9
“ฉันจะไปส่งข่าวให้อากงรู้จะได้สบายใจ หายเจ็บหายไข้เสียที” หม่อมยิ้มหน้าบาน......คิดไม่ผิดที่พาบัวบูชามาให้คุณชาย นอกจากได้กลบข่าวลือแล้ว ยังจะช่วยให้เจ้าสัวเจียงที่เริ่มเจ็บออด ๆ แอด ๆ เพราะจิตใจที่ห่อเหี่ยวเกรงจะไม่มีผู้สืบสกุลเนื่องจากมีลูกสาวคนเดียวซึ่งก็มีลูกชายคนเดียวเหมือนกันมิหนำซ้ำ อายุปาเข้าไปสามสิบกว่าแล้วยังไม่ทำให้ผู้หญิงท้องเลยสักคน
ทางด้านคุณชายปฐวีขับรถมาถึงที่หมาย คือโรงไม้อันเป็นหนึ่งในธุรกิจของอากง ที่เขารับช่วงมาดูแลต่อซึ่งที่นี่ไม่หนักหนาเพราะห่างจากกรุงเทพฯไม่มากนักผู้จัดการก็เป็นคนเก่าแก่ที่ไว้ใจได้ ไม่เหมือนตอนไปตรวจงานที่ปางไม้ทางเหนือโหดกว่าเยอะ ........พอหันมองคนข้าง ๆ ที่เพิ่งจะเงียบเสียงไปได้สักพักถึงได้รู้ว่าเจ้าหล่อนหลับไปแล้ว......บัวบูชา เธอมีปุ่มปิดเปิดได้หรือไงนะ พูดเสียงเจื้อยแจ้วอยู่หยก ๆ เผลอแป๊บเดียวก็หลับเสียแล้ว.....คุณชายปฐวีกำลังคิดว่าจะปลุกหรือปล่อยให้หล่อนนอนรออยู่ในรถดี เขาเผลอมองวงหน้าผ่องพวงแก้มอิ่มริมฝีปากสีชมพูระเรื่อแล้วเผลอยิ้ม เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตั้งแต่เจอผู้หญิงคนนี้ ตัวเองยิ้มบ่อยแค่ไหน.....
จู่ ๆ ที่นอนอันแสนสุขก็หยุดกึกหรือว่ามีใครมาหยุดเปลที่แกว่งไกวของหล่อนเอาไว้.....บัวบูชาลืมตาหวังจะมองหามารแห่งความสุข
“อะจึ๋ย !!........” หญิงสาวผงะเมื่อสบกับดวงตาคมปลาบในระยะกระชั้นชิด
“เป็นอะไรของเธอ” คุณชายตีหน้าขรึมดึงตัวเองกลับไปนั่งตัวตรง หลังจากโน้มหน้าเข้ามามองคนหลับอย่างเผลอไผล ซ้ำร้ายเด็กมันดันจับได้ซะอีก....
“คุณชายต่างหากเป็นอะไรคะ ก้มมาซะใกล้เห็นตาใหญ่ ๆ หนูก็นึกว่า......ตาปีศาจ” บัวบูชาพูดเสียงอ่อยในท้ายประโยคเพราะห้ามปากไม่ทัน เผลอพูดในสิ่งไร้สาระออกไปอีกแล้ว
“เพ้อเจ้อ....”
“ถึงแล้วหรือคะ” หญิงสาวรู้อยู่แล้วว่าจะต้องถูกตำหนิ คนโตกว่าทำอะไรไม่เคยผิดเล้ย.....
“อืม...จะรออยู่บนรถหรือจะลงไปด้วยกัน แต่ฉันอาจจะใช้เวลานานหน่อยนะ”
“หนูนั่งรอแถวนี้ก็ได้ค่ะ” บัวบูชากวาดสายตามองบริเวณที่จอดรถก็ร่มรื่นดีมีต้นไม้ใหญ่แถมยังมีตอไม้หลายตอตั้งไว้ต่างเก้าอี้
“งั้นไปด้วยกัน” ภาพที่บัวบูชาติดอยู่บนต้นไม้ที่เข้าไปในวังยังติดตา ทำให้เขาเปลี่ยนใจกะทันหัน ขืนทิ้งหล่อนไว้ตามลำพังอาจจะก่อเรื่องยุ่ง ๆ ขึ้นมาอีก
“อ๊าว ! แล้วจะถามเพื่อ?......เอ่อ.......หนูขอโทษค่ะ” บัวบูชาทำคอย่นยิ้มแหย เมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะล้ำเส้นของประโยคที่ฝังในหัวว่าต้องเป็นเมียที่ว่านอนสอนง่ายของคุณชายปฐวี ดังที่หม่อมเนื้อทองย้ำให้หล่อนฟังและขอให้หล่อนเป็นอยู่บ่อยครั้ง
คุณชายเปิดประตูก้าวลงจากรถในขณะที่บัวบูชาก็เผ่นแผล็วลงไปยืนอยู่ข้างรถอย่างรวดเร็วไม่ได้นั่งชูคอรอให้เขามาเปิดประตูให้ ในเมื่อหล่อนเปิดเองได้ ช่วยกันคนละไม้คนละมือเร็วจะตาย.......
“สวัสดีครับคุณชาย” ผู้จัดการสูงวัยกับหลานชายรีบกุลีกุจอออกมาต้อนรับเมื่อเห็นว่าคุณชายปฐวีขับรถมาถึงที่นี่
“สวัสดีครับ สบายดีหรือคุณกิตติ....เจ้ากฤษณ์” คุณชายค่อนข้างจะสนิทสนมกับผู้สูงวัยซึ่งเป็นคนสนิทของเจ้าสัวเจียง เพราะเขาเคยตามอากงมาที่นี่บ่อย ๆ โดยมีนายกฤษณ์เป็นเพื่อนเล่นในวัยเด็ก ก่อนที่จะห่างกันไปเมื่อต้องไปศึกษาต่อยังต่างแดน
“ครับผม แล้วเอ่อคุณหนูคนนี้....” กิตติไม่เคยเห็นคุณชายพาผู้หญิงมาด้วยสักครั้ง จึงไม่แน่ใจว่าเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนนี้เป็นใคร จะได้ปฏิบัติต่อหล่อนได้ถูกต้อง
“บัวบูชา นี่คุณกิตติผู้จัดการของที่นี่แล้วก็คนนั้นนายกฤษณ์หลานชาย” ชายหนุ่มหันไปบอกบัวบูชาที่ยืนรออยู่ข้าง ๆ แทนที่จะบอกสถานะของหล่อน
“สวัสดีค่ะ คุณลุงกิตติ คุณกฤษณ์” หญิงสาวกระพุ่มมือไหว้อย่างอ่อนช้อยพร้อมกับยิ้มแย้มแจ่มใสจนทำให้คนข้างกายเริ่มจะหมั่นไส้คนอัธยาศัยดีเกิน......ไม่รู้ทำไมต้องรู้สึกขวางหูขวางตา
กิตติรับไหว้เด็กสาวในขณะที่หลานชายรับไหว้พร้อมกับส่งยิ้มกว้างขวางจนออกนอกหน้านอกตา
“เชิญคุณชายบนห้องทำงานดีกว่าครับ ส่วนคุณบัวบูชาจะตามไปด้วยหรือจะให้รอที่ห้องรับรองก่อนดีครับ” กิตติเอ่ยถามความเห็นกับคุณชายปฐวีอย่างนอบน้อมเพราะทุกครั้งที่คนเป็นนายมาที่นี่ก็คือมาตรวจงานเอกสารอย่างเคร่งเครียด และเขาก็ไม่แน่ใจในสถานะของหญิงสาวผู้นี้นัก จึงได้ถามเป็นกลาง ๆ ไว้ก่อน
“ให้ผมพาคุณบัวบูชาทัวร์โรงไม้ก็ได้นะครับจะได้ไม่เบื่อ” กฤษณ์ยิ้มอย่างเป็นมิตรและอาสาอย่างมีน้ำใจ เรียกว่าสุดแสนจะเต็มใจก็ว่าได้เพราะรอยยิ้มสว่างไสวของอีกฝ่ายเห็นแล้วหัวใจมันสั่นจนลืมคิดหน้าคิดหลัง
“ขอบใจมากกฤษณ์ แต่เมียฉันคงนั่งรอไหวไม่รบกวนนายหรอก” คุณชายพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่สายตาที่มองมาที่เพื่อนในวัยเยาว์บ่งบอกทุกอย่างชัดเจน
“อ้าว......แหะ ๆ .....” ชายหนุ่มเกาท้ายทอยแก้เก้อที่เจอตอใหญ่เบ้อเริ่ม เกือบตกงานแล้วไหมล่ะไม่รู้จักดูตาม้าตาเรือเลยกู......
“หรือว่ารอไม่ไหว จะไปกับนายกฤษณ์ก็ได้นะ” เสียงถามห้วน ๆ นั้นบ่งบอกว่าไม่พอใจอะไรสักอย่าง บัวบูชาได้แต่ยืนงงกับอารมณ์แปรปรวนของคุณชายที่นอกจากจะดูหงุดหงิดแล้วยังหันมาทำตาดุใส่อีก...เป็นอะไรของเขานะ........
