ตอนที่ 2-2

ไอรดาคิดด้วยความหวาดกลัว ยิ่งเห็นว่าผ้าขนหนูที่เขาพันเอวสอบไว้มันหลุดลงไปกอง หลังเขาขยับเข้ามาใกล้จนเหลือแต่กายเปล่าเปลือยไม่ต่างจากเธอก็ต้องยกมือปิดปาก

“อาห์”

ดวงตาคู่หวานเบิกกว้างก่อนจะเบือนหนี เพราะความใหญ่โตอลังการนั่น เขาจะใช้สิ่งนั้นทิ่มแทงเข้ามาในตัวเธอซ้ำแล้วซ้ำอีก เธอจะรับไหวได้อย่างไร ทั้งความใหญ่โตที่มีเส้นเลือดปูดโปนเต้นตุบๆ พร้อมรบเสียขนาดนั้น

“ขอเวลานอกกินยาแก้ปวดไว้ก่อนสักสองเม็ดได้ไหม”

ตฤณอยากจะหัวเราะนัก นี่เธอคงคิดอะไรไม่ออก หาลูกเล่นอะไรไม่ได้แล้วมั้ง

“เป็นหมอควรรู้ไม่ใช่เหรอ ยาไม่ควรกินก่อนอาหาร เดี๋ยวมันจะกัดกระเพาะ พลอยกินพี่ให้อิ่มเต็มท้อง แล้วค่อยกินยาตามจะดีกว่าไหม”

ไอรดากระถดขามาหนีบไว้ด้วยความกลัว อารมณ์วาบหวามปลิวหาย แต่คนที่ยืนอวดหุ่นก็ไม่ชักช้า ตฤณไม่ประวิงเวลา เขารีบพาตัวเองขึ้นมาแล้วใช้มือหนาจับเรียวขางามแยกออกจากกัน

“พี่จะทำให้พลอยมีความสุข เชื่อสิพลอย” ที่สำคัญ บิดาเขาเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว ก่อนท่านจากโลกนี้ไป เขาสัญญาว่าท่านจะต้องได้อุ้มหลานที่เกิดจากเขากับหลานรักของท่าน

“ไม่นะ ปล่อยฉัน” เธอไม่เชื่อเขาแล้ว ตอนนี้ เธอกำลังกลัวแท่งหินของเขาที่กำลังผงาดนั่น มันใหญ่เกินกว่าที่จะทำให้เธอมีความสุขได้กระมัง

ไอรดาส่ายหน้าหวือ เส้นผมปรกหน้า แต่ได้มือหนามาเกี่ยวเอาไปทัดหู

“ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวพี่จะพาพลอยไปสำรวจดวงดาวบนท้องฟ้าด้วยกันให้ทั่ว แล้วพลอยจะรู้ว่าผู้ชายแบบนี้ น่าตื่นเต้นทุกนาทีที่ได้สัมผัส” ตฤณพยายามตะล่อมหลอกล่อ แต่เขารู้ดีว่านอกจากคำพูดแล้ว ยังต้องทำให้เธอเห็นว่าการเมกเลิฟนั้นไม่น่ากลัว มันมีแต่ความสุข และครั้งนี้ เขาไม่ปล่อยเวลาให้เธอคิดแก้ไขสถานการณ์

ตฤณจูบปากอิ่มอีกครั้ง แล้วดึงมือคนตัวเล็กให้คล้องคอเขาไว้ ปากก็ดูดดึงลำคอระหง ไล่ลงมาที่ร่องอกอวบ เขาเพิ่งเห็นเต็มตาว่าหน้าอกของไอรดานั้นอวบอิ่ม ยอดถันก็เต่งตึงจนทำให้ปากคอแห้งผาก อดใจไม่ไหวจนต้องก้มลงกลืนกินเข้าปากอีกครั้ง

“อื้อ”

คราวนี้ ความเสียดเสียวพุ่งแหลมกว่าครั้งแรก ไอรดาครางเสียงกระเส่า เนื้อตัวของเธอกับเขาบดเบียดเสียดสีจนก่อเกิดประกายไฟปรารถนาลุกโชน และตฤณคงไม่ดับมันลงง่ายๆ ถ้าไปไม่ถึงวิมานที่เขาบอก ไอรดาบิดส่ายร่างไปมาด้วยความซ่านเสียว เกิดมาไม่เคยทรมานปนความวาบหวามเท่าครั้งนี้

ความร้อนจากร่างหนาแผ่ลงมาครอบคลุม เขากักเธอไว้ด้วยมือและปาก ไม่มีช่องว่างแทรกผ่าน เมื่อความรู้สึกหวิวไหวแผ่ซ่านไปทั่วตัว ไอรดาไม่เหลือสติพอให้คิดว่า ต่อจากนี้ไป ปากเขาที่เลื่อนต่ำลงไปจะทำให้เธอต้องเรียนรู้กับโลกใหม่

ตฤณจูบไล่ไปจนถึงหว่างขา จูบเรียวขาขาวผ่องอย่างไม่รังเกียจ เนื้อตัวของไอรดาเหมือนไอศกรีมรสวานิลลา ที่ชิมตรงไหนก็ละมุนไปหมด เขาต้องหักห้ามความแข็งขึงที่ร้อนระอุอยากหาที่ลงจะแย่

“ตฤณ” ไอรดาเผลอเรียกชื่อเขา เธอก็ไม่รู้ว่าจะเรียกเขาหาสวรรค์วิมานอะไร แต่เรียกแล้วทำให้เธอได้ระบายปลดปล่อย เขาเป็นคนทำให้เธอทรมานก็ควรต้องรับรู้

“ครับพลอย” เขาขานรับ แล้วเห็นว่าคนตัวเล็กได้แต่หอบหายใจ มองตาปรอย จึงรู้ว่าไอรดาพร้อมพรักที่จะได้รับบทเรียนรักแสนหวานบทต่อไป

เขานำตัวตนไปจดจ่อที่ดอกไม้งาม แล้วจ้องมองด้วยความพอใจ กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ดอกไม้ช่อใหญ่อวบอูมอิ่มน้ำ เขาอยากพาตัวตนเข้าไปทักทายทำความรู้จัก และตอนนี้ก็หมดความยับยั้งชั่งใจแล้ว

มือหนาประคองตัวตนแข็งร้อนให้จดจ่อที่ช่องทางเข้า พลางก้มหน้าไปจูบปากอิ่มเบาๆ ทำให้ไอรดาสั่นระริก จากนั้นก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อเขาค่อยๆ พาแก่นกายใหญ่โตคืบคลานแทรกผ่านเข้าไปทีละน้อย

“อ๊ะ เจ็บ”

แม้จะขยับสะโพกเข้าไปทีละน้อยแล้ว แต่ว่าไอรดาของเขาก็ยังร้องครางเจ็บ ตัวเธอเล็กนิดเดียว แต่ต้องรับสิ่งที่ใหญ่เกินตัว ตฤณเลยต้องหยุดแล้วค่อยๆ ใช้ความอดทนอย่างสูง เขาแค่หยุด แต่ไม่ได้ถอดถอนตัวตนออก เพราะกลัวว่าไอรดาจะไม่เปิดรับอีก แล้วจะทำให้เธอกลัวเขา

ตฤนค้างคาไว้อย่างนั้นแล้วใช้มือหนาเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นตามกรอบหน้าผากคนตัวเล็ก

“ไว้ใจผมนะ อย่าเกร็ง”

“เอามันออกไป ฉันเจ็บ”

“ถ้าผมเอาออกไป คุณจะกลัวมันตลอดไป เชื่อใจผม มันไม่เจ็บหรอกครับ”

“คุณมาลองให้ฉันตีคุณแบบที่คุณทำกับฉันบ้างเอาไหม”

“ผมจะให้คุณตีคืนหลายๆ ทีเลย แต่ตอนนี้ให้ผมตีก่อนนะครับ” ตฤณตอบกลับน้ำเสียงหวาน เขารู้ว่าไอรดาเจ็บเลยต้องปลอบประโลมมากๆ

ชายหนุ่มขยับสะโพกสอบอีกที ค่อยๆ ดูท่าทางของคนตัวเล็ก ไอรดาครางยาวเมื่อถูกเติมเต็มเข้ามา บางอย่างที่แข็งร้อนกำลังอยู่ในร่างกายของเธอ มันให้ความรู้สึกสุขสมปนหวิวไหว ทั้งเสียดเสียวและบีบเกร็งจนแยกไม่ออก

ตฤณสูดปากครางต่ำ เขาขยับสะโพกได้ทีละน้อย เพราะช่องทางรักคับแน่น รัดรึงตัวตนเขาแทบจะปริหัก ไม่เคยสุขสมเท่านี้มาก่อน ผนังกำมะหยี่อ่อนนุ่มโอบรัดเขาทุกทางจนต้องกัดฟันข่มความซาบซ่านที่แล่นปราดถึงศีรษะ

“อาห์ เยี่ยมมากเลยครับ” เขาครางออกมาเพื่อระบาย สองมือก็เอื้อมไปบีบเฟ้นเต้าทรวงอวบอิ่ม บีบเคล้นยอดถันจนมันชูชันเต่งตึงขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อขยับตัวตนเข้าไปได้จนสุด แล้วเริ่มขยับระรัวเร็วขึ้น เพราะถูกรัดแน่น ขยับแต่ละครั้งก็สร้างความเสียวซ่านให้กับคนตัวใหญ่และคนตัวเล็ก

ยิ่งตฤณใจเย็นค่อยๆ ทำ ไอรดาก็ยิ่งรู้สึกถึงการมีตัวตนเขาอยู่ในกายเธอ เป็นส่วนหนึ่งของตัวเธอ ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนนี้มันคืออะไร แต่เมื่อถูกเขาเติมเต็ม ไอรดาก็ยื่นมือไปกอดรัดรอบคอ ทำให้ตฤณครางฮือ เร่งขยับตัวตน โน้มตัวลงมาบดเบียดกับร่างเล็ก

หน้าอกแกร่งถูไถกับทรวงอกอวบ บดเบียดร่างกายตัวเองลงไปเพื่อดับไฟปรารถนา แต่มันเหมือนยิ่งเพิ่มเชื้อไฟให้เขายิ่งอยากกระโจนเข้าใส่ ตฤณเผลอขบเบาๆ ที่ทรวงอกอิ่มจนเกิดรอยแดงระเรื่อ

และไม่สามารถทนต่อความเสียวซ่านที่จู่โจมอย่างรุนแรงได้อีก เขาขยับตัวตนเข้าออกถี่เร็ว มือหนาบีบเคล้นสะโพกขาวผ่อง ขยับตัวตนหมุนวนไปมาจนคนใต้ร่างสมองขาวโพลน ตัวอ่อนเหลวเป็นขี้ผึ้งต้องไฟ

ตฤณมองไปที่ใบหน้าสวยจัด ตอนนี้ ไอรดาหน้าแดงเรื่อ เนื้อตัวเจ้าหล่อนเต็มไปด้วยร่องรอยจูบ ก็อยากจะพาตัวตนไปให้สุดทาง แต่ว่าเขาอยากให้เธอไปถึงก่อน ชายหนุ่มจึงไม่อยากเร่งรัด แต่ว่าควบขับเป็นจังหวะเข้าออก มือหนาก็บีบเคล้นสองเต้า เมื่อถูกการปลุกเร้าจู่โจม ไอรดาก็บิดเกร็งด้วยความเสียวซ่าน ก่อนจะกรีดเสียงร้องออกมา พร้อมกับตัวสั่นระริก เมื่อตฤณพาเธอไปถึงวิมานที่มีแต่เขาและเธอสองคน

ฟากตฤณก็ตามไปติดๆ เขาแหงนหน้าคำรามต่ำ เมื่อถูกการบีบรัดจากทุกทาง เขาปลดปล่อยสายธารข้นเหนียวสีขาวขุ่นเข้าสู่ใจกลางดอกไม้งาม แล้วผ่อนลมหายใจลงเพื่อให้ปรับจังหวะเข้าสู่สภาพปกติ เขาไม่ได้ใช้ถุงยางกับไอรดาเพราะอยากมีครอบครัวกับเธอ เขาพอใจที่ได้เป็นคนแรก เพราะเหลือบไปเห็นหยดเลือดเล็กๆ สองจุดที่ผ้าปูที่นอน

“เป็นยังไงบ้างครับ ดีไหมเมียจ๋า”

ไอรดาอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี เธอหันหน้าหนีเขา แล้วหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้า

ตฤณตะกายลงมานอนข้างๆ อมยิ้มมองเมียหมาดๆ ด้วยสายตารักใคร่ ก่อนจะกดจูบที่ลาดไหล่แล้วรั้งคนตัวเล็กให้หันหน้ามารับจูบ

“ทำไมไม่ตอบผัวล่ะครับ”

“ฉันไม่อยากพูดอะไรตอนนี้เลย” มันจุก มันเสียวๆ แสบๆ แต่ก็แอบมีความสุข มันเป็นความรู้สึกที่ไอรดาสับสนไปหมด เธอหันหน้าหนีเขาอีกครั้ง

ครั้งนี้ ตฤณไม่ได้รั้งเธออีก แต่ว่าสวมกอดเมียสาวจากด้านหลังแล้วสูดกลิ่นหอมสะอาดของเมีย ไอรดาเป็นของเขา แล้วต้องเป็นของเขาคนเดียวตลอดไป

‘พี่จองแล้วนะ’

...อย่างที่เคยหมายตาจับจองมาตั้งแต่เด็ก

ไรเคราของตฤณที่ครูดผ่านหลังไปมาทำให้ไอรดาสั่นระริกขึ้นมาอีกครั้ง ความแนบชิด สนิทสนมแบบเนื้อแนบเนื้อแบบนี้ มันทำให้เธอคิดอะไรไม่ออก มีแต่ความมึนงง

ไอรดาไม่คิดว่าต้องยกพรหมจารีย์ที่หวงแหนให้กับผู้ชายที่ไม่คิดว่าชาตินี้จะเอามาทำสามี “ฉันจะกลับบ้าน” ไอรดาพยายามจะลุกขึ้น แต่เรื่องนี้ ตฤณไม่ยอม เขากดร่างบางให้นอนลง เขาไม่มีทางปล่อยให้เมียกลับบ้านไปตอนนี้แน่

“นอนพักก่อน ตื่นมาแล้วจะพากลับ ถ้าดื้อนัก ไม่งั้นได้โดนตีอีกรอบแน่”

ฟังเขาขู่เสียงเรียบๆ แต่ชัดเจนว่าทำจริง คุณหมอสาวถึงกับเสียงสั่น ถ้าถูกเขากดลงบนเตียงอีกครั้ง เชื่อเหลือเกินว่าเธอคงต้องไม่ได้ไปทำงานแน่ แค่ตอนนี้ขาแข้งก็อ่อนแรงไปหมด

“คนบ้า ฉันจะกลับบ้าน ไม่ได้ยินหรือไง ทำไมต้องบังคับ ฉันจ่ายค่าจ้างให้แล้ว จะเอาอะไรอีก”

“ไม่น่าถามว่าจะเอาอะไร” มือหนาเคลื่อนผ่านเอวคอดบาง ไปวางที่จุดสุ่มเสียง ไอรดาสะดุ้งโหยง รีบปัดมือเขาออก

“คนบ้า เอามือออกไปน”

“งั้นก็เชื่อพี่ตฤณ นอนต่ออีกนิด ถ้าดื้อจะถูกตีอีกรอบ หรือว่าคุณหมอพลอยอยากถูกพี่ตีบ่อยๆ อย่าถามนะว่าพี่ตฤณจะใช้อะไรตีพลอย ก็แท่งหินที่คุณหมอไม่ชอบนั่นแหละ”

“ไอ้คนเถื่อน โรคจิต”

“ระวังจะติดใจความดิบๆ เถื่อนๆ ของพี่เข้าสักวัน”

ไอรดาเกลียดความชอบขู่ของเขา เธอสะบัดหน้าหนีเลยไม่เห็นรอยยิ้มพอใจจุดขึ้นที่มุมปากคนเจ้าเล่ห์ เธอไม่อยากอยู่ใกล้เขาแบบนี้อีก เพราะกลัวว่าจะหักห้ามใจไม่อยู่แล้วยอมให้เขารังแกอีก