17
บัวบูชารู้สึกว่าหล่อนต้องพูดอะไรผิดไปแน่ ๆ เมื่อเห็นสายตากับท่าทางแปลก ๆ ของเขา....มันน่าตีปากตัวเองจริงที่กล้าเถียงคุณชายปฐวี คอเป็นเอ็น.....อย่าลืมสิ นั่นน่ะสามีที่เคารพจะตกนรกไหมเนี่ยบัวบูชาเอ๋ย.......
“ระ...รออะไรหรือคะ” ความมั่นใจก่อนหน้าหายวับไปกับตา
“ก็รอให้เธอโตเต็มที่ค่อยให้ทำหน้าที่เมียบนเตียงยังไงล่ะ....สงสัยฉันจะมองผิดไป”
“คือว่า....อ่า....ความจริงหนูก็ยังไม่โตเท่าไหร่....หนูคงจะพูดผิด...เอ่อ...ลืมไป....ขอโทษค่ะ.....” หญิงสาวยิ้มเก้อเขินแก้มร้อนวูบวาบ ทำหน้าปูเลี่ยน ๆ .....อยู่กันสองคนแล้วหล่อนก็ไม่ได้หูตึงสักหน่อย ทำไมต้องขยันก้มลงมาพูดใกล้ ๆ ด้วยนะ.....
“หืม....” คิ้วเข้มเลิกขึ้น อย่างต้องการความกระจ่างกว่านี้
“จริง ๆ ค่ะ หนูยังเล็กยังเป็นเด็กอยู่เลย ....โอยตายแล้วเลอะเลือนจริง ๆ คิดได้ไงว่าตัวเองโตแล้ว.....” หญิงสาวพยักหน้ารัว ๆ เพื่อสนับสนุนสิ่งที่ตัวเองพูดก่อนจะมองคนตรงหน้าทำตาปริบ ๆ .....
“ก็ไม่เล็กนะ” เสียงทุ้มตอบกลับมาทันที
บัวบูชามองตามมือที่เขายกขึ้นมา ก่อนจะรู้ในวินาทีต่อมาว่าเจ้าของกำลังลากไล้ไปตามกรอบหน้าของหล่อน และค่อย ๆ เคลื่อนลงไปที่ลำคอ หัวใจกระหน่ำเต้นระรัว หล่อนหลับตาปี๋ แค่สัมผัสจากปลายนิ้วชี้กลับสร้างความปั่นป่วนจนหายใจติดขัด ช่องท้องแขม่วเกร็งรู้สึกหวาดเสียว ลุ้นกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในวินาทีถัดไป แต่ก็ผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกเมื่อทุกอย่างหยุดลง
คุณชายหนุ่มหยุดการรุกรานแม่เนื้อนุ่ม ก่อนที่ปลายนิ้วจะลากขึ้นไปสำรวจเนินเนื้อที่ดีดเด้งโดดเด่นท้าทาย ...อ่า....มันกำลังเหมาะมือต่างหากเขาเพียงแค่คิด......ยังก่อนเดี๋ยวแม่คนโตแล้วจะเป็นลมเป็นแล้งไปเสียก่อน
“หนูหิวแล้วค่ะ” บัวบูชาลืมตาขึ้นมาก่อนจะบอกเสียงดังจนเกือบเป็นตะโกน หล่อนออกอาการเลิ่กลั่ก เมื่อเห็นสายตาคู่คมเพราะเขาก้มอยู่ไม่ห่าง คุณชายปฐวีที่น่าเกรงขามในวันวานหายไปไหน ทำไมคนนี้ถึงได้เหมือนจอมโจรปล้นสวาทเลยล่ะเนี่ยหรือว่าเป็นคู่แฝดของเขากันแน่นะ
คุณชายปฐวีลุกขึ้นยืนทันที พร้อมกับดึงมือคนที่นั่งงุนงงให้ลุกตามขึ้นมาด้วย...เขาไม่ได้จะพะเน้าพะนอเจ้าหล่อนเสียหน่อยก็แค่มันถึงเวลาอาหารกลางวัน ก็ควรจะได้ทานอาหารให้ตรงเวลาก็เท่านั้น....
ภัตตาคารหรูหราที่บัวบูชาถูกพามานั้นหล่อนแทบจะก้าวขาไม่ออก.....ด้านในแม้มีคนไม่มากแต่ละคนก็แต่งกายสวยงามบ่งบอกสถานะของผู้มีอันจะกิน.....หล่อนเหลือบเห็นใครบางคนที่เพิ่งเจอกันก่อนหน้านี้ไม่นาน ไม่นึกไม่ฝันว่าจะต้องโคจรกลับมาเจอะเจอกันอีกครั้ง....หญิง สาวเงยหน้ามองเสี้ยวหน้าคมคายแลดูเหมือนไร้ความรู้สึก ซึ่งตอนนี้ หล่อนประจักษ์แจ้งแก่ใจดีทีเดียวว่า เขาไม่ได้เป็นแบบที่ใคร ๆ เห็น...... ท่าทางของคุณชายปฐวีนิ่งเฉยมาก....บัวบูชาอยากรู้ว่าเขาจะทำอย่างไร เมื่อต้องเจอกับเมียเก่า
“สวัสดีค่ะคุณชาย.......เดี๋ยวนี้ควงเด็กในวังมาเปิดหูเปิดตาหรือ คะ” นวลจันทร์พนมมือไหว้อย่างอ่อนช้อย ในที่สาธารณะเยี่ยงนี้หล่อนต้องดูดีในสายตาของคนที่พบเห็นรวมทั้งนักข่าวที่จะเอาไปขยายต่อ....แน่นอนว่าเนื้อความต้องออกมาเป็นคุณแก่หล่อนด้วยเงินจำนวนไม่น้อยที่จ่ายไป
“ได้ข่าวว่าเจอกันแล้วไม่ใช่รึ”
“แม่เลขาคนโปรดคงจะรายงานหมดแล้วกระมัง...... แล้วแม่นั่นได้บอกหรือเปล่าคะว่าแอบอ้าง โอ้อวดถึงขนาดกล้าบอกว่าเด็กนี่เป็นเมียคุณชาย” คนอย่างหล่อนไม่ยอมตกหลุมพรางง่าย ๆ ต้องได้รับคำยืนยันจากปากคุณชายเท่านั้นหล่อนถึงจะเชื่อ
“นพมาศไม่ได้พูดเกินจริง” คุณชายหนุ่มตอบเรียบ ๆ เขารู้เจตนาของอีกฝ่ายแต่ไม่อยากถือสา จึงต้องใช้ความอดทนอย่างสูงในการสนทนาวิสาสะกับผู้หญิงมักมากคนนี้
“ฮึ...นวลจะพยายามเชื่อนะคะว่าคุณชายไม่ได้มีเจตนาแอบแฝง”
“นั่นมันเรื่องของเธอ แต่ตอนนี้ฉันต้องการความเป็นส่วนตัวกับเมียของฉัน” เมื่อมันมากเกินไปเขาก็ไม่อยากไว้หน้า ดูท่าว่าต่อมสำนึกของหล่อนจะไม่ทำงานหรือไม่ก็พิการไปแล้ว
นวลจันทร์ทำเป็นผงะเซเล็กน้อย พลางยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับราวกับมีน้ำตา บัวบูชานึกถึงท่าทางของนางเอกงิ้วที่มีโอกาสได้ดูตอนที่ติดตามท่านเจ้าสัวกับหม่อมเนื้อทองไปเป็นประธานงานบุญอะไรสักอย่าง ท่าทางแบบนี้เป๊ะเลย หล่อนจำได้ดี
“ยิ้มอะไรหืม” คุณชายหันมาถามเสียงนุ่ม เมื่อนั่งกันอยู่สองคน
“คุณหน้าขาวแสดงเหมือนนางเอกงิ้วเลยค่ะ หรือว่าเขาเป็น นางเอกจริง ๆ คะ” หญิงสาวถามเพราะหล่อนคิดแบบนั้นจริง ๆ
“ปากร้ายเหมือนกันนะเรา”
“หนูกำลังชื่นชมคุณหน้าขาวเขาอยู่ต่างหากค่ะ”
“ทานเถอะ เดี๋ยวจะได้รีบกลับ”
คุณชายตัดบทไม่อยากพูดถึง ยิ่งไม่ชอบใครก็ยิ่งไม่มีเหตุผลที่ จะต้องพูดถึงให้เสียเวลา.....
เพราะความที่มือไม้ยาวกว่าเขาจึงตักนั่นตักนี่ให้เมียสาวเพราะรำคาญตาที่กว่าเจ้าตัวจะตักอาหารแต่ละอย่างต้องเอื้อมจนสุดแขน จนเขาขี้เกียจจะหมุนโต๊ะให้เวียนหัว เลยตัดสินใจบริการเจ้าหล่อนเสียเอง โดยไม่รู้ว่ามีบางคนมองมาดวงตาแทบลุกเป็นไฟ แต่ใครจะสน .......พรุ่งนี้อาจจะมีข่าวซุบซิบทำนองว่า.......คุณชายผู้สูงศักดิ์ควงหญิงก้นครัวสยบข่าวลือที่ชอบไม้ป่าเดียวกัน......
