18

ค่ำคืนนี้กว่าที่บัวบูชาจะเสร็จสิ้นภารกิจการจัดข้าวของที่ซื้อหามาใหม่เป็นธรรมดาที่จะอดชื่นชมไม่ได้จนกระทั่งรู้สึกว่าเวลาล่วงเลยมานานแล้ว จึงเร่งมือจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนจะเข้าไปอาบน้ำด้วยครีมอาบน้ำ แชมพูสระนวดผมเซ็ตใหม่ ก่อนจะสวมชุดนอนตัวสวยที่หล่อนซักตั้งแต่ตอนกลับมาเมื่อช่วงบ่ายตั้งใจจะใส่ให้คนจ่ายเงินได้ดู ไม่รู้ว่าเขาจะมองตาค้างอย่างที่พี่มาศบอกหรือเปล่านะ คิดแล้วก็เริ่มลุ้นเมื่อหล่อนเคลื่อนกายเข้าใกล้เตียงใหญ่โดยที่คนตัวโตนั่งเอนกายพิงหัวเตียงในมือมีหนังสือเล่มหนา เขาไม่แม้แต่จะชายตามองมาสักนิด.......

บัวบูชาลอบถอนหายใจเบา ๆ เมื่อขึ้นไปนั่งหัวโด่อยู่บนเตียงแล้วก็ยังไม่สามารถดึงความสนใจจากคุณชายปฐวีได้ จะพูดจาถามไถ่หรือชวนคุยก็ไม่กล้าจึงได้ตัดสินใจนอนลงอย่างหงอย ๆ

“ง่วงแล้วรึ” เสียงทุ้มดังขึ้นเหนือศีรษะ

“เปล่าค่ะ ไม่รู้จะทำอะไรมากกว่ารู้อย่างนี้หนูเข้าไปเลือกหนังสือเอาไว้อ่านก่อนนอนมั่งก็ดี”

“อ่อ...อยากมีกิจกรรมก่อนนอนสินะ” ริมฝีปากแย้มยิ้มพร้อมแววตาเจ้าเล่ห์เหลือยมองดวงหน้าอ่อนใสอย่างพึงใจ

“ค่ะ.....หนูยังไม่ง่วง” บัวบูชาพยักหน้าหงึกหงัก แอบหวังว่าเขาจะใจดีพาไปเลือกหนังสือตอนนี้ ถ้าจะให้หล่อนเข้าไปคนเดียว หัวเด็ดตีนขาดหล่อนก็ ไม่มีทางเข้าไปในห้องนั้นคนเดียวแน่ ๆ

“ลุกมานี่สิ” คุณชายปฐวีเอี้ยวตัววางหนังสือลงบนโต๊ะหัวเตียงก่อนจะหันกลับมาเจอกับใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราที่ยื่นมาใกล้ ๆ จนได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จนอดใจไม่ไหว เขาจึงคว้าเอวคอดดึงขึ้นมานั่งกอดเอาไว้บนตัก

“อุ้ย !....คุณชาย” บัวบูชาตกใจเมื่อโดนจัดให้นั่งหันหน้าเข้าหาร่างหนาโดยแข้งขาของหล่อนโดนดันให้อ้าออกคร่อมอยู่บนตักกลายเป็นนั่งฉีกแข้งฉีกขาอย่างน่าอาย ชุดนอนกระโปรงผ้าพลิ้วไหวที่ตั้งใจจะใส่ให้เขาดู กลับถูกปัดร่นขึ้นมาจนเกือบเห็นโคนขาอย่างไม่ใยดี ไหนละที่ว่าจะตะลึงตาค้างที่เห็นหล่อนใส่ชุดนี้ นอกจากไม่สนแล้วยังดูเหมือนจะรำคาญมันเสียมากกว่า

“ตกใจอะไรหึ....” ฝ่ามืออบอุ่นวางแหมะอยู่บนต้นขาเปลือยพลางลูบไล้ผิวเนียนละมุนนุ่มลื่นไปมาแกล้งปัดป่ายเลยเข้าไปจนคนบนตักทำท่าจะหายใจไม่ทั่วท้อง

“หนูคิดว่าคุณชายจะพาไปห้องหนังสือเสียอีก” หญิงสาวก้มหน้าพูดจาอุบอิบระยะใกล้ขนาดนี้หล่อนไม่กล้าสบสายตาคู่นั้นหรอก

“จะไปทำไม มีอย่างอื่นน่าทำกว่าตั้งเยอะ”

บัวบูชาไม่ได้เซ่อซ่าจนไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร หล่อนเองก็ใช่ว่าจะกลัวในเมื่อรู้ตัวล่วงหน้าอยู่แล้ว...แต่คนมันไม่เคยถ้าทอดเวลาออกไปอีกสักหน่อย ทุกอย่างคงดีขึ้นไม่น้อยไม่ใช่มานั่งตัวสั่นเป็นลูกนกอยู่แบบนี้

“คุณชายจะกัดหนูอีกหรือคะ” คนไร้ประสบการณ์ข่มความอายเอ่ยถามออกไป อย่างน้อยหล่อนก็ควรจะได้รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในนาทีข้างหน้าจะได้เตรียมใจ

“แล้วอยากลองกัดฉันคืนไหมล่ะจะสอนให้”

หญิงสาวเงยหน้ามองเขาตาโตอย่างคาดไม่ถึง ครั้นพอสบสายตาหวานล้ำ พวงแก้มอิ่มจึงค่อย ๆ แดงปลั่ง ก่อนจะพยักหน้ากัดริมฝีปากตัวเองอย่างขัดเขิน.......

“เอ่อ...มันจะดีหรือคะคุณชาย.....ให้หนูนั่งทับอยู่อย่างนี้...ถ้าคุณนมทราบคงจะบ่นแย่เลยค่ะ......” แม่นักเรียนดีเด่นที่นึกถึงคำสอนของคุณครูแม้อยู่ในสถานการณ์ล่อแหลม หล่อนทักท้วงด้วยความขวยเขิน เพราะแอบหวั่นวิตกไม่น้อยเมื่อนึกไปถึงการควรมิควร เป็นหญิงจะทำตัวเหนือสามีมิได้ คุณนมเคยว่าไว้อย่างนั้น.......

“เรื่องของผัวเมีย ไยต้องสนคนอื่นด้วยเล่า” จมูกโด่งคมซุกไซ้ดอมดมทั่วทั้งดวงหน้าลำคอและเนินอกอิ่มก่อนจะวกมาสบประสานสายตาหวามหวานพลางก้มลงประกบริมฝีปากนุ่มนิ่มชวนสัมผัสค่อย ๆ ขบเม้มเบา ๆ ราวจะกินเข้าไปก็ไม่ปานทั้งริมฝีปากบนก่อนจะเลื่อนมาด้านล่างแล้วผละออกมาดูผลงาน

“ลองทำแบบที่ฉันทำ”

สายตาของแม่คนว่าง่ายที่จดจ้องมองที่ริมฝีปากหยักได้รูปไม่ยอมให้คลาดสายตา พอได้ยินดังนั้นจึงเข้าครอบครองเป้าหมายอย่างแม่นยำ เพราะเจ้าหล่อนพยายามจดจำทุกขั้นตอนดูจริงจังจนเกินพอดี แต่ก็ถือได้ว่าเป็นนักเรียนที่หัวไวใช้ได้ เมื่อหล่อนถอนหน้าออกมามองคุณครูด้วยหน้าตาของเด็กขี้อวด จึงได้รับรอยยิ้มอบอุ่นเป็นรางวัลแทนคำชม

คราวนี้ใบหน้าคร้ามคมก้มลงไปมอบบทเรียนขั้นต่อไปโดยไม่ยอมให้เสียเวลาในขณะที่นักเรียนเพียงคนเดียวของเขาก็ตั้งใจเรียนรู้ติดตามครูหนุ่มมาติด ๆ ชนิดหายใจรดต้นคอทุกอย่างดำเนินไปอย่างละเมียดละไมค่อยเป็นค่อยไป หากไม่เพียงเพราะเจ้าหล่อนตกใจกับบางสิ่ง จนเกร็งตัวกระถดถอยไม่ยอมไปต่อเมื่อเหลือบเห็นอุปกรณ์ส่วนตัวอันใหญ่โตมหึมา ไม่เห็นน่ารักเหมือนพวกเด็ก ๆ ที่แก้ผ้าโดดน้ำลงคลอง แบบนี้มันคืออาวุธสังหารกันชัด ๆ

“คุณชายขา เอาไว้ค่อยเรียนต่อวันหน้าเถอะนะคะ” อารมณ์รัญจวนก่อนหน้าหดหายหัวใจจะวายเสียให้ได้ ขนาดเห็นแค่เงาตะคุ่มของมันที่ถูกประคองเอาไว้ด้วยอุ้งมือใหญ่ หมายจะนำมันเข้ามาในเรือนกายของหล่อน....ตายแน่ หล่อนต้องตายแน่ ๆ ขืนต้องรับเจ้าอาวุธร้ายนั้นเข้ามามีหวังว่าร่างกายของหล่อนคงถูกแบ่งเป็นสองซีก.......

“ไม่ต้องกลัวหนูบัว ไว้ใจฉัน”

“หนูไว้ใจคุณชายค่ะ...ตะ...แต่ไอ้นั่นมัน...ฮือ ๆ ๆ ......” บัวบูชาครางฮือเมื่อโดนสองมือกุมสะโพกของหล่อนไว้มั่น ก่อนจะดึงลงมาเข้าหาตัวตนใหญ่โต จนกระทั่งสิ่งที่หล่อนกลัวปัดป่ายอยู่แถวหน้าท้อง และรู้สึกเหมือนว่าตัวมันกำลังร้อนจัดด้วยซ้ำ