19

คุณชายหนุ่มเบี่ยงเบนความสนใจด้วยการหันมาหยอกเย้ากับบัวตูมคู่งามที่พร้อมจะเบ่งบานสะพรั่งในอุ้งมือที่กำลังตะโบมโลมลูบสลับกับบีบเคล้นอย่างมันเขี้ยว เจ้าตัวคงเสียวไม่น้อยถึงกับแอ่นอกสูดปากตาปรือปรอย โดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าศึกทางด้านล่างโดนโจมตีเข้าประชิดหน้าด่าน กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็หวีดร้องเกาะกอดร่างหนาเอาไว้แน่นเนื้อตัวสั่นเทาพยายามงับเอาอากาศหายใจเข้าออกลึก ๆ ไม่มีใครตายจากการกระทำเยี่ยงนี้อีกเดี๋ยวมันต้องผ่านไป มันคือคำปลอบใจของตัวเอง

“ไหวไหม อีกสักเดี๋ยวเธอจะรู้สึกดี” เสียงนุ่มเอ่ยถามอย่างอาทร พลางจูบปลอบขวัญให้ความหวังว่าความทรมานนี้จะอยู่ต่ออีกไม่นาน

“ทำเลยค่ะคุณชายขา” บัวบูชาเร่งอยากให้หลุดพ้นจากความทรมานคับแน่นนี้เสียโดยไว

“หึหึ.....ใจเย็น ๆ เด็กน้อย”

ร่างเล็กบิดส่ายหยิกข่วนบ่าไหล่ ตามแต่จะระบายความเจ็บทุรนทุราย นาทีนี้หล่อนหูอื้อตาลายคำสั่งสอนอันใดควรหรือมิควรถูกยกไว้ชั่วคราว แต่เพียงไม่นาน เหมือนว่าความทรมานจะค่อย ๆ เลือนหายไปแต่กลับเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ซาบซ่านเข้ามาแทนที่

คุณชายปฐวียิ้มอย่างพึงใจ เมื่อเห็นเมียตัวน้อยร้อนแรงขึ้นจากการปลุกเร้าอันช่ำชอง ความพยายามจะเป็นสาวเรียบร้อยราวผ้าพับไว้ถูกทุบทำลายจนหมดสิ้น เหลือไว้แต่ผู้หญิงร้อนฉ่าพร้อมที่จะถูกนำพาไปพบกับดินแดนมหัศจรรย์แห่งใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า.......

“อื้อ......พอก่อน...หนูไม่ไหวแล้วค่ะ”

เสียงอู้อี้ดังมาจากคนที่นอนหลับตาแน่น หล่อนพยายามจะพลิกตัวหนีทำให้คนปลุกอดยิ้มเอ็นดูไม่ได้ เจ้าหล่อนคงไม่รู้ว่าตอนนี้ฟ้าสว่างแจ้งแล้วยังจะละเมอถึงเรื่องเมื่อคืนอยู่ได้ ทั้งที่เขาก็ไม่ได้ตะกละตะกลามขนาดนั้น แค่ไม่กี่ครั้ง ......สงสัยคงต้องปล่อยให้เจ้าหล่อนนอนต่อค่อยสมน้ำหน้าตอนที่โดนคุณนมดุก็แล้วกัน

คุณชายปฐวีต้องแปลกใจที่เห็นหม่อมแม่มานั่งรอแต่เช้า ไม่รู้ว่ามีเรื่องร้อนใจกระไรอีก....

“สวัสดีค่ะหม่อมแม่ มีเรื่องอันใดรึถึงได้รีบมาแต่เช้าเทียว”

“จะเรื่องอะไรเสียอีกล่ะคะคุณชาย เห็นหนังสือพิมพ์เช้านี้หรือยังล่ะ”

“ยังเลยค่ะ ผมเพิ่งจะลงมาหม่อมแม่ก็เห็น”

“แล้วหนูบัวล่ะ แม่ยังไม่เห็นเลย หรือว่าอยู่ในครัว”

“ยังไม่ตื่นเลยค่ะหม่อมแม่”

“ห๊า !!...คุณชายว่ากระไรนะ”

“ตกใจทำไมคะหม่อมแม่ หนูบัวแค่ยังไม่ตื่นไม่ได้เจ็บป่วยเสียหน่อย” คุณชายปฐวีมองมารดาที่ทำท่าตกใจจนเกินพอดีแล้วอดคิดไม่ได้ว่าวันนี้ท่านจะมาไม้ไหน ปกติหม่อมแม่เวลาต้องการอะไรก็มักจะต้องปูเรื่องราวก่อนเข้าเรื่องเสมอ

“แม่ว่าไม่ได้การแล้วล่ะ แม่ส่งหนูบัวให้มาปรนนิบัติพัดวีคุณชาย แต่นี่อาร้ายยย.......ป่านนี้ยังนอนไม่ตื่น เห็นทีแม่ต้องพากลับไปอบรมเสียใหม่แล้ว ขายหน้าคุณชายแย่ แม่อุตส่าห์คุยเอาไว้เยอะ” ผู้สูงวัยพูดไปยิ้มไปราวกับลืมเก็บอาการ ขัดกับเรื่องที่เอ่ยออกมาไม่น่าจะทำให้อารมณ์ดีได้

“ไม่เป็นไรค่ะหม่อมแม่ ผมไม่ถือสาหล่อนไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกวันเสียหน่อย”

“ได้ยังไงล่ะค่ะ เป็นเมียก็ต้องตื่นก่อนนอนทีหลัง ถ้าเป็นแบบนี้แม่ว่าหนูบัวไม่เหมาะกับหน้าที่นี้แล้วล่ะ เอาเป็นว่าวันนี้แม่จะรับกลับไปด้วยเสียเลย” หม่อมเนื้อทองสรุปรวบรัด พลางแย้มยิ้มอารมณ์ดี เมื่อเรื่องราวดูจะง่ายกว่าที่คิด

“ผมต้องขอแสดงความเสียใจด้วยครับหม่อมแม่ หนูบัวเป็นเมียผม ผมไม่อนุญาตใครก็พาเธอไปไหนไม่ได้” แม้คำพูดไม่ได้แข็งกระด้างแต่ก็ทำเอาคนเป็นแม่ผงะ ไม่คิดว่าลูกชายจะออกหน้าปกป้อง มิหนำซ้ำยังมีท่าว่าจะหวงแหนอีกด้วยแถมยังเรียกเมียอย่างเต็มปากเต็มคำ

“อย่าบอกนะว่าคุณชายคิดจะยกหนูบัวให้เป็นเมียออกหน้าออกตา ถึงได้พากันไปเปิดตัวจนเป็นข่าว ป่านนี้เขารู้กันทั่วพระนครแล้วกระมัง” หม่อมเนื้อทองค้อนลูกชายอย่างหมั่นไส้ แม้ว่าจะเอ็นดูบัวบูชาอยู่มาก แต่ก็ไม่คิดว่าจะให้ขึ้นเป็นสะใภ้ออกหน้าออกตา ภรรยาที่คู่ควรกับหม่อมราชวงศ์ปฐวี จะต้องมีชาติตระกูลดีสมเป็นกุลสตรีกว่านี้สิ

“ลืมแล้วหรือคะว่าคนนี้ หม่อมแม่พามาให้ผมเอง และผมก็ไม่นิยมมีเมียหลายคนเสียด้วยสิคะ ไม่อยากให้ลูกที่เกิดมาขาดความอบอุ่นเพราะกว่าจะได้เข้าหาคนเป็นพ่อนั้นยากเย็นเหลือเกิน” คุณชายพูดออกมาคล้ายตัดพ้อ แต่น้ำเสียงเรียบราบไม่มีความรู้สึกแบบเด็ก ๆ นั้นหลงเหลืออยู่แล้ว

หม่อมเนื้อทองอึกอักพูดไม่ออก ในเมื่อสิ่งที่ลูกชายพูดมาล้วนเป็นความจริง หรือหล่อนจะยอมฟังคุณเตี่ย ปล่อยให้เด็ก ๆ เขาจัดการกันเอง

“แม่ก็คงต้องยอมรามือ ตามแต่ใจคุณชายสินะ” หม่อมเนื้อทองพูดเหมือนยอมจำนน แต่ก็ติดจะน้อยใจนิด ๆ

“หม่อมแม่ช่วยเจียระไนเพชรเม็ดนี้ให้งามสมกับที่ชายจะเลือกมาประดับบนเรือนแหวนได้ไหมครับ” คุณชายปฐวีเดินเข้ามาสวมกอดมารดา พลางเอ่ยขอร้องอย่างนุ่มนวล......ไม่บ่อยนักที่เขาจะทำเยี่ยงนี้ ครั้งสุดท้ายเห็นจะเป็นก่อนเดินทางไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ หลังจากนั้นความใกล้ชิดของแม่ลูกในลักษณะนี้ก็ไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย ....หม่อมเนื้อทองถึงกับน้ำตาซึมในอ้อมกอดของลูกชาย ในที่สุดก็กลั้นไม่ไหวปล่อยน้ำตาไหลพรากด้วยความตื้นตัน…..

บัวบูชาย่องเงียบ หญิงสาวตื่นมาตอนตะวันขึ้นสายโด่งหล่อนรีบกระวีกระวาดอาบน้ำแต่งตัวลงมาชั้นล่างอย่างลนลาน ตื่นก่อนนอนทีหลัง...เฮอะ...จะโดนไม้เรียวคุณนมไหมเนี่ย...... คิดแล้วก็โมโหคนต้นเหตุที่ทำให้หล่อนมีสภาพอย่างนี้แล้วยังไม่ยอมปลุกกันด้วย ความซวยจึงมาตกลงกลางศีรษะ เมื่อเห็นหม่อมเนื้อทองปรากฏตัวอยู่ที่วังด้วย คงไม่ใช่แค่เพิ่งจะมาแน่ ๆ ......