8

“อยากนั่งไหม วันนี้ฉันจะไปตรวจงานต่างจังหวัด” หลุดปากชวนทั้งที่ไม่ได้วางแผนมาก่อน

“อะไรนะคะ....... หนูไม่ได้ฝันไปใช่ไหมคะ” ยิ่งกว่าดีใจเรียกว่าดีใจจนเนื้อเต้นเป็นแบบนี้นี่เอง จนต้องหยิกตัวเองซ้ำ ๆ

“หนูขอไปบอกคุณนมก่อนนะคะ” บัวบูชาทำท่าจะวิ่งผละไป หล่อนยังจำได้ว่ามีนัดกับนมผ่องที่เตรียมจะสอนอะไรให้ตั้งหลายอย่าง แต่ขอเลื่อนไปก่อนละกันนาน ๆ จะมีบุญก้นสักที

“ให้นายโมกไปบอกก็ได้ รีบไปเถอะ” คุณชายต้องรีบคว้าแขนไว้ ก่อนจะเปิดประตูรถให้บัวบูชาขึ้นไปนั่งเยี่ยงสุภาพบุรุษพึงปฏิบัติต่อสุภาพสตรีแต่ดูเหมือนคนตัวเล็กจะก้าวขาไม่ออกไปซะแล้ว

“ต้องให้อุ้มขึ้นรถไหม”

“ไม่ต้องค่ะ...ไม่ต้อง...แฮร่” บัวบูชาหุบยิ้มไม่ได้เลยจริง ๆ หล่อนไม่ได้จะอิดออดแต่กำลังช็อคมากกว่าเกิดมาไม่เคยได้รับการปฏิบัติแบบนี้ แต่นี่สามีผู้สูงศักดิ์ของเธอจัดให้จะไม่ตกใจยังไงไหว หล่อนขึ้นไปนั่งบนเบาะนุ่ม พลางขยับเนื้อขยับตัวเอื้อมมือไปสัมผัสพนักพิงหนังสีแดงสดตัดกับสีขาวก่อนจะเอนหลังพิงเบา ๆ

ชายหนุ่มอ้อมมานั่งประจำที่คนขับ ชำเลืองมองคนข้าง ๆ ที่ดูท่าทางมีความสุขเสียเหลือเกิน ถ้าเจ้าหล่อนได้ขับเองจะทำหน้าแบบไหนนะ ไวเท่าความคิดเขา จึงเอ่ยปากถามออกไป

“อยากลองขับดูไหม”

“คุณชายจะสอนหนูขับรถคันนี้หรือคะ” สีหน้าสีตาของหล่อนราวกับเจอสิ่งมหัศจรรย์ของโลก เท่าที่ได้นั่งก็ยังดีใจไม่เสร็จ ไหนยังจะได้ขับอีก...โอย....ดวงขึ้นจริง ๆ บัวบูชาเอ้ย !........

“ขึ้นอยู่กับความประพฤติของเธอ”

“หนูต้องทำยังไงคะ”

“ก็แค่ทำดี ๆ ให้ฉันนึกอยากสอนเธอขับรถ ก็แค่นั้นเอง” ประกายตาบางอย่างปรากฏขึ้นโดยที่คนข้าง ๆ ไม่ทันเห็น

“ได้ค่ะ...งั้นเริ่มจากนาทีนี้เลยนะคะ” บัวบูชายิ้มกริ่มมั่นอกมั่นใจนักหนาก่อนที่จะ......

“เฮ้ย !....ทำอะไร” เสียงทุ้มร้องขึ้นอย่างตกใจ รถส่ายไปเล็กน้อยก่อนจะบังคับให้ทรงตัวได้เหมือนเดิม

เพราะความตกใจทำให้เขาตวาดออกไปเสียงดังที่จู่ ๆ มือบางก็จับหมับบนต้นขาแกร่งแล้วตามมาด้วยมือซ้ายทาบเข้ามาคู่กัน ก่อนจะออกแรงขยำ...สาบานว่าไม่ได้คิดลามกแต่มันอดหวาดเสียวไม่ได้ที่จู่ ๆ หล่อนวางมือลงไปแบบนั้นมันเฉียดฉิวจุดสำคัญไปนิดเดียว

“หนูนวดให้ไงคะ...คุณชายสบายใช่ไหมล่ะ” เสียงใสเอ่ยเจื้อยแจ้วพลางเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มหวานจนตายิบหยีทำดีขนาดนี้เดี๋ยวก็ใจอ่อน....อูยทำไมฉลาดอย่างนี้นะ..........ดีใจไม่ไหวแล้ววววว.......

“ทำบ้าอะไรของเธอ...หยุดเดี๋ยวนี้” คุณชายตะคอกกลับกลบเกลื่อนความรู้สึกบางอย่างที่ระอุขึ้นมาเป็นระลอก

“อ้าว ! ไม่ชอบเหรอคะ” หญิงสาวชะงักหน้าเจื่อนรอยยิ้มจางลง ดึงตัวเองกลับไปนั่งพิงพนักอย่างหงอย ๆ คิดว่าเด็ดแล้วเชียวเขากลับไม่ชอบ...เอาเถอะมีเวลาอีกตั้งเยอะค่อย ๆ ลองเดี๋ยวก็ถูกจนได้แหละ หญิงสาวปลอบใจตัวเองขณะนั่งขบคิดหน้านิ่วคิ้วขมวด

ณ วังปฐวี

หม่อมเนื้อทองตั้งใจว่าจะรอสักสี่ห้าวันแล้วค่อยเข้ามาถามข่าวคราวไม่อยากเข้ามาวุ่นวายให้ลูกชายรำคาญใจ แต่ทำไปทำมาก็พบว่าตัวเองมายืนอยู่ที่วังปฐวีเรียบร้อยแล้ว

“หม่อมมาหาคุณชายหรือเจ้าคะ” นมผ่องถามหลังจากเอ่ยทักทายผู้มาใหม่......คิดว่าเดาไม่ผิดว่าหม่อมเนื้อทองมาด้วยเรื่องอะไร

“ก็ไม่เชิง อยากเจอหนูบัวมากกว่าไปไหนเสียล่ะ”

“ไม่อยู่เจ้าค่ะ คุณชายพาไปด้วยกันเมื่อเช้า”

“พาไปด้วย !” หม่อมเนื้อทองตบอก ฉีกยิ้มดีใจที่คุณชายดูจะชอบพอผู้หญิง ไม่ได้เป็นอย่างที่ลือกันไป

“ค่ะหม่อม อิฉันยังแปลกใจเลยค่ะ”

“ไปไหนกัน หรือว่าจะพาไปที่ทำงาน” หม่อมเนื้อทองนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ก็ขมวดคิ้วหน้ายุ่ง

“อิฉันก็ไม่แน่ใจ แต่นายโมกบอกว่าคุณชายจะไปตรวจงานนอกเมืองเจ้าค่ะ” นมผ่องรายงานไปตามที่รู้

“หวังว่าคุณชายจะไม่พาไปเปิดตัวให้เอิกเกริกหรอกนะ นมผ่องรู้ใช่ไหมว่าฉันหมายถึงอะไร” หม่อมเนื้อทองถอนหายใจเฮือกใหญ่

“เจ้าค่ะ....แต่หม่อมไม่ลองคิดดูใหม่หรือเจ้าคะ อิฉันว่าหนูบัวนี่ก็ดูซื่อ ๆ ดีนะคะตั้งใจใฝ่รู้ด้วย แตกต่างจากคุณนวลราวฟ้ากับเหว แล้วอย่างนี้หม่อมยังจะเป็นคนกำหนดชีวิตของคุณชายอีกหรือเจ้าคะ” นมผ่องบอกอย่างขุ่นเคืองใจ ด้วยความที่รับใช้ใกล้ชิด สนิทสนมกันจนพอจะเตือนกันได้

“ถึงฉันจะเอ็นดูหนูบัวมาก แต่ฉันว่ายังไม่เหมาะที่จะให้เป็นเมียเอกของคุณชายอยู่ดี ควรจะได้คนที่สมน้ำสมเนื้อกว่านี้นมผ่องว่าไหม” หม่อมเนื้อทองพูดไปทั้งที่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน หล่อนรู้ว่าการเป็นภรรยาของสามีที่มีเมียหลายคนนั้น ไม่ใช่เรื่องดีเลยสักนิด

“อิฉันไม่ว่าเจ้าค่ะ อะไรคือความสุขของคุณชายก็ตามนั้นแหละเจ้าค่ะ” นมผ่องตอบงอน ๆ ไม่ยอมเป็นพวกด้วย หล่อนกล้าขัดคอหม่อมเนื้อทองเพราะเห็นผู้หญิงคนแรกที่หม่อมเลือกให้กับลูกชายแล้วบอกตรง ๆ ว่ากลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย

“วุ้ย ! อย่าเพิ่งคิดไปไกลเลย ว่าแต่เมื่อคืนหนูบัวนอนร่วมเตียงกับคุณชายแล้วใช่ไหม” เมื่อไม่ได้ดั่งใจ หม่อมก็เปลี่ยนเรื่องเอาดื้อ ๆ

“เจ้าค่ะ อิฉันพาเข้าไปส่งด้วยตัวเอง”

“ดีมาก......แค่นี้ฉันก็ดีใจแล้ว ไปล่ะ”

“อ้าว ! หม่อมจะรีบไปไหนล่ะเจ้าคะ”