20

“จะไปไหนหนูบัว” หม่อมเนื้อทองเหลือบไปเห็นบัวบูชาที่หน้าตาซีดเซียว ประหนึ่งไม่ได้หลับได้นอน... คุณชายหนอคุณชาย ทีกับเมียแต่งไม่เคยแตะต้องจนเขาเอาไปโพนทะนาเสีย ๆ หาย แล้วนี่กระไร....เฮ้อ ! คนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก่อนมองปราดเดียวก็เดาได้ทะลุปรุโปร่ง

บัวบูชาชะงักเท้าค้างกลางอากาศ เหมือนเด็กทำผิดแต่โดนจับได้คาหนังคาเขา จำต้องเดินกลับมาหาหม่อมเนื้อทองและนั่งลงข้าง ๆ อย่างหงอย ๆ ก่อนจะพนมมือไหว้และสำรวมกิริยารอรับชะตากรรม ไม่กล้าชำเลืองมองไปทางคุณชายแม้แต่น้อยด้วยยังประหม่าวางหน้าไม่ถูก

“เป็นอะไรหึทำลับ ๆ ล่อ ๆ อย่างกับพวกตัดช่องย่องบัว” หม่อมเนื้อทองไม่ได้ต่อว่าจริงจังนัก แค่รู้สึกเหมือนโดนแย่งความรักนิด ๆ คงคล้ายกับแม่ผัวทั่วไปที่มักจะเขม่นลูกสะใภ้อย่างไม่รู้ตัว....

“เอ่อ...หนูกำลังจะไปหาคุณนมค่ะ” บัวบูชาตอบเสียงเบา อย่างไรหล่อนก็ผิดแทนที่จะมาไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่ก่อนกลับทำเป็นหลบหน้าหลบตาไม่มีสัมมาคารวะ

“ฉันให้หนูบัวมาปรนนิบัตินมผ่องรึ” หม่อมเนื้อทองว่าให้ด้วยรู้สึกขัดหูขัดตา

“หม่อมแม่อย่าดุนักสิครับ เมียผมกลัวจนตัวสั่นแล้วนั่น มานี่เถอะหนูบัว” คุณชายออกหน้าปกป้องพลางตบที่นั่งข้าง ๆ ส่งสายตาให้เจ้าหล่อนลุกมานั่งใกล้ ๆ

บัวบูชาทำตัวไม่ถูก ได้แต่ส่งสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามกับผู้สูงวัย ว่าหล่อนควรทำประการใด

“ไปเถอะย่ะ ผัวหล่อนเรียกแล้วนี่” พูดออกไปคล้ายจะหมั่นไส้ แต่ก็แอบหันหน้าออกไปยิ้มอย่างกลั้นไม่อยู่

เอาเถอะ...ถ้าตัดเรื่องเปลือกภายนอกออกไป..... หนูบัวคนนี้ก็นับว่าเป็นคนดีใช้ได้ ลูกชายเอ่ยปากทั้งที ต่อไปนี้หล่อนจะเป็นคนเจียระไนเพชรเม็ดนี้เอง.......หม่อมเนื้อทองเลิกคิดที่จะหาหญิงสาวจากตระกูลผู้ลากมากดีมาเป็นศรีสะใภ้ในเมื่อเห็น ๆ อยู่ว่าคุณชายเอ็นดูหนูบัวคนนี้มากแค่ไหน......

ช่วงบ่ายคุณชายปฐวีต้องออกไปตรวจงานที่โรงแรมซึ่งเป็นอีกหนึ่งในธุรกิจของอากงที่เขาต้องรับมาดูแลเกือบทั้งหมดซึ่งไม่หนักหนาอะไร เพราะมีคนทำงานเป็นหลักอยู่แล้วเขามีหน้าที่แค่เข้าไปดูแลให้ทุกอย่างดำเนินไปตามแผนที่วางไว้ติดขัดอะไรก็ช่วยแก้ปัญหาก็เท่านั้น...... งานนี้คงใช้เวลาไม่นานนัก ใจจริงอยากจะพาบัวบูชาไปด้วย ไม่ได้คาดหวังให้มาช่วยงาน แต่อยากให้หล่อนเข้าใจลักษณะงานของคนเป็นสามีที่ภรรยาควรที่จะมีสิทธิ์รับรู้ แต่ก็เกรงใจหม่อมแม่ที่ยังปักหลักไม่ยอมกลับไปไหน คงจะอยู่รออบรมขัดเกลาแม่ตัวยุ่งของเขา แม้จะห่วงแต่ก็คิดว่าหม่อมแม่ก็เอ็นดูเจ้าหล่อนอยู่ไม่น้อยคงไม่มีอะไรน่าห่วง

“ต่อไปนี้ฉันจะเป็นคนขัดเกลาหนูบัวให้ดีพร้อมสำหรับการเป็นเมียเอกของคุณชาย แต่ก็อย่าชะล่าใจไปนะ ถ้าหล่อนทำไม่ได้สอบไม่ผ่านก็ต้องเป็นเมียก้นครัวเหมือนเดิมนั่นแหละ” หม่อมเนื้อทองบอกวัตถุประสงค์แต่ขณะเดียวกันก็มีแอบขู่ไม่ให้เจ้าหล่อนหลงระเริง เหลิงจนเกินไป เดี๋ยวจะคิดว่าผัวรักผัวหลงจนควบคุมกันไม่ได้ คนแบบนี้มีให้เห็นถมไป ถึงจะคิดว่าบัวบูชาไม่ใช่คนอย่างนั้น แต่ก็ป้องกันไว้ก่อน

บัวบูชานั่งฟังตาปรือปรอย ศีรษะเริ่มโงนเงนโยกเยกจะหลับมิหลับแหล่…….ระเบียงโล่งที่หม่อมเนื้อทองเลือกเป็นสถานที่อบรมเข้มลูกสะใภ้ก็ลมเย็นเหลือเกิน มิหนำซ้ำยังล้อมรอบด้วยดอกไม้หอมอย่างมะลิที่ออกดอกขาวสะพรั่ง ยามลมโชยมาพาให้หอมระรื่นชื่นใจอยากจะทอดกายลงนอนเสียให้ได้

“หนูบัว !” หม่อมเนื้อทองตบโต๊ะดังปัง ที่เห็นลูกศิษย์ทำท่าจะหลับตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้น

“ขะ...ขา” บัวบูชาสะดุ้งโหยงรีบนั่งตัวตรง มองผู้สูงวัยอย่างงงวย

“หล่อนได้ฟังฉันไหมเนี่ย ไปอดหลับอดนอนที่ไหนมาหึ...” เป็นคำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบ...หม่อมแค่บ่น.... แต่แม่คนซื่อก็ตอบกลับมาอย่างว่าง่ายมิมีอิดออด

“ที่ห้องนอนนั่นแหละค่ะหม่อมขา หนูเพิ่งได้นอนเมื่อเช้านี้เองค่ะ” แม่คนนอนน้อยพาซื่อตอบออกไปตามตรง ทั้งที่ยังมึนงง ยังตื่นไม่เต็มตาด้วยซ้ำ

“อะไรนะ......หล่อนว่ากระไร มัวทำอะไรอยู่ยะ ถึงได้นอนเอาเช้าเลย” ถึงแม้จะคิดไว้แล้ว แต่ก็อยากได้ยินจากปากเด็กสาวให้ชัด ๆ ไปเลยดีกว่า

“ก็คุณชาย....เอ่อ.....” พอสติเริ่มมา บัวบูชาเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าพูดอะไรออกไป จึงได้ก้มหน้าอย่างเอียงอายหล่อนจะบอกได้อย่างไรกันเล่า เอาจริง ๆ ก็จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าทำอะไรกันบ้าง .....ราวกับเล่นกายกรรม หวาดเสียวกว่าพวกเชิดสิงโต จำได้ราง ๆ ว่าหล่อนโดนฉีกแข้งฉีกขาน่าอายจริง.......

“วุ้ย ! ถ้าอย่างนั้นก็ข้ามบทเรียนแรกไปก็แล้วกัน ฉันว่าจะสอนหนูบัว...ไม่สิ...ต่อไปนี้ฉันเรียกแม่บัวดีกว่าเผื่อหลานเกิดมาจะได้ไม่สับสน บางทีอาจจะเข้าไปนอนรอตั้งแต่เมื่อคืนแล้วก็ได้” ผู้สูงวัยกระหยิ่มยิ้มย่อง ตื่นเต้นเมื่อนึกถึงหลานตัวเล็ก ๆ สักสี่ห้าคนกำลังดี

“หนูท้องแล้วหรือคะหม่อม” บัวบูชาตกใจ ไม่เคยมีภาพตัวเองต้องอุ้มท้องโต ๆ ในหัวมาก่อน คงจะทุลักทุเลน่าดู

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง แม่คนนี้ก็ หล่อนก็สะกิดคุณชายบ่อย ๆ เข้าสิยะ” หม่อมเนื้อทองแนะนำอย่างเอ็นดู

“สะกิดตรงไหนหรือคะหม่อม” หญิงสาวถามหน้าซื่อ

“โอยฉันจะบ้าตาย.....” ผู้สูงวัยก็ใช่ว่าจะพูดเรื่องแบบนี้ได้คล่องปากเสียที่ไหน ไม่ว่าสาวว่าแก่ก็อายกันทั้งนั้น

แม่ผัวลูกสะใภ้ยังนั่งคุยกันต่ออีกพักใหญ่ หลัง ๆ บัวบูชาชักจะเริ่มรู้เดียงสาเมื่อหม่อมพูดอ้อมไปอ้อมมาหนักเข้าคงจะรำคาญก็แอบเฉลยบ้าง หล่อนจึงเริ่มคิดตามหม่อมเนื้อทองทันบ้างแล้ว บางคราก็เผลอหัวเราะกันคิกคัก เพราะอีกฝ่ายถ้าย้อนวัยกลับไปได้ก็แก่นเซี้ยวไม่ต่างจากแม่สาวตรงหน้านักหรอก ถึงได้ถูกชะตารักใคร่กันตั้งแต่แรกเจอ.....