จับจองรัก

ชายหนุ่มนอนหงายมองหญิงสาว สวย หน้าใส แต่ไม่ได้ไร้สมอง เธอมีอาชีพเป็นถึงแพทย์ผิวหนังมือดีที่สุดคนหนึ่งประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ทว่าหากเป็นเรื่องดื้อรั้นแล้วละก็ ‘ไอรดา วนารมย์’ คุณหมอสาวหน้าเด็กคนนี้คือที่สุดด้านเอาแต่ใจที่เขาเคยเจอมา ผู้หญิงเอาแต่ใจเป็นอะไรที่คนอย่างเขาไม่คิดจะทน แต่พอเป็นไอรดา ไม่รู้ทำไมเขากลับรู้สึกว่าถ้าไม่เอาแต่ใจ ไม่เรื่องเยอะ ก็ไม่ใช่ผู้หญิง

เขาพยายามดึงสติเธอ ดูเหมือนสติของแม่เจ้าพระคุณขากระเจิงไปนานแล้ว วลานี้ มือน้อยๆ คอยขยับมาลูบแผงอกเขา แล้วพูดว่า

“ขนแกนุ่มมือดีจังเจ้าโทมัส” เธอไม่ลูบขนเปล่าๆ ยังยิ้มให้อย่างน่ารัก “ฉันชอบลูบขนแกจัง”

‘ตฤณ วนารมย์’ วนารมย์ ผุดรอยยิ้มกลั้นขำ

“ที่คุณลูบอยู่ มันขนอกผมต่างหากไม่ใช่ขนเจ้าโทมัส” เขามองไอรดา แต่เธอก็ยังเห็นหน้าหล่อๆ ของเขาเป็นไอ้โทมัส ม้าฝรั่งตัวนั้น

มันเป็นม้าหนุ่มสายพันธุ์ เปอร์เชรอน (Percheron) ที่มีความสง่างาม ขนสีขาวนุ่ม แต่ด้วยรูปร่างสูงใหญ่ของมันทำให้ดูมีพลังมาก คนเป็นลุงของไอรดาซึ่งเป็นบิดาเลี้ยงของซื้อให้ในวันเกิดครบรอบยี่สิบสี่ปี หญิงสาวชอบม้า อยากเรียนขี่ม้า ไอรดาได้รับการสอนขี่ม้าเบื้องต้นจากผู้ชายที่เธอแอบปลื้มมานานจนอยากจะใช้คำว่าแฟนแทนชื่อของเขาของ...

‘พี่หมอเมฆ’

ตฤณพ่นลมหายใจออกมา ตั้งแต่เกิดมา เขาไม่เคยถูกผู้หญิงจับกดบนเตียง แล้วพยายามป่ายปีนขึ้นมาขี่ด้วยความเข้าใจผิดว่าเขาเป็นม้าของเธอ

“อย่าขึ้นมา เพราะตอนนี้ พี่กำลังขึ้นอยู่” หากเธอไม่เมา เขาคงไม่แทนตัวเองว่าพี่ เพราะแม่ตัวดีไม่ยอมนับญาติกับเขา

มือหนาพยายามดันร่างเล็กที่ตะเกียกตะกายขึ้นมาคร่อมทับร่างกายของเขาเอาไว้ หรือร่างกายเขามันใจง่าย ยอมจำนนต่อเธอเองก็ไม่รู้

“คุณหมอกำลังเมา เลือกเอาเองนะ ระหว่างเลิกอ่อยผมแล้วรีบลงไปซะ กับอยากทำอะไรก็ทำต่อไปเถอะ แต่ถ้ายังไม่เลิกมาลูบๆ คลำๆ วุ่นวายกับร่างกายผมมากๆ จุดความอดทนของผมมันแตกหักลงเมื่อไหร่ หายนะเกิดแน่”

ไอรดาเหมือนไม่ได้ฟังคำที่เขาพูดสักนิด เอาแล้วไง แม่ตัวดียังโปรยยิ้มใส่เขาแล้วพูดว่า

“โทมัส แกก็รู้ว่าฉันไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ฉันต้องขี่แกให้ได้”

ตฤณมองนักเรียนหัดขี่ม้าหูตาแพรวพราว “ไหนเคยบอกว่าอกวิศวะอย่างผมมันดูไม่น่าซบ ดูไม่อบอุ่นเหมือนอกพี่หมอเมฆของคุณไง เอาดีๆ หรือตอนนี้ หมอพลอยเปลี่ยนรสนิยมแล้ว เขากุมมือเธอที่ลูบคลำอยู่ตรงหน้าอก

“ ถึงแผงอกผมมันจะดูไม่อบอุ่น แต่ขนดก อกแน่นเปรี๊ยะ ลองแล้วคุณหมออาจจะติดใจ”

หลายชั่วโมงก่อน คนที่ไม่เคยดื่มเหล้าสักหยดแต่วันนี้ซดวิสกี้เข้าไปแบบออนเดอะร็อกจนเต็มท้อง ตฤณจึงต้องพาเธอออกมาจากบาร์หรูเพราะเธอเมาหนักจนขับรถกลับเองไม่ได้ แต่แม่คุณนู้คุณหนูก็ยังคงอยู่ในห้วงฝันหวาน

ไอรดากำลังมีความสุขกับภาพตนเองที่อยู่ในชุดสีขาวงดงามประดุจเจ้าหญิงในนิยาย ที่มีเจ้าชายอบอุ่นแสนใจดีกำลังยื่นมือมาจับแล้วบอกว่า

“น้องพลอย เจ้าหญิงของพี่เมฆ ไม่ต้องกลัวนะครับ พี่จะสอนน้องพลอยขี่ม้าเอง”

หญิงสาวส่งยิ้มให้กับชายหนุ่มที่บอกว่าจะสอนอาชาบำบัดให้ ในขณะที่เจ้าชายรูปหล่อที่มีหน้าตาเหมือนรุ่นพี่ที่เธอแอบปลื้มกำลังปีนลงจากหลังม้าแล้วมาจับสายจูงม้าของเธอไปข้างหน้า พร้อมกับแหงนมองหน้าเธอแล้วพูดว่า

“เราจะเริ่มฝึกการยืดตัวบนหลังม้ากันแล้วนะครับ”

ระหว่างที่หญิงสาวกำลังควบขี่ให้ม้าเดินไปข้างหน้า ลุกและย่อตัวลง เธอก็ได้ยินเสียงของรุ่นพี่ดังแว่วขึ้น

“น้องพลอย จำไว้นะครับ ถ้าหูของม้าสองข้างลู่ไปทางด้านหลัง แสดงว่าม้ากำลังมีอารมณ์โกรธ”

ไอรดามองหูของม้าที่กำลังควบขี่ ตอนนี้...มันลู่ไปด้านหลัง

หลังจากนอนแผ่หลาเป็นม้าให้คุณหมอไม่ประสาในเรื่องการขี่ม้าได้ทดลองขี่ ในที่สุดจุดความอดทนก็แตกหัก เขาทนนอนเป็นม้าให้กับมือใหม่หัดขี่ไม่ได้อีกต่อไป เพราะท่าทีของเธอนั้นเงอะงะงุ่มง่ามจนทุกอย่างดูจะผิดจังหวะไปหมด

หลังจากเขาพลิกกายใหญ่โตขึ้นมานั่งแล้วจัดการกดให้นักเรียนฝึกหัดลงไปบนที่นอน สายตาคมองคาดโทษพร้อมเข่นเสียงลอดไรฟันออกมา

“บนเตียงผมไม่มีม้าตัวอื่น นอกจากผม ก่อนจะหัดขี่ม้า มาเรียนรู้ส่วนต่างๆ ของม้ากันหน่อยไหม”

ไอรดายังปรือตาขึ้นมองชายหนุ่มที่ชักสีหน้าเซ็งจัดใส่ด้วยดวงตาหวานฉ่ำ ในขณะที่สองแขนคล้องคอเขาเอาไว้แล้วส่งยิ้มหวานอย่างน่ารัก เพราะยังเห็นหน้าเขาเป็นหมอเมฆา รุ่นพี่ที่แอบรักมานานหลายปีตั้งแต่ครั้งยังเป็นนักศึกษาแพทย์

“พี่เมฆขา...ไปค่ะ สัญญาแล้วไงว่าจะพาพลอยไปออกเทรล[ Trail Running หรือ การวิ่งเทรล คือ การวิ่งแบบผจญภัยบนพื้นที่ธรรมชาติ เช่น ป่า, ภูเขา, ทุ่งหญ้า ตามภูมิประเทศของสถานที่นั้นๆ ]” ไอรดาจำได้ขึ้นใจ เขาชวนเธอไปออกเทรลในป่ากว้าง ด้วยม้าตัวสีน้ำตาลเข้มสายพันธุ์อาหรับของเขา

ปากหยักลึกร้อนรุ่มทาบทับลงมาตรงซอกคอหอมกรุ่นแล้วทำให้คนตัวเล็กสะดุ้ง หวีดร้องเสียงหลง

“อ๊ายยย!” ไอรดาเริ่มได้สติหลังจากถูกเขาจับปอกเปลือกจนเหลือแต่ร่างขาวโพลน หญิงสาวพยายามดิ้นรนผลักเขาออก แต่ว่าเธออยู่ในท่วงท่าที่เป็นฝ่ายเสียเปรียบ

คุณหมอหน้าเด็กเบิกตากว้างด้วยความตกใจที่เห็นว่าเป็นคนที่ไม่ชอบหน้ามาตั้งแต่ไหนแต่ไร แม้ว่าสาวๆ ที่เธอรู้จักจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าผู้ชายคนนี้...

‘หล่อขั้นเทพ’

‘สายตาเขาทำให้สาวๆ ละลายได้โดยไม่ต้องทำอะไรเลย’

“นายตฤณ! ยี้!”

ไอรดาตั้งสติได้ก็เชิดหน้าอย่างรังเกียจ แม้ว่าส่วนลึกกำลังรู้สึกวาบหวามไปกับสัมผัสเร่าร้อน เรียกร้องให้ตอบสนอง

“สติมาแล้วสินะ แต่ช้าเกินไป กว่าสติคุณหมอจะมา เราสองคนก็เตลิดมาไกลแล้ว” ไอรดาหายใจไม่ทั่วท้อง กับการแนบเนื้อบดเบียดอยู่กับผู้ชายสองต่อสองบนเตียง ทำให้คนไม่คุ้นชินพยายามผลักดันสิ่งแปลกปลอมที่บุกรุกอย่างหนัก

“ออกไปนะ นี่จะทำอะไร จะฉวยโอกาสกับฉันใช่ไหม”

“แน่นอนครับ โอกาสมา ไม่ฉวยไว้คือคนโง่”

“เลว”

“ในสายตาคุณหมอพลอย ผมเคยเป็นคนดีด้วยเหรอ”

“ก็จริงของนาย ไม่มีดี” ไอรดาถอนหายใจราวกับระอา

ตฤณว่ายิ้มๆ “นึกแล้วเชียว ถ้าคุณสติดีคงไม่คิดอยากจะขี่ผม แต่ที่ละเมอเมื่อครู่ เอาดีๆ คิดว่าขี่เจ้าโทมัสที่คุณพ่อซื้อให้คุณ หรือคิดว่าขี่พี่เมฆอยู่กันแน่ ถึงได้...”

ในขณะที่ตฤณไม่ได้ระวังตัว อุ้งมือบางๆ ของไอรดาก็ตะปบเข้าที่โหนกแก้มเขา “ไอ้คนปากเสีย!”

ตฤณกุมโหนกแก้มที่โดนปลายนิ้วของไอรดาข่วนเอา เขาพาตัวตนออกมาอยู่ในท่าเตรียมพร้อมตรงกลางหว่างขาคุณหมอสาว ถอยออกมายืดกายมองแม่ตัวแสบให้เต็มตา ไอรดาตัวเล็กแค่นี้ แล้วเขาก็ได้รับการสนับสนุนมาอย่างเต็มที่ เพราะแผนการที่ผู้ใหญ่ขอให้เธอกับเขาช่วยกันหลอกหมอครองฤทธิ์ว่าเป็นแฟนกัน และเขากับเธอมีโครงการปั๊มทายาทในเร็ววันนี้ มันไม่ใช่แผนลวงแบบที่ไอรดาเข้าใจ แต่เป็นคำสั่งลับของนายแพทย์ วินัย วรารมย์ ผู้เป็นบิดาเลี้ยงของเขา และเป็นลุงแท้ๆ ของไอรดา

‘ตฤณ ก่อนพ่อตาย พ่ออยากอุ้มหลานที่เกิดจากแกกับหนูพลอย แกจะทำให้พ่อได้ไหม’

‘คุณพ่อ’

เขายอมรับว่าตกใจมาก ไม่รู้เพราะเหตุใด ท่านถึงต้องการให้เขากับไอรดากลายเป็นคู่ผัวตัวเมียกันจริงๆ ทั้งที่รู้ว่าไอรดาเกลียดเขาจะตาย แต่ถึงท่านไม่ขอ เขาก็พร้อมจะเป็นพ่อของลูกไอรดา

เมื่อครู่ เขาฉุนจัด เรียกอยู่ได้ไอ้พี่เมฆ ไหนๆ โอกาสก็มาถึงแล้ว เขามองร่างเล็กที่เสียเปรียบอยู่มาก ยังไงๆ เขาก็เป็นไอ้คนเถื่อนของคุณหมอคนสวยอยู่แล้ว

รอยยิ้มหล่อมองคนเมาที่เพิ่งฟื้นอย่างมีนัย ปากหยักลึกบดเบียดคนเพิ่งสร่างเมา แล้วรีบฉกชิม ขบเม้มริมฝีปากนุ่มอย่างหนักหน่วง ลิ้นร้ายพยายามแทรกซอนเข้าไปในโพรงปาก ไอรดาเม้มปากแน่น แต่ความวาบหวามที่เขาปลุกเร้าอย่างชำนาญทำให้ครางฮือด้วยความหวิวไหวเกินต้านทาน

ไอรดาหน้าตื่น เนื้อตัวสั่นไปหมด “แกจะทำอะไร เอาลิ้นออกไป” ไอรดาตวาดออกไป

ตฤณจ้องมองพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไอคิวระดับหมอ น่าจะรู้ดีว่าผมกำลังจะทำอะไร คงไม่มองเฉยๆ หรอกมั้ง”

“อย่านะ ฉันฟ้องคุณแม่ คุณลุง แล้วก็พี่ฤทธิ์แน่ๆ”

หมอพลอยบอกเสียงตื่นๆ พยายามจะผลักเขาออกไปให้พ้นตัว แต่ตฤณสูงใหญ่เหมือนพี่ชายเธอ มือน้อยๆ ที่ปัดป่ายในอากาศไม่ทำให้ก้อนหินยักษ์บนร่างกายเธอขยับสักนิด

“หลังผมทำเสร็จ เชิญคุณไปฟ้องทุกคนได้เลยว่าเราทั้งคู่ร่วมมือกันทำลูก ผมว่าคุณแม่คุณ ท่านไม่ว่าหรอก ขี้คร้านจะดีใจที่ลูกสาวลงจากคานได้สักที”

“ว้าย!”

เสียงหวานอุทานด้วยความตกใจ มือบางระดมทุกตีอกแกร่งที่แน่นไปด้วยซิกซ์แพ็ก ทุบเท่าไร เขาก็ไม่สะเทือน มีแต่มือเธอที่เจ็บระบมไปหมด

“ปล่อยฉันลงจากเตียงนะ!”

ไอรดาพยายามดึงสติ ดันตัวเขาออกเพื่อจะพาตัวเองให้พ้นจากพันธนาการทางกายที่เขากักเธอไว้บนเตียง

ตฤณยิ้มมุมปาก “ถ้าคิดจะเก็บพรหมจรรย์ไว้ให้ไอ้พี่หมอเมฆของคุณ ผมว่าหยากไย่ขึ้นเปล่าๆ” แม้รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเพราะเหตุใดหมอเมฆาถึงได้ปฏิเสธความรักของผู้หญิงที่เพียบพร้อมอย่างไอรดา แต่ก็อดแขวะไม่ได้

“จะเก็บเวอร์จิ้นไว้จนหยากไย่ขึ้นก็เรื่องของฉัน แต่คนที่ผ่านเข้าไปได้ต้องไม่ใช่...”

“ต้องไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นผมนี่แหละครับคุณหมอ ถึงจะมีแรงฝ่าด่านหยากไย่ ใยแมงมุมของคุณหมอไปได้”

ไอรดาขำไม่ออก อยากจะกรี๊ดใส่หน้าเขาก็เกรงว่าสถานถารณ์ที่ย่ำแย่จะเลวร้ายไปมากกว่านี้ ดวงหน้าสวยสะบัดส่งค้อนให้ แล้วยังเบะปากใส่

“ไม่มีทาง”

“ถ้าขอดีๆ ไม่เปิดทางให้ เก็บไว้ก็ขายไม่ออก ผมหาทางเข้าเองก็ได้”

ดวงตาคมกริบจ้องเรียวขาขาวที่เวลานี้ปลีน่องเนียนกริบขาวราวกับนมสด มันทำให้ร่างกายของเขาวูบวาบ เลือดเดือดพล่านไปหมด ในสถานการณ์วาบหวามอันล่อแหลม ตฤณแทบหลุดขำพรืดออกมา เมื่อเห็นว่าไอรดารีบพามือสองข้างมาปิดตรงใจกลางระหว่างเรียวขาสองข้าง

ให้ตายเถอะ เธอคิดว่ามือเล็กๆ สองข้างมันจะปิดกั้นสายตาและความต้องการของเขาได้หรือไง คนหล่อคิดในใจ ทว่าสายตาส่องประกายวิบวับออกมา