บทที่ 8 ทั้งหวงทั้งห่วง

- Atin -

Club Mulligan : 00.00 AM

ฉันเชื่อว่าความบังเอิญมันไม่มีอยู่จริง สิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้มันมาจากความตั้งใจเสมอ และที่คืนนี้ฉันได้เจอกับธันเดอร์และเพื่อนอีกสองคนของมัน มันคือความตั้งใจแน่นอน และความตั้งใจนั้นมาจากไอ้ซัมเมอร์ ที่เป็นคนบอกสิงโตว่าเราจะมาดื่มกันที่นี่

ธันเดอร์ขอร่วมโต๊ะกับพวกเรา แล้วไอ้ซัมเมอร์ก็ขอร้องให้ฉันยอม เพื่อนจอมบ้าผู้ชายของฉันมันอยากกุ๊กกิ๊กกับสิงโต ส่วนไอ้ตาวก็ดูเหมือนจะอยากให้ฟาโรห์มาเอาใจ ฉันจำเป็นต้องยอมเพราะไม่อยากขัดใจเพื่อน และมากไปกว่านั้น ฉันไม่อยากให้ธันเดอร์คิดว่าฉันกลัวมัน

ตอนนี้ซัมเมอร์ก็ได้กุ๊กกิ๊กกับสิงโตอย่างที่ใจต้องการ ส่วนไอ้ตาวก็กำลังคุยกับฟาโรห์ ต้นหนก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เลยเหลือแค่ฉันที่นั่งเงียบอยู่คนเดียว รู้สึกอึดอัดเป็นบ้าที่ไอ้ธันเดอร์เอาแต่มองมา ฉันเลยทำอะไรไม่ได้นอกจากดื่มเบียร์ ดื่มแล้วก็ดื่มอีก ดื่มจนเมาแทบไม่เหลือสติแล้ว!

“หิวน้ำเหรอ?” ในตอนนั้นธันเดอร์ก็ถามขึ้นมา ฉันหันไปมองคนอื่น แต่ตรงนี้มีแค่ฉันที่ไม่มีใครคุยด้วย

“คุยกับฉันเหรอ?”

“ก็เออดิ! ตาฉันมองเธออยู่ ก็แสดงว่าฉันกำลังคุยกับเธอ”

“เมื่อกี้ถามว่าอะไรนะ?”

“ฉันถามว่าเธอน่ะ...หิวน้ำเหรอ? หรือเขินที่ฉันมอง จนทำตัวไม่ถูกเลยดื่มเบียร์ไม่หยุด”

“ทำไมฉันต้องเขินนายวะ?”

“เพราะฉันเคยบอกว่าจะจีบเธอไง คงไม่เคยโดนจีบมาก่อนล่ะสิ พอรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวมาเฟียใหญ่ ก็คงไม่มีใครกล้ายุ่งด้วย”

“ที่ไม่มีใครกล้ายุ่งก็เพราะฉันเพอร์เฟคเกินไปต่างหากล่ะ!”

“ฮะๆ ใครบอกเธอวะ?” ไอ้บ้าธันเดอร์ทำหน้าตลกใส่ฉัน “หะ? ใครวะที่โกหก บอกเธอว่าเธอเพอร์เฟค?!”

“ไอ้บ้า! ฉันพูดเอง! มีอะไรปะ?!”

“ฮะๆๆๆ ตลกว่ะ! สวยก็ไม่สวย นิสัยก็ไม่ดี ยังกล้าบอกว่าตัวเองเพอร์เฟค คิดได้ไง?!” กรี๊ดดดด! นี่เป็นครั้งที่สองที่มีคนมาบอกว่าฉันไม่สวย! คนแรกคือฟรังก์! ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำนี้อีกครั้งและมันมาจากปากของคนที่บอกว่าจะจีบฉัน!

“ถ้าฉันไม่สวยแล้วนายมาจีบฉันทำไม?! ไปจีบคนสวยๆสิวะ! ไอ้ตาถั่วเอ๊ย!”

“ฉันจีบเพราะฉันสนใจเธอ ไม่เคยบอกเลยว่าจะจีบเพราะสวย แล้วก็...ฉันไม่ได้ชอบคนสวย ฉันชอบคนฉลาด” ธันเดอร์มองตาฉันขณะที่พูดออกมา แล้วในตอนนั้นฉันก็รู้สึกร้อนผ่าวๆขึ้นมาที่แก้ม ฉันเป็นอะไรเนี่ย?!

“มาบอกทำไม?! ฉันไม่เห็นอยากจะรู้ตรงไหนเลย!”

“เธอฉลาด...แตกต่างจากคนอื่น และเธอไม่ชอบฉัน ฉันเลยอยากจีบเธอ”

“นายมันโรคจิต! รู้ตัวปะ?!” ฉันถลึงตาใส่ธันเดอร์ ก่อนจะหันไปหาซัมเมอร์แล้วก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น

“หึ!” ธันเดอร์แสยะยิ้มออกมา เรากำลังมองสิ่งเดียวกัน นั่นคือภาพไอ้ซัมเมอร์กำลังจูบกับสิงโต จูบกันอย่างดูดดื่มโดยไม่สนใจใครทั้งนั้น ส่วนไอ้ตาวกับฟาโรห์ หายไปตั้งแต่ตอนไหนแล้วก็ไม่รู้

“ฉันจะกลับแล้ว! ฝากบอกไอ้ต้นหนด้วย! ไอ้บ้านั่นบอกว่าจะฉี่ แต่หายไปนานขนาดนี้น่าจะขี้ด้วยแล้วล่ะ!” พูดจบฉันก็ลุกมาจากโต๊ะ และเพราะว่าฉันนั่งนานแถมยังดื่มไปเยอะ พอลุกขึ้นยืนมันก็รู้สึกมึน เหมือนแอลกอฮอล์มันเริ่มทำงาน ฉันมึนมากขึ้นเรื่อยๆ ภาพก็เริ่มมัวไปหมด สติเริ่มเลือนราง...เต็มที...

- Atin End -

อตินเดินโซซัดโซเซออกมาที่หน้าคลับ โดยมีธันเดอร์เดินตามออกมา ชายหนุ่มรู้ดีว่าหญิงสาวเมามาก เพราะเขาเห็นว่าเธอดื่มไปเยอะ และเธอก็ไม่ได้คอแข็งเอาเสียเลย

“อติน! จะรีบไปไหนวะ? เพื่อนเธอยังไม่กลับเลย” ธันเดอร์เข้าไปคว้าแขนของอตินไว้

“อื้อ! ปล่อยฉัน! จะตามออกมาทำไม?!”

“ก็เธอเมา! จะกลับทั้งแบบนี้เหรอ?!”

“เออ! อย่ามายุ่งน่ะ! ปล่อยฉัน!” หญิงสาวพยายามสะบัดแขนให้ออกจากเกาะกุม แต่คนเมาอย่างเธอ...มีหรือจะสู้แรงของเขาได้

“อย่าดื้อดิวะ! เดี๋ยวก็จับจูบแม่งเลย!”

“ถ้ากล้าจูบฉันนายตายแน่!”

“แล้วเธอจะทำอะไรฉันได้?! กลับเข้าไปข้างใน!”

“ก็บอกว่าไม่ไง! นายไม่เห็นเหรอว่าเพื่อนฉันนัวกับเพื่อนนายอยู่! ฉันไม่อยากรับรู้ความผิดของเพื่อนตัวเอง! ไอ้เมอร์มันมีแฟนแล้ว! มันไม่ควรจูบกับผู้ชายคนอื่น!”

“เรื่องแค่นี้เอง...จะใส่ใจทำไม ก็แค่จูบ ไม่ได้เอากันสักหน่อย!”

“หยี! อย่ามาพูดจาทุเรศๆนะ! สกปรก!”

“เรื่องปกติน่ะ เซ็กส์เป็นเรื่องธรรมชาติ...” เวลานั้นธันเดอร์ก็ทำหน้าเหมือนคิดอะไรสักอย่างได้ “เธอน่ะ ไม่เคยมีแฟน จูบก็คงไม่เคย แสดงว่า...ยังซิงอยู่ล่ะสิ?”

“?!!”

“ทำหน้าแบบนั้นแสดงว่าจริง...” ชายหนุ่มยกยิ้มเหมือนชอบใจ

“ฉะ...ฉันซิงแล้วเกี่ยวอะไรกับนาย?! ละ...แล้วจะซิงหรือไม่ซิง มันส่งผลอะไร?! นี่มันปีไหนแล้ว?!”

“ก็ไม่ส่งผลอะไร ถึงเธอไม่ซิง...คุณค่าก็ไม่ได้ลดลง ดีซะอีก...ฉันชอบคนมีประสบการณ์!”

“ไอ้บ้า! นายนี่มันโรคจิตจริงๆ ใครบอกเหรอว่าฉันจะเอากับนาย! บอกแล้วไงว่าฉันมีคนที่ชอบแล้ว!”

“ใคร? คนที่เธอชอบ...อยากรู้ฉิบหายเลยว่าสเป็คเธอเป็นยังไง”

“เกย์! ฉันชอบต้นหน! ฉันชอบเพื่อนตัวเอง! รู้แล้วก็เงียบไว้ล่ะ! ฉันไม่อยากเสียเพื่อน!” ไม่รู้อะไรดลใจให้อตินตอบไปแบบนั้น แต่คำตอบของเธอก็ทำให้ธันเดอร์นิ่งไปถนัดตา

“เธอพูดจริงดิ?”

“จริง! ฉันชอบต้นหนมาหลายปีแล้ว! แต่ไอ้บ้านั่นไม่รู้ตัวหรอก! เพราะมันไม่ได้ชอบผู้หญิง! แต่ถึงมันเป็นเกย์ ฉันก็ยังชอบมันอยู่ดี รู้แบบนี้แล้วก็เลิกมายุ่งกับฉันซะ!”

“งั้นฉันจะทำให้เธอเลิกชอบมันเอง ไอ้ปอดแหกนั่นมีอะไรดีวะ? เธอชอบมันไปได้ยังไง?”

“ก็บอกว่าอย่ามายุ่งไง! นายก็ไม่มีอะไรดีเหมือนกันนั่นแหละ!” พูดจบอตินก็หันหลังเดินออกมาจากตรงนั้น แต่ด้วยความที่เธอเมา มันจึงทำให้เธอเดินไปไม่ได้ไกล ต้องเข้าไปพิงกำแพงคลับ เพื่อประคองตัวเอง

“อติน!”

“ไม่ได้เจอกันนานแล้วนะธันเดอร์...”

“เฮียแทงค์” จากที่คิดว่าจะตามอตินไป ธันเดอร์จำต้องเปลี่ยนความคิด เท้ายาวต้องชะงักลง เมื่อคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาขวางทางเขาไว้

“กูเอง...สบายดีเหรอ?”

“ก็ดี ตอนนี้ผมไม่มีเวลาจะมาคุยกับเฮีย ถอยไป!”

“กูไม่ได้มาคุย! กูมาเอาคืน! อย่าทำให้ยุ่งยากล่ะ ไม่งั้นกูจะดึงเด็กมึงเข้ามาเกี่ยวด้วย” หัวหน้าแก๊งแข่งรถชื่อแทงค์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ขณะเดียวกันก็หันไปมองอตินที่ยืนพิงกำแพงอยู่ไกลๆ

“อย่า! เล่นผมคนเดียวก็พอ!” ธันเดอร์ช้อนสายตามองแทงค์

“ลากตัวมันไป อย่าทำเสียงดังล่ะ กูไม่อยากมีปัญหากับเจ้าถิ่นที่นี่”

“ครับเฮีย!” รับคำสั่งแล้ว รุ่นน้องก็เข้าไปลากตัวธันเดอร์ ที่จริงเขาจะขัดขืนแล้วต่อสู้ก็ทำได้ แต่เขาไม่อยากทำ เพราะไม่อยากให้อตินต้องมาซวยไปด้วย

เอี๊ยยยยยด!!!

เพียงเสี้ยวนาทีที่ธันเดอร์ถูกลากตัวไป รถยนต์คันหรูก็วิ่งเข้ามาจอดที่หน้าคลับ ตามด้วยร่างสูงที่ลงจากรถมาอย่างรวดเร็ว เขาก้มมองหน้าจอมือถือ สัญญาณโทรศัพท์ของอตินบอกว่าเธออยู่ใกล้ๆแถวนี้ มาเฟียหนุ่มหันรีหันขวางเพื่อหาตัวเธอ สีหน้าและแววตาของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง

เขาเหยียบมาสองร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง มาเพราะความเป็นห่วง แต่ไหนแต่ไรไม่เคยปล่อยให้เธอออกไปเที่ยวคนเดียว หากเธออยากไปไหนก็จะต้องมีเขาไปด้วยเสมอ เธอทำให้เขาเป็นห่วงเธอแทบตลอดเวลา และเขาจะมีแรงไปทำอะไรได้หากต้องมาเป็นห่วงเธอจนเหมือนจะบ้าแบบนี้

สายตาฟรานซิสกวาดไปโดยรอบพื้นที่ ก่อนที่จะไปหยุดที่ร่างบางซึ่งนั่งอยู่กับพื้น หัวใจเขาบีบรัดเมื่อเห็นเธอในสภาพเมาไม่รู้เรื่อง เขารีบพุ่งตัวเข้าไป ประคองเธอให้ลุกขึ้นยืน

“ฮึก! อย่ามายุ่ง! ธันเดอร์...ฉันบอกแล้วไงว่าฉันมีคนที่ชอบแล้ว! นายจะมาจีบฉันทำไม?!” คนเมาโวยวาย ทั้งๆที่ยังไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่าใครที่เข้ามาหาเธอ

“นี่เธอมากับไอ้เวรนั่นเหรอ?” เขาเอ่ยเสียงเรียบ แต่สายตาส่อแววไม่พอใจ

“คะ...คุณเหรอ?” อตินหรี่ตามองคนตรงหน้า พอเห็นว่าเป็นฟรานซิสเธอก็ยิ้มออกมา “คุณมาหาหนูแล้ว...”

“ทำไมปล่อยให้ตัวเองเมาแบบนี้?”

“แล้วทำไมถึงมาช้าคะ? ไม่เป็นห่วงหนูเหรอ? ไม่กลัวว่าหนูจะไปกับผู้ชายคนอื่นเหรอ?”

“ก็มาแล้วนี่ไง ห่วงจนจะเป็นบ้า ถึงต้องมา”

“...” คำตอบของเขาทำให้อตินได้แต่ช้อนสายตามอง เธอเบะปากเล็กๆ ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ “ห่วงแบบไหนคะ? แบบทำตามหน้าที่ หรือห่วงมาจากใจจริงๆ”

“กลับบ้านกันเถอะ”

“ไม่เอา! ตอบหนูมานะคะ ว่าคุณห่วงหนูแบบไหน!”

“อติน...อย่าบังคับให้ฉันต้องพูด”

“ฮึก! คุณไม่ได้หวงหนูจริงๆสินะ คุณห่วงเพราะหน้าที่ใช่ไหม?”

“จะแบบไหนก็ช่าง! แค่รู้ว่าฉันห่วงเธอมาก แค่นั้นไม่พอหรือไง?!”

“ก็มันไม่เหมือนกัน!”

“เลิกตั้งคำถามแล้วกลับบ้านสักที!” สิ้นคำนั้นเขาก็ช้อนร่างเธอขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาว แล้วก็พาเดินไปที่รถ

หมับ!

“อ๊ะ! ปล่อยหนูนะ! คุณ! ปล่อยหนู!” แม้ว่าเธอจะดิ้นและโวยวาย เขาก็ไม่สนใจ