5

“ฉันจะนอนแล้ว” ชายหนุ่มรู้สึกแปลก ๆ เหมือนกันที่ต้องมานอนร่วมห้องกับเด็กสาวที่หม่อมแม่ส่งมาให้รับใช้ใกล้ชิด เขาไปเติบโตและเรียนที่ชาติตะวันตกเสียนาน จนไม่คิดจะมีเมียบ่าว เมียเล็ก เมียใหญ่...ถ้าจะมีขอเมียเดียวก็พอ...แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่รู้สึกพึงใจใครเสียทีหลังจากการแต่งงานครั้งแรกล้มเหลวไม่เป็นท่า จนทำให้เกิดข่าวลือต่าง ๆ นา ๆ จนกระทั่งหม่อมแม่ทนนิ่งเฉยต่อไปไม่ไหว

บัวบูชามองแผ่นหลังที่เดินผละไป พยายามนึกทบทวนว่าหล่อนมีหน้าที่ต้องทำอะไรบ้าง แต่ที่ขอผ่านก่อนก็เรื่องที่ต้องขึ้นไปนอนเคียงข้างกับคุณชายบนเตียงผีสิงนั่น เป็นไงเป็นกัน.....ขอทำใจก่อนก็แล้วกัน

“ทำอะไรน่ะ...” คุณชายปฐวีถามเสียงเข้ม โคมไฟข้างเตียงยังส่องสว่างอยู่ทำให้เขาเห็นกลุ่มผมดำ ขยับก้มอยู่ที่ปลายเท้า

“กราบเท้าคุณชายค่ะ” หญิงสาวบอกประสาซื่อ ก็คุณนมย้ำนักย้ำหนาว่าก่อนนอนต้องกราบเท้าสามี ไหนยังจะให้ตื่นก่อนนอนทีหลังอีก

“วันหลังไม่ต้อง” เพราะวันนี้ไม่ทันแล้วเขาไม่ได้คิดว่าผู้หญิงจะต้องปฏิบัติกับสามีเพื่อเทิดทูนกันขนาดนั้น สำหรับเขาขอแค่ซื่อสัตย์และทำหน้าที่ของตนให้ดีก็เพียงพอแล้ว

“ไม่ได้นะคะ....เดี๋ยวคุณนมดุหนู” บัวบูชาส่ายหน้าหวือ ไม่ยอมโอนอ่อนผ่อนตามเด็ดขาด เพราะข้อนี้ถูกกำชับมาเป็นพิเศษ

“วังนี้ใครใหญ่สุด” คนถามนึกสนุกจึงได้แกล้งต้อนคนที่ยืนประสานมืออยู่ปลายเตียง

“คุณชายค่ะ” บัวบูชาตอบแบบไม่ต้องคิด เรื่องแค่นี้ทำไมต้องถาม

“อืม...ก็รู้นี่ แล้วทีนี้ตัดสินใจได้หรือยังว่าจะเชื่อใคร”

“คุณนมค่ะ”

“อืม....งั้นก็มานอนเถอะ” ชายหนุ่มอ่อนใจไม่รู้ว่านมผ่องขู่บัวบูชาไว้ยังไงถึงได้ดูจะกลัวเกรงผู้สูงวัยขนาดนี้

“เอ่อ...หนูขออนุญาตนอนที่เตียงนั้นนะคะ” บัวบูชาชี้ไปที่เตียงเล็กตั้งชิดติดกับหน้าต่างริมระเบียง คงจะเป็นที่นอนเล่นของเจ้าของห้องแน่ ๆ แต่ยังไงก็ยังดีกว่าการขึ้นไปนอนบนเตียงนั้น น่ากลัวทั้งเจ้าของเก่าเจ้าของใหม่...บรื๋ออออ.....หญิงสาวยังรู้สึกหวาดหวั่นอยู่ไม่หาย

“คุณนมสั่งให้นอนตรงนั้นงั้นเหรอ” ชายหนุ่มย้อนถามพลางยกยิ้มอย่างพึงใจ เขาไม่ได้อยากจะตะครุบสาวเนื้อหวาน ๆ เหมือนคนหื่นกาม แต่หมั่นไส้ที่ยัยเด็กแสบทำเป็นสองมาตรฐานเลือกเชื่อฟังคำสั่งบางเรื่อง และเพิกเฉยต่อบางเรื่อง อย่างนี้เรียกว่าเอาแต่ใจชัด ๆ

“เปล่าค่ะ...คือหนูไม่อยากรบกวนคุณชาย” หญิงสาววางหน้าไม่ถูก จะบอกไปตามตรงก็กลัวเขาจะด่าว่าไม่รู้จักโต...เอาวะ เอาสีข้างเข้าถู ข้าง ๆ คู ๆ ไปนี่แหละ

“บัวบูชา”

หญิงสาวสะดุ้งกับเสียงเรียกชื่อตัวเอง ที่แม้ไม่ดังนัก แต่ก็กดดันให้หล่อนเดินคอตกจากปลายเตียง พาตัวเองขึ้นไปนอนบนเตียงนั้นจนได้ หล่อนนั่งกราบหมอนก่อนจะนอนบีบเนื้อบีบตัวจนแทบจะตกเตียง ในขณะที่คนอีกฝั่งเอื้อมมือปิดโคมไฟ....บัวบูชาได้ยินสียงหัวเราะหึหึแว่วมา ......ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าเป็นเสียงของคุณชาย....เสียงคุณชายน่า....เอ๊ะ.....ถ้าไม่ใช่ล่ะ....หญิงสาวเริ่มหลอนตัวเองอีกครั้ง ค่อย ๆ ขยับตัวท่ามกลางความมืดเข้าหาร่างใหญ่ทั้งที่ใจเต้นระทึกจนรู้สึกได้ถึงไออุ่นของคนที่นอนข้าง ๆ ชีวิตเริ่มปลอดภัยขึ้นมาหน่อย แล้วจึงค่อย ๆ หลับตาลง หวังว่าจะหลับจริง ๆ ในไม่ช้า.....

ภายในห้องเงียบสงัดคนกลัวสิ่งลี้ลับหลับสบายไปแล้ว แต่เจ้าของห้องแท้ ๆ กลับไม่สามารถข่มตาหลับลงได้ ทำราวกับแปลกที่ทั้งที่นอนห้องนี้มาหลายปีตั้งแต่จบการศึกษาจากต่างประเทศเจ้าสัวเจียงปลูกตึกทันสมัยหลังนี้ให้บนที่ดินซึ่งเคยเป็นวังเก่าของหม่อมเจ้ารพีพัฒน์ เพื่อรับขวัญหลานชายคนเดียว

เลือดในกายของราชนิกูลหนุ่มกำลังร้อนระอุ ไม่คิดว่าเด็กไม่ประสีประสาจะทำให้ร่างกายของเขามีปฏิกิริยามากมายถึงเพียงนี้สงสัย ว่าเขาจะห่างเรื่องทำนองนี้มานานจนนึกว่าตัวเองตายด้านไปแล้วด้วยซ้ำ หลังจากใช้ชีวิตสนุกสุดเหวี่ยงในต่างแดนพอกลับเมืองไทยเขาก็หยุดพฤติกรรมเหล่านั้นทันทีเพราะต้องแบกพระยศพระเกียรติของท่านพ่อและชื่อเสียงของเจ้าสัวใหญ่.........พอหันไปมองคนข้างกายก็ให้รู้สึกหงุดหงิดขัดใจที่ตัวต้นเหตุนอนหลับสบายผ้าห่มที่คลุมจนชิดต้นคอตั้งแต่หัวค่ำ ตอนนี้รุ่ยร่ายแทบจะไม่เหลือบนตัว....เฮ้อ...กุลสตรีผู้เพียบพร้อมของหม่อมแม่....คุณชายปฐวีเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มคลุมให้ยิ้มน้อย ๆ ด้วยความเอ็นดูก่อนจะดึงตัวเองกลับมานอนหงายสายตาจ้องมองเพดานราวกับมันเป็นฟาร์มใหญ่ คงจะต้องนอนนับแกะกันอีกหลายฝูงเป็นแน่...

“ปึ่ก !.....” แขนเรียวเล็กถูกฟาดลงมาบนหน้าอกแกร่งอย่างไม่ทันตั้งตัว ชายหนุ่มหันขวับไปมอง.....ทำไมนอนได้อันตรายอย่างนี้ยายเด็กแสบ...มือใหญ่ผลักแขนเล็กออกเจ้าของก็หารู้ตัวไม่ ยังไม่ทันไรท่อนขาแข็งแรงก็มีอันต้องถูกรบกวนเช่นกันทำให้ต้องผลักออกอีกครั้งและตัดสินใจนอนหันหลังให้ ในที่สุดเขาก็ยอมปล่อยให้ร่างกายโดนประทุษร้ายตามอำเภอใจแต่ก็น่าแปลกเพราะเขาเองก็หลับใหลไปอย่างง่ายดายเช่นกัน