16

“อ่ะ...ให้บีบคืน”

บัวบูชาตั้งตัวไม่ทัน มือบางถูกจับไปวางบนสันจมูกคม เมื่อหล่อนแลเห็นมือตัวเองอยู่บนใบหน้าคุณชายผู้สูงศักดิ์จึงรีบชักมือกลับอย่างตกใจ

“ทำไมล่ะ ไม่อยากเอาคืนรึ” อุตส่าห์ลดอายุมาหยอกล้อกับเจ้าหล่อนจะได้ หายกลัว หายเกร็งเสียทีแต่ก็ไม่ได้ผล

“ไม่ค่ะ บาปกรรม”

คุณชายปฐวีหัวเราะลั่น กับความคิดของเมียเด็ก นี่หล่อนเห็นเขาเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แทนที่จะเป็นผัวตัวเองหรือยังไง....สงสัยจะต้องปรับทัศนคติกันยกใหญ่เสียแล้วกระมัง....

ด้วยความที่เป็นคนแคล่วคล่องว่องไว นพมาศกลับมาเคาะประตูห้องของผู้เป็นนายก่อนจะเปิดเข้าไปโดยไม่รอให้เจ้าของอนุญาต เพราะแต่ไหนแต่ไรก็เคยชินกับการทำเช่นนี้ หล่อนจึงต้องมายืนหน้าเหวออยู่กลางห้องพร้อมกับถุงในมือ

“เอ่อ ดะ..ได้แล้วค่ะ” คนที่มีความมั่นใจสูงอย่างนพมาศต้องเอ่ยติด ๆ ขัด ๆ กับภาพที่คุณชายแทบจะตระกองกอดเมียสาวไว้ในอ้อมอก มิหนำซ้ำยังเพิ่งจะเงยหน้าขึ้นมา...เอ...หรือว่าเขาเพิ่งจูบกัน....วุ้ย ! อยากเปลี่ยนชื่อเป็นบัวบูชาจัง.........เลขาสาวโสดถึงกับยืนเคลิ้มเมื่อเจอกับฉากสวีทหวานแหววคาตาตามประสาคนที่รู้แต่ทฤษฎีแต่ไม่เคยปฏิบัติคำพูดคำจาก็ก๋ากั่นไปอย่างนั้นแหละ...เจอของจริงก็อายม้วน

“ขอบใจมาก” คุณชายปฐวีกล่าวกับเลขาอย่างอารมณ์ดี

“อะไรหรือคะ” บัวบูชาจะขยับออกห่างแต่ก็โดนกดไหล่ไว้ทำให้จำใจนั่งแนบชิดติดกับร่างหนาอวดสายตาคุณเลขาอยู่อย่างนั้น ยิ่งสบตากับพี่มาศแก้มสาวยิ่งแดงก่ำแต่ก็แข็งใจถาม เพราะถุงกระดาษใส่ของที่พี่มาศยื่นให้กับคุณชายดูแล้วไม่น่าจะใส่ของใช้ผู้ชาย

“ดูเอาเองสิ” คุณชายวางถุงใบนั้นลงบนตักของคนอยากรู้อยากเห็นแต่ก็ไม่ยอมขยับไปไหน ยังคงนั่งให้กลิ่นหอม ๆ รบกวนจิตใจสาวน้อยน้อยอยู่อย่างนั้น

หญิงสาวเปิดถุงออกดูก่อนจะเงยขึ้นมาทำหน้าปั้นยาก...เอิ่ม...ของแบบนี้เขาสั่งให้คนอื่นซื้อให้หล่อนอย่างนั้นเหรอ

“ถูกใจไหมคะ น้องบัว” นพมาศยิ้มกว้าง....คุณชายคงจะเอ็นดูน้องบัวมากแน่ ๆ ตอนที่หล่อนเข้ามารายงานว่าได้อะไรมาบ้างไม่น่าเชื่อว่าคุณชายจะใส่ใจรายละเอียดถึงขนาดรู้ว่ายังขาดอะไร และสั่งให้ไปซื้อหามาเพิ่มทันที...เฮ้อ...ทำไมหล่อนถึงไม่เกิดช้ากว่านี้สักยี่สิบปีนะ จะได้ลงสนามแข่งแย่งชิงคุณชายผู้แสนดีคนนี้ด้วยคน.......

“เอ่อ...สวยดีค่ะ”

“ปกติไม่ใส่หรือไง ถึงได้ลืม” คุณชายก้มหน้าไปถามคนข้าง ๆ เบา ๆ ด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

“คุณชาย !........” บัวบูชาเผลอตัวเม้มปากมองคนช่างล้อเลียนแววตาวาววับอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะรู้สึกตัวว่าหล่อนจะทำกิริยาเยี่ยงนี้กับสามีที่เคารพไม่ได้ จึงห่อเนื้อห่อตัวจนเล็กลีบราวกับกลัวการลงโทษ

นพมาศรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นอากาศธาตุไปแล้ว จึงค่อย ๆ ถอยออกไปเงียบ ๆ ได้แต่เก็บฉากสวีทหวานของคุณชายกับภรรยามาจินตนาการต่ออย่างมีความสุข ตั้งแต่ทำงานด้วยกันมาหล่อนไม่เคยเห็นเจ้านายมีอาการเฉกเช่นชายหนุ่มเริ่มริรักแบบนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว

“เรียกฉันมีอะไรรึ”

“เปล่าค่ะ”

“นึกว่าจะขอบคุณเสียอีก”

“เอ่อ...ขอบคุณค่ะ” บัวบูชากระพุ่มมือไหว้เพราะหล่อนมัวแต่ขัดเขินจนลืมไปจริง ๆ

“ฉันเบื่อจะรับไหว้แล้ว”

“ไม่ไหว้ก็ได้ค่ะ” หางเสียงเริ่มสะบัดอย่างแง่งอน เพราะรู้แล้วว่าถูกแกล้งตีรวนเข้าแล้ว.....สนุกมากนักหรือไงที่แกล้งปั่นหัวคนอื่นเล่น เห็นแล้วก็อยากจิ้มลูกตาวาว ๆ พราวระยับนั่นสักทีโทษฐานที่ชอบทำให้แก้มหล่อนร้อนซู่ซ่าอยู่เรื่อย

“เด็กนิสัยไม่ดี”

“ผู้ใหญ่ขี้แกล้ง.....อุบส์ !”

ริมฝีปากอวบอิ่มที่ขยับเถียงคำไม่ตกฟากถูกปิดฉับด้วยการจู่โจมแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ใบหน้างามเบี่ยงหนีแต่ท้ายทอยกลับโดนล็อคให้แหงนเงยรองรับโทษทัณฑ์ที่ลูกแกะถูกยัดเยียดจากหมาป่าเจ้าเล่ห์

“อื้อ !....” กำปั้นน้อย ๆ ทุบออกไปสะเปะสะปะ เมื่อรู้สึกว่าอากาศที่ใช้หายใจเหลือน้อยเต็มที

“เด็กดื้อ !” แววตากรุ้มกริ่มกับรอยยิ้มที่มุมปากบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังรื่นรมย์อย่างที่สุด เขาไม่สามารถละสายตาจากริมฝีปากแดงจัดจากการถูกบดเคล้า จึงก้มลงไปหวังหยอกเย้าอีกสักครั้ง แต่เจ้าหล่อนกลับถอยกรูด

“อื้อ.......อย่ากัดหนู” พูดจบเจ้าตัวก็ยกมือขึ้นปิดปากพลางส่ายหน้าดวงตากลมโตจ้องคนตัวโตเขม็ง......

“จะมาปรักปรำกันง่าย ๆ อย่างนี้เชียวรึ....ฉันไปกัดหนูบัวเมื่อไหร่กัน” คุณชายหนุ่มวางหน้าเฉย พยายามปั้นหน้าเคร่งขรึมให้สมกับที่เพิ่งจะลงโทษเด็กดื้อมาหมาด ๆ

“คุณชายเจ้าขา.....ปากหนูยังชาอยู่เลยค่ะ …..ถือว่าแก่แล้วทำอะไรก็ไม่ผิด...ชิ..” ประโยคหลังบัวบูชาตั้งใจบ่นกับตัวเองแท้ ๆ มิหนำซ้ำยังเอียงหน้าแอบย่นจมูกใส่ฝาผนังแล้วเชียว แต่ประโยคนั้นมันดันวิ่งชนโสตประสาทของคนแก่กว่าเข้าอย่างจัง

“อย่างฉันยังห่างไกลจากคำนั้นอยู่มากโข ไม่เหมือนเด็กที่ไม่เป็นโล้เป็นพายอย่างเธอก็แล้วกัน” เสียงเข้มขึ้นอย่างไม่ต้องเก็ก หงุดหงิดใจนักอายุเพิ่งจะสามสิบสาม....เด็กแสบลามปามดันหาว่าเขาแก่

“หนูไม่ใช่เด็กไม่เป็นโล้เป็นพายสักหน่อย หนูโตแล้วนะคะไม่อย่างนั้นจะเป็นเมียคุณชายได้ยังไงกัน” เพราะอารมณ์กรุ่นโกรธพาไป ทำให้กล้าที่จะต่อล้อต่อเถียงแบบไม่ทันยั้งคิด แถมยังยืดอกเชิดหน้าท้าทายอย่างลืมตัว

“อืม.....ไม่เด็กจริง ๆ ด้วย งั้นก็ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องรอสินะ” คุณชายหนุ่มยกยิ้ม สายตาโฟกัสอยู่กับสิ่งที่พุ่งมาเกือบกระแทกหน้าเขาเข้าอย่างจังชุดเดรสคอกว้างทำให้พอจะประมาณรูปพรรณสัณฐานได้อย่างแม่นยำ ถึงจะไม่ใหญ่โตอลัง...... แต่ก็ชวนให้คิดจินตนาการถึงความนุ่มแน่นพอดีมือจนเผลอกลืนน้ำลายจนลูกกระเดือกขยับ .......จู่ ๆ ก็อยากจับอยากพิสูจน์ขึ้นมาดื้อ ๆ ....จากที่คิดจะปั่นหัวสาวน้อยเล่นเพราะเห็นหน้าตาที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาตามอารมณ์ของเด็กแสบแล้ว มันเป็นอะไรที่ผ่อนคลายเอามาก ๆ เจ้าหล่อนไม่ใช่ผู้หญิงเย็นชารักษากิริยาจนไร้อารมณ์ หรือไม่ก็ประเภทที่พยายามปรุงแต่งจนดูปลอม .....