บทที่ 3 มหกรรมช้อปแหลกสะเทือนปฐพี!กวาดเรียบจนโลกต้องตะลึง

บทที่ 3 มหกรรมช้อปแหลกสะเทือนปฐพี!กวาดเรียบจนโลกต้องตะลึง

หลังจากที่โทรสั่งของจากโรงงานแล้ว ที่นี้ก็เป็นช่วยเวลาที่ต้องเตรียมเงินสำหรับจ่าย แสงไฟจากหน้าจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่สามจอที่เรียงรายอยู่ตรงหน้าสาดส่องกระทบใบหน้าสวยเฉี่ยวของหยางชิงโม่ แววตาของเธอในยามนี้จดจ่อและแน่วแน่ยิ่งกว่าตอนกำลังผ่าตัดสมองเสียอีก นิ้วเรียวยาวรัวลงบนคีย์บอร์ดเสียงดัง ต๊อกแต๊ก ถี่รัวราวกับเสียงปืนกล

เธอเปิดเข้าสู่พอร์ตหุ้นระดับ VVIP ของเธอ กราฟสีเขียวแดงวิ่งขึ้นลงระยิบระยับ หยางชิงโม่แสยะยิ้มมุมปาก หุ้นกลุ่มยาและเทคโนโลยีที่เธอถือครองไว้นั้นมูลค่ามหาศาล แต่มันจะมีประโยชน์อะไรในยุค 1978 ที่แม้แต่ตู้เย็นยังหาซื้อยาก?

"ขอโทษนะตลาดหลักทรัพย์ แต่ฉันจำเป็นต้องถอนทุนคืนเดี๋ยวนี้"

เธอหยิบโทรศัพท์สายตรงหาโบรกเกอร์ส่วนตัวทันที ปลายสายรับสายแทบไม่ทันเมื่อเห็นชื่อลูกค้าคนสำคัญ

"คุณหยาง! มีคำสั่งซื้อขายด่วนหรือครับ?"

"ขายทิ้งให้หมด" น้ำเสียงของเธอราบเรียบแต่เด็ดขาด "หุ้นทุกตัว กองทุนทุกกอง ตราสารหนี้ เทขาย ณ ราคาตลาดเดี๋ยวนี้!"

"อะ...อะไรนะครับคุณหยาง! แต่ตอนนี้ตลาดกำลัง..." เสียงปลายสายตะกุกตะกักด้วยความตกใจ

"ถ้าเทขายหมดตอนนี้ราคาจะร่วงหนักมากนะครับ คุณจะขาดทุนกำไรไปเกือบยี่สิบเปอร์เซ็นต์..."

"ฉันไม่สนกำไร! ฉันต้องการ 'เงินสด' เข้าบัญชีภายในหนึ่งชั่วโมง ทำให้ได้ ไม่งั้นฉันจะเปลี่ยนบริษัท!"

หยางชิงโม่กดตัดสายทันทีโดยไม่รอฟังคำทัดทาน เธอรู้ดีว่าการเทขายล้างพอร์ตของเธออาจจะทำให้ตลาดหุ้นปั่นป่วนไปสักพัก แต่นั่นมันเรื่องของคนในยุคนี้ ไม่ใช่เรื่องของคนที่กำลังจะย้อนเวลากลับไปอย่างเธอจะต้องกังวล สิ่งที่เธอต้องกังวลเรื่องเรื่องปากท้องของตัวเองที่กำลังจะไปสู่ยุคข้าวยากหมากแพง แร้งแค้นแสนสาหัสต่างหาก

จากนั้นเธอสลับหน้าจอไปที่กระดานเทรดคริปโทเคอร์เรนซี ตัวเลข Bitcoin ที่เธอสะสมมาตั้งแต่ยุคบุกเบิกพุ่งสูงจนน่าตกใจ

"ลาก่อนเจ้าเหรียญดิจิทัล...ในยุค 70 แกยังไม่เกิด เอาไว้แกเกิดแล้วแม่จะซื้อแกเป็นคนแรกๆ เลยก็แล้วกันนะ แล้วเจอกันใหม่"

จากนั้นนิ้วเรียวงามของเธอกดปุ่ม SELL ALL อย่างไม่ลังเล และเป็นการ sell แบบมาร์เก็ตด้วยนะไม่ใช่ลิมิต!!

ขาย! ขาย! ขาย!

บิตคอยน์ อีเธอร์เรียม และเหรียญอัลเทอร์เนทีฟอื่นๆ ถูกเทขายเกลี้ยงกระเป๋า เปลี่ยนเป็นเงินสกุลหยวนและดอลลาร์ไหลเข้าบัญชีธนาคารราวกับน้ำป่าไหลหลาก เสียงแจ้งเตือนเงินเข้าจากแอปพลิเคชันธนาคารดัง ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง! ถี่รัวจนแทบจะเป็นเสียงเดียว

ยังไม่พอ...หยางชิงโม่ลุกขึ้นเดินไปที่ตู้เซฟขนาดใหญ่ที่ซ่อนอยู่หลังรูปภาพ เธอกดรหัสผ่านอย่างชำนาญ ประตูตู้เซฟเปิดออกเผยให้เห็นทองคำแท่ง เครื่องเพชร และนาฬิกาหรูจำนวนหนึ่ง เธอโกยทั้งหมดลงกระเป๋าใบใหญ่

"เครื่องเพชรพวกนี้เก็บไว้ก็หนักเปล่า เอาไปขายร้านรับซื้อของเก่าเดี๋ยวนี้เลยดีกว่า ขาดทุนหน่อยก็ช่าง ได้เงินสดมาหมุนเวียนซื้อเสบียงสำคัญกว่า เดี๋ยวไปถึงที่ยุคนั้นค่อยหาซื้อเอาใหม่ ที่นั้นน่าจะมีเยอะและราคายังถูกอยู่"

เธอต่อสายหา 'เฮียหวัง' เจ้าพ่อรับซื้อของหลุดจำนำที่เธอเคยรักษาภรรยาเขาจนหายขาด

"เฮียหวัง ฉันมีของดีจะปล่อย... ใช่ ทั้งหมดเลย ทองแท่ง นาฬิกา Patek Philippe 20เรือน...ขอเป็นเงินสด จ่ายเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวฉันขับรถเอาไปให้"

เพียงไม่ถึงครึ่งวัน ทรัพย์สินที่สั่งสมมาทั้งชีวิตของศัลยแพทย์มือหนึ่ง ก็ถูกเปลี่ยนสภาพ ตัวเลขในบัญชีธนาคารตอนนี้พุ่งทะยานจนนับหลักแทบไม่ถ้วน มันมากพอที่จะซื้อตึกขนาดใหญ่ในปักกิ่งยุคปัจจุบันได้ทั้งตึก...และแน่นอนว่า มันมากเกินพอที่จะเนรมิตชีวิตใหม่ให้ 'หยางชิงโม่' และลูกๆ ทั้งสามในยุค 70 กลายเป็นเศรษฐีที่ใครๆ ก็ต้องอิจฉา

หยางชิงโม่มองยอดเงินคงเหลือในบัญชีแล้วเหยียดยิ้มอย่างพอใจ เธอดึงบัตรเครดิต 'Black Card' วงเงินไม่จำกัดออกมาถือไว้ในมือ แล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องราวกับนางพญา

"เงินพร้อม...แหวนมิติพร้อม...ต่อไปก็ได้เวลาช้อปปิ้งล้างโลก!"

----

หยางชิงโม่เหยียบคันเร่งรถสปอร์ตลัมโบร์กินีสีดำสนิทของเธอจนมิด เครื่องยนต์คำรามกึกก้องราวกับมังกรที่เพิ่งตื่นจากการหลับใหล ถนนยามเช้าของเซี่ยงไฮ้ในปี 2025 ยังโล่งว่าง แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องผ่านกระจกหน้ารถเข้ามา เธอเปิดเพลงจังหวะมันๆ จากแอปพลิเคชันสตรีมมิ่ง พลางร้องคลอตามเนื้อเพลงท่อนที่ว่า "ฉันจะเป็นเศรษฐีพันล้านให้มันสะใจไปเลย!" เธอยิ้มกว้างหัวเราะร่ากับตัวเอง

"ใช่เลย! แต่ฉันจะเป็นมหาเศรษฐีในยุค 80 ก่อนใครในโลกนี้ซะอีก!"

ส่วนการมาช็อปปิ้งครั้งนี้เป็นส่วนที่ไม่สามารถโทรสั่งได้เธอต้องมาด้วยตัวเอง

จุดหมายแรก: ตลาดค้าส่งที่ใหญ่ที่สุดในเซี่ยงไฮ้ เธอจอดรถหรูอย่างมั่นใจก่อนจะเดินเข้าไปด้วยฝีเท้าฉับไว รายการสินค้าที่จดไว้ในมือเปรียบเสมือนพิมพ์เขียวแห่งความสำเร็จของเธอ โดยแบ่งหมวดหมู่ไว้อย่างชัดเจน: อาหารเพื่อการยังชีพ (สำหรับช่วงเริ่มต้นในหมู่บ้านยากจน) , ของกินฟุ่มเฟือยเยียวยาจิตใจ (เพื่อความสุขส่วนตัวในยุคขาดแคลน) , และ สินค้าสำหรับลงทุน (เพื่อขายทำกำไรมหาศาล) เธอวางแผนในใจอย่างแยบยล "ปี 1978 อาหารขาดแคลนหนัก ฉันจะเอาของสดใหม่พวกนี้ไปแช่แข็งในมิติ พลังแห่งการหยุดเวลาจะทำให้มันสดเหมือนเพิ่งเด็ดมาจากต้น!"

เธอพุ่งตรงไปยังร้านซาลาเปาเจ้าดัง กลิ่นแป้งนุ่มๆ ผสมกลิ่นไส้หมูหอมกรุ่นลอยคลุ้งไปทั่วตลาด หัวใจของเธอเต้นตึกตัก

"นี่แหละของโปรด! ในนิยายแนวย้อนเวลา ใครๆ เขาก็ต้องกักตุนซาลาเปากันทั้งนั้น"

เธอยิ้มหวานให้เจ้าของร้าน ชายวัยกลางคนหน้าตาใจดี

"เฮียคะ ฉันขอสั่งซาลาเปาไส้หมู ไส้กุ้ง ไส้เนื้อ และไส้หวาน อย่างละ 5,000 ลูกค่ะ เอาแบบนึ่งสุกแล้วและแบบดิบคละกันนะคะ" เจ้าของร้านตาโตจนแทบถลน

"ห้าพันลูก? คุณหนูจะเอาไปทำอะไรเยอะแยะครับ?" หยางชิงโม่หัวเราะเบาๆ ดวงตาเป็นประกาย

"เอาไปบริจาคให้เด็กกำพร้าค่ะพี่ อยากให้เด็กๆ ได้กินของอร่อยๆ" แต่ในใจเธอกลับคิดว่า 'จริงๆ แล้ว ฉันจะเอาไปเลี้ยงลูกแฝดสามของฉันในยุค 70 ต่างหาก เธอจ่ายเงินมัดจำครึ่งหนึ่งพร้อมนัดแนะให้ไปส่งที่โกดังในวันพรุ่งนี้...ช่างรวดเร็วทันใจ!

ก่อนที่เธอจะเดินออกจากร้ายอาเฮียเจ้าของร้านรีบวิ่งหน้าตื่นมาและตะโกนถามว่า

“รับขนมจีบด้วยหรือเปล่าครับ??”

แน่นอนว่าหมอหยางต้องเหมาอยู่แล้ว

“มีกี่ไส้เอาให้หมด ค่ะสัก50000 ลูกนะถ้าเฮียสามารถทำทันพรุ่งนี้”

“ทัน ทัน ทันแน่นอนที่นี่เป็นโรงงานใหญ่ครับ”

“ok งั้นก็จัดมาเลยค่ะ”

เดินต่อมาที่โซนอาหารปรุงสุก เธอเห็นแผงไก่ทอดกรอบสีเหลืองทอง เฟรนช์ฟรายส์ทอดใหม่หอมมัน และของปิ้งย่างควันฉุย เธอหยุดชิมไก่ทอดชิ้นหนึ่ง รสชาติกรุบกรอบระเบิดในปาก

"อืมม์! ดีงาม! ในยุคที่ข้าวยังอดมื้อกินมื้อ ฉันจะมีไก่ทอดสูตรเด็ดเหมือนเคเอฟซีไว้กินเองที่บ้าน เด็กๆ ต้องชอบแน่เลย!" เธอสั่งเหมาอย่างละ 1000 ชุด ทั้งไก่ทอด แฮมเบอร์เกอร์มีกี่ไส้เอาให้หมด และบาร์บีคิว

"พี่คะ ช่วยแพ็กใส่กล่องสวยๆ นะคะ ฉันจะเอาไปแจก" เจ้าของร้านยิ้มกว้าง

"คุณผู้หญิงใจบุญจังเลยครับ!" หยางชิงโม่แอบขำในใจ 'ใจบุญเหรอ? ฉันกำลังเตรียมเดินทางไกลก็ต้องขนกันหน่อย เผื่อว่าเวลาคิดถึงรสชาติกรอบๆ ของไก่ทอดจะได้หยิบมากิน"

โซนเครื่องปรุงรสคือสมรภูมิถัดไป เธอเดินผ่านชั้นวางที่มีทั้งซอส น้ำมัน น้ำตาล กลิ่นเครื่องเทศจีนผสมตะวันตกลอยมาแตะจมูก ตัวไหนที่เธอยังไม่ได้สั่งโรงงานเธอก็สั่งจากที่นี่ไปเลย เหลือมันจะดีกว่าขาด

"ต้องกักตุนให้ครบ ยุค 70 แม้แต่ซอสหอยนางรมยังหาซื้อยากเลย…ซื้อ!!"

เธอสั่งอย่างละ 5,000 ลัง ทั้งซอสปรุงรสสูตรเด็ดของจีน เครื่องเทศอินเดีย และน้ำมันมะกอกเกรดดี ไหนจะชีสต่างๆ ที่เธอชอบมากอีก เอาไปมากหน่อยก็แล้วกัน

ใกล้ๆ กันนั้นคือโซนน้ำมันพืช เธอเห็นขวดน้ำมันเรียงราย กลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำมันงาลอยมา

"ในรายการยังขาดน้ำมันเอะหรือว่ามีแล้ว แต่ไม่เป็นไร เหลือดีกว่าขาด! ยุคนั้นน้ำมันพืชมีค่าดั่งทองคำ ฉันจะเอาไปใช้เองและขายด้วยหรือหากว่าเปิดร้ายอาหารก็จะได้ไม่ลำบากหาอีก เหมาะสมที่สุด ซื้อ!!"

เธอสั่งน้ำมันพืชคุณภาพเยี่ยมหลายพันลิตร ทั้งแบบขวดขายปลีกและถังใหญ่สำหรับอุตสาหกรรม

"พี่คะ ขอเกรดพรีเมียมด้วยนะคะ" เจ้าของร้านเกาหัวงงๆ

"คุณจะเอาไปทำอะไรหมดครับเนี่ย?" เธอหัวเราะร่า

"จะเอาไปเปิดร้านอาหารหรูค่ะ!" พลางคิดในใจ 'จริงๆ คือเตรียมเปิดเครือข่ายร้านอาหารในเขตเศรษฐกิจพิเศษเซินเจิ้นปี 1980 ต่างหาก ที่ดินราคาถูกแสนถูกตอนนี้ แต่มันจะพุ่งขึ้นหมื่นเท่าในปี 2025!'เตรียมไปด้วย ต่างชาติเยอะ

เดินต่อไปยังโซนผักและผลไม้ สีสันสดใสของสตรอว์เบอร์รีลูกโตสีแดงฉ่ำ แอปเปิลเขียวกรอบ กล้วยหอมหวีใหญ่ และแตงโมลูกยักษ์ ทำให้เธอน้ำลายสอ

"ต้องกินผักผลไม้ทุกวัน เพื่อสุขภาพของฉันและลูกๆ" เธอสั่งผลไม้ 20 ชนิด อย่างละ 2,000-3,000 กิโลกรัม ทั้งมะม่วงน้ำดอกไม้หวานหอม ฝรั่งกรอบ และมะขามเปรี้ยวจี๊ด

"ขอแบบสดที่สุดนะคะพี่!" เธอเด็ดองุ่นชิมลูกหนึ่ง รสหวานฉ่ำกระจายทั่วปาก "ในยุคที่คนอดอยาก ฉันจะมีสวนผลไม้นานาพันธุ์อยู่ในมิติส่วนตัว และเอาผลผลิตส่วนเกินไปขายตลาดมืดได้ รวยเละจากยุคทองของเกษตรกรรมหลังปฏิรูปแน่นอน!"

ไข่ไก่คือ 'ของมันต้องมี' รายการต่อไป เธอเห็นลังไข่ไก่เปลือกสีนวลวางเรียงราย

"นี่แหละของจำเป็น! ยุค 70 ไข่ไก่ราคาแพงหูฉี่" เธอสั่งไข่ไก่สด 1,000,000 ฟอง! ตามด้วยไข่เค็ม ไข่เป็ด และไข่เยี่ยวม้า อย่างละ 50,000 ฟอง "แพ็กกันกระแทกดีๆ นะคะ" เจ้าของร้านอ้าปากค้างจนแมลงวันแทบบินเข้า

"หนึ่งล้านฟอง! คุณจะเอาไปเลี้ยงกองทัพหรือครับ?" เธอยิ้มอย่างมีเลศนัย

"คล้ายๆ แบบนั้นแหละค่ะ...เลี้ยงธุรกิจ!" ในใจเธอขำกลิ้ง 'ฉันจะเลี้ยงลูกแฝดสามให้แข็งแรงปั๋ง และเปิดฟาร์มไก่ไข่สมัยใหม่เป็นเจ้าแรกของจีนไปเลย!'

หลังจากช้อปปิ้งที่ตลาดจนหนำใจ แม้ขาจะล้าแต่ใจกลับพองโต

"ครบแล้วสำหรับเสบียงยังชีพ! ชีวิตในหมู่บ้านหลี่ฮวาของฉันไม่มีวันลำบากแน่"

เธอขับรถมุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้าหรู ถึงเวลา 'ยกระดับเทคโนโลยี' แล้ว เธอเดินเข้าแผนกเครื่องใช้ไฟฟ้า กลิ่นพลาสติกใหม่ๆ และไอเย็นจากแอร์ทำให้รู้สึกสดชื่น

"ต้องเลือกของที่ดูกลมกลืนกับยุค 70 หน่อย จะเอาแบบล้ำยุคเกินไปเดี๋ยวคนแตกตื่น" เธอสั่งทีวีรุ่นจอแก้วแบบเก่า (ไม่ใช่รุ่นอัจฉริยะ) 20 เครื่อง "เอาไว้ดูข่าวสารบ้านเมืองช่วงปฏิรูป" พัดลมหลายขนาด 50 ตัว ตู้เย็นขนาดยักษ์ 20 เครื่อง และเครื่องปรับอากาศอีก 100 เครื่อง

"ขอรุ่นใหญ่ๆ นะคะพี่ เอาไว้ใช้ในโรงงานอนาคต" เธอวางแผนอย่างรอบคอบ 'ยุคนั้นไฟฟ้ายังไม่เสถียร ฉันจะใช้แผงโซลาร์เซลล์ที่เตรียมไป ใช้ชีวิตแบบพึ่งพาตัวเองไม่ง้อไฟหลวง!'

เฟอร์นิเจอร์คือเป้าหมายต่อไป เธอเลือกโซฟาหรูหนานุ่ม ผ้าม่านไหมเนื้อดี และเตียงนอนขนาดคิงไซส์

"เอาไว้สำหรับบ้านใหม่ที่ฉันจะสร้าง" จักรเย็บผ้ารุ่นวินเทจโบราณ 20 ตัว เธอเหมาหมดเกลี้ยง! "เตรียมเปิดโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าในเขตเศรษฐกิจพิเศษ" เธอหันไปหัวเราะกับพนักงาน

"ฉันชอบสะสมของเก่าแนวย้อนยุคน่ะค่ะ" แต่ความจริงคือ 'ฉันจะผลิตเสื้อผ้าแฟชั่นนำสมัย ก่อนที่แบรนด์ดังระดับโลกจะเข้ามาตีตลาดจีน!'

ออกจากห้าง เธอโทรศัพท์สั่งอาวุธ งานอดิเรกยิงปืนของเธอมีประโยชน์ก็คราวนี้ เธอติดต่อเจ้าหน้าที่ระดับสูง

"ขอปืนสั้นและปืนยาวอย่างละ 5 กระบอก ขอแบบด่วนที่สุดนะคะ" เธอจ่ายเงินเพิ่มไม่อั้นเพื่อความรวดเร็ว

"สำหรับป้องกันตัวในพื้นที่ชนบท...พวกโจรผู้ร้ายในยุค 70 ยังชุกชุมอยู่" นอกจากนี้ยังสั่งวัสดุก่อสร้าง ปูนซีเมนต์ เครื่องมือช่างครบชุด "ฉันจะสร้างบ้านที่มีโครงสร้างทันสมัย แต่พรางตาภายนอกให้ดูเป็นบ้านดินแบบดั้งเดิม"

ยานพาหนะคือไฮไลต์เด็ด! เธอสั่งรถซูเปอร์คาร์ 5 คัน (ทั้งลัมโบร์กินีและเฟอร์รารี) แต่ตั้งใจจะซ่อนไว้ในมิติก่อน นอกจากนี้ยังมีรถเบนซ์ ไมบัค รุ่นท็อปสุดหรู 4 คัน และรุ่นปลั๊กอินไฮบริดอีก 3 คัน หรูหราแต่เงียบกริบ รถยนต์ยี่ห้อ 'หงฉี' (รถธงแดงของจีน) อีก 3 คัน 'ช่วงแรกใช้หงฉีไปก่อน จะได้ดูกลมกลืนกับข้าราชการชั้นผู้ใหญ่' รถกระบะและรถบรรทุกอย่างละ 3 คัน รถจักรยานยนต์ 3 คัน และมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างอีก 2 คัน

"เอาไว้ใช้ขนส่งในหมู่บ้าน สะดวกและฉลาดล้ำ!"

หนังสือและของเล่นสำหรับลูกๆ : เธอสั่งซื้อผ่านระบบออนไลน์ หนังสือภาษาต่างๆ ทั้งจีน อังกฤษ ญี่ปุ่น เกาหลี เยอรมัน ฝรั่งเศส อาหรับ และไทย รวมถึงหนังสือเสียงและเครื่องเล่น

"ลูกของฉันต้องพูดได้หลายภาษา เป็นอัจฉริยะเหมือนแม่!" ของเล่นเสริมพัฒนาการ ตัวต่อเลโก้ จิ๊กซอว์ปริศนา และชุดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์สำหรับทุกช่วงวัย

"พัฒนาการต้องสมบูรณ์แบบ ในยุคที่เด็กคนอื่นเล่นปั้นดินโคลน ลูกฉันจะได้เล่นหุ่นยนต์!"

วันต่อๆ มา สินค้าเริ่มทยอยมาส่งจนเต็มโกดัง เธอเริ่มทดสอบระบบมิติ "เข้าไป!" ลังสินค้าหายวับไปกับตา กลิ่นอาหารยังหอมสดชื่น เธอหัวเราะลั่นอย่างพอใจ "มิติของฉันสมบูรณ์แบบ! ระบบหยุดเวลาทำงานได้ดีเยี่ยม กาแฟยังร้อนฉ่าแม้ผ่านไป 24 ชั่วโมง!" เธอจัดระเบียบของในมิติอย่างเป็นระบบ: โซนที่ 1 เสบียงอาหาร, โซนที่ 2 เทคโนโลยี, โซนที่ 3 สินค้าธุรกิจ... สมฉายายอดอัจฉริยะแห่งวงการแพทย์! (เกี่ยวกันไหมนะ..)

*** ช็อปกันสนั่นเมืองจริงๆ ****