาวนวล ทว่าอีกฝ่ายหลบได้ทันเสียก่อน“นี่คุณ”ไม่ได้ห้ามอย่างเดียว ทว่ากำปั่นเล็กทุบเข้าที่หน้าอกเขาเต็มแรง แต่ดูเหมือนคนทุบจะเจ็บมือเองเสียเปล่า ๆ เพราะมันไม่ได้สะทกสะท้านหรือระคายเคืองอะไรกับแผงอกหนาเอาเสียเลย“ถ้ายอมให้หอมก็จะปล่อย”“มันจะมากไปแล้วนะ”เสียงที่ดังลอดไรฟันค่อนข้างเอาเรื่อง“แค่หอมมากไปทีไหนกัน ... โอ๊ย! นี่คุณชาติก่อนเป็นหมาหรือไง”ศิวัฒน์ยังไม่ทันได้กวนโทสะอีกฝ่ายจนสุด ก็ต้องร้องเสียงหลงออกมาเมื่อคนในวงแขนแข็งแรงหันไปกัดเอาที่ต้นแขนนั้นจมเขี้ยว ทำเอาคนที่กำลังคิดว่าตัวมีชัยอยู่ถึงกับต้องปล่อยแขนออกจากเอวบางทันที------------------------------------------------------‘อุ้มรักคาสโนว่า’ หนึ่งใน ซีรี่ ‘อุ้มรัก’ ซึ่งเป็นการรวมตัวกับนักเขียนมีชื่ออีก 4 ท่าน คือ1. เต็มใจอุ้มรัก by คุณธิดา2. อุ้มรักปักใจ by ไหมขวัญ3. อุ้มรักมาทวงใจ by เฌอเลียร์4. อุ้มรักซุปตาร์ตัวพ่อ by พิมพ์พิรดาโอกาสนี้ผู้เขียนขอแรงใจให้กับนักเขียนทุกคนด้วยนะคะ