ตอนที่ 2-1 เรียกเก็บค่าจ้าง

ให้ตาย ผิดคาดไปเยอะเลย ไอ้ตฤณ เป็นวิศวกรได้ไงคำนวนผิดพลาด

ดวงตาวาวโรจน์ของตฤณจ้องมองไอรดาที่คว้าผ้านวมลายเรียบหรูขึ้นมาปิดบังร่างอ้อนแอ้น ที่ตฤณต่อว่าตัวเองเพราะงานนี้เขาประมาณการหน้าอกเธอพลาดไปหลายนิ้ว ไม่คิดว่าไอรดาจะซ่อนรูปมากมายขนาดนี้

แต่เมื่อเห็นท่าทีสั่นกลัวเหมือนลูกนกตกน้ำของคุณหมอคนสวย ก็อดยิ้มกริ่มกับตัวเองไม่ได้

เขาอยากรู้นักว่าไอคิวระดับหมอจะหาทางเอาตัวรอดไปจากเตียงเขายังไง เพราะงานนี้พาขึ้นมาแล้ว จะลงไปได้ก็ต่อเมื่อเธอกลายเป็นเมียของเขาโดยสมบูรณ์แบบเท่านั้น ไม่ใช่เพราะรับคำสั่งบิดาเลี้ยงที่เขารักยิ่งและเป็นลุงแท้ๆ ของหญิงสาว แต่ลึกๆ ตฤณรู้ดีว่าเขารู้สึกยังไงกับไอรดา แล้วก็รู้อีกเช่นกันว่าไอรดาชังน้ำหน้าเขาแค่ไหน เมื่อครู่ก็กำลังไปได้ดีแล้ว ถ้าเขาไม่ใจอ่อนเสียก่อนคงจะไปถึงเป้าหมายที่ตั้งใจ

ฟากไอรดา แม้ว่าตอนนี้ร่างบอบบางจะสั่นไปหมด ทว่า หญิงสาวยังพยายามคุมสติเพื่อจะพาร่างกายบริสุทธิ์ครึ่งๆ กลางๆ ปีนลงจากเตียงของ...จะเรียกอะไรดี

ไอรดาจ้องค้างกับร่างกำยำราวกับนักกีฬาแล้วขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด เธอไม่เคยตกใจกับร่างกายมนุษย์ได้มากขนาดนี้ ตั้งแต่ตอนเป็นนักศึกษาแพทย์ต้องเรียนเกี่ยวกับโครงสร้างกล้ามเนื้อ หลอดเลือด และอวัยวะต่างๆ ในร่างกายมนุษย์ที่ต้องจำกันแทบหัวระเบิด มันก็ไม่ใช่เรื่องยากของคนความจำดีแบบไอรดา

แต่ในวันนี้ เธอทึ่งจริงๆ ผู้ชายตรงหน้ามีอวัยวะในร่างกายบางส่วนที่มันผิดปกติจากที่เธอเคยผ่านตามา เธอเรียนกายวิภาค เคยเห็นทุกอวัยวะในเพศชาย แต่สาบานได้ ปกติมันไม่ควรเป็นแบบนี้ไม่ใช่หรือไง

ตฤณรู้ว่าคุณหมอคนสวยสงสัยอะไรจนเผลอจ้องตาค้าง เขาก้มมองต่ำลงแล้วอมยิ้ม

“เขาเรียกว่าฝังมุก มันต่างจากฝังลูกนิมิตนะ ไม่เหมือนกันหรอกคุณหมอ”

ไอรดาเหยียดยิ้มแล้วรีบมองไปทางอื่น “เอาสิ่งผิดปกติเข้าไปในร่างกาย มีความเสี่ยงติดเชื้ออย่างสูง ระวังต้องตัดทิ้งก่อนมันจะหมดอายุการใช้งานก็แล้วกัน”

“ผมเลือกทำจากสถานที่ปลอดภัย แน่ใจว่าสะอาด ถึงหน้าตามันจะดูประหลาดแต่รับประกันว่ามันคงสร้างความสำราญให้คุณหมอได้แน่ๆ”

ไอรดาไม่เคยหยาบคายใช้คำพูดแรงๆ กับใครยกเว้นกาฝากของผู้เป็นลุง

“ใครเขาต้องการรับความสำราญจากอวัยวะพิการที่มีสิทธิ์ติดเชื้อของนายกัน!”

“อ๋อ ผมเข้าใจแล้ว ที่ขอร้องให้ผมเอามันออกมาก่อน คุณหมอจะเอาแอลกอฮอล์เช็ดก่อนเพราะกลัวการติดเชื้อ แล้วใส่เข้าไปใหม่ใช่ไหมครับ”

“กรี๊ดดด!”

ไอรดาไม่รู้จะหาคำไหนมาประณามเปรตร่างโตตรงหน้า “นายรีบหาผ้ามาคลุมความอุจาดตาเดี๋ยวนี้เลย!”

ยิ่งเธอว่ามันก็ยิ่งจ้องมองเธอ ตฤณกลอกตามองบน ให้ตายเถอะ เขาเคยไปตรวจกับหมอสูตินรีที่เป็นผู้หญิงตอนที่ท่อปัสสาวะอักเสบ ถูกจับถูกคลำ แต่ก็ไม่เคยลุกขึ้นมาชี้หน้าใครเหมือนตอนที่มันเข้าใกล้หมอไอรดาแบบนี้เลย

เขาคว้าผ้าขนหนูผืนหนึ่งขึ้นมาพันเอวสอบไว้อย่างลวกๆ แต่ถ้ามันจะร่วงก็ช่างหัวแม่งเถอะ อย่างน้อย เขาก็บอกเธอได้ว่าเขามีเจตนาที่จะเอาผ้าขนหนูปิดบังมันเอาไว้ไม่ให้มองหน้าเธอแล้ว

“เอาไงต่อดี ถ้าหมอพลอยให้พี่ถอยแล้วนั่งมองพี่เฉยๆ พี่ว่ามาถึงขนาดนี้พี่ทำต่อดีกว่า”

ไอรดาสุดอึ้ง หน้าผากมนมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดเคลือบเอาไว้ หญิงสาวกระถดหนีไปจนสุดขอบเตียง

“อย่านะ อย่าเข้ามา ใจเย็นก่อนสิ”

“ก็ไหนคุณบอกเองว่าเมื่อคืนนี้ถ้าผมช่วยคุณ คุณจะให้ผมทุกอย่าง อยากเอาอะไรก็ได้ ตอนนี้ ผมก็กำลังขอรับสิทธิ์นั้น แต่ที่ผมจะเอา...” ตฤณค้อมศีรษะลงมา ใช้มือเชยปลายคางคุณหมอหน้าใสให้จ้องหน้ากับเขา “คุณหมอก็ไม่ยอมให้ตามสัญญา”

ไอรดารีบเบียดชิดขาเรียวเข้าหากัน เมื่อนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก่อนที่เธอจะมาอยู่บนเตียงของเขา หญิงสาวหน้าเจื่อนลงไปกับการกระทำของตัวเอง

ดวงตาคู่งามฉายแววรู้สึกผิด “เมาแล้วมันไร้สติแบบนี้เอง ฉันไม่น่าปากพล่อยพูดไปแบบนั้นเลย”

เป็นความผิดของเธอเองที่คออ่อน แล้วไปดื่มเหล้าเพราะลืมเขาไม่ได้ แม้จะเป็นผับหรูที่พวกไฮโซชอบมาใช้บริการกัน แต่ไอรดาก็ไม่คิดจะชนแก้วหรือสบตากับผู้ชายคนไหน เธอไปที่นั่นเพื่อหวังจะได้พบกับใครบางคนเท่านั้น

หญิงสาวนั่งอยู่นานจนเกินเวลาสี่ทุ่มซึ่งเป็นเวลาเข้านอนของเธอแล้ว ครั้นจะนั่งแท็กซี่กลับก็กลัวถูกลวนลาม เมื่อรอตั้งนานแล้วไม่เจอสักที จึงตัดสินใจจะกลับ แต่แล้วไอรดาก็เห็นคนที่เธอแอบมาคอยเข้าเต็มสองตา

‘หมอเมฆา’ รุ่นพี่ของหมอครองฤทธิ์ คือผู้ชายที่หญิงสาวตกหลุมรัก แต่หัวใจดวงน้อยของเธอก็ต้องเจ็บหนักเพราะเห็นเขามากับผู้หญิงอื่น เธอคนนั้นดูเด็กกว่าเขาราวกับคนละรุ่น

แล้วทั้งคู่ยังนัวเนียถึงเนื้อถึงตัวกันในมุมมืดโดยไม่รู้ว่ามีคนแอบมองน้ำตานองหน้าอยู่ในมุมหนึ่ง จากที่จะกลับ ไอรดาเลยสั่งเบียร์แพงๆ ที่เขาว่ารสนุ่มไม่บาดคอมาดื่ม ไม่น่าเชื่อ มันทำให้เธอเมาทุกขวด เจ็บปวดทุกเพลง เพลงนี้ถูกเปิดวนไปวนมาราวกับจะกลั่นแกล้งเธออย่างนั้นแหละ เพียงแค่ไอรดาลุกขึ้นก็เซแล้ว จึงตัดสินใจโทร.มาขอความช่วยเหลือจากตฤณ เพราะหากโทร.ไปบอกให้ครองฤทธิ์มารับต้องถูกสวดยับเรื่องแอบมาเมาคนเดียวอย่างแน่นนอน

เมื่อตฤนมาถึงหน้าผับ เธอก็รีบบอกความต้องการออกไปทันทีที่เห็นหน้าเขา

“ฉันอยากให้นายเล่นบทคู่รัก กอดจูบฉัน อย่างที่แฟนเขาทำกัน นายทำได้ไหม” เธอยื่นข้อเสนอนั้นไปอย่างไม่สนใจเลยว่ากำลังยื่นเนื้อชั้นดีให้กับหมาป่าเจ้าเล่ห์

แต่ผิดคาด ตฤณมองไปที่โต๊ะวีไอพีในมุมส่วนตัว แล้วหันกลับมาบอกว่านอกบทเขาไม่รับเล่น

“เท่าที่รับปากคุณพ่อกับแม่ของคุณ ให้ช่วยเป็นแฟนกำมะลอของคุณเพื่อตบตาหมอครองฤทธิ์กับพี่สะใภ้คุณ ผมก็ทำใจแทบแย่แล้ว นี่ต้องเล่นบทเข้าพระเข้านางกับคุณเพื่อประชดหมอเมฆาอีก ผมเซย์โน”

ถ้าเธอขอให้เขาจูบจากใจเขาจะแถมกอด จูบ ลูบ ฟัด อย่างถึงใจเชียวละ แต่จะขอให้จูบเพื่อประชดผู้ชายอื่น เขาไม่ทำ

ตฤณชักสีหน้าบึ้งตึง ปฏิเสธใส่หน้า “ไปหาเอาป้ายหน้าเถอะ ผมจะกลับแล้ว”

จากนั้นร่างสูงใหญ่หันหลังเดินออกไป ทันที

เสียงหวานอ้อแอ้เรียกเขาเอาไว้ “เดี๋ยวสิ เดี๋ยวก่อนนายตฤณ ถ้านายยอมช่วยฉัน นายจะเอาอะไรก็ได้ นายก็รู้ว่าฉันนิสัยเปย์แค่ไหน ใจถึงอยู่แล้ว อยากได้อะไรล่ะ เงินค่าเสียเวลา หรือว่าอะไรก็ได้ ฉันจ่ายไม่อั้น”

นาทีนั้น เธอยื่นข้อเสนออย่างไม่ยั้งคิด เพราะอยากประชดผู้ชายคนนั้น ตฤณชะงักหยุดอยู่กับที่ ทั้งที่ตอนแรกคิดจะไปรอเธอที่รถเพื่อพาไปส่งที่คอนโดฯ เขาหันมาสบตากับไอรดา

“คุณหมอแน่ใจนะครับว่าถ้าผมช่วยคุณ แล้วผมจะเอาอะไรก็ได้”

ไอรดาพยักหน้าอย่างไม่รีรอ ตอนนั้น เธอเมาหนักมากจึงไม่ได้คิดอะไรซับซ้อน จำได้ว่าตอบเขาเสียงแผ่ว แล้วได้ยินเสียงพี่หมอเมฆพูดขึ้นจากด้านหลังว่า

“ใช่ นายอยากได้อะไร ฉันจะให้ตามคำขอ”

“งั้นก็ได้ ส่วนคำขอของผม รอให้คุณหมอหายเมาก่อน แล้วจะบอก แต่ตอนนี้ ผมทำงานให้ก่อนก็แล้วกัน”

“น้องพลอยมาทำอะไรที่นี่”

พอหันหลังกลับไป ไอรดาก็ถูกดึง ตฤณตวัดแขนกำยำของเขาลากจูงเอวคอดบางของเธอเข้าหาตัวก่อนที่เขาจะก้มหน้าหล่อลงมาบดจูบ...

กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบัน ไอรดาฟุบหน้าลงบนฝ่ามือ “ไม่น่าเลยพลอย”

แล้วต้องสะดุ้งเมื่อตฤณโน้มกายลงมาห่มร่างเล็กเอาไว้แทนผ้าห่ม “เลิกคิดได้แล้ว ถึงเวลาจ่ายค่าจ้างแล้วครับคุณหมอ”

เขาครางชื่อเธอออกมา พรมจูบไปทั่วลำคอระหง ขบเม้มเบาๆ ที่ติ่งหู ทำให้คนตัวเล็กสั่นระริกไปทั้งตัว

“ไม่เอา ปล่อยฉันก่อน”

ดวงหน้าสวยเวลานี้เห่อร้อน ปากเรียวสวยเม้มแน่น เพราะเสียวซ่านจากปากร้อนๆ ที่ดูดดึงยอดอก ตฤณใช้ฟันซี่คมๆ ขบไปทั่วเม็ดบัวสีสดราวเด็กไม่รู้จักอิ่ม ทั้งปากและมือช่วยกันทำหน้าที่บีบเคล้นอกล้นซ่อนรูป

“อือ” ไอรดาเกลียดเสียงตัวเองเวลานี้ ทำไมต้องเผลอปล่อยเสียงครางออกมาด้วย ไม่ชอบตัวเองที่พ่ายแพ้ให้กับความช่ำชองวาบหวาม อุตส่าห์ขอร้องให้เขาหยุดได้แล้ว แต่ทำไมตอนนี้ถึงเลยเถิดเตลิดตามเขาไป

ยิ่งพยายามต่อต้าน เขายิ่งมอบความหวิวไหวและกระหน่ำรุนแรงมาให้ ร่างกายของเธอทรยศต่อคำสั่ง ความรู้สึกอยากให้เขาชักนำก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ เธอมองเขาก้มๆ เงยๆ จูบหน้าอกและปรนเปรอให้จนเธอต้องครางออกมาไม่หยุด

“อื้อ”

ไอรดาไม่เข้าใจ สมองมันสั่งการว่าคุณหนูอย่างเธอไม่เหมาะกับกาฝากอย่างเขา แต่ความชำนาญของเขามันทำให้เธอเผลอแอ่นกายหยัดขึ้นอย่างไม่รู้ตัวเมื่อถูกความเสียวซ่านที่ไม่รู้จักพุ่งใส่

นอกจากเขาจะปรนเปรอทรวงอกแล้วยังไล่จูบลงไปที่หน้าท้อง แต่ว่าติดตรงผ้านวมที่เธอดึงมาคลุมไว้ ทว่า มันไม่ยากเลย เมื่อเขาค่อยๆ ถอยตัวเองลงไปที่ปลายขา ไอรดามองด้วยความมึนงงก่อนจะค้นพบว่านั่นไม่ใช่จุดจบ แต่มันคือการเริ่มต้นที่แท้จริง

“คราวนี้ ผมจะเรียกค่าจ้างเมื่อคืนนี้ของจริงแล้วนะ”

ที่ผ่านมานั้นยังไม่จริงอีกหรือ ของจริงจะทำให้เธอเดินไม่ได้ไปกี่วัน ยิ่งคิดว่าเจ้าแท่งหินที่มีพวกอุตริเอาไข่มุกไปฝังเอาไว้ตั้งหลายเม็ด มันจะเข้าไปเยี่ยมชมภายในร่างกายเธออีกครั้ง คุณหมอคนสวยก็อยากจะเป็นลมเสียให้ได้

“เมื่อกี้ยังไม่ทำจริงอีกเหรอ”

“นั่นเรียกว่าน้ำจิ้ม แต่ตอนนี้ พี่จะกินพลอยจริงๆ”