บทที่ 5 หวงตามหน้าที่

- Atin -

15.45 PM

การมาของไอ้บ้าธันเดอร์ทำให้วงแตก ตาวที่ไม่ได้ชอบไอ้ฟาโรห์เลยสักนิดก็รีบหนีกลับบ้านทันที ทำให้ซัมเมอร์ที่อยากจะอยู่กับไอ้สิงโตต้องตามตาวกลับบ้าน ตอนนี้เลยเหลือแค่ฉันกับต้นหน เราสองคนรีบหนีออกมาจากคาเฟ่ ฉันก็เร่งโทรหาฟรังก์รัวๆ แต่เขาไม่ยอมรับสายฉัน ปกติแค่กริ๊งเดียวเขาก็รับสายแล้ว แล้วทำไมตอนนี้มันถึงเป็นแบบนี้ล่ะ?!

“แกไปหอฉันก่อนก็แล้วกันนะ! อย่ามัวแต่กดมือถืออยู่สิ เดี๋ยวพี่ธันเดอร์ก็ตามเรามาทันหรอก!” ต้นหนความข้อมือฉันให้เร่งฝีเท้า แต่อยู่ๆในตอนนั้นฉันก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“เดี๋ยวนะ!” ฉันหยุดเดิน หันไปมองธันเดอร์ที่เดินสูบบุหรี่อย่างสบายใจตามเรามา “ทำไมเราต้องหนีไอ้บ้านั่นด้วย?! เราทำอะไรผิดงั้นเหรอ?!”

“เราไม่ได้ผิด แต่แกอยากมีเรื่องอีกเหรอ? พี่ธันเดอร์ไม่เหมือนรุ่นน้องของเขานะ เขาไม่ใช่คนที่แกจะจัดการได้ง่ายๆ”

“แล้วไง?! ฉันไม่ได้กลัวมันนี่!”

“แต่ฉันกลัวไง!”

“ไอ้ปอดแหกเอ๊ย! งั้นนายก็รีบวิ่งหนีหางจุกตูดไปก่อนเลย! เพราะฉันจะอยู่ตรงนี้!”

“อติน...ฉันจะทิ้งแกได้ไงวะ! ทำแบบนั้นพี่ฟรานซิสได้ฆ่าฉันตายแน่!”

“เขาไม่รับสายฉันด้วยซ้ำ! จะรู้อะไรได้ยังไง?! อยากหนีก็หนีไปเลย...ฉันจะอยู่ตรงนี้!”

“บ้าเอ๊ย! แล้วฉันจะทิ้งแกได้ยังไง!”

“ถึงแกอยู่ก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ!” ระหว่างที่ฉันกำลังเถียงอยู่กับต้นหน ธันเดอร์ก็เดินผ่านหน้าเราไป เดี๋ยวนะ...ที่มันไม่ได้ตามเรามาเหรอ?

“แก...พี่ธันเดอร์เขาไม่ได้ตามเรามานี่” ต้นหนกระซิบ

“ฉันรู้แล้ว”

“นี่เธอ!” แต่ในตอนนั้นไอ้ธันเดอร์ก็หันมามองที่เรา มันทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วเดินกลับมา จ้องหน้าฉันนิ่ง “จะหนีทำไม? กลัวฉันเหรอวะ?”

“ใครหนี?! ใครกลัวนาย?!” ฉันเชิดหน้าอย่างไม่เกรงกลัว

“เธอไง...มองตาก็รู้แล้วว่าเธอกลัวฉัน แล้วก็รู้ด้วยว่าเธอไม่ได้กลัวฉันตี แต่กลัวอย่างอื่น...” ไอ้ธันเดอร์ทำตากรุ้มกริ่ม ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน

“หยี! ถอยไปเลยนะ! กลิ่นบุหรี่หึ่งเลย!”

“หึ! ไม่เคยมีแฟนมาก่อนล่ะสิ...ถึงไม่ชินกับกลิ่นบุหรี่ แสดงว่าก็คงไม่เคยโดนจูบ”

“ใครบอกนาย?! อย่ามาสู่รู้!”

“พี่เขาก็พูดถูกนะ แกไม่เคยมีแฟน” แล้วไอ้เพื่อนบ้าก็ทำเรื่องที่ไม่ควรทำ เสียงกระซิบของมันดังซะจนใช้คำว่ากระซิบไม่ได้

“หุบปากน่ะต้นหน!” ฉันส่งสายตาฆาตกรให้ต้นหน ก่อนจะหันมามองหน้าธันเดอร์ที่กำลังยิ้ม “ยิ้มอะไร?! ตามฉันมาต้องการอะไร?! ถ้าคิดจะมาหาเรื่องฉันบอกไว้เลยนะ ว่าฟรังก์ไม่เก็บนายไว้แน่ เขาก็บอกนายไปแล้วนี่!”

“แล้วเธอคิดว่าฉันกลัวไอ้มาเฟียนั่นเหรอ?”

“ควรกลัวนะฮะ พี่ฟรานซิส...เอ่อผมหมายถึงพี่ฟรังก์ เขาโหดมากเลยนะฮะพี่ธันเดอร์” ต้นหนทำเสียงสั่น อะไรจะกลัวขนาดนี้วะ?!

“ฉันก็โหด ถึงจะไม่ได้เป็นมาเฟีย...แต่ฉันก็ไม่ธรรมดาหรอก”

“อวยตัวเอง! คำพวกนั้นควรให้คนอื่นพูดไม่ใช่เหรอ? นายน่ะ...ไม่มีอะไรที่สู้ฟรังก์ได้หรอก เพราะงั้นอย่าหาเรื่องใส่ตัวเลย ฉันเตือนแล้วนะ” ฉันว่า ก่อนจะคว้าข้อต้นหนให้เดินออกมาจากตรงนั้น “ไปต้นหน”

หมับ!

“เดี๋ยวสิ!” แต่แล้วไอ้ธันเดอร์มันก็เข้ามาคว้าแขนฉันไว้

“ปล่อยฉันนะ! กล้าดียังไงมาจับตัวฉันวะ?!”

“มากกว่านี้ฉันก็กล้าจับ อยากลองดูไหมล่ะ?” สายตาทะลึ่งของไอ้เวรนั่นจ้องมองมาที่หน้าอกฉัน

“ไอ้เหี้ย!” แล้วฉันก็ด่ามันออกไป

“ปากเก่ง...อยากโดนจูบใช่ปะ?!”

“จะเอาอะไร?! ถ้าคิดจะมาขวางทางคนอื่นแบบไม่มีเหตุผล...ก็หลบไปซะ!”

“ไอ้ฟาโรห์มันจีบตาว ไอ้สิงโตก็จีบซัมเมอร์...เหลือฉันคนเดียว ฉันจีบเธอดีไหมอติน?”

“นะ...นายจะมาจีบฉันทำไม?! ไปให้พ้นนะ! ฉันมีคนที่ชอบแล้ว!” บอกตามตรงว่าฉันตกใจที่ได้ยินคำว่าจีบ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีคนเข้ามาบอกว่าจะจีบฉัน แล้วฉันควรจะดีใจไหม? ไอ้หมอนี่เนี่ยนะ?! ไอ้ธันเดอร์คนเฮงซวยเนี่ยนะ?! “ได้ยินชัดไหม?! ฉันบอกว่าฉันมีคนที่ชอบแล้ว!”

“แกชอบใครวะ? ฉันไม่เห็นเคยรู้เลย...” ต้นหนกระซิบถามอีกครั้ง แต่ฉันไม่ตอบ

“แบบนั้นยิ่งดีเลย...ฉันชอบแบบมีคู่แข่ง” รอยยิ้มของธันเดอร์ไม่ต่างอะไรกับพวกโรคจิตเลยสักนิด!

“ไอ้โรคจิต! ห้ามจีบฉันนะ!”

“แล้วเธอจะห้ามฉันได้ยังไงวะ? ถ้าฉันบอกว่าจะจีบนั่นแปลว่าฉันมั่นใจว่าฉันจะจีบติด และไม่มีอะไรที่ฉันอยากได้แล้วไม่ได้”

“อย่ามั่นหน้าไปหน่อยเลย! นายไม่มีวันจีบฉันติดหรอก! เพราะฉันไม่มีวันชอบนาย!”

“สามเดือน...ถ้าเธอไม่ร้องไห้เพราะคิดถึงฉัน อย่ามาเรียกฉันว่าธันเดอร์” พูดจบไอ้ธันเดอร์ก็เดินออกไป

“เชี่ย! เอาจริงดิ?! นี่พี่เขาจะจีบแกจริงเหรอวะ?! แล้วที่แกบอกว่าแกมีคนที่ชอบอยู่แล้ว...ใครวะอติน?!”

“ใครจะจีบใคร?”

“ฮึก!” ต้นหนทำหน้าตกใจและตัวแข็งทื่อเมื่อเสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นมา พอฉันหันไปมองก็เห็นฟรังก์เดินลงจากรถมาทางเรา

“คุณ! ทำไมไม่รับสายหนู?!”

“ฉันถามว่าใครจะจีบใคร?” เขาไม่ยอมตอบคำถามของฉัน ไม่สนใจมองหน้าฉันด้วย สายตาของเขาเอาแต่จ้องไปยังต้นหน คนที่เขาจะคาดคั้นเอาความจริงได้

“เอ่อ...”

“คุณ! เรากลับกันเถอะ หนูหิวแล้ว...ทำไมคุณไม่ยอมรับสายหนู? รู้ไหมว่าหนูไม่ชอบ!” ฉันรีบทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง

“ต้นหน! บอกฉันมาว่าใครจะจีบใคร?!” แล้วเขาก็ตะคอกเสียงดัง

“พี่ธันเดอร์ฮะ! พี่ธันเดอร์ที่จะจูบอตินเมื่อวานน่ะฮะ เขาบอกว่าเขาจะจีบอติน แล้วเขาก็จะจีบให้ได้ภายในสามเดือน เขาบอกว่าอตินจะต้องร้องไห้เพราะคิดถึงเขาฮะ! แต่อตินก็บอกว่าห้ามจีบ เพราะอตินมีคนที่ชอบแล้ว!” ฉันเคยบอกไปหรือยังว่าไอ้ต้นหนมันปากรั่ว เหมือนผีเจาะปาก ถ้าใครอยากรู้อะไร แค่ทำให้มันกลัว มันก็พร้อมที่จะบอกทุกอย่าง!

“จูบเหรอ?! เมื่อวานไอ้เวรนั่นมันไม่ได้จะต่อยแต่จะจูบเธองั้นเหรอ?!” ฟรังก์หันมาส่งสายตาพิฆาตใส่ฉัน

“...” แล้วพอเขาโกรธ ฉันก็ทำได้เพียงก้มหน้า

“อติน! ทำไมไม่บอกฉันตั้งแต่เมื่อวาน?!”

“ก็...”

“ถ้าคิดว่าโตแล้วจะมีความลับกับฉัน! ถ้าคิดว่าโตพอที่จะมีแฟนหรือไปชอบผู้ชาย...ฉันจะย้ำคำสั่งของพ่อเธอให้ฟังอีกครั้งว่าเธอห้ามมีแฟนจนกว่าจะเรียนจบ!” พูดจบเขาก็กระชากแขนฉันให้มาขึ้นรถ

แล้วฉันก็มีคำถาม...ว่าเขาไม่อยากรู้เหรอว่าฉันชอบใคร เขาไม่คิดว่าฉันโตพอที่จะชอบแล้วอ่อนไหวให้กับเขางั้นเหรอ? แล้วถ้าไม่มีคำสั่งของแด๊ดดี้ล่ะ? ถ้าแด๊ดดี้ไม่ห้ามฉันมีแฟน...เขาจะยอมให้ฉันไปมีแฟนหรือเปล่า? ถ้าไม่มีเรื่องหน้าที่เข้ามาเกี่ยวข้อง เขาเคยคิดจะหวงฉันจริงๆบ้างไหม?

- Atin End -