บทที่ 6 คุณเป็นห่วงหนูจริงๆหรือมันก็แค่หน้าที่?

- Atin -

The Resident : 17.30 PM

ฉันนั่งคิดมาตลอดทางว่าฉันผิดอะไร ธันเดอร์ออกตัวว่าจะจีบฉันเอง ฉันไม่ได้เสนอหน้าไปให้มันจีบนี่ แล้วเรื่องที่มันจะจูบฉัน...ฉันไม่ได้คิดจะปิดเป็นความลับสักหน่อย ฉันแทบไม่ได้สนใจเรื่องนั้นด้วยซ้ำ อีกอย่างไอ้ธันเดอร์มันก็ยังไม่ได้จูบฉันด้วย! ตอนนี้คำถามคือฉันผิดอะไร? ทำไมฟรังก์ต้องโกรธ? ทำไมเขาถึงทำเหมือนไม่อยากจะพูดหรือมองหน้าฉัน?!

“เดี๋ยวพี่แต้วจะเอาอาหารมาให้ รอกินของที่พี่แต้วเอามาก็แล้วกัน” พอเข้ามาในเพนท์เฮาส์ เขาก็ทำน้ำเสียงเหมือนจะไม่อยากพูดแต่จำใจต้องพูด

“หนูอยากกินผัดไทย แล้วก็ต้องเป็นผัดไทยที่ประตูผีเท่านั้น” ฉันเลยแสดงอิทธิฤทธิ์ที่ไม่ได้แสดงมานาน นั่นคือการเป็นคุณหนูเอาแต่ใจ

“ไว้วันหลัง” เขาถอนหายใจ ก่อนจะทำท่าเหมือนจะเดินหนีฉันเข้าไปในห้องตัวเอง

“แต่หนูจะกินวันนี้! แล้วก็ตอนนี้ด้วย!”

“อย่าไร้สาระ”

“ไร้สาระตรงไหน?! หน้าที่คุณคือการดูแลหนูไม่ใช่เหรอ?! ถ้าหนูต้องการอะไรคุณก็ต้องไปหามาให้สิ!”

“...” เขานิ่งเงียบ การที่เขาเงียบมันทำให้ฉันยิ่งโกรธ

“คุณน่ะ! ไม่พอใจหนูล่ะสิ! เบื่อหนูแล้วล่ะสิ! ในใจคงคิดว่าหนูมันน่ารำคาญ! เออ! หนูมันน่ารำคาญ! แต่ถามหน่อยเถอะ! หนูทำอะไรผิด?! คุณมาโกรธหนูทำไม?! ธันเดอร์อยากจะจีบหนูเอง! แล้วหนูก็บอกมันไปแล้วว่าห้ามจีบ! คุณก็น่าจะได้ยินที่ต้นหนบอกแล้ว! หนูมีคนที่ชอบแล้ว! เพราะงั้นหนูจะไม่ยอมให้ธันเดอร์มาจีบหนู!” ฉันร่ายยาวถึงสิ่งที่อยากจะพูด แต่สิ่งที่เขาตอบกลับกลับเป็น...

“งั้นฉันจะออกไปซื้อผัดไทยให้เธอแล้วกัน” ดูเขาสิ! แล้วแบบนี้จะไม่ให้ฉันโกรธได้ยังไง?!

“อย่ามาทำแบบนี้กับหนูนะ! คุณต้องเคลียร์เรื่องนี้! คุณคิดว่าหนูมีเรื่องปิดบัง! แต่พอหนูบอกคุณ...คุณกลับทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง! คุณรู้อยู่แล้วว่าหนูไม่อยากจะกินผัดไทย! คุณรู้ว่าหนูอยากให้คุณถามว่าคนที่หนูชอบเป็นใคร! ทำไมคุณไม่ถาม?!”

“เพราะฉันไม่อยากรู้” เจ็บจี๊ด! คำตอบที่ได้จากเขาทำให้ฉันจุกเลยล่ะ “เธอจะชอบใครมันไม่สำคัญ เพราะถึงชอบไปมันก็เท่านั้น เธอยังไม่โตพอที่จะมีแฟน พ่อเธอไม่อนุญาตให้เธอมีแฟน”

“ทำไมจะไม่โตพอ?! เพื่อนหนูก็มีแฟนกันหมดแล้ว! ตาวก็มีคนมาจีบ ซัมเมอร์มีแฟนมาเป็นสิบคน! มีแค่หนูนี่แหละ! ที่ไม่มีแฟน!”

“เพราะเธอไม่เหมือนคนอื่น เธอไม่มีความรับผิดชอบ เธอโตแต่ตัว แต่สมองยังไม่โตตามอายุ เธอยังไม่รู้ว่าผู้ชายมันอันตรายยังไง เธอไม่เคยออกไปเผชิญโลกภายนอกด้วยซ้ำ ทุกวันฉันต้องมานั่งเป็นห่วงเธอ...ถ้าคิดว่าตัวเองโตแล้วจริงๆ ก็เลิกสร้างปัญหาแล้วเลิกทำให้คนอื่นต้องมาเป็นห่วง”

“คุณเป็นห่วงหนูจริงๆหรือมันก็แค่หน้าที่กันแน่?!”

“อติน...”

“ฮึก! คุณน่ะใจร้าย...คุณไม่เคยเป็นห่วงหนูจริงๆหรอก! ที่คุณทำมันเป็นเพราะแด๊ดดี้สั่งมา! ถ้าไม่มีแด๊ดดี้กับหม่ามี๊ คุณก็จะทิ้งหนู!”

“...” พอฉันเริ่มร้องไห้ เขาก็เอาแต่เงียบ

“ฮึก! คุณจะว่ายังไง? ถ้าหนูมีแฟน?” ไม่รู้ทำไมฉันถึงถามแบบนั้นออกไป ที่เคยบอกว่าฉันไม่รู้ความคิดเขาเลยมันเป็นเรื่องจริง ฉันมองไม่ออกเลยว่าเขารู้สึกอะไร ตอนนี้ที่ฉันรู้มีเพียงแค่ความรู้สึกของตัวเอง คือฉันเสียใจที่เขาดูเหมือนไม่แคร์ และฉันแน่ใจแล้วว่าฉันชอบเขา "ตอบมาสิ! ถ้าหนูไปขอแด๊ดดี้ว่าอยากมีแฟน...คุณจะว่ายังไง?!"

“ฉันจะว่าอะไรได้ถ้าเธออยากมีแฟน” เขาเอ่ยเสียงเรียบ หลุบตามองต่ำ ไม่ยอมสบตาฉัน “แต่รู้ไว้ซะว่าถ้าใครมันกล้าทำเธอเสียใจ ฉันจะฆ่ามัน!”

“งั้นคุณก็ต้องฆ่าตัวเองเป็นคนแรก!”

พลั่ก!

พูดจบฉันก็เดินชนไหล่เขาอย่างแรง แล้วเข้ามาในห้องนอนของตัวเองทันที แน่นอนว่าฉันไม่ลืมที่จะปิดประตูเสียงดังเพื่อบ่งบอกว่าฉันโกรธ บ้าจริง! ฟรังก์ไม่ได้ดั่งใจฉันเลย! ฉันต้องเสียน้ำตาเพราะเขา! ขนาดฉันแสดงออกว่าอยากเขาว่าฉันชอบใคร เขายังบอกว่าไม่อยากรู้ แล้วนี่ถ้าฉันจะไปมีแฟนจริงๆ เขาก็จะยอมงั้นเหรอ?! แสดงว่าฉันรู้สึกอยู่ฝ่ายเดียวงั้นสิ...นี่ฉันแอบชอบเข้าข้างเดียวใช่ไหม? และที่เขาไม่ชอบฉัน ไม่รักฉัน มันเป็นเพราะเขารักยัยพริมานั่นใช่ไหม?!

19.45 PM

“อื้อ!”

ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเกือบจะสองทุ่ม ไม่รู้เผลอหลับไปตอนไหน เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังรัวๆ พอคว้ามือถือขึ้นมาเปิดดู ก็เห็นว่าเพื่อนบ้าทั้งหลายกำลังคุยกันอยู่ในกลุ่ม

F4 (เอ่อ...กรุปแชทพวกเราชื่อ F4 น่ะ ฉันคือเต้าหมิงซื่อ ไอ้ตาวเป็นฮวาเจ๋อเล่ย ซัมเมอร์เป็นซีเหมิน สุดท้ายไอ้บ้าต้นหนเป็นเหม่ยจั้ว และพวกเราคือ F4 เวอร์ชันออรินัลนะ ถึงจะเกิดไม่ทันแต่ก็ตามดูจนครบทั้งสองภาค)

Taw : คืนนี้มีใครออกไหม? ฉันอยากเมา

Tonhon : จริงดิ? แกเนี่ยนะอยากเมาไอ้ตาว?

Summer : ไปๆ ฉันออก แกมารับฉันนะตาว

Tonhon : รับฉันด้วย ไปร้านไหนดี

Taw : ที่ไหนก็ได้ ที่ทำให้ฉันลืมว่าชีวิตตัวเองมันเฮงซวยแค่ไหน

Summer : โอเค คืนนี้คงคุยกันยาว ฉันจะรับฟังแกเองไอ้ตาว ว่าแต่อตินหายไปไหน?

Atin : อยู่นี่ เพิ่งตื่น ถ้าจะไปไหนก็มารับฉันด้วยแล้วกัน

Tonhon : ได้เหรอวะ? พี่ฟรานซิสจะยอมให้แกไปเที่ยวกับพวกเราเหรอ? หรือเขาจะตามมาด้วยแบบทุกครั้ง แบบนั้นไม่ไหวนะ เที่ยวไม่สนุกพอดี

Atin : ฉันจะไปคนเดียว ตาวมารับฉันด้วย ธีมดำนะ ซัมเมอร์ถ้าแกหลุดธีมอีก ฉันจะฉีกเสื้อแก

Summer : โหดอะไรเบอร์นั้นวะ ธีมดำก็ดำดิ

Taw : ฉันกำลังจะออกจากบ้าน เตรียมตัวกันเลย อย่าให้ต้องรอนาน

Tonhon : ครับแม่! ไปเมากัน!

20.30 PM

พอคุยกับเพื่อนเสร็จ ฉันก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วแต่งหน้า คืนนี้ฉันใส่สายเดี่ยวที่เพิ่งซื้อมาใหม่ กับยีนขาสั้น รองเท้าผ้าใบ แต่งหน้าเบาๆ เพราะปกติฉันก็ไม่ได้แต่งเยอะ ฉีดน้ำหอมสองสามฟึด ก็ออกมาจากห้องนอน กะว่าจะลงไปรอไอ้ตาวที่ล็อบบี้ แต่ยังไม่ทันเดินไปถึงประตูหน้า ฟรังก์ก็โผล่มา แล้วเขาก็อยู่ในชุดที่เหมือนจะออกไปข้างนอกเหมือนกับฉัน

“จะไปไหน?” เราทั้งคู่ถามออกมาพร้อมกัน

“เธอจะไปไหน?” แล้วเขาก็ถามซ้ำ

“แล้วคุณจะไปไหน?” ฉันไม่ตอบ แต่ถามเขากลับ ทำเหมือนที่เขาทำ

“ไปดื่มกับพริม” คำตอบของเขาทำเอาฉันไปไม่ถูกเลย

“หนูก็จะไปดื่มกับ...” ฉันลังเลว่าจะตอบอะไร ระหว่างไปดื่มกับเพื่อนหรือไปดื่มกับธันเดอร์ “กับ...คนที่หนูชอบ!” โอเค...ฉันพูดบ้าอะไรออกไปเนี่ย?!

“ไม่ได้! กลับเข้าห้องไปซะ วันนี้ฉันไม่ว่างไปกับเธอ เธอออกไปไหนไม่ได้ แล้วก็ไม่ใช่ในชุดแบบนี้ด้วย” เขาจ้องสายเดี่ยวของฉัน รู้อยู่แล้วล่ะว่าเขาต้องห้ามไม่ให้ฉันไป

“หนูจะไปแล้วก็จะใส่ชุดนี้!...คุณเป็นบอดี้การ์ด หน้าที่ของคุณคือต้องไปทุกที่ที่หนูจะไป แต่ถ้าคืนนี้คุณจะไม่ไป เพราะต้องไปเฝ้าแฟนตัวเอง! ก็อย่ามาห้ามหนู!”

“อติน!”

“แล้วหนูก็จะไปคลับอื่นที่ไม่ใช่คลับในเครือของเรา! อ้อ! แล้วไม่ต้องกลัวนะ เพราะหนูบอกแด๊ดดี้แล้ว!” คำหลังฉันโกหก ขืนบอกแด๊ดดี้ว่าจะไปคลับ หม่ามี๊ก็ต้องรู้ แล้วหม่ามี๊ก็ต้องไม่ให้ฉันไป หม่ามี๊กับฟรังก์น่ะ เป็นพวกเดียวกัน!

“ฉันไม่ได้ไปด้วย แล้วเธอจะไปได้ยังไง? กลับเข้าห้องไปเดี๋ยวนี้”

“ก็แล้วทำไมคุณไม่ไปกับหนูล่ะ?” ฉันรู้...รู้ว่าเขาจะไม่ทำแบบนั้น เพราะวันนี้คือวันเกิดของยัยพริมา ฉันเพิ่งเช็กเฟสบุคยัยนั่นมาน่ะ

“ฉันไปไม่ได้ ฉันนัดกับพริมาไว้แล้ว”

“เหรอ? งั้นก็ฉลองวันเกิดแฟนสุดที่รักให้สนุกนะ เพราะหนูก็จะสนุกสุดเหวี่ยงเหมือนกัน” ฉันทิ้งท้ายไว้แบบนั้น ก่อนที่จะเดินออกมา ในใจแอบหวังสุดๆว่าเขาจะตามมา แต่ฉันต้องผิดหวัง...เพราะก็รู้อีกอยู่ดีว่าเขาจะไม่ตามไปกับฉัน...

- Atin End -