ตอนที่ 1-2

“มองอะไร ไม่ให้”

เขาชะเง้อตามมือบางที่ปกปิดบางอย่างใจกลางลำตัว “จะเอา”

คุณหมอสาวใบหน้าร้อนผ่าว“ไอ้บ้า”

ไอรดามองเขาที่ตอนนี้ไร้เสื้อผ้าติดกาย เป็นครั้งแรกที่เธอเคยเห็นผู้ชายที่ยังหายใจอยู่เปลือยมากขนาดนี้ หน้าอกและบ่ากว้างของตฤณดูแข็งแรงทรงพลัง ดวงตาคู่สวยมองต่ำลงมาอย่างหวาดหวั่นแล้วอยากหลับตาปี๋ แต่เกิดอะไรขึ้นไม่รู้ทำให้ตาค้างกับสิ่งที่คนตัวใหญ่กอบกุมมันเอาไว้จนเต็มมือ

แก้มนวลใสร้อนผ่าวเมื่อเขาก้มลงไปมองที่มือของตัวเอง ก่อนจะระบายยิ้มที่ทำให้ไอรดาหายใจไม่ทั่วท้อง

“กลัวทำไม ก่อนเป็นหมอ ก็ต้องผ่านตาร่างกายมนุษย์เพศชายมาบ้าง ไม่ต้องตกใจ คิดเสียว่ามันก็เหมือนเข็มนั่นแหละ ถ้าจิ้มถูกที่ก็ไม่เจ็บมาก แต่ถ้าจิ้มพลาดก็เจ็บได้เหมือนกัน เพราะฉะนั้น เรามาร่วมมือกันดีกว่า อย่างเกร็งสิครับคุณหมอ”

ไอรดากระถดหนี เขามันเป็นชายชั่ว กลิ้งกลอก ที่กำลังกดแนบสิ่งนั้นลงมาจวนจะถึงหน้าขาของเธอ ไอรดาไม่คิดว่ามันคือเข็มแบบที่หมออย่างเธอฉีดให้คนไข้วันละไม่รู้กี่เข็ม

‘มันคือแท่งหินยักษ์ต่างหาก’’

ไอรดาหวีดร้องส่ายหน้าหวือเมื่อความแข็งร้อนถูกนาบลงมา

“เจ็บนิดเดียว แล้วพลอยจะผ่านมันไปได้” เขาก้มลงจุมพิตหน้าผากของไอรดาที่เวลานี้มีเหงื่อซึม

ให้ตายเถอะ ไอรดารู้ดีเกี่ยวกับเรื่องเยื่อพรหมจารีที่มีหน้าที่ปกป้องไม่ให้สิ่งแปลกปลอมรุกล้ำเข้าไปในพื้นที่หวงห้ามของสตรี และผู้ชายทั้งหลายก็คิดว่ามันเปรียบเสมือนเครื่องยืนยันความใสสะอาดของผู้หญิง แม้ในยุคนี้ วงการแพทย์สามารถตกแต่งศัลยกรรมเยื่อพรหมจารีที่มีความหนาสองสามมิลลิเมตรนี้ได้แล้ว แต่เชื่อเถอะสำหรับเธอ มันยังเป็นเนื้อเยื่อดั้งเดิม และไม่คิดเลยว่าการที่มีสิ่งรุกล้ำเข้าไปจะสร้างความเจ็บได้มากขนาดนี้ เพราะสิ่งที่ยื่นล้ำเข้าไปมันมีขนาดเกินธรรมชาติเพศชายทั่วไปหรือเปล่า ไอรดาไม่มั่นใจนัก ทว่า...

“เจ็บ เอาออกไป” เธอบอกเสียงหวานแผ่วเบา หลับตาปี๋ขณะที่พูด

ครั้นเห็นหน้าเจ้าหล่อนบิดเบ้ แดงก่ำ เจ็บมากขนาดนี้ ตฤณก็นึกอยากจะทำตามคำขอ แต่ขืนทำตามใจ ไอรดาคงต้องกลัวการมีเซ็กซ์กับเขาไปตลอดชีพ ว่าแล้วก็ขยับสะโพกเข้าไปลึกที่สุด

“อาห์”

ไอรดาสะดุ้งเฮือก ไม่คิดว่าเขาจะทำสวนทางกับสิ่งที่เธอร้องขอ ร่างบางผวาจุกแน่นจนต้องจิกเล็บลึกลงบนบ่าแกร่งของเขาเอาไว้

“ไอ้คนบ้า! นายทำอะไรของนาย ฉันสั่งให้เอามันออกไปไม่ใช่เหรอ!”

“ผม...ทำผิดใช่ไหม งั้นเอาใหม่”

เขาโหย่งกายขึ้นพาความดุดันขยับออกจากความคับแน่นของไอรดา หญิงสาวรู้สึกว่าขาทั้งสองข้างอ่อนแรงไปหมด ก่อนที่มันจะหลุดพ้นออกไปจากร่างกาย เธอถอนหายใจเกือบจะโล่งอก แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเขาพามันตอกอัดลงมาใหม่ คราวนี้เป็นจังหวะเข้าๆ ออก ๆ ที่ทำให้ร่างเล็กเกือบจะลืมหายใจ

“ไอ้คนเถื่อน นายแกล้งฉัน!”

“กำลังสนุกขนาดนี้ พลอยจะให้พี่เลิกกลางคันได้ยังไง”

ชายหนุ่มส่งเสียงครางต่ำแสดงความพอใจที่ได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายสาว ริมฝีปากน่าจูบกำลังจะขยับด่าเขาอีก ตฤณจึงห้ามเสียงนั้นด้วยการก้มหน้าลงไปกดริมฝีปากกวาดชิมรสหวานจากโพรงปากนุ่มละมุน เขาอยากแทรกตัวตนเข้าไปในกายสาวแบบนี้ให้นานที่สุด แม้ว่าจะผ่านเรื่องบนเตียงมามาก แต่ไอรดาทำให้เขารู้สึกอยากกลืนกินหล่อนเข้าไปให้เต็มท้องแล้วไม่คิดจะอิ่มง่ายๆ แต่ว่าต้องอดทนค่อยๆ ทำ ไม่อย่างนั้น ไอรดาจะหวาดกลัวมากเกินไป กระนั้น ร่างแสนบอบบางก็ดูยังดิ้นไม่หยุด

“อื้อ ปล่อยฉัน”

ไอรดาดิ้นรน พยายามสะบัดตัวให้หลุดจากเขา แต่เหมือนยิ่งถูกรัดแน่น มือหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามประคองท้ายทอยเธอให้แหงนหน้ารับจูบ

“อย่าดิ้นสิ ถ้าองศาไม่ได้ที่ พี่อาจจะพลาดเป้า ถ้าพลาดนับหนึ่งใหม่นะ”

ไอรดาเกลียดเขาชะมัด ไม่คิดไม่ฝันว่าเนื้อตัวที่เก็บถนอมเพื่อรอคอยคนที่เหมาะสมจะต้องมาแปดเปื้อนกับคนที่ชังน้ำหน้า

ตฤณยกยิ้มตรงมุมปาก หากเป็นคนอื่น มือของเธอคงเลือกที่จะคล้องไว้กับคอของเขา ไม่ก็ปาดป่ายไปตามแผงอกกว้าง หรือเรื่อยเปื่อยไปถึงหน้าท้องเกร็งเป็นลอนนั่น จะต่ำกว่านั้น เขาก็ไม่เคยว่าอะไร แต่ไม่ใช่แสดงท่าทางรังเกียจออกมาชัดเจนแบบที่ไอรดาเป็นอยู่แบบนี้ และนั่นทำให้ตฤณหมดความอดทน

“พี่มันกินลำบากเหมือนยาขมขนาดนั้นเลยหรือพลอย”

เขาพาลิ้นร้ายบุกรุกเข้าไปเกี่ยวกระหวัดรัดรึงกับลิ้นเล็กที่ถอยร่นไม่เป็นท่า ความอ่อนเดียงสาทำให้คนมากประสบการณ์กว่าครางด้วยความพอใจ

เนื้อตัวนุ่มนิ่ม จับตรงไหนก็ลื่นมือทำให้เลือดในกายหนุ่มฉีดพล่าน ตฤณผละจูบออกมาแล้วมองเนื้อเนียนที่เขาปอกเปลือกไว้เหลือแต่ร่างเปลือยขาวราวกับผิวเด็ก แต่เวลานี้ มือของเขามันคงจะหยาบเกินไปสำหรับผิวเธอ เพราะตามเนื้อตัวของไอรดามันแดงเป็นปื้นไปหมดจนเขาอดสงสารไม่ได้

“เดี๋ยวมันจะดีขึ้นเอง”

ใบหน้าสวยส่ายไปมา ทว่า มือไม้ของเธอรบกวนด้วยการข่วนตีเขา ตฤณไม่ได้รับความร่วมมือจากคุณหมอคนสวย และยังถูกต่อต้านอย่างหนัก

“เสียใจมากเหรอที่เธอได้พี่เป็นผัว”

ตฤณแนบปากลงไปอีกครั้ง บดคลึงเนิบนาบ เขาตั้งใจทำให้ไอรดามีความสุข ไม่หวาดกลัวกับการมีเซ็กซ์

“พลอยเป็นของพี่คนเดียวตลอดไปนะ” เขาครางชื่อเธอออกมา พรมจูบไปทั่วลำคอระหง ขบเม้มเบาๆ ที่ติ่งหู ทำให้คนตัวเล็กสั่นระริกไปทั้งตัว

“ไม่เอา ปล่อยฉันก่อน เรามาคุยกันดีๆ เถอะนะ แต่ตอนนี้พามันออกไปก่อนเถอะ นะๆ ได้โปรดเถอะ” ไ

อรดาพยายามต่อรอง แม้จะถูกจูบจนสมองขาวโพลนไปหมด เนื้อตัวอ่อนปวกเปียก แต่เธอก็พยายามรั้งสติตัวเองไว้ ไอรดาไม่ได้รู้สึกขยะแขยงเขาแบบที่ตัวเองคิด แต่ยังไงซะ เธอจะไม่มีวันยอมนอนอ่อนระทวย ปล่อยให้เขาเอาแท่งหินมาตรึงตอกไม่หยุดหย่อนแบบนี้หรอกนะ งานนี้จึงต้องขุดมารยาหญิงที่พอจะมีอยู่บ้าง

“พี่ตฤณขา ปล่อยพลอยนะคะ” เธออยากกัดปากตัวเองให้ตายที่เรียกไอ้วายร้ายแบบเขาว่าพี่ แต่ที่ยอมเรียกไอ้คนเถื่อนว่าพี่ตฤณขา เพราะรู้ว่ามันจะได้ผลแน่นอน

คนที่กำลังขยับสะโพกเบียดบดลงมาแสดงความเป็นเจ้าของชะงัก ไอรดาจะยอมเรียกเขาว่าพี่ได้ก็ต่อเมื่ออยู่ในวินาทีที่มันแย่ที่สุดในชีวิตเธอแล้ว เหมือนสองครั้งที่ผ่านมา

“เรียกพี่ว่าพี่ตฤณขา ครั้งนี้จะให้พี่ช่วยอะไร”

ครั้งแรกที่เธอยอมเรียกเขาว่าพี่ ในวัยเด็กแปดขวบ ตอนที่ไอรดาซุกซนจนเกือบจมน้ำตาย...

ครั้งสอง ตอนที่นักศึกษาแพทย์คนสวยเกือบถูกฉุดไปรุมโทรม ถ้าเขาไม่เห็นและตามไปช่วยทัน

“พี่ตฤณปล่อยพลอยนะคะ หยุดการกระทำของพี่ก่อน ไม่งั้น พลอยตายคามือพี่แน่”

มีเซ็กซ์กับเขาถึงตายเชียวหรือ ตฤณมองหน้าซีดๆ ที่เอียงหันไปมองผนังห้อง ไม่ยอมสบตากับเขา

ทว่าถูกไอรดาเรียกซะน่ารักแบบนี้ แม้ว่าการพาตัวเองออกมาจากความแน่นหนึบที่เขากำลังภาคภูมิใจจะทำให้ต้องปวดหนึบค้างคา ทว่าเขาก็ยอมกอบกุมความใหญ่โตถอยออกมา เมื่อเขาโหย่งกายขึ้นทำให้ไอรดามีโอกาสขยับแข้งขาที่ถูกร่างหนาทับเอาไว้

“พี่ถอยก่อนก็ได้ ถ้าพลอยไปต่อกับพี่ไม่ไหวจริงๆ”

ดวงหน้าสวยเวลานี้เห่อร้อน ปากเรียวสวยเม้มแน่น เพราะเสียวซ่านจากปากร้อนๆ ไม่คิดเลยว่าคุณหนูแสนเรียบร้อยจะต้องมาอ้อนวอนเขา แต่มันก็เป็นไปตามแผนที่คิดเอาไว้